Χένρι Σόμερσετ, 10ος δούκας του Μπωφόρ

Ο Χένρι Σόμερσετ, 10ος δούκας του Μπωφόρ (4 Απριλίου 1900 - 5 Φεβρουαρίου 1984) ήταν Άγγλος ευγενής, γαιοκτήμονας του Γκλόστερσαιρ και 10ος Δούκας του Μπωφόρ. Ήταν το μικρότερο παιδί και ο μοναδικός γιος του Χένρι Σόμερσετ, 9ου δούκα του Μπωφόρ και της συζύγου του Λουίζας Έμιλυ Χάρφορντ (1864 – 1945). Η μητέρα του είχε παντρευτεί έναν Ολλανδό ευγενή και είχε αποκτήσει δυο γιους. Εκπαιδεύτηκε στο Πανεπιστήμιο του Ίτον και στο Βασιλικό Στρατιωτικό Κολέγιο του Σάντχερστ, από το οποίο διορίστηκε Φύλακας του Βασιλικού Ιππικού.

Χένρι Σόμερσετ, 10ος δούκας του Μπωφόρ
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση	4  Απριλίου 1900 Χάμιλτον
Θάνατος	5  Φεβρουαρίου 1984 Λονδίνο
Χώρα πολιτογράφησης	Ηνωμένο Βασίλειο Ηνωμένο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας και Ιρλανδίας (έως 1927)
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	Αγγλικά
Σπουδές	Κολέγιο Ήτον Βασιλικό Στρατιωτικό Κολέγιο, Σάντχερστ
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	πολιτικός
Οικογένεια
Σύζυγος	Μαίρη Σόμερσετ του Μπωφόρ (από 1923)
Γονείς	Χένρι Σόμερσετ, 9ος δούκας του Μπωφόρ και Louise Emily Harford
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Βαθμός/στρατός	Βρετανικός Στρατός
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμα	μέλος του Συμβουλίου Επικρατείας του Ηνωμένου Βασιλείου μέλος της Βουλής των Λόρδων του Ηνωμένου Βασιλείου
Βραβεύσεις	Ιππότης του Μεγαλόσταυρου του Βασιλικού Βικτωριανού Τάγματος Βασιλική Βικτοριανή Αλυσίδα (1953) Τάγμα της Περικνημίδας
Σχετικά πολυμέσα

Αξιώματα

Ο Σόμερσετ, συγγενής και στενός φίλος της βασιλικής οικογένειας, κράτησε το αξίωμα του Μάστερ του Ιππικού για 42 χρόνια (1936 - 1978), περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον και ίδρυσε το "Δοκιμαστικό Ιππικό του Μπάντμιντον""'. Θεωρείται ως "ο μεγαλύτερος κυνηγός αλεπούς τον 20ο αιώνα". Ο Χένρι Σόμερσετ εγκατέλειψε τον στρατό με τον βαθμό του Υπολοχαγού και έγινε τιμητικά Συνταγματάρχης στο 21ο Τάγμα Βασιλικών Ουσάρων του Γκλόστερσαιρ (1969 - 1971) και τιμητικά Συνταγματάρχης των Βασιλικών Γεωργών του Ουέσσεξ (1971 - 1984) και των Βασιλικών Γεωργών του Γουόρικσερ (1971 - 1972). Μετά την Διεθνή Ιππική εκδήλωση του Λονδίνου (1933), συστήθηκε νέα επιτροπή με πρόεδρο τον νεαρό Μπωφόρ για να υποδεχτεί το επόμενο γεγονός στην Ολυμπία του Λονδίνου (1934). Ο Μπωφόρ έγινε Μάστερ του Ιππικού σε τρεις συνεχόμενους βασιλείς του Ηνωμένου Βασιλείου: τον Εδουάρδο Η΄, τον Γεώργιο ΣΤ΄ και την Ελισάβετ Β΄. Από αυτή την θέση πήρε μέρος σε πολλές δημόσιες εκδηλώσεις, όπως ο γάμος της τότε πριγκίπισσας Ελισάβετ με τον Φίλιππο πρίγκιπα της Ελλάδας, μετέπειτα δούκα του Εδιμβούργου.

