Peugeot 504

Το Peugeot 504 ήταν μια σειρά επιβατικών αυτοκινήτων της μεσαίας τάξης του Γάλλου κατασκευαστή Peugeot, το οποίο παρήχθη στο Σοσό μεταξύ του καλοκαιριού του 1968 και του τέλους του 1983, με το pick-up (αγροτικό) να συνεχίζει να βγαίνει από τη γραμμή παραγωγής μέχρι το τέλος του 1993. Το αυτοκίνητο παρήχθη σε αρκετές περιπτώσεις ως αδειοδοτημένο όχημα, πιο πρόσφατα στη Νιγηρία μέχρι τον Δεκέμβριο του 2005.

Peugeot 504
Peugeot 504 Ti Automatic 2.0 του 1978
Σύνοψη
Κατασκευαστής	Peugeot
Παραγωγή	Σοσό, Γαλλία Μπουένος Άιρες, Αργεντινή Λος Άντες, Χιλή Αυστραλία Πρετόρια, Νότια Αφρική Καντούνα, Νιγηρία Μομπάσα, Κένυα
Σχεδιαστής	Πινινφαρίνα και Peugeot
Αμάξωμα και σασί
Κατηγορία	Μεσαίο αυτοκίνητο
Αμάξωμα	4-πορτο sedan 5-πορτο station wagon 2-πορτο coupé 2-πορτο convertible 2-πορτο pick-up
Διαμόρφωση	Κινητήρας μπροστά, πίσω κίνηση
Σύστημα κίνησης
Κινητήρας	Βενζίνη: 1618 cc XC5 I4 (μόνο σε pickup) 1796 κ.ε. XM I4 1971 κ.ε. XN I4 2664 κ.ε. ZM (PRV) V6 Ντίζελ: 1948 κ.ε. XD88 I4 2112 κ.ε. XD90 I4 2304 κ.ε. XD2 I4
Μετάδοση	4-τάχυτο μηχανικό κιβώτιο 3-τάχυτο αυτόματο κιβώτιο της ZF 5-τάχυτο μηχανικό κιβώτιο
Διαστάσεις
Μεταξόνιο	2.739 χιλιοστά
Μήκος	4.486 χιλιοστά (sedan) 4.895 χιλιοστά (station wagon)
Πλάτος	1.690 χιλιοστά (sedan/station wagon)
Ύψος	1.450 χιλιοστά (sedan) 1.490 χιλιοστά (station wagon)
Κενό Βάρος	1.210 - 1.259 κιλά
Χρονολόγιο
Προηγούμενο μοντέλο	Peugeot 404
Επόμενο μοντέλο	Peugeot 505

Το αμάξωμα σχεδιάστηκε από το ιταλικό στούντιο σχεδιασμού Pininfarina. Υπεύθυνος σχεδιαστής του σεντάν ήταν ο Aldo Brovarone, το κάμπριο και το κουπέ σχεδιάστηκαν από τον Sergio Pininfarina. Το σεντάν ψηφίστηκε Αυτοκίνητο της Χρονιάς το 1969.

Στις 19 Σεπτεμβρίου 1968, το 504 παρουσιάστηκε αρχικά ως τετράθυρο notchback sedan. Αργότερα προστέθηκαν ένα δίθυρο κουπέ, ένα κάμπριο και ένα στέισον βάγκον. Προσφέρθηκε επίσης μια έκδοση pick-up του 504, ένα όχημα με καμπίνα για τρία άτομα και χώρο φόρτωσης, καθώς και μια έκδοση χωρίς έτοιμη καρότσα. Το Peugeot 504 έπειτα χρησίμευσε ως η μηχανική βάση για τα επόμενα Peugeot 505 και Talbot Tagora.

Κατασκευάστηκαν συνολικά 3.711.556 οχήματα. Στην Peugeot μόνο τα μικρά αυτοκίνητα 205 και 206 πωλούνταν σε μεγαλύτερες ποσότητες.

