Άλντο Μόρο

Ιταλός πολιτικός

Ο Άλντο Μόρο (ιταλικά: Aldo Moro‎‎, 23 Σεπτεμβρίου 1916 - 9 Μαΐου 1978) ήταν Ιταλός πολιτικός και πρωθυπουργός της Ιταλίας από το 1963 - 1968 και από το 1974 - 1976. Γεννήθηκε στην πόλη Μάγκλι της επαρχίας του Λέτσε το 1916 και δολοφονήθηκε στην Ρώμη το 1978. Ήταν ένα από τα πιo σημαντικά μέλη των Χριστιανοδημοκρατών. Απήχθη στις 16 Μαρτίου 1978, από τις Ερυθρές Ταξιαρχίες (BR - Brigate Rosse), και δολοφονήθηκε μετά από 55 ημέρες αιχμαλωσίας.

Άλντο Μόρο
Φωτογραφία του Μόρο από τους απαγωγείς του/
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Aldo Moro (Ιταλικά)
Γέννηση23  Σεπτεμβρίου 1916[1][2][3]
Μάλιε[4]
Θάνατος9  Μαΐου 1978[1][2][5]
Ρώμη
Αιτία θανάτουΑπαγωγή του Άλντο Μόρο
Συνθήκες θανάτουανθρωποκτονία
Τόπος ταφήςgrave of Aldo Moro
Χώρα πολιτογράφησηςΙταλία (1946–1978)
Βασίλειο της Ιταλίας (1916–1946)
ΘρησκείαΚαθολικισμός
Θρησκευτικό τάγμαΤάγμα των Δομινικανών
Εκπαίδευση και γλώσσες
Μητρική γλώσσαΙταλικά
Ομιλούμενες γλώσσεςΙταλικά[3][6]
ΣπουδέςΠανεπιστήμιο του Μπάρι (έως 1939)
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταπολιτικός
διπλωμάτης
καθηγητής πανεπιστημίου
ΕργοδότηςΠανεπιστήμιο Σαπιέντσα Ρώμης
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/ΚίνημαΧριστιανική Δημοκρατία
Οικογένεια
ΣύζυγοςΕλεονόρα Κιαβαρέλι (1945–1978)
ΤέκναΑγκνές Μόρο
Μαρία Φίντα Μόρο
Τζιοβάνι Μόρο
Άννα Μόρο
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμαπρωθυπουργός της Ιταλίας (1963–1964)
πρωθυπουργός της Ιταλίας (1974–1976)
μέλος της βουλής των αντιπροσώπων της Ιταλίας (1968–1972)[7]
υπουργός δικαιοσύνης της Ιταλίας (1955–1957)
Υπουργός Παιδείας της Ιταλίας (1957–1958)
υπουργός εξωτερικών της Ιταλίας (1964–1965)
υπουργός εξωτερικών της Ιταλίας (1965–1966)
υπουργός εξωτερικών της Ιταλίας (1969–1970)
υπουργός εξωτερικών της Ιταλίας (Μάρτιος 1970 – Αύγουστος 1970)
υπουργός εξωτερικών της Ιταλίας (1970–1972)
υπουργός εξωτερικών της Ιταλίας (Φεβρουάριος 1972 – Ιουνίου 1972)
υπουργός εξωτερικών της Ιταλίας (1973–1974)
υπουργός εξωτερικών της Ιταλίας (Μάρτιος 1974 – Νοέμβριος 1974)
πρωθυπουργός της Ιταλίας (1964–1966)
πρωθυπουργός της Ιταλίας (1966–1968)
πρωθυπουργός της Ιταλίας (Φεβρουάριος 1976 – Ιουλίου 1976)
Υπουργός Παιδείας της Ιταλίας (1958–1959)
μέλος της Συντακτικής Συνέλευσης της Ιταλίας
μέλος της βουλής των αντιπροσώπων της Ιταλίας (1948–1953)[8]
μέλος της βουλής των αντιπροσώπων της Ιταλίας (1953–1958)[8]
μέλος της βουλής των αντιπροσώπων της Ιταλίας (1958–1963)[8]
μέλος της βουλής των αντιπροσώπων της Ιταλίας (1963–1968)[8]
μέλος της βουλής των αντιπροσώπων της Ιταλίας (1972–1976)[8]
μέλος της βουλής των αντιπροσώπων της Ιταλίας (1976–1978)[8]
ΒραβεύσειςΜεγαλόσταυρος του Τάγματος της Αναγέννησης της Πολωνίας[9]
μεγαλόσταυρος του τάγματος της Οράγγης-Νάσσαου[10][11]
Υπογραφή
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Πολιτική καριέρα Επεξεργασία