Διορίστηκε Ιππότης του Μεγάλου Σταυρού στο Βικτοριανό Βασιλικό Τάγμα (1930), ιππότης του Τάγματος της Περικνημίδας (1937) και του απένειμαν τη διάκριση της Βικτωριανής Βασιλικής Αλυσίδας (1953). Το 1955 ο πρόεδρος της Πορτογαλικής Δημοκρατίας Φραγκίσκο Κραβέιρο Λόπες του απένειμε τον μεγάλο σταυρό του Τάγματος του Χριστού. Διορίστηκε Στιούαρτ του Τιούκσμπουρι (1948 - 1984), κληρονομικός φύλακας του κάστρου του Ράγκλαν, λόρδος υπολοχαγός του Μπρίστολ (1931 - 1974) και Λόρδος Υψηλός Στιούαρτ του Μπρίστολ, του Τιούκσμπουρι και του Γκλόστερσαϊρ. Κράτησε επίσης τα αξιώματα του Λόρδου Υπολοχαγού του Γκλόστερσαϊρ (1931 - 1984) και του Καγκελαρίου του Πανεπιστημίου του Μπρίστολ (1965 - 1970).

Γάμος

Ο Χένρι Σόμερσετ νυμφεύτηκε (14 Ιουνίου 1923) την Λαίδη Βικτωρία-Κωνσταντία-Μαρία του Κέιμπριτζ (1897 – 1987), κόρη του Αδόλφου του Τεκ. Η λαίδη γεννήθηκε με τον τίτλο πριγκίπισσα Μαρία του Τεκ αλλά στις 17 Ιουλίου 1917 ο βασιλιάς Γεώργιος Ε΄ με διάταγμα ύστερα από σκληρές πιέσεις εθνικιστών άλλαξε το όνομα της βασιλικής Οικογένειας της Βρετανίας από Οίκος της Σαξονίας - Κόμπουργκ & Γκότα σε Οίκος του Ουίνδσορ. Τότε όλοι οι συγγενείς της βασιλικής οικογένειας άλλαξαν τους τίτλους και τα ονόματά τους από Γερμανικά σε Βρετανικά και ο Γεώργιος Ε΄ δημιούργησε νέες Βρετανικές βαρονίες για τους συγγενείς του: ο πατέρας της Μαρίας πήρε τον τίτλο του μαρκήσιου του Κέιμπριτζ και η Μαρία έγινε γνωστή μετά το γάμο της ως Μαρία του Κέιμπριτζ. Η αδελφή του πατέρα της Μαίρη του Τεκ παντρεύτηκε τον βασιλιά Γεώργιο Ε΄, συνεπώς οι βασιλείς Εδουάρδος Η΄ και Γεώργιος ΣΤ΄ ήταν πρώτα ξαδέλφια της Μαρίας. Οι Μπωφόρ ήταν οι πιο στενοί φίλοι της βασιλικής οικογένειας· η Μαρία έμενε στην διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου στο Μπάντμιντον και οι βασιλείς ήρθαν να μείνουν πολλές φορές μαζί της, συνήθως στα γενέθλια της βασίλισσας.

Ιδιωτική ζωή

Ένας βιογράφος περιγράφει τον δούκα: "Ήταν σκληρός σαν το νύχι· σηκωνόταν στις 7 η ώρα το πρωί και πριν το πρωινό επέβλεπε αυστηρά τα κτήματα του· είχε 120 άντρες και τους γνώριζε καλύτερα από ότι ένας εργοστασιάρχης το προσωπικό του. Καμιά απόφαση για τα κτήματά του δεν γινόταν αποδεκτή χωρίς έγκριση του ίδιου του δούκα· απαντούσε σε όλες τις επιστολές και η θέα του δούκα του Μπωφόρ στο κυνήγι ήταν το μεγαλύτερο θέαμα στην Αγγλία". Το ιδιωτικό του αυτοκίνητο είχε πινακίδες με αριθμό "MFH1".

