Βικιπαίδεια

Φίλιπ Σόγουολτερ Χεντς

(Ανακατεύθυνση από Φίλιπ Χεντς)

Ο Φίλιπ Σόγουολτερ Χεντς (Philip Showalter Hench, 28 Φεβρουαρίου 1896 – 30 Μαρτίου 1965) ήταν Αμερικανός ιατρός από το Πίτσμπεργκ. Μαζί με τον συνεργάτη του στην Κλινική Μέιγιο χημικό Έντουαρντ Κάλβιν Κένταλ και τον Ελβετό χημικό Ταντέους Ράιχσταϊν βραβεύθηκαν με το Βραβείο Νόμπελ Φυσιολογίας και Ιατρικής το 1950 για την ανακάλυψη της ορμόνης κορτιζόνης και την εφαρμογή της στην αντιμετώπιση της ρευματοειδούς αρθρίτιδας.

Φίλιπ Σόουολτερ Χεντς
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Philip Showalter Hench (Αγγλικά)
Γέννηση28  Φεβρουαρίου 1896[1][2][3]
Πίτσμπεργκ[4]
Θάνατος30  Μαρτίου 1965[1][2][3]
Ότσο Ρίος[5]
Αιτία θανάτουπνευμονία
Τόπος ταφήςOakwood Cemetery[6]
Χώρα πολιτογράφησηςΗνωμένες Πολιτείες Αμερικής
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΑγγλικά[7]
ΕκπαίδευσηΜπάτσελορ Επιστημών
διδάκτωρ ιατρικής
ΣπουδέςLafayette College
Πανεπιστήμιο του Πίτσμπεργκ
Πανεπιστήμιο του Φράιμπουργκ (1928–1929)
Πανεπιστήμιο Κολούμπια[8]
Shady Side Academy
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταιατρός
φυσιολόγος[9]
ενδοκρινολόγος
ερευνητής
ΕργοδότηςMayo Clinic (από 1923)
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Πόλεμοι/μάχεςΑ΄ Παγκόσμιος Πόλεμος και Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος
Αξιώματα και βραβεύσεις
Βραβεύσειςβραβείο Νόμπελ Ιατρικής και Φυσιολογίας (1950)[10][11]
βραβείο Λάσκερ-ΝτεΜπέικι κλινικής ιατρικής έρευνας (1949)[12]
Υπογραφή
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Σπουδές Επεξεργασία

Ο Χεντς σπούδασε στο Κολέγιο Λαφαγιέτ της Πενσυλβάνια, από όπου απεφοίτησε στο μέσο του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου, το 1916. Μετά τη θητεία του στο Υγειονομικό Σώμα του Αμερικανικού Στρατού και στο Σώμα Εφέδρων, ολοκλήρωσε την εκπαίδευσή του και πήρε διδακτορικό στην Ιατρική από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου του Πίτσμπεργκ το 1920. Αμέσως μετά πέρασε μια χρονιά ως ειδικευόμενος στο Νοσοκομείο Σαιν Φράνσις στο Πίτσμπεργκ.[13]

Το 1928 και το 1929 ο Χεντς διεύρυνε την κατάρτισή του στην Ευρώπη, συγκεκριμένα στο Πανεπιστήμιο του Φράιμπουργκ και στην Κλινική Φον Μύλερ του Μονάχου.[13]

