Φραγκίσκος Φερδινάνδος δ'Άβαλος
Ο Φραγκίσκος-Φερδινάνδος δ'Άβαλος δ'Ακουίνο, ισπαν.: Francesco-Ferdinando d'Ávalos d'Aquino, ήταν Ζ΄ μαρκήσιος της Πεσκάρα και Γ΄ μαρκήσιος του Βάστο (π. 1530 - 1571 στο Παλέρμο). Έγινε αρχηγός του ισπανικού στρατού στη Λομβαρδία και στο Πιεμόντε, κυβερνήτης στο δουκάτο του Μιλάνου (1560– 63) και αντιβασιλιάς της Σικελίας (1568-71). [6]
| Φραγκίσκος Φερδινάνδος δ'Άβαλος | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1530[1][2][3] Ίσκια |
| Θάνατος | 1571[4][1][2] Παλέρμο |
| Τόπος ταφής | Sant'Anna dei Lombardi |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός |
| Οικογένεια | |
| Τέκνα | Alfonso Felice d’Avalos[5] |
| Γονείς | Alfonso d'Avalos[5] και Μαρία ρης Αραγωνίας[5] |
| Οικογένεια | House of Avalos |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Viceroy of Sicily Κυβερνήτης του Δουκάτου του Μιλάνο (1559–1561) |
| Βραβεύσεις | Ιππότης του Τάγματος του Χρυσόμαλλου Δέρατος |
| Θυρεός | |
 | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
ΒιογραφίαΕπεξεργασία
Ήταν γιος του Αλφόνσου δ'Άβαλος ΣΤ΄ μαρκήσιου της Πεσκάρα και Β΄ του Βάστο, και της Μαρίας δ'Άραγόνα. [6] Παιδί ακόμη ονομάστηκε το 1536 μεγάλος Θαλαμηπόλος (gran Camerlengo) του βασιλείου της Νάπολης. Επικεφαλής του ισπανικού στρατού στη Λομβαρδία και το Πιεμόντε από τον Δεκέμβριο του 1555, επέτυχε μία πλεονεκτική ανακωχή με τη Γαλλία τον Μάρτιο του 1556, ολοκληρώνοντας την επιτυχή εκστρατεία που είχε ξεκινήσει από τον δούκα της Άλμπα.
Ήταν τότε κυβερνήτης στο δουκάτο του Μιλάνου (1560–63) και αντιβασιλιάς της Σικελίας (1568–71), όπου μείωσε τη δύναμη των τοπικών βαρόνων και των Αντιπροσώπων.
Έγινε επίσης ιππότης στο Τάγμα του Χρυσόμαλλου Δέρατος.
ΟικογένειαΕπεξεργασία
Το 1552 νυμφεύτηκε την Ισαβέλλα Γκοντζάγκα, κόρη του Φρειδερίκου Β΄ δούκα της Μάντουα και του Μομφερράτου. [7] Είχαν τέκνα:
- Αλφόνσος-Φήλικας 1564-1593, πρίγκιπας της Φρανκαβίλα και διάδοχός του.
- Τομάς απεβ. 1622, κόμης του Καστελλούκιο, επίσκοπος, τιτουλάριος Λατίνος πατριάρχης της Αντιόχειας μεταξύ 1611 και 1622.
Βιβλιογραφικές αναφορέςΕπεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Faceted Application of Subject Terminology. 318257. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 British Museum person-institution thesaurus. 103180. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 3,0 3,1 «Diccionario biográfico español» (Ισπανικά) Real Academia de la Historia. 2011. 10497/francisco-fernando-de-davalos-de-aquino-y-de-aragona. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας, Κρατική Βιβλιοθήκη του Βερολίνου, Βαυαρική Κρατική Βιβλιοθήκη, Εθνική Βιβλιοθήκη της Αυστρίας: (Γερμανικά, Αγγλικά) Gemeinsame Normdatei. 132282879. Ανακτήθηκε στις 17 Οκτωβρίου 2015.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 Leo van de Pas: (Αγγλικά) Genealogics. 2003.
- ↑ 6,0 6,1 Watanabe-O'Kelly 2016, σελ. 359.
- ↑ Hickson 2016, σελ. 127.
ΠηγέςΕπεξεργασία
- Hickson, Sally Anne (2016). Women, Art and Architectural Patronage in Renaissance Mantua: Matrons, Mystics, and Monasteries. Routledge.
- Watanabe-O'Kelly, Helen (2016). Europa Triumphans. Routledge.