Lynyrd Skynyrd

αμερικάνικο ροκ συγκρότημα

Οι Lynyrd Skynyrd είναι αμερικάνικο ροκ συγκρότημα από το Τζάκσονβιλ της Φλόριντα. Ο πρώτος τους δίσκος κυκλοφόρησε το 1973 και το συγκρότημα γνώρισε μεγάλη επιτυχία στα μέσα της δεκαετίας του '70, αλλά στις 20 Οκτωβρίου του 1977 τρία μέλη τους σκοτώθηκαν σε αεροπορικό δυστύχημα, γεγονός που οδήγησε στη διάλυση τους.

Lynyrd Skynyrd
Οι Lynyrd Skynyrd το 2010
Πληροφορίες
ΠροέλευσηΤζάκσονβιλ (Φλόριντα), Η.Π.Α
Μουσικά είδηHard Rock, Southern Rock, Country Rock
Παρουσία1964 - 1977, 1987 - σήμερα
Δισκογραφική εταιρείαMCA, Atlantic, Capricorn, SPV, CMC International, Sanctuary, Universal, Roadrunner
ΜέληΓκάρι Ρόζιγκτον
Τζόνι Βαν Ζαντ
Ρίκι Μέντλοκ
Μάικλ Καρτελόουν
Μαρκ Ματέικα
Πίτερ Πισάρτσικ
Τζόνι Κολτ
Πρώην μέληΡόνι Βαν Ζαντ
Άλεν Κόλινς
Μπομπ Μπερνς
Λάρι Τζάνστρομ
Γκρεγκ Γουόκερ
Λέον Γουίλκισον
Μπίλι Πάουελ
Εντ Κινγκ
Άρτιμους Πάιλ
Στιβ Γκέινς
Ράνταλ Χολ
Κερτ Κάστερ
Μάικ Έστις
Όουεν Χέιλ
Χιούι Τόμασον
Τζεφ ΜακΆλιστερ
Κένι Αρόνοφ
Ίαν Έβανς
Ρόμπερτ Κιρνς
Ιστότοπος
[www.lynyrdskynyrd.com lynyrdskynyrd.com]

Το 1987, τα υπόλοιπα μέλη του σχήματος επανενώθηκαν για μια μόνο tribute περιοδεία με τον Τζόνι Βαν Ζαντ στο μικρόφωνο, μικρό αδελφό του ιδρυτικού μέλους και θύματος, Ρόνι Βαν Ζαντ. Στην συνεχεία το τότε σχήμα αποφάσισε να συνεχίσει να ηχογραφεί και να περιοδεύει μέχρι σήμερα, υπό το όνομα Lynyrd Skynyrd.

Βιογραφία

Επεξεργασία

Δημιουργία και αναγνώριση

Επεξεργασία

Οι Lynyrd Skynyrd δημιουργήθηκαν το 1964, αρχικά με τα ονόματα, The One Percent, My Backyard και The Noble Five, από τον τραγουδιστή Ρόνι Βαν Ζαντ, τους κιθαρίστες Γκάρι Ρόζινγκτον και Άλεν Κόλινς, τον μπασίστα Λάρι Τζάνστρομ και το ντράμερ Μπομπ Μπερνς. Μετά από χρόνια προβών, οι Noble Five έκαναν τις πρώτες τους επίσημες εμφανίσεις το 1968, ανοίγοντας συναυλίες των Strawberry Alarm Clock.

Το 1970, άλλαξαν το όνομα τους σε Lynyrd Skynyrd, κοροϊδευτικά προς τον καθηγητή φυσικής αγωγής του λυκείου τους, Λεόναρντ Σκίνερ. Στο διάστημα 1970 με 1971 αποχώρησε ο Τζάνστρομ για να αντικατασταθεί αρχικά από τον Γκρεγκ Γουόκερ και λίγο αργότερα από τον Λέον Γουίλκισον, ενώ έγινε μέλος τους ο κιμπορντίστας Μπίλι Πάουελ, όπως και ο τρίτος κιθαρίστας, Εντ Κινγκ.[1] Μέχρι το 1974, το συγκρότημα πειραματιζόταν με τον ήχο του, αποφασίζοντας τελικά να καθιερώσουν τον μπλουζ ροκ ήχο με τις τρεις κιθάρες από τον οποίο και έγιναν γνωστοί.

