Άννα της Δανίας

Άννα της Δανίας
	Η Άννα της Δανίας σε έργο αποδιδόμενο στον Marcus Gheeraerts το νεότερο, περ. 1612
Βασιλική σύζυγος των Σκώτων
Περίοδος	20 Αυγούστου 1589 – 2 Μαρτίου 1619
Στέψη	17 Μαΐου 1590;
Βασιλική σύζυγος της Αγγλίας; και της Ιρλανδίας
Στέψη	25 Ιουλίου 1603;
Γέννηση	12 Δεκεμβρίου 1574 Κάστρο Σκάντερμποργκ, Σκάντερμποργκ, Δανία
Θάνατος	2 Μαρτίου 1619Παλάτι Χάμπτον Κορτ
Τόπος ταφής	Αββαείο του Ουεστμίνστερ, Λονδίνο, Αγγλία
Σύζυγος	Ιάκωβος Α΄ της Αγγλίας
Επίγονοι	Ερρίκος Φρειδερίκος της Ουαλίας; Ελισάβετ; Κάρολος Α΄ της Αγγλίας
Οίκος	Οίκος του Όλντενμπουργκ
Πατέρας	Φρειδερίκος Β΄ της Δανίας
Μητέρα	Σοφία του Μεκλεμβούργου-Γκύστρο
	Σχετικά πολυμέσα
	δεδομένα (π • σ • ε )

Για την Δανή πριγκίπισσα που έγινε Εκλέκτειρα της Σαξονίας, βλέπε Άννα της Δανίας, Εκλέκτειρα της Σαξονίας.

Η Άννα της Δανίας (Anna af Danmark, 12 Δεκεμβρίου 1574 – 2 Μαρτίου 1619) ήταν βασιλική σύζυγος της Σκωτίας, της Αγγλίας, και της Ιρλανδίας ως σύζυγος του Ιακώβου ΣΤ' και Α'.^[1]

Δεύτερη κόρη του Βασιλιά Φρειδερίκου Β΄ της Δανίας, η Άννα παντρεύτηκε τον Ιάκωβο το 1589 σε ηλικία 14 ετών και του γέννησε τρία παιδιά τα οποία επιβίωσαν από την παιδική ηλικία, περιλαμβανομένου του Καρόλου Α' και της Ελίσαβετ Βασίλισσας της Βοημίας, εκλέκτορα του Παλατινάτου. Επέδειξε ανεξάρτητη πορεία και μια βούληση να χρησιμοποιεί την φατριακή κατάσταση της Σκωτίας στις συγκρούσεις της με τον Ιάκωβο για την επιμέλεια του Πρίγκιπα Ερρίκου και την μεταχείριση της φίλης του Μπέατριξ Ρούθβεν. Η Άννα φαίνεται ότι αγαπούσε τον Ιάκωβο αρχικά, αλλά βαθμιαία το ζευγάρι απομακρύνθηκε και τελικά ζούσαν χωριστά, παρότι αμοιβαίος σεβασμός και ένας βαθμός στοργής επιβίωσε.^[2]

Στην Αγγλία, η Άννα στράφηκε από τις φατρίες της πολιτικής στην πατρονία των τεχνών και δημιούργησε την δική της μεγαλοπρεπή αυλή, φιλοξενώντας ένα από τα πλουσιότερα πολιτιστικά σαλόνια στην Ευρώπη.^[3] Μετά το 1612, εκείνη υπέφερε παρατεταμένες περιόδους ασθένειας και βαθμιαία αποσύρθηκε από το κέντρο της ζωής της αυλής. Το 1612 ο πρωτότοκος γιος της ο Ερρίκος ο Πρίγκιπας της Π Αν και αναφερόταν ως Προτεστάντισσα την περίοδο του θανάτου της, στοιχεία ισχυρίζονται ότι ίσως είχε μεταστραφεί στον Καθολικισμό κάποια στιγμή στη ζωή της.^[4]

