Σουκ Αχράς

πόλη της Αλγερίας

Συντεταγμένες: 36°17′11″N 7°57′4″E / 36.28639°N 7.95111°E / 36.28639; 7.95111

Το Σουκ Αχράς (βερβερικές γλώσσες: Tagast, αραβικά: سوق أهراس‎‎) είναι κοινότητα στην Αλγερία. Είναι η πρωτεύουσα της ομώνυμης επαρχίας. Η νουμιδιακή πόλη της Θαγάστης (ή Ταγάστης), πάνω στα ερείπια της οποίας κτίστηκε το Σουκ Αχράς, ήταν η γενέτειρα του Αυγουστίνος Ιππώνος και κέντρο της κουλτούρας των Βερβέρων.[2][3][4] Σύμφωνα με την απογραφή του 2008 έχει 155.259 κατοίκους από 116.745 το 1998 σημειώνοντας ετήσια αύξηση 2,95%.[5]

Σουκ Αχράς
Το πρώην δημαρχείο του Σουκ Αχράς

Έμβλημα
Τοποθεσία στο χάρτη
Τοποθεσία στο χάρτη
Σουκ Αχράς
36°17′11″N 7°57′4″E
Θέση του Σουκ Αχράς στην ομώνυμη επαρχία
ΧώραΑλγερία
Διοικητική υπαγωγήΔιαμέρισμα Σουκ Αχράς
Έκταση812 km²
Υψόμετρο699 μέτρα
Πληθυσμός155.259 (2008)[1]
Ταχ. κωδ.41000
Ζώνη ώραςUTC+01:00
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ετυμολογία Επεξεργασία

Το όνομα προέρχεται από την αραβική λέξη «σουκ» που σημαίνει αγορά και τη βερβερική Σαουί λέξη αχρά που σημαίνει λιοντάρι, το οποίο αναφέρεται στα βερβερικά λιοντάρια που υπήρχαν στα γειτονικά δάση μέχρι την εξαφάνισή τους το 1930. Έτσι Σουκ Αχράς σημαίνει αγορά λιονταριών.

Το παλιό όνομα της νουμιδιακής πόλης Θαγάστη προέρχεται από τη βερβερική λέξη Θαγκούστ, που σημαίνει τσάντα, δεδομένου ότι η τοποθεσία της πόλης βρίσκεται στους πρόποδες ενός βουνού που περιβάλλεται από τρεις κορυφές με τη μορφή μιας τσάντας που περιέχει την πόλη. Στη συνέχεια, όταν άρχισαν να χρησιμοποιούνται τα αραβικά, ονομάστηκε Σουκάρα. Σε άλλες πηγές αναφέρεται ως το Παλάτι της Αφρικής, σύμφωνα με τον Αλ Μασουντί.

Ιστορία Επεξεργασία

Προϊστορία Επεξεργασία

Η πόλη του Σουκ Αχράς, όπως και η ευρύτερη περιοχή της, βίωσε τον Ατεριανό πολιτισμό από το τέλος της Μέσης Παλαιολιθικής έως την πρώιμη Παλαιολιθική εποχή. Μετά τους Ατεριανούς, το Σουκ Αχράς κατοικήθηκε από λαούς του Καψιανού πολιτισμού. Πολλά λίθινα εργαλεία που χρονολογούνται σε αυτή την περίοδο έχουν ανακαλυφθεί στην περιοχή. Διάφορα βέλη βρέθηκαν στη θέση του σημερινού Σουκ Αχράς, αλλά και σε κοντινές περιοχές.[6]

Αρχαιότητα Επεξεργασία

Ήταν η γενέτειρα του Αυγουστίνου Ιππώνος (γεν. 13 Νοεμβρίου 354 ΜΚΕ) από τη Μόνικα της Ιππώνος (Αγία Μόνικα), και αργότερα έγινε επίσκοπος Ιππώνος και Άγιος Αυγουστίνος. Το Σουκ Αχράς (Θαγάστη) διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην πολιτική και πολιτιστική ιστορία της περιοχής λόγω της στρατηγικής του θέσης στο σταυροδρόμι των πολιτισμών της Νουμιδίας, της Αρχαίας Ρώμης και των Βέρβερων.[7]

Σύγχρονη εποχή Επεξεργασία

Το 1830 το Σουκ Αχράς έγινε αποικιακός οικισμός της Γαλλικής Αλγερίας (1830 – 1962). Στα τέλη του 19ου αιώνα, η σύνδεση του μέσω του σιδηροδρόμου και τον 20ό αιώνα η εξόρυξη σιδηρομεταλλευμάτων και φωσφορικών αλάτων έδωσαν σημασία και ευημερία στην πόλη.

Κατά τη διάρκεια του Αλγερινού Πολέμου της Ανεξαρτησίας (1954 – 1962), το Σουκ Αχράς στέγασε τη Βάση Ουλέντ Μπεχία ως αυτόνομη στρατιωτική βάση του Στρατού Εθνικής Απελευθέρωσης, με την ονομασία «Βάση της Ανατολής».

