Το Νησί των Πιγκουίνων

Μυθιστόρημα του Ανατόλ Φρανς

Το Νησί των Πιγκουίνων (γαλλικός τίτλος: L'Île des Pingouins) είναι σατιρικό μυθιστόρημα του Ανατόλ Φρανς που εκδόθηκε το 1908.[2]

Το Νησί των Πιγκουίνων
Το εξώφυλλο έκδοσης του 1909
ΣυγγραφέαςΑνατόλ Φρανς
ΤίτλοςL'Île des Pingouins
Γλώσσαγαλλικά
Ημερομηνία δημιουργίας1908
Μορφήμυθιστόρημα
Dewey Decimal840.9[1]
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Το μυθιστόρημα είναι γραμμένο στο ύφος ιστορικού βιβλίου του 18ου και του 19ου αιώνα. Πρόκειται για μια παρωδία της ευρωπαϊκής ιστορίας, της πολιτικής, της φιλοσοφίας και της θεολογίας, με πολλές αναφορές σε γεγονότα της ιστορίας της Γαλλίας της εποχής του συγγραφέα. Παρουσιάζει πραγματικές ιστορικές προσωπικότητες, καθώς και φανταστικούς χαρακτήρες. Η ιστορία διαδραματίζεται σε ένα φανταστικό νησί που κατοικείται από πιγκουίνους, στα βόρεια παράλια της Ευρώπης.[3]

Υπόθεση Επεξεργασία

Η ιστορία ξεκινά όταν ο ευσεβής Μαέλ φθάνει σε ένα νησί στις υπερβόρειες θάλασσες όπου τον έχει σπρώξει μια καταιγίδα. Σχεδόν τυφλός από τις αντανακλάσεις του πολικού πάγου και με την ακοή του προβληματική από τον βρυχηθμό της θάλασσας, μπερδεύει τα ζώα με ανθρώπους και αντιλαμβάνεται τους όρθιους, ατρόμητους πιγκουίνους ως ένα είδος προχριστιανικής κοινωνίας ευγενών ειδωλολατρών, έτσι, τους βαφτίζει. Αυτό προκαλεί αμηχανία στο Βασίλειο των Ουρανών, καθώς ο Θεός επιτρέπει μόνο στους ανθρώπους να βαφτίζονται. Μετά από διαβούλευση με αγίους και θεολόγους στον Παράδεισο, επιλύεται το θεολογικό πρόβλημα με τη μεταμόρφωση των βαφτισμένων πουλιών σε ανθρώπους με λίγα μόνο φυσικά ίχνη της ορνιθολογικής τους προέλευσης και την απόδοση ψυχής στο καθένα.[4]

Στη συνέχεια ο Ανατόλ Φρανς, σατιρίζοντας την κοινωνία και την ανθρώπινη φύση, τα ήθη, τα έθιμα και την προέλευση της θρησκείας και των νόμων, περιγράφει την ιστορία της Πινγκουανίας, την καταγωγή, τους αρχαίους χρόνους, τον Μεσαίωνα, την Αναγέννηση, τους σύγχρονους και τους μελλοντικούς χρόνους. Ζωντανεύοντας εποχές και πρόσωπα από την ιστορία της Γαλλίας, και γενικότερα της Δυτικής Ευρώπης, συμπεριλαμβανομένων των γερμανόφωνων περιοχών και των Βρετανικών Νήσων, η ιστορία των πιγκουίνων είναι μόνο μια «ακολουθία δυστυχιών, εγκλημάτων και τρέλας». Αυτό ισχύει για το έθνος των πιγκουίνων όπως και για όλα τα έθνη. [5]

Αυτή η απαισιόδοξη ιστορικο-σατιρική αλληγορία παρουσιάζει τα ανθρώπινα πάθη και μίση και εκτείνεται από την περίοδο των Μεγάλων μεταναστεύσεων, όταν οι γερμανικές φυλές μάχονταν ασταμάτητα μεταξύ τους για εδάφη, συνεχίζει με τον ηρωικό Πρώιμο Μεσαίωνα με την άνοδο του Καρλομάγνου («Μέγας Δράκος») και τις συγκρούσεις με τους επιδρομείς Βίκινγκς («Φώκαινες»). Μέσω της Αναγέννησης φθάνει μέχρι τη σύγχρονη εποχή του της Τρίτης Γαλλικής Δημοκρατίας παρωδεί την πολύκροτη υπόθεση Ντρέιφους και περιγράφει τον σύγχρονό του κόσμο μέσα στην αδιάκοπη βιασύνη του, έναν κόσμο «όπου βασιλεύει μια απέραντη ασχήμια». Αναφέρεται ακόμη σε μια μελλοντική εποχή όπου ένας ακμάζων πολιτισμός υψηλής τεχνολογίας καταστρέφεται από μια εκστρατεία τρομοκρατικών βομβαρδισμών και όλα ξεκινούν πάλι σε έναν ατελείωτο κύκλο. [6]Είναι η ατελείωτη ιστορία, ένας κολασμένος κύκλος που, για τις σοσιαλιστικές απόψεις του Ανατόλ Φρανς, κάνει απίθανη την ιδέα μιας καλύτερης μελλοντικής κοινωνίας αν οι άνθρωποι δεν επανακαθορίσουν τις αξίες της ζωής πάνω στις ιδέες της αδελφοσύνης και της ειρήνης.[7]

Ελληνικές μεταφράσεις Επεξεργασία

Το νησί των πιγκουίνων, μυθιστόρημα

  • μετάφραση: Νικόλαος Κ. Παπαρρόδου, εκδόσεις Αφοι Σπυρόπουλοι, 1960
  • μετάφραση: Άγγελος Νίκας, εκδόσεις Πάπυρος, 1974
  • μετάφραση: Νίκος Αθανασιάδης, εκδόσεις Σ.Ι. Ζαχαρόπουλος, 1982
  • μετάφραση: Σιδηροπούλου Άρτεμις, εκδόσεις Ελληνική εκδοτική
  • μετάφραση: Χονδρού Ιωάννα, εκδόσεις Μεταίχμιο, 2018

Παραπομπές Επεξεργασία