Ωτίτιδα

Η ωτίτιδα είναι γενικός όρος για τη φλεγμονή στο αυτί ή τη λοίμωξη του αυτιού τόσο στον άνθρωπο όσο και σε άλλα ζώα. Όταν υπάρχει μόλυνση, μπορεί να είναι ιογενής ή βακτηριακή. Όταν υπάρχει φλεγμονή λόγω συσσώρευσης υγρού στο μέσο ους και δεν υπάρχει μόλυνση, θεωρείται μέση ωτίτιδα με συλλογή. Υποδιαιρείται στις εξής:

• Η εξωτερική ωτίτιδα περιλαμβάνει φλεγμονή (μολυσματική ή μη) του έξω ακουστικού πόρου, που μερικές φορές εκτείνεται στο πτερύγιο ή τον τράγο. Η εξωτερική ωτίτιδα μπορεί να είναι οξεία ή χρόνια. Μπορεί να είναι μυκητιασική ή βακτηριακή. Η πιο κοινή αιτιολογία της οξείας εξωτερικής ωτίτιδας είναι η βακτηριακή λοίμωξη ενώ τα χρόνια περιστατικά συχνά συνδέονται με υποκείμενες δερματικές παθήσεις όπως το έκζεμα ή η ψωρίαση. Μια τρίτη μορφή, η κακοήθης εξωτερική ωτίτιδα ή η νεκρωτική εξωτερική ωτίτιδα, είναι μια δυνητικά απειλητική για τη ζωή, επεμβατική λοίμωξη του έξω ακουστικού πόρου και του κρανίου. Συνήθως σχετιζόμενη με λοίμωξη από Pseudomonas aeruginosa, αυτή η μορφή εμφανίζεται συνήθως σε ηλικιωμένους με σακχαρώδη διαβήτη ή σε άτομα με ανοσοκαταστολή. Η ωτομύκωση είναι η μυκητιακή μορφή της εξωτερικής ωτίτιδας που είναι πιο συχνή στις παράκτιες περιοχές.
• Η μέση ωτίτιδα, ή λοίμωξη του μέσου ωτός, αφορά το μέσο ους. Στη μέση ωτίτιδα, το αυτί είναι μολυσμένο ή φραγμένο με υγρό πίσω από το τύμπανο, στο κανονικά γεμάτο αέρα χώρο του μέσου ωτός. Αυτή είναι η πιο κοινή λοίμωξη και πολύ συχνή σε μωρά μικρότερα των 6 μηνών. Αυτή η κατάσταση απαιτεί μερικές φορές χειρουργική επέμβαση που ονομάζεται μυριγγοτομή και εισαγωγή σωλήνα.
• Η εσωτερική ωτίτιδα, ή λαβυρινθίτιδα, αφορά το εσωτερικό αυτί. Το έσω ους περιλαμβάνει αισθητήρια όργανα για την ισορροπία και την ακοή. Όταν το εσωτερικό αυτί έχει φλεγμονή, ο ίλιγγος είναι κοινό σύμπτωμα. Άλλα συμπτώματα στους ενήλικες περιλαμβάνουν πόνο και υγρό από το αυτί ή προβλήματα με την ακοή. Τα συμπτώματα στα παιδιά μπορεί να περιλαμβάνουν υπερβολικό κλάμα, άγγιγμα στα αυτιά, εκροή υγρού και πυρετό.

Μέση ωτίτιδα, όπως φαίνεται από το προεξέχον τύμπανο

Η θεραπεία μπορεί να κυμαίνεται από την αύξηση των υγρών και φάρμακα χωρίς ιατρική συνταγή για τη διαχείριση των συμπτωμάτων έως αντιβιοτικά που συνταγογραφούνται από ιατρούς.