Fuciliere (αντιτορπιλικό, 1938)

αντιτορπιλικό κλάσης Soldati

Το Fuciliere είναι ένα από το δεκαεννέα αντιτορπιλικά κλάσης Soldati που ναυπηγήθηκαν για το Ιταλικό Βασιλικό Ναυτικό (Regia Marina) στα τέλη της δεκαετίας του 1930 και της αρχές της δεκαετίας του 1940. Ολοκληρώθηκε στις αρχές του 1939 και έδρασε στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Fuciliere
Το Fuciliere στο μεγάλο ναύσταθμο του Ταράντα.
Πληροφορίες
Τύπος και κλάσηαντιτορπιλικό κλάσης Soldati
ΝαυπηγείοCantieri Navali Riuniti, Ανκόνα
Έναρξη ναυπήγησης2 Μαΐου 1937
Καθέλκυση31 Ιουλίου 1938
Ένταξη σε υπηρεσία10 Ιανουαρίου 1939
ΚατάληξηΠαραδόθηκε στο Σοβιετικό Πολεμικό Ναυτικό ως πολεμική αποζημίωση την 31η Ιανουαρίου 1950.
Γενικά χαρακτηριστικά
Εκτόπισμακανονικό: 1850–1880 t (1820-1850 LT)
πλήρες: 2490–2590 t (2450–2550 LT)
Μήκοςολικό: 106,7 m
Πλάτος10,15 m
Βύθισμα3,15-4,3 m
ΠρόωσηΤο προωστικό σύστημα απέδιδε έως και 48000 shp.
Ταχύτητα34-35 kn (σε επιχειρησιακές συνθήκες)
Αυτονομία2340 ναυτικά μίλια με ταχύτητα πλεύσης 14 kn.
Πλήρωμα206 αξιωματικοί, υπαξιωματικοί και ναύτες
Οπλισμός2×2 πυροβόλα των 120 mm
1 πυροβόλο κατάδειξης στόχων των 120 mm
8 αντιαεροπορικά πυροβόλα των 20 mm
2 τρίδυμοι τορπιλοσωλήνες των 533 mm
2 εκτοξευτές βομβών βυθού
48 νάρκες
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Περιγραφή

Επεξεργασία

Τα αντιτορπιλικά κλάσης Soldati ήταν ελαφρώς βελτιωμένες εκδοχές της προηγούμενης κλάσης Oriani.[1] Είχαν ολικό μήκος 106,7 m.[2] Το πλάτος τους ήταν 10,15 m και το μέσο βύθισμά τους έφτανε τα 3,15 m, ενώ με πλήρες φορτίο ανέρχονταν σε 4,3 m.[3] Τα Soldati είχαν εκτόπισμα 1830-1850 t (1800-1820 LT) με κανονικό φορτίο και 2450-2550 t (2410-2510 LT) με πλήρες.[4] Το πλήρωμα κατά τη διάρκεια του πολέμου ανερχόταν σε 206 αξιωματικούς υπαξιωματικούς και ναύτες.[2]

Σχεδιασμένα για μέγιστη ισχύ 48000 shp και ταχύτητα 34-35 kn σε επιχειρησιακές συνθήκες, τα πλοία της κλάσης αυτής έφτασαν σε ταχύτητες 39-40 kn κατά τη διάρκεια των θαλάσσιων δοκιμών τους, όντας όμως ελαφρώς φορτωμένα. Είχαν ακτίνα δράσης 2340 ναυτικών μιλίων με ταχύτητα πλεύσης 14 kn και 682 ναυτικών μιλίων με ταχύτητα 34 kn.[4]

Ο κύριος οπλισμός αποτελούνταν από τέσσερα πυροβόλα των 120 mm εγκατεστημένα σε ζεύγη σε δύο πυργίσκους, έναν στην πλώρη μπροστά από την υπερκατασκευή, καθώς και έναν ακόμη στην πρύμνη. Υπήρχε επίσης ένα πυροβόλο των 120 mm που μπορούσε να βάλει βλήματα φωτισμού/κατάδειξης στόχων.[5] Αντιαεροπορική προστασία παρείχαν οκτώ πυροβόλα των 20 mm,[4] ενώ ο οπλισμός συμπληρώνονταν από δύο τρίδυμους τορπιλοσωλήνες των 533 mm εγκατεστημένους στο μέσον του πλοίου. Παρόλο που δεν ήταν εφοδιασμένα με σύστημα σόναρ για ανθυποβρυχιακό πόλεμο, τα πλοία της κλάσης αυτής διέθεταν ζεύγος εκτοξευτών βομβών βυθού. Μπορούσαν επίσης να μεταφέρουν έως και 48 νάρκες.[2]

Παραπομπές

Επεξεργασία
  1. Brescia, p. 127
  2. 2,0 2,1 2,2 Roberts, p. 300
  3. Whitley, p. 169
  4. 4,0 4,1 4,2 Brescia, p. 128
  5. Fraccaroli, p. 55

Βιβλιογραφία

Επεξεργασία
  • Brescia, Maurizio (2012). Mussolini's Navy: A Reference Guide to the Regina Marina 1930–45. Annapolis, Maryland: Naval Institute Press. ISBN 978-1-59114-544-8. 
  • Fraccaroli, Aldo (1968). Italian Warships of World War II. Shepperton, UK: Ian Allan. ISBN 0-7110-0002-6. 
  • Roberts, John (1980). «Italy». Στο: Chesneau, Roger. Conway's All the World's Fighting Ships 1922–1946. New York: Mayflower Books. σελίδες 280–317. ISBN 0-8317-0303-2. 
  • Rohwer, Jürgen· Hümmelchen, Gerhard (1992). Chronology of the War at Sea 1939–1945. London: Greenhill Books. ISBN 1-85367-117-7. 
  • Rohwer, Jürgen (2005). Chronology of the War at Sea 1939–1945: The Naval History of World War Two (Third Revised έκδοση). Annapolis, Maryland: Naval Institute Press. ISBN 1-59114-119-2. 
  • Shores, Christopher· Massimello, Giovanni· Guest, Russell· Olynyk, Frank· Bock, Winfried (2012). A History of the Mediterranean Air War 1940–1945. Two: North African Desert February 1942 – March 1943. London: Grub Street. ISBN 978-1-909166-12-7. 
  • Smigielski, Adam (1995). «Italy». Στο: Chumbley, Stephen. Conway's All the World's Fighting Ships 1947-1995. Annapolis, Maryland: Naval Institute Press. σελίδες 195–218. ISBN 1-55750-132-7. 
  • Whitley, M. J. (1988). Destroyers of World War 2: An International Encyclopedia. Annapolis, Maryland: Naval Institute Press. ISBN 1-85409-521-8. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Επεξεργασία