Βικιπαίδεια

Φόρος άνθρακα

Ο φόρος άνθρακα είναι ένας φόρος που επιβάλλεται στις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα που απαιτούνται για την παραγωγή αγαθών και υπηρεσιών. Ο φόρος αυτός αποσκοπεί στο να καταστήσει ορατό το "κρυφό" κοινωνικό κόστος των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα, το οποίο διαφορετικά γίνεται αισθητό μόνο με έμμεσους τρόπους, όπως οι σοβαρές αλλαγές στα καιρικά φαινόμενα. Λόγω της επιβολής του φόρου, αυξάνονται οι τιμές στα προϊόντα. Αυτό μειώνει τόσο τη ζήτηση για τέτοια αγαθά και υπηρεσίες όσο και ενθαρρύνει τις προσπάθειες για περαιτέρω μείωση των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα. Στην απλούστερη μορφή του, ένας φόρος άνθρακα απευθύνεται στη μείωση μόνο των εκπομπών του CO2. Σε πιο σύνθετες μορφές, οι φόροι άνθρακα μπορούν να στοχεύσουν στην έμμεση μείωση και άλλων αερίων του θερμοκηπίου, όπως το μεθάνιο ή το υποξείδιο του αζώτου, υπολογίζοντας το δυναμικό θέρμανσης του πλανήτη (WGΡ) σε σχέση με το CO2.[2][3][4]

Carbon taxes and emission trading worldwide
Εμπόριο εκπομπών και φόροι άνθρακα σε όλο τον κόσμο (2019)[1]
  Εφαρμοσμένη ή προγραμματισμένη εμπορία εκπομπών άνθρακα
  Εφαρμοσμένος ή προγραμματισμένος φόρος άνθρακα
  Εμπορία εκπομπών άνθρακα ή φόρος άνθρακα υπό εξέταση

Όταν καίγεται ένα καύσιμο που περιέχει υδρογονάνθρακα, όπως ο γαιάνθρακας (κάρβουνο), το πετρέλαιο ή το φυσικό αέριο, ο άνθρακας μετατρέπεται σε CO2 και άλλες ενώσεις άνθρακα (αλλότροπα). Αυτά τα αέρια του θερμοκηπίου που εκλύονται προκαλούν υπερθέρμανση του πλανήτη. Για να μειωθεί η έκλυση των αερίων, υπάρχει η δυνατότητα φορολόγησης της περιεκτικότητας του άνθρακα σε οποιοδήποτε σημείο του κύκλου του προϊόντος.[5][6][7] Με βάση την έρευνα, οι φόροι αυτοί μπορούν να μειώσουν αποτελεσματικά τις εκπομπές.[8] Εβδομήντα επτά χώρες και περισσότερες από 100 πόλεις έχουν δεσμευτεί να επιτύχουν καθαρές μηδενικές εκπομπές έως το 2050.[9] Από το 2019, οι φόροι άνθρακα έχουν εφαρμοστεί ή έχουν προγραμματιστεί για εφαρμογή σε 25 χώρες, ενώ 46 χώρες θέτουν κάποια μορφή τιμολόγησης άνθρακα, είτε μέσω φόρων άνθρακα είτε μέσω συστημάτων εμπορίας εκπομπών (ΕΤS).[1]

Οικονομική θεωρία Επεξεργασία

Οι οικονομολόγοι αρέσκονται στο να εμπλέκονται σε αντιπαραθέσεις για την κλιματική αλλαγή, όπως και για οποιοδήποτε άλλο ζήτημα. [...] Αλλά στο πιο σημαντικό ζήτημα απ' όλα συμφωνούν. Ο καλύτερος τρόπος για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής, επιμένουν, είναι μέσω ενός παγκόσμιου φόρου άνθρακα.