Ιστορικό μοντέλου

Σεντάν

Πίσω όψη

Το Peugeot 504 ήταν μια νέα σχεδίαση με κίνηση στους πίσω τροχούς, ανεξάρτητη ανάρτηση και δισκόφρενα και στους τέσσερις τροχούς. Υπάρχει ένας ημι-συρόμενος άξονας βραχίονα στο πίσω μέρος. Οι σύνδεσμοι συγκρατούνταν από μπλοκ ρουλεμάν που βιδώνονταν στο αμάξωμα του αυτοκινήτου. Η ανάρτηση του μπροστινού άξονα αποτελούνταν από αναρτήσεις MacPherson με εγκάρσιους και ημι-συρόμενους βραχίονες, καθένας από τους οποίους αρθρωνόταν και στηρίζονταν σε δύο εγκάρσια μέλη στο εσωτερικό. Αυτά τα εγκάρσια στελέχη βιδώνονταν στα πλευρικά μέλη του συγκροτήματος δαπέδου, με το μπροστινό να συγκρατεί έναν σταθεροποιητή στρέψης και το ψυγείο και να χρησιμεύει ως βάση μάσκας, ενώ το πίσω εγκάρσιο μέλος (ευθυγραμμισμένο με τον άξονα) έφερε τη βάση του κινητήρα και το τιμόνι μηχανισμός. Στον πίσω άξονα υπήρχαν μονάδες αποσβεστήρα ελατηρίου και επίσης σταθεροποιητής στρέψης, συνολικά το αποτέλεσμα ήταν μια μαλακή ανάρτηση με σφιχτή απόσβεση. Ωστόσο, το πλαίσιο δεν ήταν χωρίς απαίτηση συντήρηση, αλλά κάθε 5000 χλμ απαιτούσε λίπανση. Το σύστημα διεύθυνσης με ράφι και πινιόν και ένα σύστημα σερβοδισκόφρενου μονού κυκλώματος με ρυθμιστή δύναμης πέδησης ήταν περαιτέρω χαρακτηριστικά του πλαισίου.

Το αυτοκίνητο προσφέρθηκε αρχικά με τον περαιτέρω εξελιγμένο κινητήρα 1,8 λίτρων από το Peugeot 404, ο οποίος, σε ημι-ανακλινόμενη σχεδίαση, επέτρεπε ένα καπό με κλίση προς τα εμπρός. Εκτός από τη συμβατική παρασκευή μείγματος με χρήση καρμπυρατέρ, προσφέρθηκε και μηχανική έγχυση Kugelfischer. Η αντλία έγχυσης κινείται από τον εκκεντροφόρο άξονα που κινείται από την αλυσίδα χρονισμού μέσω ενός ιμάντα χρονισμού από Rilsan, ένα πολυαμίδιο. Τα γρανάζια αλλαγής και τα γρανάζια του άξονα συνδέονται σταθερά μεταξύ τους μέσω ενός σωλήνα. Τα μοντέλα έγχυσης ονομάζονταν "Injection". Τον Οκτώβριο του 1970, ο κινητήρας 1,8 λίτρων του 504 εξελίχθηκε σε έναν κινητήρα 2,0 λίτρων, ο οποίος τώρα έφτασε τα 69 kW (93 ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ). Η έκδοση injection έφτασε πλέον τα 104 ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ. Η απόδοση μετρήθηκε με τον ανεμιστήρα απενεργοποιημένο, με τον ανεμιστήρα ενεργοποιημένο ήταν περίπου 6 με 7 HP χαμηλότερα. Από το 1971 υπήρχε επίσης ένας κινητήρας ντίζελ στροβιλιστικού θαλάμου 2,1 λίτρων με 65 PS διαθέσιμο.

Τα σεντάν είχαν μεταξόνιο 2,74 μ. και ήταν 4,49 μήκος, 1,69 μ. πλάτος και 1,46 μ. ύψος.

