Φερδινάνδος Αλβέρτος Α΄ του Μπέβερν
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Ο Φερδινάνδος-Αλβέρτος Α΄ (22 Μαΐου 1636 - 23 Απριλίου 1687) από τον Οίκο των Γουέλφων ήταν πρίγκιπας του Μπέβερν (1666-1687), που ήταν μέρος του δουκάτου του Μπράουνσβαϊγκ-Λύνεμπουργκ.
Φερδινάνδος-Αλβέρτος Α΄ | |
---|---|
δούκας του Μπράουνσβαϊγκ-Λύνεμπουργκ | |
![]() το οικόσημο του Μπέβερν | |
πρίγκιπας του Μπέβερν | |
Περίοδος | 1666 - 1687 |
Προκάτοχος | Αύγουστος Β΄ |
Διάδοχος | Φερδινάνδος-Αλβέρτος Β΄ |
Γέννηση | 22 Μαΐου 1636 |
Θάνατος | 23 Απριλίου 1687 (50 ετών) |
Σύζυγος | Χριστίνα της Έσσης-Έσβεγκε |
Επίγονοι | Φερδινάνδος-Αλβέρτος Β΄ Ερνέστος Φερδινάνδος |
Οίκος | Γουέλφων |
Πατέρας | Αύγουστος Β΄ |
Μητέρα | Ελισάβετ Σοφία του Μεκλεμβούργου |
δεδομένα ( ) |
Βιογραφία Επεξεργασία
Ήταν ο τρίτος γιος του Αυγούστου Β΄ πρίγκιπα του Βολφενμπύτελ και της 3ης συζύγου του Ελισάβετ-Σοφίας, κόρης του Ιωάννη-Αλβέρτου Β΄ δούκα του Μεκλεμβούργου-Γκύστροβ. Το 1666 απεβίωσε ο πατέρας του και οι τρεις αδελφοί φιλονίκησαν για την κληρονομιά. Τελικά συμφώνησαν να πάρουν οι δύο μεγαλύτεροι τη διοίκηση του Βοόλφενμπυτελ και ο Φερδινάνδος-Αλβέρτος Α΄ το ανάκτορο του Μπέβερν, φεουδαλικά δικαιώματα και ένα ποσό χρημάτων αντί των αξιώσεών του στο Βόλφενμπυτελ.
Γινόταν όλο και πιο εκκεντρικός και οι αδελφοί του έπρεπε να στείλουν δύναμη ανδρών για να αποκαταστήσουν την τάξη στο ανάκτορό του. Συνέλεγε πολλά έργα τέχνης, που μετά απετέλεσαν από τον εγγονό του μέρος του Μουσείου δούκα Άντον Ούλριχ. Απεβίωσε το 1687 και τον διαδέχθηκε ο γιος του Φερδινάνδος-Αλβέρτος Β΄.
Οικογένεια Επεξεργασία
Το 1667 νυμφεύτηκε τη Χριστίνα, κόρη του Φρειδερίκου λαντγκράβου της Έσσης-Έσβεγκε και είχε τέκνα:
- Σοφία-Ελεονόρα 1674-1711, απεβίωσε 37 ετών.
- Αύγουστος-Φερδινάνδος 1677-1704, απεβίωσε 27 ετών.
- Φερδινάνδος-Αλβέρτος Β΄ πρίγκιπας του Μπέβερν.
- Φερδινάνδος-Χριστιανός 1682-1706, απεβίωσε 24 ετών.
- Ερνέστος-Φερδινάνδος 1682-1746.
- Ερρίκος-Φερδινάνδος 1684-1706, απεβίωσε 22 ετών.
Πηγές Επεξεργασία
- www.Welfen.de
- Allgemeine Deutsche Bibliographie, τόμ. 6, σελ. 679-681