Τζέιμς Φρανκ

Γερμανός Φυσικός

Ο Τζέιμς Φρανκ (James Franck, 26 Αυγούστου 1882 - 21 Μαΐου 1964) ήταν Γερμανός φυσικός και νομπελίστας. Ο Φρανκ τελείωσε το διδακτορικό του το 1906 και πήρε τη «venia legendi» του στη φυσική το 1911, και τα δύο από το Πανεπιστήμιο του Βερολίνου, όπου έκανε διαλέξεις και δίδασκε. Μετά το Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, στον οποίο υπηρέτησε και του απονεμήθηκε ο Σιδηρούς Σταυρός πρώτης κατηγορίας, ο Φρανκ έγινε επικεφαλής του τμήματος Φυσικής του Kaiser Wilhelm Gesellschaft Φυσικοχημείας. Το 1920, Ο Φρανκ έγινε καθηγητής της πειραματικής φυσικής και Διευθυντής του Β Ινστιτούτου Πειραματικής Φυσικής στο Πανεπιστήμιο του Γκέτινγκεν. Ενώ ήταν εκεί ασχολήθηκε με την κβαντική φυσική με τον Μαξ Μπορν, ο οποίος ήταν διευθυντής του Ινστιτούτου Θεωρητικής Φυσικής.

Τζέιμς Φρανκ
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
James Franck (Γερμανικά)
Γέννηση26  Αυγούστου 1882[1][2][3]
Αμβούργο[4]
Θάνατος21  Μαΐου 1964[1][4][2]
Γκέτινγκεν[4]
ΥπηκοότηταΓερμανική Αυτοκρατορία και Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής
ΣπουδέςΠανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης, Πανεπιστήμιο Χούμπολτ και Wilhelm-Gymnasium
ΣύζυγοςHertha Sponer
ΒραβεύσειςΒραβείο Νόμπελ Φυσικής (1925), Μετάλλιο Μαξ Πλανκ (1951), Rumford Prize (1955), Dannie Heineman Prize (1961), αλλοδαπό μέλος της Βασιλικής Εταιρείας του Λονδίνου (23  Απριλίου 1964), Σιδηρούς Σταυρός και Hanseatic Cross
Επιστημονική σταδιοδρομία
Ερευνητικός τομέαςφυσική
Ιδιότηταφυσικός, διδάσκων πανεπιστημίου και χημικός
Διδακτορικός καθηγητήςEmil Warburg και Paul Drude
Φοιτητές τουΦριτς Χόουτερμανς

Το 1925, του απονεμήθηκε το Βραβείο Νόμπελ Φυσικής, κυρίως για το έργο του στο 1912-1914, το οποίο περιλάμβανε το πείραμα Φρανκ-Χερτζ, μια σημαντική επιβεβαίωση του ατομικού πρότυπου του Μπορ.

James Franck, Chicago 1952

Το 1933, αφού οι Ναζί ήρθαν στην εξουσία, ο Φρανκ άφησε τη θέση του στη Γερμανία και συνέχισε την έρευνά του στις Ηνωμένες Πολιτείες, πρώτα στο Πανεπιστήμιο Τζονς Χόπκινς στη Βαλτιμόρη και, στη συνέχεια, μετά από ένα έτος στη Δανία, στο Σικάγο. Εκεί ήταν που ενεπλάκη στο Πρόγραμμα Μανχάταν κατά τη διάρκεια του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου, ήταν Διευθυντής του Τμήματος Χημείας του Εργαστηρίου Μεταλλουργίας, στο Πανεπιστήμιο του Σικάγου. Ήταν επίσης ο πρόεδρος της Επιτροπής για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Προβλήματα σχετικά με την ατομική βόμβα, h επιτροπή αποτελούνταν από τον ίδιο και άλλους επιστήμονες στο Met Lab, συμπεριλαμβανομένων των Donald J. Hughes, JJ Nickson, Eugene Rabinowitch, Γκλεν Θ. Σίμποργκ, JC Stearns και Λέο Σίλαρντ. Η επιτροπή αυτή είναι περισσότερο γνωστή για την κατάρτιση της Έκθεσης του Φρανκ, που ολοκληρώθηκε στις 11 Ιουνίου 1945, η οποία δεν συνιστά να χρησιμοποιούνται οι ατομικές βόμβες στις ιαπωνικές πόλεις, με βάση τα προβλήματα που απορρέουν από μια τέτοια στρατιωτική εφαρμογή.

Το 1946 παντρεύτηκε την Hertha Sponer, πρώην βοηθό του στο Γκέτινγκεν. Πέθανε ξαφνικά το 1964 κατά την επίσκεψη του στο Γκέτινγκεν.

Τιμητικές διακρίσεις και βραβεία

Επεξεργασία
  • 1925 Βραβείο Νόμπελ Φυσικής, το μοιράστηκε με τον Γκούσταβ Χερτζ για την ανακάλυψη των νόμων που διέπουν τις επιπτώσεις των ηλεκτρονίων σε άτομα.
  • 1951 Μετάλλιο Μαξ Πλανκ
  • 1953 Επίτιμος πολίτης του Göttingen
  • 1955 Μετάλλιο Rumford της Αμερικανικής Ακαδημίας Τεχνών και Επιστημών - Για το έργο του σχετικά με τη φωτοσύνθεση.
  • 1964 Εξελέγη ως Ξένος Μέλος της Βασιλικής Εταιρείας του Λονδίνου, για τη συμβολή του στην κατανόηση των ανταλλαγών ενέργειας σε συγκρούσεις ηλεκτρονίων, με την ερμηνεία των μοριακών φασμάτων, καθώς και στα προβλήματα της φωτοσύνθεσης

Παραπομπές

Επεξεργασία
  1. 1,0 1,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 9  Απριλίου 2014.
  2. 2,0 2,1 (Αγγλικά) SNAC. w6cn759j. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  3. (Αγγλικά) Find A Grave. 10967294. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. 4,0 4,1 4,2 «Большая советская энциклопедия» (Ρωσικά) Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 1969. Ανακτήθηκε στις 28  Σεπτεμβρίου 2015.