Ανάμεσα στους αμέτρητους φίλους του δούκα ήταν ο ηθοποιός Ντέιβιντ Νίβεν, ενώ στην διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου είχε φιλοξενήσει στο Μπάντμιντον την Έλινορ Ρούζβελτ και τον Χαϊλέ Σελασιέ Α΄ αυτοκράτορα της Αιθιοπίας. Ο συγγραφέας Τζέιμς Λις-Μιλνι (1908 - 1997) είχε νοικιάσει ένα γειτονικό σπίτι και περιγράφοντας την σχέση του με τον δούκα, τον καταγράφει ως "φεουδαρχικό". Ο Μπωφόρ περιγράφεται επίσης σαν "μανιώδης γυναικάς": ανάμεσα στις ερωμένες του βρισκόταν η Λαβινία δούκισσα του Νόρφολκ και η Σάλλι δούκισσα του Ουέστμινστερ, εξαδέλφη της συζύγου του. Ο δούκας έγραψε στα Απομνημονεύματά του (1981) την οικογενειακή του ιστορία, την ιστορία της οικίας του Μπάντμιντον, τις βασιλικές συνήθειες και το χόμπι του· δίνει έμφαση στην αγαπημένη του συνήθεια "το κυνήγι της αλεπούς".

Διαδοχή

Ο Χένρι Σόμερσετ, 10ος δούκας του Μπωφόρ από τον Άλλαν Ουόρεν

Ο δούκας και η δούκισσα δεν απέκτησαν παιδιά. Ο δούκας πέθανε στην οικία του στο Μπάντμιντον σε ηλικία 84 ετών και τάφηκε στον οικογενειακό τάφο του Αγίου Μιχαήλ και όλων των Αρχαγγέλων στο Μπάντμιντον. Η βασίλισσα, που δεν συνήθιζε να παρευρίσκεται σε κηδείες ευγενών, πήγε στην δική του με ολόκληρη την βασιλική οικογένεια. Την Boxing Day του 1984 ακτιβιστές που διαδήλωναν υπέρ των δικαιωμάτων των ζώων, βανδάλισαν τον τάφο του και σχεδίασαν να διαλύσουν την σορό του στέλνοντας το κεφάλι του στην Πριγκίπισσα Άννα. Το δουκάτο πέρασε στον Δαυίδ Σόμερσετ, 11ο δούκα του Μπωφόρ, εγγονό του πρώτου του εξαδέλφου Χένρι Καρόλου Σόμερς Αυγούστου Σόμερσετ (1874 - 1945)· ο Δαυίδ ήταν στενά συνδεδεμένος μαζί του και τον βοηθούσε στη διαχείριση των εδαφών του.

Με τον θάνατό του οι βαρονίες του Μπότετουρ και του Έρμπερ τεμαχίστηκαν ανάμεσα στους απογόνους της μεγαλύτερης αδελφής του Λαίδης Λευκής Λιννί Σόμερσετ (1897 - 1968). Οι κόρες της μεγαλύτερης ανιψιάς του Λαίδης Ροζέμαρι, που είχε πεθάνει πριν από τον ίδιο (1963), κληρονόμησαν το ένα τέταρτο της κάθε βαρονίας και το υπόλοιπο πέρασε στην άλλη ανιψιά του Λαίδη Κάθλιν Χιούντσον (πέθανε το 1994). Η απουσία της κομητείας του Έρμπερ τερματίστηκε (2002) για χάρη του εγγονού της αδελφής του Δαυίδ Τζων Σάιφρεντ - Ερμπέρ, 19ου βαρόνου του Έρμπερ.

Πηγές

• Beaufort, Henry, Duke of, Memoirs, Country Life, London, 1981
• Masters, Brian, The Dukes: the Origins, Ennoblement and History of Twenty-Six Families, Pimlico, London, 2001

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Ακτιβιστές βανδάλισαν τον τάφο του δούκα
• Καρολίνα Μπωφόρ