Υπηρεσιακή κυβέρνηση Ιωάννη Θεοτόκη 1950

Κυβέρνηση Ιωάννη Θεοτόκη
	Βασιλευομένη Δημοκρατία
Ημερομηνία σχηματισμού	6 Ιανουαρίου 1950
Ημερομηνία διάλυσης	23 Μαρτίου 1950
Πρόσωπα και δομές
Αρχηγός Κράτους	Παύλος Α΄ της Ελλάδας
Πρόεδρος Κυβέρνησης	Ιωάννης Θεοτόκης
Συνολικός αριθμός Μελών	22
Κατάσταση στο νομοθετικό σώμα	Υπηρεσιακή κυβέρνηση
Ιστορία
Θητεία νομοθετικού σώματος	διάλυση Βουλής λόγω εκλογών
Προηγούμενη	Κυβέρνηση Αλέξανδρου Διομήδη 1949
Διάδοχη	Κυβέρνηση Σοφοκλή Βενιζέλου Μάρτιος 1950

Η Υπηρεσιακή κυβέρνηση Ιωάννη Θεοτόκη 1950 (Ιανουάριος - Μάρτιος 1950), ανέλαβε να διεξαγάγει τις Ελληνικές Βουλευτικές εκλογές της 5ης Μαρτίου 1950.
Η πρωθυπουργοποίηση του Ιωάννη Θεοτόκη καθώς και οι επιλογές ορισμένων προσώπων (όπως του Ιωάννη Μαυρομμάτη καθώς ήταν γνωστός ακραίος βασιλόφρων και του Γεωργίου Κορωναίου ο οποίος σχετιζόταν με την 4η Αυγούστου, ^[1]), σχολιάστηκαν αρνητικά από τα κόμματα του Κέντρου, καθώς θεώρησαν ότι η κυβέρνηση δεν πληρούσε τις απαιτήσεις αμεροληψίας και ουδετερότητας που απαιτούνταν.
Ο βασιλιάς Παύλος και η κυβέρνηση διέλυσαν την Δ΄ Αναθεωρητική βουλή και προκήρυξαν εκλογές για τις 19 Φεβρουαρίου 1950 (ημερομηνία που αργότερα μεταφέρθηκε στις 5 Μαρτίου του ίδιου έτους). Με την διάλυση της Βουλής έπαψαν να ισχύουν τα ψηφίσματά της, επομένως καταργήθηκε και το διαβόητο «Γ΄ Ψήφισμα του 1946» (με το οποίο νομιμοποιήθηκαν οι διωγμοί των αντιφρονούντων αριστερών) μάλιστα έγιναν και κάποιες συζητήσεις για εκ νέου νομιμοποίηση του ΚΚΕ ώστε να συμμετάσχει στις εκλογές, οι οποίες όμως βρήκαν αντίθετους κυρίως τα δυο μεγάλα πολιτικά κόμματα. Θετικοί υπέρ αυτής της προοπτικής ήταν μόνο οι αρχηγοί της ΕΠΕΚ και του Νέου Κόμματος, Ν. Πλαστήρας και Σπ.Μαρκεζίνης.^[2]. Οι επόμενες διαβουλεύσεις αφορούσαν το ζήτημα του εκλογικού νόμου, για το οποίο τελικά αποφασίστηκε να μείνει ως είχε - απλή αναλογική - αλλά να μειωθούν οι βουλευτικές έδρες από 354 σε 250.
Η κυβέρνηση Θεοτόκη παρέδωσε αμέσως μετά τις εκλογές, στην πρώτη κυβέρνηση Σοφοκλή Βενιζέλου.

Σύνθεση υπουργικού συμβουλίου

^[3]

«Πρωθυπουργός» - («Πρόεδρος του υπουργικού συμβουλίου») : Ιωάννης Θεοτόκης - (βουλευτής Κερκύρας, πρόεδρος της απερχόμενης Βουλής)

«Επί του Συντονισμού υπουργός» : Στέφανος Χ. Στεφανόπουλος ^[4]