Ο Άλντο Μόρο σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο του Μπάρι όπου αργότερα έλαβε θέση τακτικού καθηγητή.Το 1941 αρχίζει την ενασχόλησή του με την πολιτική καθώς εκλέγεται πρόεδρος της Ομοσπονδίας των Καθολικών Φοιτητών του Πανεπιστημίου. Μετά από αρκετά χρόνια, κατά τα οποία ακολουθεί μια λαμπρή καριέρα ακαδημαϊκού, το 1946, ο Μόρο εκλέγεται μέλος της Συντακτικής Συνέλευσης που βοήθησε στη σύνταξη του νέου Ιταλικού Συντάγματος.Το 1948 εκλέγεται μέλος της Βουλής των Αντιπροσώπων όπου υπηρέτησε, ως μέλος, μέχρι το βίαιο θάνατό του το 1978. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1970, ήταν ένας από τους σημαντικότερους πολιτικούς ηγέτες.
Ο αρχηγός του Ιταλικού Κομμουνιστικού Κόμματος, Ενρίκο Μπερλινγκουέρ, το οποίο είχε λάβει 34,4% των ψήφων στις εκλογές του Ιουνίου του 1976 , είχε προτείνει την συνεργασία μεταξύ των Κομμουνιστών και των Χριστιανοδημοκρατών τον αποκαλούμενο ιστορικό συμβιβασμό, σε μια περίοδο σοβαρής οικονομικής, κοινωνικής και πολιτικής κρίσης στην Ιταλία. Ο Μόρο τότε, ήταν ένας από εκείνους που βοήθησε να βρεθεί τρόπος ώστε να σχηματισθεί τελικά μια κυβέρνηση «εθνικής αλληλεγγύης», ως πρόεδρος των Χριστιανοδημοκρατών. Επικεφαλής της κοινοβουλευτικής συμμαχίας υπηρέτησε ως πρωθυπουργός της χώρας από το 1963 ως το 1968, και πάλι από το 1974 ως το 1976.

Απαγωγή και δολοφονία Επεξεργασία

Στις 16 Μαρτίου 1978 οι Ερυθρές Ταξιαρχίες (ένοπλη οργάνωση κομμουνιστικών πεποιθήσεων) εκτελούν τους πέντε σωματοφύλακες του Μόρο και απαγάγουν τον ίδιο. [12]Οι Ερυθρές Ταξιαρχίες ζητούν ως αντάλλαγμα για την απελευθέρωση του πολιτικού και πρώην πρωθυπουργού την απελευθέρωση όλων των ιδρυτικών μελών των Ερυθρών Ταξιαρχιών. Μετά από 54 ημέρες κράτησης ο Μόρο δολοφονήθηκε μέσα ή κοντά στη Ρώμη στις 9 Μαΐου 1978. Το πτώμα του βρέθηκε αργότερα την ίδια ημέρα σε ένα παρκαρισμένο αυτοκίνητο.

Δείτε επίσης Επεξεργασία

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. 1,0 1,1 1,2 «Dizionario Biografico degli Italiani». (Ιταλικά) Dizionario Biografico degli Italiani. 1960.
  2. 2,0 2,1 2,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά, Αγγλικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 27  Απριλίου 2014.
  3. 3,0 3,1 3,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb120721866. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  4. «Большая советская энциклопедия» (Ρωσικά) Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 1969. Ανακτήθηκε στις 28  Σεπτεμβρίου 2015.
  5. «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Aldo-Moro. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  6. CONOR.SI. 8122467.
  7. 4180.
  8. 8,0 8,1 8,2 8,3 8,4 8,5 4180. Ανακτήθηκε στις 29  Ιανουαρίου 2022.
  9. Ανακτήθηκε στις 9  Ιανουαρίου 2022.
  10. www.nationaalarchief.nl/onderzoeken/index/nt00435.
  11. www.nationaalarchief.nl/onderzoeken/archief/2.02.32/invnr/894ED.12/file/00115183.PDF.
  12. «Άλντο Μόρο: Η απαγωγή και η δολοφονία που άλλαξαν την πορεία της Ιταλίας». ethnos.gr. Ανακτήθηκε στις 27 Νοεμβρίου 2023. 

Πηγές-Συνδέσεις Επεξεργασία