Σταδιοδρομία Επεξεργασία

Ο Χεντς ξεκίνησε τη σταδιοδρομία του στην Κλινική Μέιγιο το 1923, στο Τμήμα Ρευματικών Ασθενειών, και το 1926 τέθηκε επικεφαλής του Τμήματος αυτού. Εκεί εστίασε την έρευνά του πάνω στα αρθριτικά και οδηγήθηκε στην υπόθεση ότι τα στεροειδή ανακούφιζαν από τον πόνο που συνδεόταν με αυτές τις παθήσεις.[13] Την ίδια εποχή ο βιοχημικός Έντουαρντ Κάλβιν Κένταλ προχωρούσε στην απομόνωση αρκετών στεροειδών από τον φλοιό των επινεφριδίων. Μετά από πολυετείς έρευνες, οι δυο τους απεφάσισαν να δοκιμάσουν μία από αυτές τις ουσίες (με την ονομασία τότε «Ουσία E») σε ασθενείς που έπασχαν από ρευματοειδή αρθρίτιδα.[13] Ο έλεγχος της υποθέσεως του Χεντς καθυστέρησε επειδή η σύνθεση της Ουσίας E ήταν ακριβή και χρειαζόταν πολύ χρόνο, και επειδή ο Χεντς υπηρέτησε στο στράτευμα και κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Οι σχετικές κλινικές δοκιμές διεξάχθηκαν επιτυχώς[13] το 1948 και το 1949, οπότε και η Ουσία Ε απέκτησε τη σημερινή της ονομασία: κορτιζόνη.

Οι Χεντς και Κένταλ, καθώς και ο Ελβετός χημικός Ταντέους Ράιχσταϊν βραβεύθηκαν με το Βραβείο Νόμπελ Φυσιολογίας και Ιατρικής του 1950 «για τις ανακαλύψεις τους σχετικώς με τις ορμόνες του φλοιού των επινεφριδίων, τη δομή τους και τα βιολογικά αποτελέσματά τους».[14] Η ομιλία που έδωσε ο Χεντς στην απονομή του Βραβείου είχε άμεση σχέση με τις έρευνες για τις οποίες τιμήθηκε και είχε τον τίτλο «Η αντιστρεπτότητα ορισμένων ρευματικών και μη καταστάσεων με τη χρήση κορτιζόνης ή της αδρενοφλοιοτρόπου ορμόνης της υποφύσεως».[15] Σε αυτή ανεγνώρισε τις συνδέσεις μεταξύ της ιατρικής και της χημείας, λέγοντας χαρακτηριστικά σχετικώς με τους συναποδέκτες του βραβείου: «ίσως ο λόγος του ενός ιατρού προς δύο χημικούς να είναι συμβολικός, καθως η ιατρική είναι τόσο στέρεα συνδεδεμένη με τη χημεία με έναν διπλό δεσμό»[16]

Ο Χεντς υπήρξε ένα από τα ιδρυτικά μέλη της Αμερικανικής Ενώσεως Ρευματισμών και διετέλεσε πρόεδρός της[17] το 1940 και το 1941. Εκτός από το Βραβείο Νόμπελ, ο Χεντς τιμήθηκε με το Μετάλλιο Χέμπερντην (Heberdeen Medal, 1942), το Βραβείο Λάσκερ (1949), το Βραβείο του Ιδρύματος Πασσάνο (1950) και το Βραβείο Κρις (Criss Award).[13] Ανακηρύχθηκε επίτιμος διδάκτορας από το Κολέγιο Λαφαγιέτ, το Πανεπιστήμιο Κέις Γουέστερν Ριζέρβ, το Εθνικό Πανεπιστήμιο της Ιρλανδίας και από το Πανεπιστήμιο του Πίτσμπεργκ.[13]

Εκτός από το έργο του για την κορτιζόνη, ο Χεντς είχε ισόβιο ενδιαφέρον για τον κίτρινο πυρετό και την ιστορία του. Από το 1937, άρχισε να τεκμηριώνει την ιστορία της ανακαλύψεως του αιτίου για τον κίτρινο πυρετό. Η συλλογή εγγράφων του επί του θέματος αυτού βρίσκεται σήμερα στο Πανεπιστήμιο της Βιρτζίνια[18], καθώς η σύζυγός του δώρισε τη συλλογή στο πανεπιστήμιο αυτό μετά τον θάνατό του.[19]