Το 1973 το φτηνότερο και πιο οικονομικό 504 "L" εκδόθηκε ως απάντηση στην κρίση των τιμών του πετρελαίου με τον κινητήρα 1,8 λίτρων και έναν άκαμπτο άξονα ράβδου έλξης με ράβδο Panhard από το Peugeot 404. Αυτή η έκδοση είχε ένα απλοποιημένο ταμπλό και ο κινητήρας αρκούσε σε κανονικό και όχι ακριβό καύσιμο. Από το 1973 και μετά, οι εκδόσεις καρμπυρατέρ 2 λίτρων του sedan έφεραν τη συντομογραφία «GL», η έκδοση με ψεκασμό ονομαζόταν «TI». Και οι δύο είχαν πλέον το μοχλό αλλαγής ταχυτήτων στο κεντρικό τούνελ, ενώ το 504 L διατήρησε τον επιλογέα ταχυτήτων στο τιμόνι.

Στέισον βάγκον

Τον Απρίλιο του 1971 κυκλοφόρησαν τρεις εκδόσεις στέισον βάγκον με 2.9 μ. εκτεταμένο μεταξόνιο και διπλά σπειροειδή ελατήρια και στις δύο πλευρές στον πίσω άξονα ("Break", "Commerciale" και το επτά έως οκτώ θέσεων "Familiale"), καθένα από τα οποία είχαν 640 κιλά ωφέλιμου φορτίου. Από το φθινόπωρο του 1971, ήταν επίσης διαθέσιμη μια ειδική μετατροπή ασθενοφόρου. Οι συνδυασμοί ήταν 4,8 μήκος, 1,69 μ μ. πλάτος και 1,55 μ μ. ύψος.

• 
  Peugeot 504 Break (1971–1975)

Παραγωγή μοντέλου

Από τον Ιούλιο του 1975 προσφέρθηκε η λεγόμενη «δεύτερη σειρά» του Peugeot 504. Τα πιο εντυπωσιακά χαρακτηριστικά αυτής της σειράς ήταν οι χειρολαβές των θυρών που ήταν τώρα εσοχές στο αμάξωμα και ένα αναθεωρημένο ταμπλό με ένα πιο μοντέρνο τιμόνι. Τα σεντάν «TI» που κατασκευάστηκαν το 1976 και το 1977, τα οποία παραδόθηκαν στην Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας, εξοπλίστηκαν στάνταρ με τους διπλούς προβολείς των μοντέλων εξαγωγής των ΗΠΑ. Μόνο το έτος μοντέλου 1977, όλες οι εκδόσεις σεντάν και στέισον βάγκον είχαν εισαγωγές αέρα κάτω από τη μάσκα του ψυγείου.

• 
  Peugeot 504 Sedan (1975–1977)
• 
  Πίσω όψη
• 
  Peugeot 504 Familale (1975–1977)
• 
  Πίσω όψη

Τον Σεπτέμβριο του 1977, τα μοντέλα έλαβαν μια μαύρη πλαστική μάσκα ψυγείου αντί της προηγούμενης μάσκας χρωμίου.

• 
  Peugeot 504 Break (1977–1979)
• 
  Όψη του εσωτερικού

Από τον Μάιο του 1979 ο διάδοχος του 504 – το Peugeot 505 - βγήκε στην αγορά, τα σεντάν με κινητήρες 2 λίτρων δεν ήταν πλέον διαθέσιμα από τη σειρά μοντέλων από φέτος και μετά. Αντικαταστάθηκαν από τις απλούστερες παραλλαγές μοντέλων «GR» και «SR», οι οποίες βασίστηκαν στο μοντέλο «L», το οποίο επίσης καταργήθηκε. Οι γραμμές "SR" και "SRD" είχαν πλέον πλευρικές προστατευτικές λωρίδες στάνταρ.