The Economist, 28 Νοεμβρίου 2015.[10]

Ο φόρος άνθρακα είναι μια μορφή φόρου ρύπανσης.[11] Σε αντίθεση με τους κλασικούς κανονισμούς διοίκησης και ελέγχου που ρητά περιορίζουν ή απαγορεύουν τις εκπομπές από κάθε μεμονωμένο ρυπαίνοντα,[12] ένας φόρος άνθρακα στοχεύει στο να επιτρέψει στην αγορά να καθορίσει τον πιο αποτελεσματικό τρόπο μείωσης της ρύπανσης. Ένας φόρος άνθρακα είναι ένας έμμεσος φόρος - ένας φόρος επί μιας συναλλαγής - σε αντίθεση με έναν άμεσο φόρο, ο οποίος φορολογεί το εισόδημα. Οι φόροι άνθρακα ορίζουν την τιμή και όχι το όριο των εκπομπών.[13] Εκτός από τη δημιουργία κινήτρων για την εξοικονόμηση της ενέργειας, ένας φόρος άνθρακα θέτει τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας όπως η αιολική, η ηλιακή και η γεωθερμική σε ανταγωνιστικότερη θέση.

Στην οικονομική θεωρία, η ρύπανση θεωρείται μια αρνητική εξωτερικότητα. Είναι ένα αρνητικό αποτέλεσμα σε τρίτο μέρος που δεν εμπλέκεται άμεσα σε μια συναλλαγή και είναι ένα είδος αποτυχίας της αγοράς. Για να αντιμετωπιστεί το ζήτημα, ο οικονομολόγος Άρθουρ Πιγκού πρότεινε τη φορολόγηση των αγαθών (σε αυτήν την περίπτωση καυσίμων υδρογονανθράκων), που είναι η πηγή της εξωτερικότητας (σ.σ. διοξείδιο του άνθρακα) για να αντικατοπτριστεί με ακρίβεια το κόστος των αγαθών για την κοινωνία, εσωτερικεύοντας έτσι το κόστος της παραγωγής. Ο φόρος στην αρνητική εξωτερικότητα ονομάστικε πιγκουβιανός φόρος, ο οποίος πρέπει να ισούται με το κόστος.

Μέσα στο πλαίσιο της πρότασης του Πιγκού, οι σχετικές αλλαγές είναι οριακές και το μέγεθος της εξωτερικότητας θεωρείται ότι είναι αρκετά μικρό ώστε να μην προκαλέσει στρέβλωση στην οικονομία.[14] Επειδή η κλιματική αλλαγή οδηγεί σε μεγάλες αλλαγές (μη οριακές), ο αντίκτυπος θα μπορούσε να μειώσει σημαντικά τον ρυθμό αύξησης του εισοδήματος και της ευημερίας.[15][16] Το ποσό των πόρων, όμως, που πρέπει να αφιερωθούν στον μετριασμό της κλιματικής αλλαγής είναι αμφιλεγόμενο.[15] Οι σχεδιαζόμενες πολιτικές για τη μείωση των εκπομπών του διοξειδίου του άνθρακα, παρόλο που είναι οριακές, μπορούν να προκαλέσουν μη οριακές επιδράσεις.[17]

Διαρροή άνθρακα Επεξεργασία

Η διαρροή άνθρακα συμβαίνει όταν η ρύθμιση των εκπομπών σε μια χώρα / τομέα ωθεί αυτές τις εκπομπές σε άλλους τομείς με λιγότερη ρύθμιση.[18] Οι επιδράσεις διαρροής μπορεί να είναι αρνητικές (αύξηση της αποτελεσματικότητας του φόρου) και θετικές (μείωση της αποτελεσματικότητας του φόρου).[19] Οι αρνητικές διαρροές είναι οι επιθυμητές.[20]

Οι βραχυπρόθεσμες συνέπειες της διαρροής θα πρέπει να εξετάζονται έναντι των μακροπρόθεσμων επιπτώσεων. Μια πολιτική που, για παράδειγμα, θεσπίζει φόρους άνθρακα μόνο στις αναπτυγμένες χώρες ενδέχεται να έχει διαρροή εκπομπών στις αναπτυσσόμενες χώρες. Ωστόσο, μια επιθυμητή αρνητική διαρροή θα μπορούσε να προκύψει λόγω της μειωμένης ζήτησης άνθρακα, πετρελαίου και φυσικού αερίου στις αναπτυγμένες χώρες, χαμηλώνοντας τις τιμές. Αυτό θα επέτρεπε στις αναπτυσσόμενες χώρες να αντικαταστήσουν το πετρέλαιο ή το φυσικό αέριο με τον γαιάνθρακα, μειώνοντας τις εκπομπές. Έαν όμως η μειωμένη ζήτηση δεν προκύψει στις αναπτυγμένες χώρες λόγω της καθυστέρησης κυκλοφορίας των προηγμένων τεχνολογιών που μολύνουν λιγότερο, αυτή η αρνητική διαρροή μπορεί να μην έχει μακροπρόθεσμο όφελος.[21]