 
Οι Lynyrd Skynyrd το 1973

Το 1972, ο Αλ Κούπερ προσκάλεσε τους Lynyrd Skynyrd να ηχογραφήσουν για την εταιρεία του "Sounds of the South", της οποίας τη διανομή πραγματοποιούσε η "MCA Records". Στις 13 Αυγούστου του 1973, κυκλοφόρησε ο πρώτος τους δίσκος με τίτλο "(Pronounced 'Lĕh-'nérd 'Skin-'nérd)", ο οποίος περιείχε τις μεγάλες επιτυχίες "Free Bird", "Simple Man", "Tuesday's Gone" και "Gimme Three Steps"και έγινε διπλά πλατινένιος.[2] Κατά την περιοδεία για την προώθηση του άλμπουμ, οι Lynyrd Skynyrd άνοιγαν τις συναυλίες των The Who, γεγονός που βοήθησε στην άνοδο της δημοτικότητας τους στις Ηνωμένες Πολιτείες.[3]

Ακολούθησε στις 15 Απριλίου του 1974, το επίσης διπλά πλατινένιο, "Second Helping" με την Top-10 επιτυχία "Sweet Home Alabama".[4] Στις αρχές του 1975, ο Μπερνς αποχώρησε από το συγκρότημα και αντικαταστάθηκε από τον πρώην πεζοναύτη, Άρτιμους Πάιλ, με τον οποίο κυκλοφόρησαν το "Nuthin' Fancy" ανεβαίνοντας για πρώτη φορά στο Top-10 των άλμπουμ στις Ηνωμένες Πολιτείες.[5] Στα μέσα της περιοδείας του δίσκου ο Εντ Κινγκ αποχώρησε, ενώ το συγκρότημα συνοδευόταν για πρώτη φορά από χορωδία τριών τραγουδιστριών, τις οποίες ο Ρονι Βαν Ζαντ αποκαλούσε "The Honkettes".

Τέταρτος δίσκος του συγκροτήματος ήταν το "Gimme Back My Bullets", το οποίο κυκλοφόρησε στις 2 Φεβρουαρίου του 1976. Κατά την περιοδεία για την προώθηση του δίσκου, στο συγκρότημα εντάχθηκε ο κιθαρίστας Στιβ Γκέινς με τον οποίο ηχογράφησαν το διπλό ζωντανό άλμπουμ "One More from the Road", το οποίο έχει βραβευθεί ως τριπλά πλατινένιος δίσκος.[6] Ακολούθησε το "Street Survivors" το 1977, το οποίο ανέβηκε στο # 5 στις Ηνωμένες Πολιτείες και το # 13 στη Μεγάλη Βρετανία.[7]

Τρεις ημέρες μετά την κυκλοφορία του άλμπουμ, το συγκρότημα βρισκόταν στο ιδιωτικό του αεροσκάφος μεταβαίνοντας από το Γκρίνβιλ της Νότιας Καρολίνας στο Μπατόν Ρουζ της Λουιζιάνα, όταν τελείωσαν τα καύσιμα του αεροπλάνου και συνετρίβησαν, με αποτέλεσμα να χάσουν τη ζωή τους ο Ρόνι Βαν Ζαντ, ο Στιβ Γκέινς, η Κέισι Γκέινς μέλος των Honkettes, ο βοηθός του μάνατζερ τους Ντιν Κιλπάτρικ, ο πιλότος Γουόλτερ ΜακΚρίρι και ο δεύτερος πιλότος Ουίλιαμ Γκρέι. Τα υπόλοιπα άτομα που επέβαιναν στο αεροσκάφος υπέστησαν σοβαρούς τραυματισμούς.[8]

