Συνθήκη της Κωνσταντινούπολης (1897)
| Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Η Συνθήκη της Κωνσταντινούπολης ήταν μια συνθήκη μεταξύ της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και του Βασιλείου της Ελλάδας, η οποία υπεγράφη στις 4 Δεκεμβρίου 1897 λήγοντας έτσι τον ελληνοτουρκικό πόλεμο εκείνου του έτους, αν και οι εχθροπραξίες είχαν λήξει.
| Υπογραφή | 4 Δεκεμβρίου 1897 |
|---|---|
| Τοποθεσία | Κωνσταντινούπολη |
| Αρχικοί υπογράφοντες | Οθωμανική Αυτοκρατορία, Ελλάδα |
| Επικύρωσαν | Οθωμανική Αυτοκρατορία, Ελλάδα |
Ιστορικό Επεξεργασία
Το νησί της Κρήτης ήταν μέρος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, αλλά ο πληθυσμός του αποτελούνταν κατά κύριο λόγο από Έλληνες ορθόδοξους Χριστιανούς. Οι κάτοικοι του νησιού είχαν επιδιώξει κατ'επανάληψιν την ένωση του νησιού τους με την Ελλάδα. Κατά τη διάρκεια μιας τέτοιας εξέγερσης, στις 2 Φεβρουαρίου 1897 τα ελληνικά στρατεύματα αποβιβάστηκαν στην Κρήτη με στόχο να ολοκληρώσουν την ένωση του νησιού με την Ελλάδα. Αυτή η ελληνική απόβαση στη Κρήτη οδήγησε στο ξέσπασμα του λεγόμενου ατυχούς πολέμου (όπως αποκαλείται στην Ελλάδα) μεταξύ της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και της Ελλάδας. Οι μάχες έλαβαν χώρα κυρίως στην Θεσσαλία και στην Ήπειρο. Στη Θεσσαλία, ο τεχνολογικά ανώτερος οθωμανικός στρατός με διοικητή τον Ετέμ Πασά νίκησε τους Έλληνες και κατέλαβε πολλά εδάφη. Η Ελλάδα ζήτησε ειρήνη και οι Μεγάλες Δυνάμεις της Ευρώπης επενέβησαν για να αναγκάσουν την οθωμανική κυβέρνηση να επιστρέψει στην Ελλάδα τον έλεγχο της πλειονότητας των εδαφών που κατέλαβαν τα οθωμανικά στρατεύματα κατά τη διάρκεια του πολέμου και να παραχωρήσουν αυτονομία στην Κρήτη.
Όροι της συνθήκης Επεξεργασία
Οι ειρηνευτικές συνομιλίες ξεκίνησαν στις 21 Οκτωβρίου 1897 και η συνθήκη υπεγράφη στις 4 Δεκεμβρίου 1897. Οι όροι της ήταν οι παρακάτω:[1]
- Η Θεσσαλία, η οποία είχε καταληφθεί από τους Οθωμανούς κατά την διάρκεια του πολέμου, επεστράφη σε μεγάλο βαθμό στην Ελλάδα και στην Οθωμανική Αυτοκρατορία παραχωρήθηκαν μικρές εκτάσεις γης στα σύνορα με τη Θεσσαλία. Το μόνο κατοικούμενο έδαφος που έπεσε σε οθωμανικά (εκ νέου) χέρια ήταν η Κουτσούφλιανη.
- Η Ελλάδα συμφώνησε να πληρώσει βαριές αποζημιώσεις.
- Οι Οθωμανοί δεν θα απέσυραν τα στρατεύματα τους πριν πληρωθούν αποζημιώσεις.
- Οι Οθωμανοί συμφώνησαν να προωθήσουν το καθεστώς της Κρήτης ως αυτόνομου κράτους με οθωμανική επικυριαρχία.
Συνέπειες της συνθήκης Επεξεργασία
Αν και ο Οθωμανικός στρατός πέτυχε μια στρατιωτική νίκη το 1897, σε πολιτικό επίπεδο η Οθωμανική Αυτοκρατορία δεν ωφελήθηκε από τη νίκη. Στη πορεία το νέο καθεστώς της Κρήτης αποδείχθηκε εντελώς αναποτελεσματικό και η Κρήτη κήρυξε μονομερώς ένωση με την Ελλάδα το 1908. Η διακήρυξη του 1908 επισημοποιήθηκε με τη νίκη της Ελλάδας στους Βαλκανικούς Πολέμους, με το νησί να ενώνεται με την Ελλάδα την 1η Δεκεμβρίου 1913. Στην ανταλλαγή πληθυσμών του 1923 μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, ο μουσουλμανικός πληθυσμός του νησιού μεταφέρθηκε στην Τουρκία και αρκετοί Έλληνες από τη Μικρά Ασία και την Ανατολική Θράκη μεταφέρθηκε σε οικισμούς του νησιού.
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ «Papers Relating to the Foreign Relations of the United States, With the Annual Message of the President Transmitted to Congress December 5, 1898 - Office of the Historian». history.state.gov. Ανακτήθηκε στις 29 Οκτωβρίου 2020.