Συνοριακές προσαρμογές, δασμοί και απαγορεύσεις Επεξεργασία

Έχουν προταθεί πολιτικές για την αντιμετώπιση των ανησυχιών σχετικά με τις απώλειες που βιώνουν χώρες που επιβάλλουν φόρο άνθρακα έναντι χωρών που δεν το επιβάλλουν. Αυτές οι πολιτικές περιλαμβάνουν συνοριακές φορολογικές προσαρμογές, δασμούς και εμπορικές απαγορεύσεις για να ενθαρρύνουν τις χώρες να επιβάλλουν φόρους άνθρακα.[22][23]

Οι συνοριακοί φόροι αντισταθμίζουν την απώλεια ως προς τις εισαγωγές από τις χώρες χωρίς φόρους άνθρακα. Μια εναλλακτική λύση θα ήταν να υπήρχαν εμπορικές απαγορεύσεις ή οι δασμοί που εφαρμόζονται ένταντι αυτών των χωρών. Τέτοιες όμως προσεγγίσεις δε θα γίνονταν αποδεκτές από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου. Προς το παρόν η νομολογία δεν έχει βγάλει συγκεκριμένες αποφάσεις σχετικά με τους φόρους που σχετίζονται με το κλίμα.[24] Αυτό που έχει συζητηθεί είναι οι διοικητικές πτυχές των φορολογικών προσαρμογών στα σύνορα.[25]

Άλλοι τύποι φόρων Επεξεργασία

Δύο τύποι φόρων που σχετίζονται είναι οι φόροι εκπομπών και οι φόροι ενέργειας. Ένας φόρος στις εκπομπές των αερίων του θερμοκηπίου απαιτεί από τα μεμονωμένα μέλη να καταβάλλουν τέλος, χρέωση ή φόρο για κάθε τόνο αερίου του θερμοκηπίου, ενώ ένας φόρος ενέργειας εφαρμόζεται στα ίδια τα καύσιμα.[26]

Όσον αφορά στον μετριασμό της κλιματικής αλλαγής, ο φόρος άνθρακα δεν αποτελεί τέλειο υποκατάστατο του φόρου εκπομπών. Για παράδειγμα, ένας φόρος άνθρακα ενθαρρύνει τη μειωμένη χρήση καυσίμων, αλλά δεν ενθαρρύνει τη μείωση εκπομπών, όπως η γεωλογική αποθήκευση διοξειδίου του άνθρακα.[27]

Αντιστοίχως, οι φόροι ενέργειας αυξάνουν την τιμή της ενέργειας ανεξάρτητα από τις εκπομπές. Ένας ad valorem φόρος ενέργειας επιβάλλεται σύμφωνα με το ενεργειακό περιεχόμενο ενός καυσίμου ή την αξία ενός ενεργειακού προϊόντος, το οποίο μπορεί να είναι, αλλά και να μην είναι συνεπές με τις εκπεμπόμενες ποσότητες αερίων του θερμοκηπίου και τις αντίστοιχες δυνατότητες υπερθέρμανσης του πλανήτη. Μελέτες έχουν δείξει ότι για τη μείωση των εκπομπών κατά ένα ορισμένο ποσό, οι ad valorem φόροι ενέργειας θα ήταν πιο δαπανηροί από τους φόρους άνθρακα.[5] Ωστόσο, παρόλο που οι εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου αποτελούν μια εξωτερικότητα, η χρήση των ενεργειακών υπηρεσιών μπορεί να οδηγήσει σε άλλες αρνητικές εξωτερικότητες, όπως η ατμοσφαιρική ρύπανση που δεν καλύπτεται από τον φόρο άνθρακα (όπως η αμμωνία ή τα αιωρούμενα σωματίδια). Ένας συνδυασμός φόρου άνθρακας και ενέργειας θα μπορούσε πιθανόν να είναι πιο αποτελεσματικός στη μείωση της ατμοσφαιρικής ρύπανσης από έναν φόρο άνθρακα μόνο.