Μετά το δυστύχημα, οι πωλήσεις του "Street Survivors" ανέβηκαν κατακόρυφα με αποτέλεσμα να βραβευθεί ως πλατινένιο, ενώ το σινγκλ "What's Your Name" έφθασε στο # 13 του Billboard.[9] Τα υπόλοιπα μέλη του σχήματος αποφάσισαν να μην συνεχίσουν το όνομα των Lynyrd Skynyrd με τους επιζήσαντες να σχηματίζουν διάφορα άλλα συγκροτήματα, μεταξύ αυτών τους Rossington-Collins Band οι οποίοι κυκλοφόρησαν δύο δίσκους στις αρχές της δεκαετίας του '80.[10]

Η επιστροφή

Επεξεργασία

Το 1987, οι κιθαρίστες Γκάρι Ρόζινγκτον, Εντ Κινγκ και Ράνταλ Χολ, ο μπασίστας Λέον Γουίλκισον, ο ντράμερ Άρτιμους Πάιλ και ο κιμπορτίστας Μπίλι Πάουελ επανενώθηκαν μόνο για μια trbute περιοδεία για τα δέκα χρονιά από το δυστύχημα με τραγουδιστή τον μικρό αδελφό του Ρόνι Βαν Ζαντ, Τζόνι. Το ανανεωμένο σχήμα κυκλοφόρησε το ζωντανό άλμπουμ "Southern by the Grace of God", το 1988.[11]

 
Ο Ρίκι Μέντλοκ και ο Γκάρι Ρόζινγκτον το 2011

Τον Ιούνιο του 1991 κυκλοφόρησαν το "Lynyrd Skynyrd 1991" πριν ο Πάιλ αντικατασταθεί από τον Κερτ Κάστερ. Δύο χρόνια αργότερα, ακολούθησε το "The Last Rebel",[12] μετά την κυκλοφορία του οποίου ο Χολ αντικαταστάθηκε από τον Μάικ Έστις και ο Κάστερ από τον Όουεν Χέιλ. Ο Έστις παρέμεινε στο συγκρότημα για δύο χρόνια, για να δώσει τη θέση του στον Χιούι Τόμασον πρωην μελος των The Outlows. Οι Lynyrd Skynyrd κυκλοφόρησαν τους δίσκους "Twenty" (1997), "Edge of Forever" (1999) και "Christmas Time Again" (2000), λίγο πριν ο Λέον Γουίλκισον βρεθεί νεκρός στις 27 Ιουλίου 2001 από εμφύσημα.[13] Αντικαταστάτης του ο Ίαν Έβανς, με τον οποίο ηχογράφησαν το "Vicious Cycle" του 2003, για να έλθει ο Μαρκ Ματέικα στη θέση του Τόμασον, ενώ από το 2000 τη θέση του ντράμερ κατέχει ο Μάικλ Καρτελόουν.

Στις 13 Φεβρουαρίου 2005, εμφανίστηκαν στην απονομή των βραβείων "Grammy" μαζί με άλλους καλλιτέχνες,[14] ενώ το καλοκαίρι εκείνης της χρονιάς ο Τζόνι Βαν Ζαντ έκανε εγχείρηση στις φωνητικές του χορδές, επιστρέφοντας στην ενεργό δράση στο τέλος της χρονιάς. Τον Ιούλιο του 2008, εμφανίστηκαν μπροστά σε 111.000 θεατές στο φεστιβάλ "Bama Jam" της Αλαμπάμα.[15]

Τον Ιανουάριο του 2009, ο Μπίλι Πάουελ πέθανε σε ηλικία 56 ετών.[16] Τη θέση του πήρε ο Πίτερ "Keys" Πισάρτσικ και το συγκρότημα κυκλοφόρησε το "God & Guns", ανεβαίνοντας στο Top-20 του Billboard για πρώτη φορά από το 1977.[17] Εκείνο το διάστημα το μπάσο ανέλαβε ο Ρόμπερτ Κιρνς και λίγο αργότερα ο Τζόνι Κολτ, με τον οποίο στη σύνθεση τους ηχογράφησαν το "Last of a Dyin' Breed", το οποίο έφθασε στο # 14 στις Ηνωμένες Πολιτείες.[18]

Στις 3 Απριλίου 2015, ο πρώην ντράμερ του συγκροτήματος, Μπομπ Μπερνς, σκοτώθηκε σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα στο Κάρτερβιλ της Τζόρτζια.[19]


Τον Μάιο του 2018 ανακοίνωσαν την αποχαιρετιστήρια περιοδεία τους, η οποία θα διαρκέσει μέχρι και τα μέσα του 2019

Δισκογραφία

Επεξεργασία
 
Στούντιο ηχογραφήσεις
Έτος Άλμπουμ Η.Π.Α.
 