Οικογένεια και θάνατος Επεξεργασία

Ο Φίλιπ Σόγουολτερ Χεντς νυμφεύθηκε το 1927 τη Μαίρυ Κάλερ (Mary Kahler, 1905-1982).[13]. Ο πεθερός του, ο Τζων Χένρυ Κάλερ, ήταν φίλος του ιδρυτή της Κλινικής Μέιγιο, του Γουίλιαμ Τζ. Μέιγιο.[20] Ο Χεντς και η σύζυγός του απέκτησαν τέσσερα παιδιά: δύο κόρες και δύο γιους.[13] Ο ένας γιος τους, ο Φίλιπ Κάλερ-Χεντς, έγινε επίσης ρευματολόγος.[21] Ο Φίλιπ Σόγουολτερ Χεντς πέθανε από πνευμονία σε ηλικία 69 ετών, στο Ότσο Ρίος της Τζαμάικα, όπου έκανε διακοπές.[17]

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. 128071192. Ανακτήθηκε στις 12  Αυγούστου 2015.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Philip-Showalter-Hench. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 (Αγγλικά) SNAC. w6kw5n2q. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 12  Δεκεμβρίου 2014.
  5. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 31  Δεκεμβρίου 2014.
  6. ↑ 6,0 6,1 14029891.
  7. ↑ «Identifiants et Référentiels». (Γαλλικά) IdRef. Agence bibliographique de l'enseignement supérieur. Ανακτήθηκε στις 11  Μαΐου 2020.
  8. ↑ Ανακτήθηκε στις 8  Ιουλίου 2019.
  9. ↑ Ανακτήθηκε στις 20  Ιουνίου 2019.
  10. ↑ «The Nobel Prize in Physiology or Medicine 1950». (Αγγλικά) nobelprize.org. Ίδρυμα Νόμπελ. Ανακτήθηκε στις 3  Φεβρουαρίου 2021.
  11. ↑ «Table showing prize amounts». (Αγγλικά) Ίδρυμα Νόμπελ. Απριλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 3  Φεβρουαρίου 2021.
  12. ↑ laskerfoundation.org/award/basic/.
  13. ↑ 13,0 13,1 13,2 13,3 13,4 13,5 13,6 13,7 13,8 «Philip S. Hench». The Nobel Foundation. Ανακτήθηκε στις 4 Ιουλίου 2011. 
  14. ↑ «The Nobel Prize in Physiology or Medicine 1950». The Nobel Foundation. Ανακτήθηκε στις 4 Ιουλίου 2011. 
  15. ↑ «Philip S. Hench». The Nobel Foundation. Ανακτήθηκε στις 4 Ιουλίου 2011. 
  16. ↑ «Philip S. Hench - Banquet Speech». The Nobel Foundation. Ανακτήθηκε στις 4 Ιουλίου 2011. 
  17. ↑ 17,0 17,1 Slocumb, C.H. (1965). «Philip Showalter Hench 1896-1965 in memoriam». Arthritis & Rheumatism 8 (4): 573-576. doi:10.1002/art.1780080412. PMID 14323547. 
  18. ↑ «The Story». University of Virginia. Ανακτήθηκε στις 4 Ιουλίου 2011. 
  19. ↑ «Philip S. Hench». University of Virginia. Ανακτήθηκε στις 4 Ιουλίου 2011. 
  20. ↑ «About Kahler». Kahler Hotels. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Ιουνίου 2011. Ανακτήθηκε στις 4 Ιουλίου 2011. 
  21. ↑ Copeman, W.S.C. (1965). «Philip S. Hench 1896-1965». Annals of the Rheumatic Diseases (National Institute of Health) 24 (3): 294. doi:10.1136/ard.24.3.294. PMC 1030954. https://archive.org/details/sim_annals-of-the-rheumatic-diseases_1965-05_24_3/page/294. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία

  • Ο Φίλιπ Σ. Χεντς στον ιστότοπο των Βραβείων Νόμπελ, που περιλαμβάνει τη διάλεξή του στην τελετή απονομής του Βραβείου με τίτλο «The Reversibility of Certain Rheumatic and Non-Rheumatic Conditions by the Use of Cortisone Or of the Pituitary Adrenocorticotropic Hormone»


Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Φίλιπ_Σόγουολτερ_Χεντς&oldid=9809458"