Οποισδήποτε από αυτούς τους φόρους θα μπορούσε να συνδυαστεί με έκπτωση, έτσι ώστε να φορολογούνται περισσότερο όσοι εκπέμπουν πολύ και να επιδοτούνται εκείνοι που εκπέμπουν λιγότερο διοξείδιο του άνθρακα.

Ενσωματωμένος άνθρακας και αρχιτεκτονική Επεξεργασία

Οι ενσωματωμένες εκπομπές άνθρακα, ή οι εκ των προτέρων εκπομπές άνθρακα (UCE), είναι το αποτέλεσμα της δημιουργίας και συντήρησης των υλικών που σχηματίζουν ένα κτίριο.[28] Από το 2018, "Ο ενσωματωμένος άνθρακας είναι υπεύθυνος για το 11% των παγκόσμιων εκπομπών αερίων θερμοκηπίου και το 28% των παγκόσμιων εκπομπών στον τομέα των κτιρίων [...]. Ο ενσωματωμένος άνθρακας θα είναι υπεύθυνος για σχεδόν το ήμισυ των συνολικών εκπομπών νέων κατασκευών από τώρα έως το 2050."[29]

Ο Steve Webb, συνιδρυτής της Webb Yates Engineers, πρότεινε ότι τα κτίρια με "υψηλή ποσότητα άνθρακα θα πρέπει να φορολογούνται όπως τα τσιγάρα" για να δημιουργηθεί ένα τεκμήριο υπέρ της ξυλείας, της πέτρας και άλλων τεχνικών αρχιτεκτονικού σχεδιασμού μηδενικού άνθρακα".[30][31]

Αποτελεσματικότητα Επεξεργασία

Έρευνες δείχουν ότι οι φόροι άνθρακα μειώνουν αποτελεσματικά τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου.[32][33] Οι περισσότεροι οικονομολόγοι ισχυρίζονται ότι οι φόροι άνθρακα είναι ο πιο αποτελεσματικός τρόπος για τον περιορισμό της κλιματικής αλλαγής, με τις λιγότερο αρνητικές οικονομικές επιπτώσεις.[34][35]

Έρευνα στη Σουηδία διαπίστωσε ότι ο φόρος άνθρακα μείωσε επιτυχώς τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα από τις μεταφορές κατά 11% το 2019.[32] Έρευνα στη Βρετανική Κολομβία διαπίστωσε ότι ο φόρος άνθρακα μείωσε τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου κατά 5-15% το 2015, ενώ υπήρχαν αμελητέες συνολικές οικονομικές επιπτώσεις.[33] Μια άλλη έρευνα ίδιας περιοχής διαπίστωσε ότι οι βιομηχανίες στο σύνολό τους επωφελήθηκαν από το φόρο και είχαν "μικρές αλλά στατιστικά σημαντικές ετήσιες αυξήσεις στην απασχόληση κατά 0,74%" το 2017. Ωστόσο, οι βιομηχανίες υψηλής έντασης άνθρακα και ευαίσθητες στο εμπόριο επηρεάστηκαν αρνητικά.[36]

Τέλος, ορισμένες μελέτες έχουν δείξει ότι, ελλείψει αύξησης των κοινωνικών παροχών και των φορολογικών διευκολύνσεων, ένας φόρος άνθρακα πλήττει τα φτωχά νοικοκυριά περισσότερο από τα πλούσια νοικοκυριά.[37][38][39][40]

Εφαρμογή Επεξεργασία

Τόσο οι φόροι για την ενέργεια όσο και για τον άνθρακα έχουν εφαρμοστεί ως απάντηση στις δεσμεύσεις που απορρέουν από τη Σύμβαση Πλαίσιο των Ηνωμένων Εθνών για την Κλιματική Αλλάγη.[5] Στις περισσότερες χώρες, ο φόρος εφαρμόζεται σε συνδυασμό με απαλλαγές.