• 
  Peugeot 504 Familiale (1979–1983)
• 
  Πίσω όψη
• 
  Ταξί Peugeot 504 στο Ασουάν, 2012

Τα σεντάν πωλούνταν στη Γερμανία μέχρι τα τέλη του 1981 και τα στέισον μέχρι την άνοιξη του 1982, αλλά εξακολουθούσαν να φεύγουν από τη γραμμή συναρμολόγησης στη Γαλλία μέχρι τα τέλη του 1983 για την μητρική αγορά αλλά και άλλες αγορές εξαγωγής.

Το Peugeot 504 ήταν – πιο πρόσφατα σε έντονα τροποποιημένη μορφή – κατασκευασμένο σε πολλές χώρες. Αυτές περιλαμβάνουν την Κένυα, τη Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας, την Αργεντινή, τη Νιγηρία, τη Ζάμπια, την Ισπανία, τη Νότια Αφρική, την Τυνησία, την Ουρουγουάη και τη Ζιμπάμπουε. Τον Δεκέμβριο του 2005, το τελευταίο Peugeot 504 στον κόσμο βγήκε από τη γραμμή συναρμολόγησης στη Νιγηρία μετά από μια περίοδο κατασκευής 37 ετών. Στην Αφρική, τα Familiale μοντέλα ήταν πάντα και συνεχίζουν να παραμένουν – συμπεριλαμβανομένου μεταχειρισμένα οχήματα από την Ευρώπη – εξαιρετικά περιζήτητα και ευρέως χρησιμοποιημένα ως ταξί. Για παράδειγμα, το αυτοκίνητο εξακολουθούσε να αποτελεί μέρος της γενικής σκηνής του δρόμου στο Κάιρο ως έκδοση ταξί τουλάχιστον μέχρι το 2010, και αυτό εξακολουθούσε να ισχύει για την Άνω Αίγυπτο το 2019, π.χ. Β. στο Λούξορ.

Κουπέ και κάμπριο

Εκδόσεις σειράς

Η Peugeot συνεργαζόταν παραδοσιακά με την Pininfarina. Το 504 Coupé εμφανίστηκε την άνοιξη του 1969, αλλά όχι με το μπροστινό μέρος του σεντάν και του hatchback όπως το 204 και το 304, αλλά με ένα ανεξάρτητο αμάξωμα, το μπροστινό και το πίσω μέρος του οποίου χρησιμοποιήθηκαν επίσης για το κάμπριο .

Η τεχνική βάση ήταν το σεντάν που εμφανίστηκε τον Σεπτέμβριο του 1968. Ωστόσο, το μεταξόνιο μειώθηκε στα 2,55 μ μ. Το κουπέ και το κάμπριο είχαν μήκος 4,36 μέτρα και πλάτος 1,7 μέτρα. Το ύψος ήταν 1,35 μ μ. για το κουπέ και 1,36 μ μ. για το καμπριολέ.

Οι κουπέ και οι κάμπριο εκδόσεις του 504 κατασκευάστηκαν στο εργοστάσιο Pininfarina στο Τορίνο, εκτός από τις μηχανές και το πλαίσιο. Από εκεί, τα ημιτελή οχήματα μεταφέρθηκαν με τρένο στο Σοσό για τελική συναρμολόγηση, όπου προστέθηκαν ο κινητήρας, το κιβώτιο ταχυτήτων και το πλαίσιο.

