Ο Άλις Κούπερ (πραγμ. όνομα Βίνσεντ Ντέιμον Φουρνιέ, 4 Φεβρουαρίου 1948) είναι Αμερικάνος τραγουδιστής της ροκ μουσικής σκηνής. Θεωρείται ο "νονός της σοκ ροκ" και στις ζωντανές του εμφανίσεις συμπεριλαμβάνεται ένα σόου με ηλεκτρικές καρέκλες, γκιλοτίνες, ζωντανούς βόες, κ.α.. Το 2011 έγινε μέλος του Rock and Roll Hall of Fame.

Άλις Κούπερ
Ο Κούπερ το 2016
Πληροφορίες
Όνομα γέννησηςΒίνσεντ Ντέιμον Φουρνιέ (Vincent Damon Furnier)
Γέννηση4  Φεβρουαρίου 1948[1][2][3]
Ντιτρόιτ[4]
ΚαταγωγήΝτιτρόιτ, Μίσιγκαν, ΗΠΑ
EίδοςShock Rock, Rock, Hard Rock, Glam Metal
ΙδιότητεςΜουσικός, Συνθέτης, Ηθοποιός
Μουσικά όργαναΦωνητικά, κιθάρα, φυσαρμόνικα
Παρουσία1963 - σήμερα
Δισκογραφική εταιρείαStraight, Warner Bros., Atlantic, MCA, Epic, Spitfire, Eagle, New West
ΣυμμετοχέςThe Spiders, Alice Cooper, Όζι Όσμπορν, Slash, Kiss, Motley Crüe, Μαριλίν Μάνσον, Foo Fighters, Hollywood Vampires
Ιστότοπος
alicecooper.com

Βιογραφία Επεξεργασία

Η αρχή Επεξεργασία

Ο Κούπερ γεννήθηκε στο Ντιτρόιτ το 1948 και ο πατέρας του ήταν κληρικός, όπως και ο παππούς του.[5]

Το 1964 σχημάτισε το πρώτο του συγκρότημα, τους Earwigs. Λίγο αργότερα, μετονομάστηκαν σε Spiders με τον Κούπερ στα φωνητικά, τον Γκλεν Μπάξτον και τον Τζον Τάτουμ στις κιθάρες, τον Ντένις Ντάναγουεϊ στο μπάσο και και τον Τζον Σπιρ στα τύμπανα. Το 1965 ηχογράφησαν το σινγκλ "Why Don't You Love Me", το οποίο κυκλοφόρησε μέσω της "Mascot Records". Την επόμενη χρονιά και ενώ τα μέλη του σχήματος αποφοιτούσαν από το λύκειο, ο Μάικλ Μπρους αντικατέστησε τον Τάτουμ και κυκλοφόρησαν το σινγκλ "Don't Blow Your Mind", ενώ ο Σπιρ αντικαταστάθηκε από τον Νιλ Σμιθ.

Το 1968, το συγκρότημα ονομαζόταν The Nuzz, αλλά όταν έμαθαν ότι αυτή την ονομασία την είχε ένα άλλο σχήμα αποφάσισαν να μετονομαστούν σε Alice Cooper. Εκείνη τη χρονιά υπέγραψαν συμβόλαιο με τη "Straight Records" του Φρανκ Ζάπα κυκλοφορώντας το δίσκο "Pretties for You" τον Αύγουστο του 1969. Παρ' όλη τη σοκαριστική εικόνα την οποία δημιούργησαν οι συναυλίες του συγκροτήματος ανεβάζοντας τη δημοτικότητα τους,[6] το δεύτερο τους άλμπουμ "Easy Action" δεν κατάφερε να μπει στα τσαρτ και οι Alice Cooper μετακόμισαν πίσω στο Ντιτρόιτ,[7] αφού τρία χρόνια νωρίτερα είχαν μεταφερθεί στο Λος Άντζελες. Το συγκρότημα εμφανίστηκε στο φεστιβάλ "Strawberry Fields" του 1970 και κυκλοφόρησε τον τρίτο του δίσκο, "Love it to Death" ανεβαίνοντας στο # 35 του Billboard, λόγω της μεγάλης επιτυχίας του σινγκλ "I'm Eighteen". Η επιτυχία του δίσκου οδήγησε την εταιρεία "Warner Bros." να τους προτείνει συμβόλαιο συνεργασίας.