Γεωγραφία Επεξεργασία

Ανάγλυφο και υδρογραφία Επεξεργασία

Η πόλη Σουκ Αχράς βρίσκεται σε λεκάνη που περιβάλλεται από βουνά, όπως το Ντζεμπέλ Μπενί Σαλάχ ή το Ντζεμπέλ Ουλέντ Μουμέν.

Το Σουκ Αχράς διασχίζεται από έναν μεγάλο ποταμό της βόρειας Αφρικής, τον Μετζερντά.

Κλίμα Επεξεργασία

Το Σουκ Αχράς έχει θερμό μεσογειακό κλίμα (Κλιματική ταξινόμηση Κέππεν Csa) με θερμά καλοκαίρια και ήπιους χειμώνες. Η γειτνίαση του με τη Μεσόγειο Θάλασσα βοηθά στη συγκράτηση των θερμοκρασιών της πόλης. Ως αποτέλεσμα, στο Σουκ Αχράς συνήθως δεν παρατηρούνται οι ακραίες θερμοκρασίες που παρατηρούνται στις παρακείμενες ερήμους. Το Σουκ Αχράς κατά μέσο όρο δέχεται περίπου 840,74  χιλιοστά βροχοπτώσεων ετησίως, με τον κύριο όγκο να παρατηρείται μεταξύ Οκτωβρίου και Απριλίου.

Κλιματικά δεδομένα Σουκ Αχράς
Μήνας Ιαν Φεβ Μάρ Απρ Μάι Ιούν Ιούλ Αύγ Σεπ Οκτ Νοε Δεκ Έτος
Μέση Μέγιστη °C (°F) 13.9 15
(59)
17.8 20.6 25
(77)
30
(86)
35
(95)
35
(95)
30.6 25.6 20
(68)
15
(59)
22,8
Μέση Μηνιαία °C (°F) 8.9 10
(50)
11.7 13.9 17.8 21.7 25.6 26.7 22.8. 18.9 13.9 10
(50)
16,7
Μέση Ελάχιστη °C (°F) 3.9 3.9 5.6 6.7 10.6 13.9 16.7 17.8 15.6 11.7 7.8 5
(41)
10
(50)
Υετός mm (ίντσες) 111,76 81,28 101,6
(4)
71,12 45,72 22,86 2,54 10,16 45,72 104,14 109,22 137,16 840,74
Πηγή: Παγκόσμιος Μετεωρολογικός Οργανισμός (UN)[8]

Δημογραφικά στοιχεία Επεξεργασία

Οι κάτοικοι της πόλης του Σουκ Αχράς έχουν βερβερική καταγωγή. Οι πρώτες φυλές που εγκαταστάθηκαν στο Σουκ Αχράς ήταν γνωστές ως Παπιρία[9] ή Μπαμπίρια.[10]

Οι φυλές Μουσουλάμι και της Κιρίνα ζούσαν εκεί. Οι άλλες φυλές, οι Χνάντσας που αναπτύχθηκαν περισσότερο και οι Χράκτα έχουν βερβερική καταγωγή. Αυτές οι φυλές ζούσαν σε σκηνές και ασκούσαν τον νομαδισμό. Εγκαταστάθηκαν εκεί αργότερα και ίδρυσαν πόλεις για καθεμία από αυτές, συμπεριλαμβανομένης της πόλης Σουκ Αχράς.

Γνωστοί κάτοικοι Επεξεργασία

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. «Souk Ahras (Province Capital, Souk Ahras, Algeria) - Population Statistics, Charts, Map and Location». Ανακτήθηκε στις 11  Φεβρουαρίου 2020.
  2. Φερνάν Μπρωντέλ, A history of civilizations (1963), Penguin Books, 1995, σελ. 335
  3. Augustinian studies, τόμ. 7–8, Villanova University Press, 1976, σελ. 134
  4. Hubbard, Elbert (1998). Time and Chance. Whitefish, Montana: Kessinger Publishing. σελ. 435. 
  5. «Souk Ahras (Province Capital, Souk Ahras, Algeria) - Population Statistics, Charts, Map and Location». citypopulation.de. Ανακτήθηκε στις 11 Φεβρουαρίου 2020. 
  6. Briggs, Lloyd Cabot (1955). The Stone Age Races of Northwest Africa. Cambridge: Peabody Museum. σελ. 8. 
  7.   «Thagaste». Catholic Encyclopedia. New York: Robert Appleton Company. 1913. 
  8. «Weather Report for Souk Ahras». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Ιανουαρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 11 Φεβρουαρίου 2020. 
  9. Enciclopedia italiana di scienze, lettere ed arti, Volume 33, Giovanni Gentile, Calogero Tumminelli, Istituto Giovanni Treccani, Rome online version
  10. Vita Augostino di H'sen Dardour online version

Βιβλιογραφία Επεξεργασία

  • Nacéra Benseddik (2005). Thagaste. Souk Ahras, ville natale de saint Augustin. Algiers: Ed. Inas. 
  • Serge Lancel (2002). Saint Augustine, Hymns Ancient & Modern. Chapter I: Ltd. σελίδες 3–7. 
  • «The Martyrs of Madaura». Ανακτήθηκε στις 11 Φεβρουαρίου 2020.