Η κομψά κυρτή γραμμή ζώνης, οι απαλά στρογγυλεμένες επιφάνειες και η ελαφριά δομή αμαξώματος του κουπέ σήμαιναν ότι το δίθυρο μοντέλο παρέμεινε διαχρονικό στην εμφάνιση από την παρουσίασή του στο Σαλόνι Αυτοκινήτου της Γενεύης την άνοιξη του 1969 μέχρι το τέλος της παραγωγής στο Ιούνιος 1983. Στο μπροστινό μέρος, τέσσερις μεμονωμένοι προβολείς απέδιδαν μια πινελιά σπορ επιθετικότητας, ενώ τα πίσω φώτα με λοξά επιμέρους στοιχεία έδιναν στο πίσω μέρος ένα ιδιότυπο σχήμα. Κατά τη διάρκεια της 14χρονης κατασκευαστικής τους περιόδου, τα μοντέλα κουπέ και κάμπριο υπέστησαν σχεδιαστικές αλλαγές σχεδόν αποκλειστικά μπροστά και πίσω.

Από τεχνική άποψη, τα δίθυρα αυτοκίνητα ήταν σε μεγάλο βαθμό παρόμοια με το σεντάν, αλλά παραδόθηκαν μόνο με κινητήρα ψεκασμού. Οι 1796 κ.εκ. τετρακύλινδροι κινητήρες αρχικά παρήγαγαν 71 kW (97 Υ.Γ.), έπειτα 74 λίγους μήνες αργότερα kW (101 HP) και κατέστη δυνατή με το απόλυτο βάρος οχήματος 1220 κιλά και τελική ταχύτητα 170 χιλιόμετρα την ώρα. Το 504 Coupé και το Convertible παρουσιάστηκαν ως αξιοπρεπή, αποκλειστικά αυτοκίνητα τουρισμού.

Ο σπορ χαρακτήρας μεταδόθηκε από τον πιο σταθερό σχεδιασμό του πλαισίου, το μεγαλύτερο πλάτος μετατρόχιο, το κοντό μεταξόνιο, το σπορ τιμόνι και τη μετατόπιση μοχλού. Στο εσωτερικό του κάμπριο κυριαρχούσε αρχικά μαύρο πλαστικό, τεχνητό δέρμα και καουτσούκ, ενώ για τους πελάτες coupé ένα όχημα βαμμένο σε κόκκινο Andalou, για παράδειγμα, ήταν διαθέσιμο σε συνδυασμό με μπεζ βελούδινη επένδυση, μαύρα πάνελ θυρών και αλεξήλια καθώς και ένα μπεζ πάνελ οροφής, ένα μαύρο ράφι δεμάτων και μπεζ βελούδινα χαλιά ήταν.

Ο κινητήρας, ο οποίος διευρύνθηκε σε δύο λίτρα κυβισμού από το φθινόπωρο του 1970, παρήγαγε μόνο τρεις ίππους περισσότερη ισχύ, αλλά είχε σημαντικά αυξημένη ροπή, η οποία εναρμονίστηκε ιδιαίτερα καλά με το διαθέσιμο πλέον αυτόματο κιβώτιο τριών ταχυτήτων της ZF . Ένα στροφόμετρο έσπρωξε το ρολόι έξω από τον πίνακα οργάνων, που ήταν βαμμένος μαύρος αντί για ασημί, και στο κέντρο του ταμπλό.

• 
  Peugeot 504 Coupé (1969–1974)
• 
  Πίσω όψη
• 
  Peugeot 504 Cabrio (1969–1974)

Τρία χρόνια αργότερα, παρουσιάστηκε ο νέος κινητήρας V6 PRV 2664 cc, που αναπτύχθηκε από κοινού από την Peugeot, τη Renault και τη Volvo και χρησιμοποιήθηκε στα αντίστοιχα κορυφαία Peugeot 604, Renault 30 και Volvo 264 . Για να βελτιώσει την εικόνα και τις επιδόσεις, εγκαταστάθηκε επίσης στις αναθεωρημένες εκδόσεις coupé και convertible του 504 από το φθινόπωρο του 1974, ταυτόχρονα με την εισαγωγή του στο Peugeot 604.