[20]
Επίπεδο βράβευσης
[21]
1973 (Pronounced 'Lĕh-'nérd 'Skin-'nérd) 27 2 φορές πλατινένιος
1974 Second Helping 12 2 φορές πλατινένιος
1975 Nuthin' Fancy 9 Πλατινένιος
1976 Gimme Back My Bullets 20 Χρυσός
1977 Street Survivors 5 2 φορές πλατινένιος
1991 Lynyrd Skynyrd 1991 64
1993 The Last Rebel 64
1994 Endangered Species 115
1997 Twenty 97
1999 Edge of Forever 96
2000 Christmas Time Again 38
2003 Vicious Cycle 30
2009 God & Guns 18
2012 Last of a Dyin' Breed 14
Συλλογές
  • Skynyrd's First and... Last (1978)
  • Gold & Platinum (1979)
  • Best of the Rest (1982)
  • Legend (1987)
  • Skynyrd's Innyrds (1989)
  • Lynyrd Skynyrd (Box Set) (1991)
  • A Retrospective (1993)
  • What's Your Name (1997)
  • Old Time Greats (1997)
  • Extended Versions: The Encore Collection (1998)
  • The Essential Lynyrd Skynyrd (1998)
  • Skynyrd's First: The Complete Muscle Shoals Album (1998)
  • 20th Century Masters (1999)
  • Solo Flytes (1999)
  • All Time Greatest Hits (2000)
  • Then and Now (2000)
  • Thyrty (2003)
  • Then and Now Volume Two (2005)
  • Icon (2010)
Ζωντανές ηχογραφήσεις

Παραπομπές

Επεξεργασία
  1. Guitarist Ed King of the Strawberry Alarm Clock & Lynyrd Skynyrd
  2. Lynyrd Skynyrd - Free Bird - YouTube
  3. «Lynyrd Skynyrd Biography | The Rock and Roll Hall of Fame». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Σεπτεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 10 Δεκεμβρίου 2015. 
  4. LYNYRD SKYNYRD - Sweet Home Alabama - YouTube
  5. «Lynyrd Skynyrd Nuthin' Fancy Album Review | Rolling Stone». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Σεπτεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 10 Δεκεμβρίου 2015. 
  6. One More From The Road Review | Lynyrd Skynyrd[νεκρός σύνδεσμος]
  7. Lynyrd Skynyrd: Street Survivors | PopMatters
  8. The History of Lynyrd Skynyrd's Tragic Plane Crash
  9. Lynyrd Skynyrd - What's Your Name - YouTube
  10. «The Rossington Collins Band - Pure Southern Rock». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Ιανουαρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 10 Δεκεμβρίου 2015. 
  11. Lynyrd Skynyrd - Southern By The Grace Of God
  12. «Lynyrd Skynyrd The Last Rebel Album Review | Rolling Stone». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Απριλίου 2016. Ανακτήθηκε στις 10 Δεκεμβρίου 2015. 
  13. «Lynyrd Skynyrd's Leon Wilkeson Dies - MTV». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Απριλίου 2015. Ανακτήθηκε στις 10 Δεκεμβρίου 2015. 
  14. Free Bird - Lynyrd skynyrd - Live in Grammy's Awards 2005
  15. «Lynyrd Skynyrd Verified-artist-flat Enterprise, AL, 2008». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 10 Δεκεμβρίου 2015. 
  16. Six Years Ago: Lynyrd Skynyrd Pianist Billy Powell Dies
  17. Lynyrd Skynyrd Lives On With 'God & Guns' | Billboard
  18. Last Of A Dyin' Breed by Lynyrd Skynyrd - Music Charts
  19. Robert Burns Jr., First Lynyrd Skynyrd Drummer, Dies at 64
  20. Lynyrd Skynyrd | Awards | AllMusic
  21. «Βραβεύσεις RIAA». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Σεπτεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 20 Ιουλίου 2013.