Ευρώπη Επεξεργασία

Στην Ευρώπη, πολλές χώρες έχουν επιβάλει φόρους ενέργειας ή φόρους ενέργειας που βασίζονται εν μέρει στην περιεκτικότητα σε άνθρακα.[5] Οι χώρες αυτές είναι η Δανία, η Φινλανδία, η Γερμανία, η Ιρλανδία, η Ιταλία, οι Κάτω Χώρες, η Νορβηγία, η Σλοβενία, η Σουηδία, η Ελβετία και το Ηνωμένο Βασίλειο. Καμία από αυτές τις χώρες δεν μπόρεσε να εφαρμόσει έναν ενιαίο φόρο άνθρακα για τα καύσιμα σε όλους τους τομείς.[41]

Κατά τη δεκαετία του 1990, προτάθηκε φόρος άνθρακα / ενέργειας σε επίπεδο ΕΕ, αλλά απέτυχε λόγω πιέσεων από τις βιομηχανίες.[42] Το 2010, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή εξέτασε το ενδεχόμενο εφαρμογής ενός πανευρωπαϊκού ελάχιστου φόρου επί των αδειών ρύπανσης που αγοράστηκαν στο πλαίσιο του συστήματος εμπορίας εκπομπών αερίων θερμοκηπίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EU ETS), στο οποίο ο προτεινόμενος νέος φόρος θα υπολογιζόταν ως προς την περιεκτικότητα σε άνθρακα. Η προτεινόμενη τιμή ήταν από 4 έως 30 € ανά τόνο CO2.[43]