Ο κινητήρας καρμπυρατέρ με ένα ελαφρύ μεταλλικό μπλοκ κινητήρα, αρχικά σχεδιασμένος ως οκτακύλινδρος κινητήρας, είχε ένα σύστημα ηλεκτρονικής ανάφλεξης χωρίς επαφή ( Schlumberger Altronic ) που χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά σε αυτοκίνητο παραγωγής, εναέριους εκκεντροφόρους και δεν ήταν ένας από τους ιδιαίτερα ομαλούς λειτουργεί με εξακύλινδρους κινητήρες λόγω της γωνίας κλίσης των κυλίνδρων 90°. Τα δισκόφρενα που αερίζονται εσωτερικά μπροστά, το υδραυλικό τιμόνι και το ρεζερβουάρ μεγέθυνση από 56 σε 84 λίτρα ήταν περαιτέρω καινοτομίες. Εξωτερικά, το 504 μπορούσε να αναγνωριστεί από χωνευτές χειρολαβές θυρών, νέους τροχούς και τροποποιημένη μάσκα ψυγείου, αλλά κυρίως από επανασχεδιασμένες μονάδες φωτισμού πάνω από τους ελαφρώς τροποποιημένους προφυλακτήρες. Οι μονάδες διπλών προβολέων ήταν πλέον ομαδοποιημένες πίσω από ένα γυάλινο πλαίσιο και τα μεγάλα πίσω φώτα ήταν ορθογώνια. Το πίσω μέρος χαρακτηριζόταν πλέον από διπλή εξάτμιση. Στο εσωτερικό τοποθετήθηκαν αυτόματες ζώνες τριών σημείων, προσκέφαλα και πίνακας οργάνων που είναι πλέον σε ασημί χρώμα. Η γκάμα των χρωμάτων επεκτάθηκε από τέσσερα σε έξι φινιρίσματα βαφής: λευκό Arosa, γκρι καπνού, ασημί μπλε, μαόνι μεταλλικό, κίτρινο τουλίπα (μόνο μετατρέψιμο), ασημί γκρι μεταλλικό (μόνο για το κουπέ) ή, κατόπιν ειδικής παραγγελίας, μαύρο. Το κουπέ ήταν επίσης διαθέσιμο με αυτόματο κιβώτιο ταχυτήτων που κατασκευάστηκε από το εργοστάσιο μετάδοσης της General Motors στο Στρασβούργο.

Από το φθινόπωρο του 1977 το κουπέ και το κάμπριο εφοδιάστηκαν ξανά με τον γνωστό δίλιτρο κινητήρα με μονοσωλήνια εξάτμιση. Η παράσταση ήταν στα 78 kW (106 hp), συν δεξαμενή 56 λίτρων, κιβώτιο τεσσάρων ταχυτήτων ή αυτόματο ZF . Το κουπέ ήταν ακόμα διαθέσιμο με εξακύλινδρο κινητήρα, αλλά τώρα με σύστημα ψεκασμού βενζίνης K-Jetronic από τη Bosch και 106 kW (144 PS) σε συνδυασμό με το αυτόματο τριών σχέσεων GM ή ένα νέο πεντατάχυτο κιβώτιο.

• 
  Peugeot 504 Coupé (1974–1979)
• 
  Peugeot 504 V6 Cabrio (1974–1977)
• 
  Ένα κάμπριο 504 στη συνάντηση vintage αυτοκινήτου Beuel Classics (2015)
• 
  Εξατομικευμένο πιλοτήριο ενός κάμπριο (1981)

