Twisted Sister

αμερικάνικο χέβι μέταλ συγκρότημα

Οι Twisted Sister ήταν αμερικάνικο heavy metal συγκρότημα, το οποίο σχηματίστηκε στη Νέα Υόρκη το 1972. Γνώρισαν μεγάλη επιτυχία στα μέσα της δεκαετίας του '80 αλλά διαλύθηκαν το 1987. Το συγκρότημα επανενώθηκε το 2003 και διαλύθηκε το 2016 μετά τον θάνατο του ντράμερ Α.Τζ. Πέρο.

Twisted Sister
Οι Twisted Sister το 2007.
Πληροφορίες
ΠροέλευσηΗνωμένες Πολιτείες
Μουσικά είδηGlam metal
Παρουσία19721987, 2003 - 2016
ΜέληΝτι Σνάιντερ
Jay Jay French
Έντι Οτζέντα
Μαρκ Μεντόζα
Πρώην μέληΜάικλ Ο'Νηλ
Γουέιν Μπράουν
Μελ Άντερσον
Κένι Νηλ
Μπίλι Στίγκερ
Κηθ Αντζελίνο
Φρανκ Καρούμπα
Κέβιν Τζον Γκρέις
Τόνι Πέτρι
Ρίτσι Τίτερ
Τζόι Μπράιτον
Γουόλτ Γούντγουορντ
Τζόι Φράνκο
Τόνι Μπαν
Γουέιν Μπράουν
Στιβ Γκουαρίνο
Μάικλ Βαλεντάιν
Α. Τζ. Πέρο
Ιστότοπος
http://www.twistedsister.com

Βιογραφία

Επεξεργασία

Δεκαετία του '70

Επεξεργασία

Το αρχικό όνομα των Twisted Sister ήταν Silver Star, ένα συγκρότημα το οποίο είχε δημιουργηθεί το Δεκέμβριο του 1972 από τον κιθαρίστα Jay Jay French (πραγ. όνομα Τζον Σήγκαλ). Η σύνθεση του συγκροτήματος περιελάμβανε τον Μπιλ Ντάιαμοντ στην κιθάρα, τον Γουέιν Μπράουν στα φωνητικά και την κιθάρα, τον Τόνι Μπαν στο μπάσο, το Στιβ Γκουαρίνο στα πλήκτρα και τον Μελ Άντερσον (Mel Star) στα τύμπανα. Λόγω της απέχθειας του Σήγκαλ για το όνομα Silver Star, το συγκρότημα μετονομάστηκε σε Twisted Sister, το Φεβρουάριο του 1973.

 
Ο Jay Jay French

Λίγους μήνες αργότερα, ο Μπράουν ο Μπαν και ο Γκουαρίνο αποχώρησαν από το συγκρότημα . Νέα μέλη ήταν ο μπασίστας Κένι Νηλ και ο τραγουδιστής Μάικλ Βάλενταϊν, οι οποίοι πλαισίωσαν τους Σήγκαλ, Ντάιαμοντ και Άντερσον. Με αυτή τη σύνθεση ξεκίνησαν να παίζουν σε τοπικά κλαμπ, με πολύ εντατικούς ρυθμούς, αφού όταν το Δεκέμβριο του 1974 η συγκεκριμένη σύνθεση του συγκροτήματος διαλύθηκε είχαν δώσει πάνω από 600 συναυλίες.

Μετά από αρκετές αλλαγές προσώπων τα οποία δοκιμάστηκαν, ο Σήγκαλ προσέλαβε το φίλο του Έντι "Fingers" Οτζέντα σαν δεύτερο κιθαρίστα, τον ντράμερ Κέβιν Τζον Γκρέις και διατήρησε στη σύνθεση του σχήματος τον μπασίστα Κένι Νιλ.[1] Στις αρχές του 1976 το μικρόφωνο του συγκροτήματος ανέλαβε ο Ντάνιελ Σνάιντερ και συνέχισαν να εμφανίζονται ζωντανά.

Το 1978, ηχογράφησαν τα πρώτα τους ντέμο δημιουργώντας έναν αρκετά μεγάλο αριθμό οπαδών, των οποίων το παρωνύμιο ήταν SMF's (Sick Mother Fuckers). Τη θέση του ντράμερ ανέλαβε ο Τζόι Μπράιτον για να τον διαδεχθούν από το 1979 μέχρι το 1982, οι Ρίτσαρντ Τίτερ και Τόνι Πέτρι πριν η θέση δοθεί οριστικά στον Α. Τζ. Πέρο, τον Απρίλιο του 1982.

