Άννα Μονς
Η Άννα Μονς (ρωσικά: Áнна Монс, 1672 – 1714) ήταν Ολλανδή κοινή θνητή που σχεδόν κατάφερε να παντρευτεί τον Τσάρο Πέτρο τον Μέγα.
| Άννα Μονς | |
|---|---|
.jpg) | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Anna Mons (Γερμανικά) |
| Γέννηση | 26 Ιανουαρίου 1672 Μόσχα |
| Θάνατος | 15 Αυγούστου 1714 Μόσχα |
| Αιτία θανάτου | φυματίωση |
| Συνθήκες θανάτου | φυσικά αίτια |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βασίλειο της Βεστφαλίας Ρωσική Αυτοκρατορία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γερμανικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | George Johann von Keyserlingk |
| Γονείς | Johann Mons |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Βασιλική ερωμένη Επεξεργασία
Το 1691, κατά τη διάρκεια μίας από τις επισκέψεις του στη γερμανική συνοικία, ο νεαρός Πέτρος Α' της Ρωσίας γοητεύτηκε από την Άννα Μονς, την κόρη του ολλανδού εμπόρου κρασιού Γιόχαν Μονς. Η καταγωγή του ήταν από τη Βεστφαλία στη Γερμανία. Ο μικρότερος αδερφός της ήταν ο Βίλεμ Μονς (1688–1724), που προοριζόταν να γίνει ο αυτοκρατορικός οικονόμος της Αικατερίνης Α' και η Ματρένα, η αδερφή της,[1] που παντρεύτηκε τον Φέντοε Μπαλκ, Γενικό Στρατηγό και Κυβερνήτη της Ρίγας. Η ανηψιά της ήταν η περίφημο Ναταλία Λοπουκίνα (1699-1763) αργότερα θύμα της λεγόμενης υπόθεσης Λοπουκίνα το 1742. Καθώς οι σχέσεις του Πέτρου με την τσαρίνα Ευδοκία Λοπουκίνα σταδιακά επιδεινώθηκαν, η Άννα Μονς πήρε τη θέση της ως μόνιμη και ημι-επίσημη βασιλική ερωμένη.[2] Τη δεκαετία του 1690, της έδωσε 295 αγροκτήματα και ένα αρχοντικό κοντά στη Μόσχα.[3] Η σχέση τους κράτησε 12 χρόνια.
Σύλληψη και θάνατος Επεξεργασία
Αφού ο Πέτρος χώρισε τη Λοπουκίνα, η Άννα είχε φιλοδοξίες να παντρευτεί η ίδια τον Πέτρο, αλλά το 1703 φοβόταν ότι είχε χάσει το ενδιαφέρον του και φλέρταρε με τον Πρώσο πρέσβη Κάιζερλινγκ σε μία προσπάθεια να αναζωπυρώσει την αγάπη του Πέτρου. Ο Κάιζερλινγκ της πρότεινε γάμο, προκαλώντας τον Πέτρο να διώξει την Άννα από το κτήμα της και να την θέσει υπό κατ 'οίκον περιορισμό μαζί με τη μητέρα, την αδελφή και τριάντα φίλους της.[4] Ο Πέτρος αργότερα επέτρεψε στους δύο να παντρευτούν, κάτι που έκαναν το 1711. Η Άννα πέθανε τρία χρόνια αργότερα από φυματίωση.[5]
Συνέπεια Επεξεργασία
Το 1707, ο Πέτρος παντρεύτηκε ξανά, με τη Μάρτα Έλενα Σκόροφσκα, που έγινε αργότερα Αικατερίνη Α' της Ρωσίας, η οποία έβαφε τα μαλλιά της μαύρα, ώστε να μην μοιάζει με την ξανθιά Άννα Μονς.[6] Ο μικρότερος αδερφός της Άννας, Βίλεμ Μονς, έγινε Γραμματέας και φίλος της Αικατερίνης. Ήταν ένας παλιός φίλος του Πέτρου, που συμμετείχε στη Μάχη της Πολτάβα. Ο Γουίλεμ κατηγορήθηκε και εκτελέστηκε για κατάχρηση της πρόσβασής του στην Αυτοκράτειρα, μαζί με την αδερφή του Ματρίνα, η οποία ξυλοκοπήθηκε και εξορίστηκε στο Τομπόλσκ της Σιβηρίας. Ο σύζυγος της Μάτρενα είχε την άδεια να ξαναπαντρευτεί Τα αδέλφια δέχονταν δωροδοκίες για την επιρροή τους, ανάλογα με την εύνοια που ζητρείτο και τη θέση του αναφέροντα, παρά το γεγονός ότι τους είχαν παραχωρηθεί πλούτος και περιουσία λόγω των θέσεών τους. Το βράδυ πριν από την εκτέλεση, ο Πέτρος είπε στον Βίλεμ, ότι αν και λυπούταν που έχανε έναν τόσο ταλαντούχο άνδρα, η εκτέλεση του ήταν επιτακτική. Η Ματρένα αργότερα αποκαταστάθηκε από την Αικατερίνη μετά το θάνατο του Πέτρου. Το κεφάλι Βίλεμ, διατηρημένο σε αλκοόλ, εκτέθηκε σε ένα μουσείο, αρχικά το θερινό παλάτι του Τσάρου. Παραμένει ως έκθεμα μέχρι σήμερα.[5]
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ Schuyler, Eugene (2004). Peter the Great Part Two. Kessinger Publishing, LLC. σελ. 548. ISBN 1-4179-7143-6.[νεκρός σύνδεσμος]
- ↑ Massie, Robert K (1981). Peter the Great: His Life and World. Random House Trade Paperbacks. ISBN 0-345-29806-3.
- ↑ Herman, Eleanor (2005). Sex with Kings: 500 Years of Adultery, Power, Rivalry, and Revenge. Royal Apartments, Real Estates, and Furnishings: William Morrow Paperbacks. σελ. 138. ISBN 0-06-058544-7.
- ↑ Herman, Eleanor (2005). Sex with Kings: 500 Years of Adultery, Power, Rivalry, and Revenge. Fidelity in an Adulterous Relationship: William Morrow Paperbacks. σελ. 28. ISBN 0-06-058544-7.
- ↑ 5,0 5,1 Massie, Robert K. (1980). Peter the Great, His Life and Real World. New York: Alfred A. Knopf. σελ. 840. ISBN 978-0-307-29145-5.
- ↑ Eve Levin, Natalʹi︠a︡ Lʹvovna Pushkareva (1997). Women in Russian history: from the tenth to the twentieth century. Empresses and Diarists: M.E. Sharpe. σελ. 128. ISBN 1-56324-798-4.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία
Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Anna Mons στο Wikimedia Commons