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. ↑ 1,0 1,1 Group, World Bank (2019-06-06) (στα English). State and Trends of Carbon Pricing 2019. https://openknowledge.worldbank.org/handle/10986/31755. 
  2. ↑ «Costs and Benefits to Agriculture from Climate Change Policy». www.card.iastate.edu. Ανακτήθηκε στις 18 Ιουνίου 2021. 
  3. ↑ Haites, Erik (2018-09-14). «Carbon taxes and greenhouse gas emissions trading systems: what have we learned?». Climate Policy 18 (8): 955–966. doi:10.1080/14693062.2018.1492897. ISSN 1469-3062. https://doi.org/10.1080/14693062.2018.1492897. 
  4. ↑ «The Royal Society» (PDF). royalsociety.org. Ανακτήθηκε στις 18 Ιουνίου 2021. 
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 «Climate Change 2001: Mitigation». web.archive.org. 28 Δεκεμβρίου 2013. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Δεκεμβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 18 Ιουνίου 2021. 
  6. ↑ «Renewable energy subsidies: Second-best policy or fatal aberration for mitigation?» (στα αγγλικά). Resource and Energy Economics 35 (3): 217–234. 2013-09-01. doi:10.1016/j.reseneeco.2013.01.002. ISSN 0928-7655. https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S0928765513000043. 
  7. ↑ «E. Policies, measures and instruments to mitigate climate change - AR4 WGIII Summary for Policymakers». archive.ipcc.ch. Ανακτήθηκε στις 18 Ιουνίου 2021. 
  8. ↑ «Carbon Taxes: What Can We Learn From International Experience? | Econofact» (στα Αγγλικά). 3 Μαΐου 2019. Ανακτήθηκε στις 18 Ιουνίου 2021. 
  9. ↑ Hub, IISD's SDG Knowledge. «77 Countries, 100+ Cities Commit to Net Zero Carbon Emissions by 2050 at Climate Summit | News | SDG Knowledge Hub | IISD» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 18 Ιουνίου 2021. 
  10. ↑ "The way forward. Second-best solutions", The Economist, Special Report on "Climate change", 28 Νοεμβρίου 2015, σελ. 15–16.
  11. ↑ «Wayback Machine» (PDF). web.archive.org. 1 Δεκεμβρίου 2001. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Δεκεμβρίου 2001. Ανακτήθηκε στις 18 Ιουνίου 2021. 
  12. ↑ Greenbaum, Allan (2010). Environmental Law and Policy in the Canadian Context. Concord, Ontario: Captus Press. pp. 240–241. ISBN 978-1-55322-171-5.
  13. ↑ Hepburn, Cameron (2006). «Regulation by Prices, Quantities, or Both: A Review of Instrument Choice». Oxford Review of Economic Policy 22 (2): 226-247. https://academic.oup.com/oxrep/article-abstract/22/2/226/334720?redirectedFrom=fulltext. 
  14. ↑ «Economic Instruments and Environmental Policy | Dieter Helm». web.archive.org. 1 Μαΐου 2011. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Μαΐου 2011. Ανακτήθηκε στις 18 Ιουνίου 2021. 
  15. ↑ 15,0 15,1 «Publications | Dieter Helm» (PDF). web.archive.org. 1 Μαΐου 2011. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Μαΐου 2011. Ανακτήθηκε στις 18 Ιουνίου 2021. 
  16. ↑ «Stern Review on the Economics of Climate Change - HM Treasury». web.archive.org. 9 Μαρτίου 2010. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Μαρτίου 2010. Ανακτήθηκε στις 18 Ιουνίου 2021. 
  17. ↑ Helm, Dieter (2008). «Climate-change policy: why has so little been achieved?». Oxford Review of Economic Policy 24 (2): 211-238. https://academic.oup.com/oxrep/article-abstract/24/2/211/421561?redirectedFrom=fulltext. 
  18. ↑ «11.7.2 Carbon leakage - AR4 WGIII Chapter 11: Mitigation from a cross-sectoral perspective». web.archive.org. 3 Μαΐου 2010. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Μαΐου 2010. Ανακτήθηκε στις 18 Ιουνίου 2021. 
  19. ↑ «EXECUTIVE SUMMARY - AR4 WGIII Chapter 11: Mitigation from a cross-sectoral perspective». web.archive.org. 31 Μαρτίου 2010. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 Μαρτίου 2010. Ανακτήθηκε στις 18 Ιουνίου 2021. 
  20. ↑ «Glossary A-D
 - AR4 WGIII Annex I: Glossary». web.archive.org. 3 Μαΐου 2010. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Μαΐου 2010. Ανακτήθηκε στις 18 Ιουνίου 2021. 
  21. ↑ Internet Archive (1996). Climate change 1995 : economic and social dimensions of climate change. Cambridge [England] ; New York : Published for the Intergovernmental Panel on Climate Change [by] Cambridge University Press. ISBN 978-0-521-56854-8. 
  22. ↑ «A modified GHG intensity indicator: Toward a sustainable global economy based on a carbon border tax and emissions trading» (στα αγγλικά). Energy Policy 57: 363–380. 2013-06-01. doi:10.1016/j.enpol.2013.02.012. ISSN 0301-4215. https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S0301421513000979. 
  23. ↑ Condon, Madison; Ignaciuk, Ada (2013-06-01). «Border Carbon Adjustment and International Trade: A Literature Review». OECD Trade and Environment Working Papers. https://scholarship.law.bu.edu/faculty_scholarship/991. 