Εξωτερικά, το vintage του 1979 χαρακτηριζόταν από μικρές μόνο διαφορές, όπως τα ελαστικά Michelin TRX σε ατσάλινους τροχούς στο V6 Coupé, ένα νέο τιμόνι και το καπό με καμπύλη προς τα έξω. Φαρδιοί πλαστικοί προφυλακτήρες, οι οποίοι βάφτηκαν μαύροι ή, στην περίπτωση της μεταλλικής βαφής, στο χρώμα του οχήματος, αντικατέστησαν τους πιο ευαίσθητους προκατόχους από ανοξείδωτο χάλυβα το φθινόπωρο του 1979. Τώρα υπήρχαν και ζώνες ασφαλείας για τους επιβάτες των πίσω καθισμάτων. Ο οδηγός τώρα είχε επίσης πέντε ταχύτητες στάνταρ στον τετρακύλινδρο και το ταμπλό ήταν καλυμμένο με ξύλινο καπλαμά. Το επόμενο έτος, το κουπέ V6 έλαβε ελαστικά TRX με ζάντες ελαφρού κράματος. Από το έτος μοντέλου 1982 η Peugeot παρέδωσε τα δίθυρα μοντέλα με ταμπλό με πέντε μεγάλα όργανα – μια λεπτομέρεια για μια πολυτελή έκδοση που σχεδίαζε η Pininfarina, η οποία τελικά ενσωματώθηκε στη σειρά παραγωγής. Η δίθυρη πολυτελής έκδοση κατασκευάστηκε σε μόλις τρία αντίγραφα.

• 
  Peugeot 504 Coupé (1979–1983)

Η παραγωγή των δύο δίθυρων μοντέλων τελείωσε στα μέσα του 1983. Οι κουπέ και οι κάμπριο εκδόσεις του 504 ήταν σπάνιες στην εποχή τους, αλλά είναι σπάνιες σήμερα. Πολλά οχήματα έχουν καταστραφεί με την πάροδο του χρόνου λόγω διάβρωσης.

Riviera

Τον Οκτώβριο του 1971, η Pininfarina παρουσίασε στη 58η Έκθεση Αυτοκινήτου του Παρισιού ένα τρίθυρο στέισον βάγκον βασισμένο στο 504 Coupé που ονομάζεται «Peugeot Break Riviera». Η μελέτη αναπτύχθηκε πλήρως μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια, αλλά η παραγωγή σειρών δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ. Το μοναδικό πρωτότυπο παρουσιάστηκε για τελευταία φορά στην Έκθεση Αυτοκινήτου της Βαρκελώνης τον Μάιο του 1972 και έκτοτε θεωρείται χαμένο.

Αγροτικά

Η Peugeot προσέφερε ελαφριά επαγγελματικά οχήματα από τα τέλη του 1979 – όπως στην περίπτωση του 404 – μια έκδοση pick-up του 504. Χρησιμοποιήθηκε συχνά σε αγροτικές περιοχές της Γαλλίας, αλλά και στην Αφρική. Στην Αφρική, τα οχήματα εξακολουθούν να αποτελούν μέρος της σκηνής του δρόμου. Το pick-up προσφέρθηκε και ως αυτοκινούμενο με αφαιρούμενη δομή διαβίωσης.

Το 504 προσφέρθηκε και ως σασί με καμπίνα οδηγού. Πιθανές παραλλαγές αμαξώματος περιελάμβαναν ένα φορτηγό με επίπεδη επιφάνεια με αναδιπλούμενα πλευρικά τοιχώματα, ένα ανατρεπόμενο όχημα (πίσω και τριών κατευθύνσεων ανατρεπόμενο), ένα αποσπώμενο κιβώτιο και ένα βαν από πάνελ .

Ένα αντίγραφο άδειας του pick-up σε εκδόσεις δύο και τεσσάρων θυρών (η τελευταία με κοντό χώρο φόρτωσης) κατασκευάστηκε από την κινεζική εταιρεία Guangzhou Peugeot Automobile Company το 1997. Η σειρά μοντέλων 504 ήταν γνωστή εκεί ως Guangzhou-Peugeot GP 7200 .

• 
  Peugeot 504 pick-up (1979–1993)
• 
  Το κινέζικο pick-up με διπλή καμπίνα Guangzhou-Peugeot GP 7200.