Επιτυχία και αλλαγή Επεξεργασία

Στα τέλη του 1971 κυκλοφόρησαν τον πλατινένιο δίσκο "Killer", αλλά το συγκρότημα έγινε ένα από τα μεγαλύτερα ονόματα της αμερικάνικης χαρντ ροκ σκηνής μετά την κυκλοφορία του σινγκλ "School's Out", το οποίο ανέβηκε στο # 7 του Billboard και το # 1 στη Μεγάλη Βρετανία.[8] Παράλληλα, ο ομώνυμος δίσκος έφθασε στο # 2 στις Ηνωμένες Πολιτείες και έγινε πλατινένιος. Η εικόνα των Alice Cooper προκάλεσε μεγάλες αντιδράσεις, ιδιαίτερα στο Ηνωμένο Βασίλειο όπου μέλος του κοινοβουλίου αιτήθηκε την απαγόρευση των εμφανίσεων του συγκροτήματος στη χώρα.

Το "Billion Dollar Babies" του 1973 έγινε ο πιο επιτυχημένος, από εμπορικής άποψης, δίσκος του συγκροτήματος αφού ανέβηκε στην κορυφή των τσαρτ και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού, ενώ περιείχε τρία σινγκλ τα οποία ανέβηκαν στο βρετανικό Top-10, τα "Elected", "Hello Hurray" και "No More Mr. Nice Guy". Στα τέλη της χρονιάς ακολούθησε ο Top-10 δίσκος "Muscle of Love", ενώ προβλήματα άρχισαν να διαφαίνονται στις σχέσεις μεταξύ των μελών του σχήματος. Οι Alice Cooper διαλύθηκαν το 1974 και η "Warner Bros." κυκλοφόρησε τη συλλογή "Alice Cooper's Greatest Hits" η οποία έφθασε στο # 8 στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Σόλο καριέρα Επεξεργασία

Το 1975, ο Κούπερ επέστρεψε με το προσωπικό του σχήμα, κυκλοφορώντας το επιτυχημένο "Welcome to My Nightmare" το οποίο έφθασε στο # 5 στις Ηνωμένες Πολιτείες, συνοδευόμενο από την επιτυχία "Only Women Bleed". Αυτός ήταν ο μοναδικός δίσκος του Άλις Κούπερ ο οποίος κυκλοφόρησε μέσω της "Atlantic" και οι στίχοι των τραγουδιών παρουσίαζαν μία ιστορία βασισμένη στον εφιάλτη ενός παιδιού, ενώ συμμετείχε ως αφηγητής ο ηθοποιός Βίνσεντ Πράις.

Τα μέλη του προηγούμενου συγκροτήματος του Κούπερ, σχημάτισαν τους Billion Dollar Babies κυκλοφορώντας το δίσκο "Battle Axe", το 1977. Τον Ιούλιο του 1976 κυκλοφόρησε το σινγκλ "I Never Cry", το οποίο σκαρφάλωσε στο # 12 στις Ηνωμένες Πολιτείες για να ακολουθήσει ο δίσκος "Alice Cooper Goes to Hell", ενώ το "Lace and Whiskey" του 1977 περιείχε την Top-10 επιτυχία "You and Me". Στη συνέχεια ηχογράφησε το ζωντανό άλμπουμ "The Alice Cooper Show" και την επόμενη χρονιά κυκλοφόρησε το "From the Inside" με την επιτυχία "How You Gonna See Me Now".

Παρακμή και επιστροφή Επεξεργασία

 
Ο Άλις Κούπερ το 2006

Στις αρχές της δεκαετίας του '80, ο Κούπερ πειραματίστηκε με τον ήχο του, γεγονός που μείωσε τη δημοτικότητα του συγκροτήματος αφού έχασε ένα μεγάλο μέρος του φανατικού του κοινού. Οι δίσκοι "Flush the Fashion", "Special Forces", "Zipper Catches Skin" και "DaDa" εισήγαγαν New Wave και ποπ στοιχεία στη μουσική του σχήματος, την εποχή που ο ίδιος υπέφερε από τον εθισμό του στο αλκοόλ. Μετά από ένα χρόνο διαλείμματος με σκοπό να σώσει το γάμο του, ο Κούπερ αποφάσισε να επιστρέψει στη μουσική σκηνή με το δίσκο "Constrictor" του 1986, μπαίνοντας στο Billboard Hot-100 για πρώτη φορά μετά από έξι χρόνια. Η περιοδεία για την προώθηση του δίσκου ονομάστηκε "The Nightmare Returns", ενώ το 1987 κυκλοφόρησε το άλμπουμ "Raise Your Fist and Yell".

