Ο Φρανσίσκους Κορνέλις Χεράρντους Μαρία Τίμερμανς (ολλανδικά: Franciscus Cornelis Gerardus Maria Timmermans) είναι Ολλανδός πολιτικός και διπλωμάτης, ο οποίος από το 2014 κατέχει τη θέση του Πρώτου Αντιπροέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.[1][2][3][4]

Φρανς Τίμερμανς
Frans Timmermans
Πρώτος και Εκτελεστικός Αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής
Εν ενεργεία
Ανέλαβε καθήκοντα
1 Δεκεμβρίου 2019
ΠρόεδροςΟύρσουλα φον ντερ Λάιεν
ΠροκάτοχοςΟ ίδιος
Πρώτος Αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής
Περίοδος
1 Νοεμβρίου 2014 – 31 Νοεμβρίου 2019
ΠρόεδροςΖαν-Κλοντ Γιούνκερ
ΠροκάτοχοςΚάθριν Άστον
Υπουργός Εξωτερικών των Κάτω Χωρών
Περίοδος
5 Νοεμβρίου 2012 – 17 Οκτωβρίου 2014
Υφυπουργός Εξωτερικών των Κάτω Χωρών
Περίοδος
22 Φεβρουαρίου 2007 – 23 Φεβρουαρίου 2010
Προσωπικά στοιχεία
Γέννηση06 Μαΐου 1961 (1961-05-06) (62 ετών), Μάαστριχτ, Κάτω Χώρες
Πολιτικό κόμμαΕργατικό Κόμμα
ΣπουδέςΠανεπιστήμιο Ράντμπουντ του Ναϊμέχεν
Πανεπιστήμιο 2 Νανσύ
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Πρώιμα χρόνια και εκπαίδευση Επεξεργασία

Ο Τίμερμανς γεννήθηκε στις 6 Μαΐου 1961, στο Μάαστριχτ του Λίμπουργκ, με γονείς Ρωμαιοκαθολικούς.[5]

Πήγε στο δημοτικό σχολείο στο Σιντ-Στίβενς-Βόλουε στο Βέλγιο, προτού ενταχθεί, από το 1972, στην ιδιωτική Αγγλική Σχολή του Αγίου Γεωργίου στη Ρώμη. Από το 1975 μέχρι το 1980 παρακολούθησε το αθηναίον, στην πόλη που έγινε η πατρίδα του, το Χέερλεν.[6][7]

Το 1980, ο Τίμερμανς εισήλθε στο Πανεπιστήμιο Ράντμπουντ του Ναϊμέχεν, όπου αποφοίτησε με πτυχίο στη γαλλική λογοτεχνία το 1985. Το 1984, επίσης, εγγράφηκε στο Πανεπιστήμιο 2 Νανσύ στη Γαλλία, όπου διδάχτηκε ευρωπαϊκό δίκαιο, γαλλική λογοτεχνία και ιστορία. Στις 6 Ιανουαρίου 1986 κατετάγη στον Βασιλικό Ολλανδικό Στρατό, όπου υπηρέτησε στην Ολλανδική Στρατιωτική Υπηρεσία Πληροφοριών και Ασφαλείας.

Εκτός από τις μητρικές του γλώσσες, τα λιμβουργιανά και τα ολλανδικά, ο Τίμερμανς μιλάει άπταιστα αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά, ιταλικά και ρωσικά.[8][9][10]

Πολιτική Καριέρα Επεξεργασία

Ο Τίμερμανς υπήρξε υπουργός Εξωτερικών της Ολλανδίας από το 2012 έως το 2014 στη δεύτερη κυβέρνηση του Μαρκ Ρούτε και υφυπουργός Εξωτερικών από το 2007 έως το 2010 στην τέταρτη κυβέρνηση του Γιαν Πέτερ Μπαλκενέντε, αρμόδιος για τις ευρωπαϊκές υποθέσεις.[11][12] Ήταν μέλος της Βουλής των Αντιπροσώπων για το Εργατικό Κόμμα από το 1998 έως το 2007 και ξανά από το 2010 έως το 2012. Υπήρξε υπάλληλος στην ολλανδική κυβέρνηση από το 1987 έως το 1998, όταν και αποφάσισε να δραστηριοποιηθεί ενεργά στην πολιτική.[13]

Με την εκλογή της Επιτροπής φον ντερ Λάιεν διατήρησε τον τίτλο του Πρώτου Αντιπροέδρου, ενώ συνμπεριλήφθηκε σε αυτόν ο τίτλος του Εκτελεστικού Αντιπροέδρου με χαρτοφυλάκιο την Ευρωπαϊκή Πράσινη Συμφωνία. Ήταν ο επικεφαλής υποψήφιος του Κόμματος των Ευρωπαίων Σοσιαλιστών (PES) για την προεδρία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στις ευρωπαϊκές εκλογές του 2019.[14][15]

Παραπομπές Επεξεργασία