- αντικαταστάθηκε στις 7 Φεβρουαρίου από τον Γεώργιος Μαντζαβίνο

«Επί των Εξωτερικών υπουργός» : Παναγιώτης Πιπινέλης - (μόνιμος υφυπουργός Εξωτερικών)
«Επί του Τύπου και Πληροφοριών υφυπουργός» : Παναγιώτης Πιπινέλης από 9/1
«Επί των Εσωτερικών υπουργός» : Νικόλαος Λιανόπουλος - (γενικός διευθυντής υπουργείου Εσωτερικών)
«Επί της Δικαιοσύνης υπουργός» : Ηλίας Παπαηλιού - (πρόεδρος του Αρείου Πάγου)
«Επί της Δημοσίας Τάξεως υπουργός» : Άγγελος Μπουρόπουλος - (εισαγγελέας του Αρείου Πάγου)
«Επί της Δημοσίας Τάξεως υφυπουργός» : Στυλιανός Μανιδάκης - (υποστράτηγος)
«Επί της Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων υπουργός» : Γεώργιος Οικονόμος - (πρύτανις Πανεπιστημίου)
«Επί της Εθνικής Οικονομίας υπουργός» : Ιωάννης Παπακυριακόπουλος - (δικηγόρος)
«Επί της Εθνικής Οικονομίας Υπηρεσιακός υφυπουργός» : Γεώργιος Μητσόπουλος από 9/1
«Επί των Οικονομικών υπουργός» : Γεώργιος Μαντζαβίνος - (διοικητής Τραπέζης της Ελλάδος)
«Επί των Οικονομικών Υπηρεσιακός υφυπουργός» : Γεώργιος Σωτηρόπουλος από 9/1 - (γ.γ. υπουργείου Συντονισμού)
«Επί των Δημοσίων έργων υπουργός» : Στυλιανός Στυλιανίδης - (καθηγητής Παντείου)
«Επί της Οικισμού και Ανοικοδομήσεως υπουργός» : Γεώργιος Κορωναίος - (πρύτανις Πολυτεχνείου)
«Επί των Μεταφορών υπουργός» : Στυλιανός Στυλιανίδης
«Επί της Γεωργίας υπουργός» : Ιωάννης Σκούφος - Μαυρομμάτης - (γενικός διευθυντής Υπουργείου Γεωργίας)
«Επί των Ταχυδρομείων, Τηλεγράφων και Τηλεφώνων υπουργός» : Στυλιανός Στυλιανίδης
«Επί της Υγιεινής και Κοινωνικής Προνοίας υπουργός» : Βασίλειος Βοΐλας - (γιατρός)
«Επί του Εφοδιασμού και Διανομών υπουργός»: Ιωάννης Παπακυριακόπουλος
«Επί της Εργασίας υπουργός» : Δημήτριος Ζέπος - (δικηγόρος)
«Επί της Εμπορικής Ναυτιλίας υπουργός : Παναγής Καμήλος - (διευθυντής της Τράπεζας Πειραιώς)
«Επί των Στρατιωτικών υπουργός» : Ιωάννης Θεοτόκης
«Επί των Στρατιωτικών υφυπουργός» : Παναγιώτης Καλογερόπουλος
«Επί των Ναυτικών υπουργός» : Ιωάννης Θεοτόκης
«Επί των Ναυτικών υφυπουργός» : Ιωάννης Ηπίτης - (ναύαρχος)
«Επί της Αεροπορίας υπουργός» : Ιωάννης Θεοτόκης
«Επί της Αεροπορίας υφυπουργός» : Εμμανουήλ Κελαϊδής

«Υπουργός - Γενικός Διοικητής Βορείου Ελλάδος» : Σωτήριος Στεργιόπουλος από 18/1

Παραπομπές

↑ Νίννα Σακκά-Νικολοπούλου, Οι υπηρεσιακές κυβερνήσεις στην Ελλάδα. Από την πολιτική πρακτική στην Συνταγματική θεσμοποίηση-Διδακτορική διατριβή, Πάντειο Πανεπιστήμιο, Αθήνα, 1988,σελ.179
↑ https://www.tovima.gr/2008/08/07/archive/i-itta-tis-deksias-stis-ekloges-toy-1950/
↑ «Γενική Γραμματεία της Κυβέρνησης», http://www.ggk.gov.gr/?p=1102
↑ Θα παρέμενε στην θέση αυτή, αφού ήδη εκπροσωπούσε την Ελλάδα στον Ο.Ο.Σ.Α., που συνεδρίαζε τότε στο Παρίσι, για όσο καιρό συνεχίζονταν οι συνεδριάσεις.

Πηγές

Νίννα Σακκά-Νικολοπούλου, Οι υπηρεσιακές κυβερνήσεις στην Ελλάδα. Από την πολιτική πρακτική στην Συνταγματική θεσμοποίηση-Διδακτορική διατριβή, Πάντειο Πανεπιστήμιο, Αθήνα, 1988,σελ.177-181

Αυτό το λήμμα σχετικά με την Πολιτική επιστήμη ή την Πολιτική χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το.

[1] Νίννα Σακκά-Νικολοπούλου, Οι υπηρεσιακές κυβερνήσεις στην Ελλάδα. Από την πολιτική πρακτική στην Συνταγματική θεσμοποίηση-Διδακτορική διατριβή, Πάντειο Πανεπιστήμιο, Αθήνα, 1988,σελ.179

[2] ttps://www.tovima.gr/2008/08/07/archive/i-itta-tis-deksias-stis-ekloges-toy-1950/

[3] «Γενική Γραμματεία της Κυβέρνησης», http://www.ggk.gov.gr/?p=1102

[4] Θα παρέμενε στην θέση αυτή, αφού ήδη εκπροσωπούσε την Ελλάδα στον Ο.Ο.Σ.Α., που συνεδρίαζε τότε στο Παρίσι, για όσο καιρό συνεχίζονταν οι συνεδριάσεις.

[1]

[2]

[3]

[4]