Το 1988, υπέγραψε συμβόλαιο με την "Epic Records" και κυκλοφόρησε τον πλατινένιο δίσκο "Trash" ο οποίος έφθασε στο # 2 στο Ηνωμένο Βασίλειο και περιείχε τις μεγάλες επιτυχίες "Poison", "Bed of Nails" και "House of Fire". Μία πολύ επιτυχημένη παγκόσμια περιοδεία ακολούθησε και το συγκρότημα κυκλοφόρησε το χρυσό "Hey Stoopid" το 1991, με τρία Top-40 σινγκλ στη Μεγάλη Βρετανία. Με τη δημοτικότητα του συγκροτήματος να έχει ανέβει και τα μέλη του να πραγματοποιούν αρκετές τηλεοπτικές εμφανίσεις, ακολούθησε το "The Last Temptation" του 1994, φθάνοντας στο # 6 στο Ηνωμένο Βασίλειο.[9]

Το 1997 κυκλοφόρησε το ζωντανό "A Fistful of Alice" και δύο χρόνια αργότερα η τετραπλή συλλογή "The Life and Crimes of Alice Cooper". Ακολούθησε το πρώτο του στούντιο άλμπουμ μετά από έξι χρόνια, με τίτλο "Brutal Planet" με τον Κούπερ να περιοδεύει παγκοσμίως για την προώθηση του. Στη συνέχεια ηχογράφησε τα "Dragontown" του 2001 και "The Eyes of Alice Cooper" του 2003, ενώ ξεκίνησε τη ραδιοφωνική εκπομπή του με την ονομασία "Night with Alice Cooper", στις 26 Ιανουαρίου 2004.[10]

Το 2005, κυκλοφόρησε το "Dirty Diamonds", με το συγκρότημα να εμφανίζεται στο φεστιβάλ τζαζ του Μοντρέ στην Ελβετία, στις 12 Ιουλίου. Δύο χρόνια αργότερα, μοιράστηκε τη σκηνή με έναν άλλο καλλιτέχνη της Shock Rock, τον Μέριλυν Μάνσον, ενώ το 2008 κυκλοφόρησε το πιο επιτυχημένο άλμπουμ του από το 1991, με τίτλο "Along Came a Spider".

Το 2010, περιόδευσε με τον Rob Zombie και ξεκίνησε τις ηχογραφήσεις για το επόμενο άλμπουμ του με τίτλο "Welcome 2 My Nightmare", το οποίο αποτελεί sequel του πρώτου προσωπικού του δίσκου από το 1975.[11] Τον Μάρτιο του 2011 έγινε μέλος του Rock and Roll Hall of Fame.

Το καλοκαίρι του 2012 περιόδευσε στην Ευρώπη ανοίγοντας τις συναυλίες των Iron Maiden,[12] ενώ την ίδια χρονιά συμμετείχε στην ταινία του Τιμ Μπάρτον, "Dark Shadows".[13] Δύο χρόνια αργότερα, ανακοινώθηκε ότι θα εμφανιζόταν ως support συγκρότημα στην τελευταία περιοδεία των Motley Crue, η οποία διήρκεσε καθ' όλο το 2014 και το 2015. Επίσης, το 2015 δημιούργησε τους Hollywood Vampires, με τον Τζόνι Ντεπ και τον Τζο Πέρι στις κιθάρες και γκεστ μουσικούς για τις ζωντανές τους εμφανίσεις.[14]

Το 2017, έγινε γνωστό ότι στις 28 Ιουλίου θα κυκλοφορήσει το νέο του άλμπουμ με τίτλο "Paranormal", σε παραγωγή του Μπομπ Έζριν.[15] Πρώτο σινγκλ του δίσκου ήταν το "Paranoiac Personality", ενώ την παραγωγή του δίσκου ανέλαβε για μία ακόμη φορά ο Μπομπ Έζριν. Γκεστ συμμετοχές έκαναν στο άλμπουμ οι Μπίλι Γκίμπονς (ZZ Top), Λάρι Μάλεν Τζούνιορ (U2) και Ρότζερ Γκλόβερ (Deep Purple).[16]

Προσωπική ζωή Επεξεργασία

Στις 20 Μαρτίου 1976, ο Κούπερ παντρεύτηκε την καθηγήτρια μπαλέτου Σέριλ Γκόνταρντ, με την οποία έφθασαν στα πρόθυρα του διαζυγίου όταν ο τραγουδιστής αντιμετώπιζε προβλήματα αλκοολισμού. Παρ' όλα αυτά, το ζευγάρι παραμένει μαζί μέχρι σήμερα.[17]

Τον Ιούνιο του 2005, πριν από το τουρ Ιουνίου-Ιουλίου 2005, ο Κούπερ έδωσε μία συνέντευξη εφ'όλης της ύλης για ένα αυστραλιανό τηλεοπτικό πρόγραμμα. Στη διάρκεια της συνέντευξης συζήτησε διάφορα θέματα συμπεριλαμβανομένων του τρόμου που ένοιωθε λόγω του αλκοολισμού του, της χριστιανικής θεώρησής του και της κοινωνικής και εργασιακής σχέσης με την οικογένεια του.