Εμπορική επιτυχία και πτώση

Επεξεργασία

Με τη σύνθεση των Twisted Sister να περιλαμβάνει τον Σνάιντερ στα φωνητικά, τους Σήγκαλ (Jay Jay French) και Οτζέντα στις κιθάρες, το Μαρκ Μεντόζα (The Animal) στο μπάσο και τον Α. Τζ. Πέρο στα τύμπανα, κυκλοφόρησαν το πρώτο τους EP σινγκλ "Ruff Cuts", τον Ιούνιο του 1982 μέσω της "Secret Records".[2] Οι συγκεκριμένες ηχογραφήσεις είχαν γίνει πριν ο Τόνι Πέτρι αντικατασταθεί από τον Πέρο.

Στις 18 Σεπτεμβρίου 1982 κυκλοφόρησαν τον πρώτο τους δίσκο με τίτλο "Under the Blade", έχοντας σαν γκεστ συμμετοχή τον κιθαρίστα των Motörhead, Έντι Κλαρκ στο τραγούδι "Tear it Loose".[3] Επί σκηνής, οι Twisted Sister είχαν πλέον υιοθετήσει την εικόνα τραβεστί ανδρών θέλωντας να είναι όσο το δυνατόν προκλητικότεροι με την εμφάνιση και τη μουσική τους.

 
Ο Έντι Οτζέντα

Τον Ιούνιο του 1983 κυκλοφόρησαν το "You Can't Stop Rock 'n' Roll" μέσω της "Atlantic Records". Ο δίσκος ανέβηκε στο βρετανικό Top-20, όπως και το σινγκλ "I Am (I'm Me)".[4] Η εταιρεία τους θέλησε να προωθήσει το συγκρότημα γυρίζοντας το πρώτο τους βίντεο κλιπ για το τραγούδι "You Can't Stop Rock 'n' Roll".[5]

Το Μάιο του 1984, οι Twisted Sister κυκλοφόρησαν τον πιο επιτυχημένο δίσκο τους, το τριπλά πλατινένιο "Stay Hungry", το οποίο περιείχε τις μεγάλες επιτυχίες "We're Not Gonna Take It" και "I Wanna Rock".[6] Τα βίντεο κλιπ των συγκεκριμένων σινγκλ έλαβαν μεγάλη ανταπόκριση από το τηλεοπτικό δίκτυο "MTV" και περνούσαν μία επαναστατική εικόνα προς τη νεολαία, γεγονός που κατακρίθηκε από την PMRC (Parents Music Resource Center), η οποία ανάγκασε το συγκρότημα να εμφανιστεί και να λογοδοτήσει ενώπιον εισαγγελέα για τους στίχους των τραγουδιών "Under the Blade" και "We're Not Gonna Take It".[7]

Στα τέλη του 1985 κυκλοφόρησε ο τέταρτος δίσκος του συγκροτήματος με τίτλο "Come Out and Play", το οποίο βραβεύθηκε σαν χρυσό αλλά δεν κατάφερε να πλησιάσει την εμπορική επιτυχία του προκατόχου του.[8] Η περιοδεία για την προώθηση του δίσκου είχε αρκετές ακυρώσεις συναυλιών λόγω χαμηλής προπώλησης εισιτηρίων. Μετά το τέλος της περιοδείας, ο Α. Τζ. Πέρο αποχώρησε για να ενταχθεί στους Cities και αντικαταστάθηκε από τον Τζόι Φράνκο.

Με τη νέα σύνθεση κυκλοφόρησαν το "Love is for Suckers", το οποίο αρχικά προγραμματιζόταν για προσωπικός δίσκος του Σνάιντερ.[9] Ο δίσκος γνώρισε μικρή εμπορική επιτυχία λόγω της απογοήτευσης των οπαδών του συγκροτήματος από την αλλαγή του ύφους των Twisted Sister σε πιο pop metal μονοπάτια. Στα τέλη του 1987, ο Σνάιντερ αποχώρησε από το συγκρότημα και τα υπόλοιπα μέλη αποφάσισαν να μην συνεχίσουν.[10]

Τα χρόνια της διάλυσης και επανένωση

Επεξεργασία
 
Ο Ντι Σνάιντερ το 2008

Κατά το διάστημα στο οποίο οι Twisted Sister είχαν διαλυθεί, τα μέλη τους συνέχισαν να είναι ενεργά στο χώρο της μουσικής. Ο Σνάιντερ δημιούργησε διαδοχικά τους Desperado, τους Widowmaker και τους SMF's. Ο Σήγκαλ δημιούργησε την εταιρεία μουσικού μάνατζμεντ "French Management" και έκανε παραγωγή στο ομώνυμο άλμπουμ των Sevendust. Ο Μεντόζα εντάχθηκε στους Blackfoot και μετά δούλεψε σαν παραγωγός και μάνατζερ. Ο Οτζέντα συνέχισε με τους Scarecrow και αργότερα δημιούργησε τους Prisoners of War. Τέλος, ο Πέρο συνεργάστηκε με τον Σνάιντερ στους SMF's και ο Φράνκο στους Widowmaker.