Τροχόσπιτα

Το 1979, ο κατασκευαστής αυτοκινούμενων τροχόσπιτων Bimobil κατασκεύασε τις πρώτες αφαιρούμενες καμπίνες κάμπινγκ για το pick-up 504. Το δάπεδο βασίστηκε σε σωληνωτό διαστημικό πλαίσιο, ράγες αλουμινίου (αριστερά και δεξιά) και μια πλάκα από πλαστικό ενισχυμένο με ίνες γυαλιού, ενώ η υπόλοιπη καμπίνα από προφίλ αλουμινίου. Η καμπίνα ήταν μονωμένη από το περιβάλλον με μονωτικό στρώμα πάχους 25 χιλιοστών και μονωτικό στρώμα πάχους 50 χιλιοστών από αφρό κλειστής κυψέλης χρησιμοποιήθηκε στο πάτωμα. Η μάζα της πρόσθετης δομής ήταν 450 κιλά. Η εσωτερική διακόσμηση περιελάμβανε ένα κρεβάτι εσοχής, μια κουζίνα, ένα πλυσταριό, ένα καθιστικό για τέσσερα άτομα, μια θερμάστρα και ντουλάπια. Η ίδια η Peugeot παρήγγειλε 20 μονάδες, οι οποίες διανεμήθηκαν σε επιλεγμένους αντιπροσώπους. Ο συνολικός αριθμός παραγόμενων είναι περίπου 300 τεμάχια, 20 από τα οποία παραγγέλθηκαν χωρίς επεκτεινόμενα στηρίγματα. Η νέα τιμή των καμπινών ήταν 11.000 DM

Dangel 4×4

Από τον Σεπτέμβριο του 1980 η Peugeot πρόσφερε επίσης τετρακίνητες εκδόσεις του Break, τα μοντέλα pick-up ακολούθησαν τον Ιούλιο του 1981.

Τα οχήματα κατασκευάστηκαν από την Automobiles Dangel βασισμένα σε οχήματα σειράς και διανέμονται επίσημα από την Peugeot. Οι κύριοι αγοραστές των 5.500 οχημάτων που παρήχθησαν ήταν οι γαλλικές αρχές και οι οργανισμοί αναπτυξιακής βοήθειας, οι οποίοι έπρεπε να αγοράσουν τοπικά προϊόντα όπου ήταν δυνατόν.

Το τελευταίο pickup φορτηγό βγήκε από τη γραμμή συναρμολόγησης τον Ιανουάριο του 1994.

• 
  Peugeot 504 Pick-up 4×4 Dangel
  
  (1981–1994)

Στοιχεία παραγωγής Peugeot 504

Συνολική παραγωγή 3.714.299 οχημάτων από το 1968 έως το 2000 (λειτουργεί παγκοσμίως) CKD (Completely Knocked Down) Δεδομένα για την Αργεντινή (RA) για πληροφορίες. Οι αριθμοί περιλαμβάνονται στα στοιχεία παραγωγής του Peugeot 504 France. Τοποθεσίες ΧΝΝ ήταν η Αργεντινή (69–98), η Νιγηρία (μέχρι το 2005), η Κένυα (μέχρι το 2001), η Αυστραλία (69–84). Από τα 4.310 Dangel 4x4, τα 1.142 Break και 3.168 Pickup κατασκευάστηκαν από το 1981 έως το 1985.

διαδικτυακοί σύνδεσμοι

• Βάση δεδομένων Michael Semmler - Peugeot 504 (με λεπτομερή τεκμηρίωση των επιμέρους ετών και παραλλαγών μοντέλου)
• www.504cc.de – Αναλυτικές πληροφορίες για τις εκδόσεις 504 coupé και convertible
• Βάση δεδομένων με λεπτομέρειες σχετικά με την τεχνολογία των οχημάτων κουπέ και κάμπριο 504
• Σελίδες του Peugeot 504 Coupé Cabrio Club e. v.
• Dangel Peugeot 504 Break 4x4, 1982