Θρησκευτική Ζωή

Στη διάρκεια μια συνέντευξης στο BBC το Σεπτέμβριο του 2007, ο Άλις ανέφερε οτι δεν ήταν χριστιανός όταν σταμάτησε το ποτό αλλά είπε ότι ευχαριστεί τον Θεό "που το πήρε μακρυά"! Είπε, αν ο Θεός μπορεί να δημιουργήσει το σύμπαν, τότε σίγουρα μπορεί να πάρει τον αλκοολισμό από κάποιον! Αν και δεν μιλούσε αρχικά δημοσίως για τα θρησκευτικά πιστεύω του, ο Κούπερ αργότερα ήταν σαφής για την αναγεννημένη χριστιανική ζωή του!

Δισκογραφία Επεξεργασία

Στούντιο ηχογραφήσεις
Έτος Άλμπουμ ΗΠΑ
 
[18]
Αγγλία
 
[19]
Επίπεδο βράβευσης
[20]
1969 Pretties for You 193 -
1970 Easy Action - -
1971 Love it to Death 35 28 πλατινένιος
1971 Killer 21 27 πλατινένιος
1972 School's Out 2 4 πλατινένιος
1973 Billion Dollar Babies 1 1 πλατινένιος
1973 Muscle of Love 10 34 χρυσός
1975 Welcome to My Nightmare 5 19 πλατινένιος
1976 Alice Cooper Goes to Hell 27 23 χρυσός
1977 Lace and Whiskey 42 33
1978 From the Inside 60 68
1980 Flush the Fashion 44 56
1981 Special Forces 125 96
1982 Zipper Catches Skin - -
1983 DaDa - 93
1986 Constrictor 59 41
1987 Raise Your Fist and Yell 73 48
1989 Trash 20 2 πλατινένιος
1991 Hey Stoopid 47 4 χρυσός
1994 The Last Temptation 68 6
2000 Brutal Planet 193 38
2001 Dragontown 197 87
2003 The Eyes of Alice Cooper 184 112
2005 Dirty Diamonds 169 89
2008 Along Came a Spider 53 31
2011 Welcome 2 My Nightmare 22 7
2017 Paranormal
2021 Detroit Stories
2023 Road
Ζωντανές ηχογραφήσεις
  • The Alice Cooper Show (1977)
  • Science Fiction (1987)
  • A Fistful of Alice (1997)
  • Brutally Live (2000)
  • Live At Montreux 2005 (2006)
  • Theatre Of Death: Live At Hammersmith 2009 (2010)
  • No More Mr. Nice Guy: Live (2012)
  • Raise the Dead: Live from Wacken (2014)
Συλλογές

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά, Αγγλικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 27  Απριλίου 2014.
  2. (Αγγλικά) SNAC. w6m62gsb. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  3. (Αγγλικά) Internet Broadway Database. 84118. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά, Αγγλικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 14  Δεκεμβρίου 2014.
  5. The Preacher's Son Who Became Alice Cooper
  6. Alice Cooper - In His Own Words
  7. «Alice doesn't live here anymore. But he can't forget the Motor City». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Σεπτεμβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 24 Ιουλίου 2013. 
  8. Mark Lawson Talks to...: "Rock ‘n’ Roll legend Alice Cooper
  9. Alice Cooper: The shock rock pioneer speaks about his Christian faith
  10. Nights with Alice Cooper
  11. «ALICE COOPER TALKS ABOUT HIS NIGHTMARE…». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Φεβρουαρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 20 Φεβρουαρίου 2011. 
  12. Iron Maiden Announce US Tour!
  13. 'Dark Shadows' Resurrects Alice Cooper
  14. Johnny Depp and Alice Cooper on Undead Supergroup Hollywood Vampires
  15. ALICE COOPER: Ανακοινώθηκε η ημερομηνία κυκλοφορίας του νέου δίσκου - Metal Hammer
  16. ALICE COOPER: "Paranoiac Personality" (νέο τραγούδι) - Metal Hammer
  17. «Reconciliation of Cooper and Sheryl Goddard». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Ιουλίου 2011. Ανακτήθηκε στις 24 Ιουλίου 2013. 
  18. Alice Cooper | Awards | AllMusic
  19. ALICE COOPER - Official Charts Company
  20. Gold & Platinum - RIAA

Πηγές Επεξεργασία