Το 1999, η εταιρεία "Spitfire" κυκλοφόρησε σε μορφή CD όλους τους δίσκους του συγκροτήματος. Δύο χρόνια αργότερα, οι επανενωμένοι Twisted Sister εμφανίστηκαν με τους Anthrax, τους Overkill, κ.α. σε μία συναυλία για φιλανθρωπικούς σκοπούς, προς βοήθεια των θυμάτων του τρομοκρατικού χτυπήματος της 11 Σεπτεμβρίου 2001.[11]

Το 2002, κυκλοφόρησε η συλλογή "The Essentials" και την επόμενη χρονιά ανακοινώθηκε η οριστική επανένωση του συγκροτήματος. Οι Twisted Sister εμφανίστηκαν στο φεστιβάλ "Sweden Rock" τον Ιούνιο του 2003 και δύο μήνες αργότερα στο "Wacken Open Air", στη Γερμανία.[12]

Τον Οκτώβριο του 2004, κυκλοφόρησαν μία επανηχογραφημένη έκδοση του "Stay Hungry" με τίτλο "Still Hungry". Τον Ιούνιο της επόμενης χρονιάς κυκλοφόρησε σε μορφή CD και DVD η εμφάνιση του συγκροτήματος στο φεστιβάλ του "Wacken" δύο χρόνια νωρίτερα, με τίτλο "Live At Wacken: The Reunion". Τον Οκτώβριο του 2006, κυκλοφόρησαν το άλμπουμ "A Twisted Christmas" με χέβι μέταλ εκτελέσεις χριστουγεννιάτικων τραγουδιών.[13]

Στις 4 Ιουνίου 2009, οι Twisted Sister έπαιξαν ολόκληρο το "Stay Hungry" στο φεστιβάλ "Sweden Rock", ενώ συνέχισαν να περιοδεύουν ανά τακτά χρονικά διαστήματα.[14]

Στις 10 Απριλίου 2012, ο πρώην ντράμερ του συγκροτήματος Ρίτσαρντ Τίτερ πέθανε από καρκίνο του οισοφάγου.[15] Ακολούθησε ο θάνατος του Α. Τζ. Πέρο στις 20 Μαρτίου 2015, ενώ κοιμόταν στο λεωφορείο με το οποίο περιόδευε το τότε συγκρότημα του, Adrenaline Mob.[16]

Τον Απρίλιο του 2015, έγινε γνωστό ότι οι Twisted Sister θα πραγματοποιήσουν την τελευταία τους περιοδεία με τίτλο "Forty and Fuck It" μέσα στο 2016, με τον Μάικ Πορτνόι να κάθεται στο σετ των τυμπάνων.[17]

Δισκογραφία

Επεξεργασία
Έτος Άλμπουμ Η.Π.Α.
 
[18]
Αγγλία
 
[19]
Γερμανία
 
[20]
Σουηδία
 
[21]
Νορβηγία
 
[22]
Επίπεδο βράβευσης
[23]
1982 Under the Blade 125 70 - - -
1983 You Can't Stop Rock 'n' Roll 130 14 - - - Χρυσός
1984 Stay Hungry 15 34 48 3 11 3 x πλατινένιος
1985 Come Out and Play 53 95 - 10 11 Χρυσός
1987 Love is for Suckers 74 57 59 43 11
2004 Still Hungry - - - - -
2006 A Twisted Christmas 147 - - - -

Ζωντανές ηχογραφήσεις:

  • Live at Hammersmith (1994)
  • Club Daze Volume 1: The Studio Sessions (1999)
  • Club Daze Volume II: Live in the Bars (2002)
  • Live At Wacken: The Reunion (2005)
  • A Twisted Christmas - Live (2007)
  • Live at the Astoria (2008)
  • Live at the Marquee (2011)

Συλλογές

  • Big Hits and Nasty Cuts (1992)
  • We're Not Gonna Take It! (1999)
  • The Essentials (2002)
  • The Best of Twisted Sister (2005)

Παραπομπές

Επεξεργασία