  24. ↑ Pauwelyn, Joost (2012-03-21) (στα αγγλικά). Carbon Leakage Measures and Border Tax Adjustments Under WTO Law. Rochester, NY: Social Science Research Network. https://papers.ssrn.com/abstract=2026879. 
  25. ↑ «Wayback Machine» (PDF). web.archive.org. 1 Μαΐου 2011. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Μαΐου 2011. Ανακτήθηκε στις 18 Ιουνίου 2021. 
  26. ↑ «13.2.1.2 Taxes and charges - AR4 WGIII Chapter 13: Policies, instruments, and co-operative arrangements». web.archive.org. 29 Οκτωβρίου 2010. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Οκτωβρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 18 Ιουνίου 2021. 
  27. ↑ «IPCC Second Assessment: Climate Change 1995» (PDF). 1995. Ανακτήθηκε στις 18 Ιουνίου 2021. 
  28. ↑ Toronto, University of· Facebook, Facebook· Twitter, Twitter. «Let's Rename "Embodied Carbon" to "Upfront Carbon Emissions"». Treehugger (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 18 Ιουνίου 2021. 
  29. ↑ «New Buildings: Embodied Carbon – Architecture 2030» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 18 Ιουνίου 2021. 
  30. ↑ Webb, Steve. «Time to stop tinkering with global warming». www.ribaj.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 18 Ιουνίου 2021. 
  31. ↑ «Zero Carbon Architecture: the Business Case». arcCA Digest (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 18 Ιουνίου 2021. 
  32. ↑ 32,0 32,1 Andersson, Julius J. (2019/11). «Carbon Taxes and CO2 Emissions: Sweden as a Case Study» (στα αγγλικά). American Economic Journal: Economic Policy 11 (4): 1–30. doi:10.1257/pol.20170144. ISSN 1945-7731. https://www.aeaweb.org/articles?id=10.1257/pol.20170144. 
  33. ↑ 33,0 33,1 «British Columbia’s revenue-neutral carbon tax: A review of the latest “grand experiment” in environmental policy» (στα αγγλικά). Energy Policy 86: 674–683. 2015-11-01. doi:10.1016/j.enpol.2015.08.011. ISSN 0301-4215. https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S0301421515300550. 
  34. ↑ «A bibliometric analysis of research on carbon tax from 1989 to 2014» (στα αγγλικά). Renewable and Sustainable Energy Reviews 58: 297–310. 2016-05-01. doi:10.1016/j.rser.2015.12.089. ISSN 1364-0321. https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S1364032115014720. 
  35. ↑ Hagmann, David; Ho, Emily H.; Loewenstein, George (2019-06). «Nudging out support for a carbon tax» (στα αγγλικά). Nature Climate Change 9 (6): 484–489. doi:10.1038/s41558-019-0474-0. ISSN 1758-6798. https://www.nature.com/articles/s41558-019-0474-0. 
  36. ↑ «Jobs and climate policy: Evidence from British Columbia's revenue-neutral carbon tax» (στα αγγλικά). Journal of Environmental Economics and Management 83: 197–216. 2017-05-01. doi:10.1016/j.jeem.2017.03.003. ISSN 0095-0696. https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S0095069617301870. 
  37. ↑ «The distributional implications of a carbon tax in Ireland» (στα αγγλικά). Energy Policy 37 (2): 407–412. 2009-02-01. doi:10.1016/j.enpol.2008.08.034. ISSN 0301-4215. https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S0301421508005089. 
  38. ↑ «The distributional effects of a carbon tax and its impact on fuel poverty: A microsimulation study in the French context» (στα αγγλικά). Energy Policy 124: 81–94. 2019-01-01. doi:10.1016/j.enpol.2018.09.021. ISSN 0301-4215. https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S0301421518306268. 
  39. ↑ «Poverty and distributional effects of a carbon tax in Mexico» (στα αγγλικά). Energy Policy 112: 98–110. 2018-01-01. doi:10.1016/j.enpol.2017.10.011. ISSN 0301-4215. https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S0301421517306341. 
  40. ↑ «Distributional effects of a carbon tax in broader U.S. fiscal reform» (στα αγγλικά). Energy Policy 66: 326–334. 2014-03-01. doi:10.1016/j.enpol.2013.11.047. ISSN 0301-4215. https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S0301421513011543. 
  41. ↑ Andersen, Prof Mikael Skou (2010-09-09). «Europe’s experience with carbon-energy taxation» (στα γαλλικά). S.A.P.I.EN.S. Surveys and Perspectives Integrating Environment and Society (3.2). ISSN 1993-3800. http://journals.openedition.org/sapiens/1072. 
  42. ↑ OECD (2005-10-03). «The United Kingdom Climate Change Levy: A Study in Political Economy» (στα αγγλικά). OECD Papers 5 (5): 1–70. doi:10.1787/oecd_papers-v5-art19-en. https://www.oecd-ilibrary.org/economics/the-united-kingdom-climate-change-levy_oecd_papers-v5-art19-en. 
  43. ↑ Kanter, James (2010-06-22). «Europe Considers New Taxes to Promote 'Clean' Energy» (στα αγγλικά). The New York Times. ISSN 0362-4331. https://www.nytimes.com/2010/06/23/business/energy-environment/23carbon.html. Ανακτήθηκε στις 2021-06-18. 
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Φόρος_άνθρακα&oldid=10442163"