ΠρόγονοιΕπεξεργασία

Η Άννα σε νεαρή ηλικία
Η Άννα το 1595
Η Βασίλισσα Άννα

Fictional portrayalΕπεξεργασία

Anne was portrayed in Pocahontas II: Journey to a New World. Finola Hughes was the voice actress for her.^[5]

NotesΕπεξεργασία

↑ Williams, 1, 201; Willson, 403.
↑ Stewart, 182, 300–301.
↑ Barroll, 15, 35, 109; "Although Anna had considerable personal freedom and her own court, she does not appear to have intervened so visibly against her husband in factional politics as she did in Scotland, and her support was not often sought. Where the Queen's court came into its own was as an artistic salon." Stewart, 183.
↑ Ο Αρχιεπίσκοπος του Καντέρμπουρι ανέφερε ότι είχε πεθάνει απορρίπτοντας τις Καθολικές πεποιθήσεις. "But, then," cautions historian John Leeds Barroll, "we are all familiar with the modern 'press release'. In Anna's day, too, there was much to be said for promulgating an official version of England's queen dying 'respectably'." Barroll, 172; A letter from Anne to Scipione Borghese of 31 July 1601 is "open in its embrace of Catholicism", according to McManus, 93.
↑ http://www.thecompletistgeek.com/pocahontas2.htm

ReferencesΕπεξεργασία

Akrigg, G.P.V ([1962] 1978 edition). Jacobean Pageant: or the Court of King James I. New York: Athenaeum; ISBN 0-689-70003-2.
Ackroyd, Peter (2006). Shakespeare: The Biography. London: Vintage; ISBN 0-7493-8655-X.
Barroll, J. Leeds (2001). Anna of Denmark, Queen of England: A Cultural Biography. Philadelphia: University of Pennsylvania; ISBN 0-8122-3574-6.
Cerasano, Susan, and Marion Wynne-Davies (1996). Renaissance Drama by Women: Texts and Documents. London and New York: Routledge; ISBN 0-415-09806-8.
Croft, Pauline (2003). King James. Basingstoke and New York: Palgrave Macmillan; ISBN 0-333-61395-3.
Fraser, Lady Antonia ([1996] 1997 edition). The Gunpowder Plot: Terror and Faith in 1605. London: Mandarin Paperbacks; ISBN 0-7493-2357-4.
Haynes, Alan ([1994] 2005 edition). The Gunpowder Plot. Stroud: Sutton Publishing; ISBN 0-7509-4215-0.
Hogge, Alice (2005). God's Secret Agents: Queen Elizabeth's Forbidden Priests and the Hatching of the Gunpowder Plot. London: Harper Collins; ISBN 0-00-715637-5.
McCrea, Scott (2005). The Case For Shakespeare: The End of the Authorship Question. Westport, Connecticut: Praeger/Greenwood; ISBN 0-275-98527-X.
McManus, Clare (2002). Women on the Renaissance Stage: Anna of Denmark and Female Masquing in the Stuart Court (1590–1619). Manchester: Manchester University Press; ISBN 0-7190-6092-3.
Sharpe, Kevin (1996). "Stuart Monarchy and Political Culture," in The Oxford Illustrated History of Tudor & Stuart Britain (ed. John S. Morrill). Oxford: Oxford University Press; ISBN 0-19-289327-0.
Stevenson, David (1997). Scotland's Last Royal Wedding: James VI and Anne of Denmark, Edinburgh, John Donald; ISBN 0 85976 451 6.
Stewart, Alan (2003). The Cradle King: A Life of James VI & 1. London: Chatto and Windus; ISBN 0-7011-6984-2.
Strickland, Agnes (1848). Lives of the Queens of England: From the Norman Conquest. Vol VII. Philadelphia: Lea and Blanchard. Original from Stanford University, digitised 20 April 2006. Full view at Google Books.; retrieved 10 May 2007.
Williams, Ethel Carleton (1970). Anne of Denmark. London: Longman; ISBN 0-582-12783-1.
Willson, David Harris ([1956] 1963 edition). King James VI & 1. London: Jonathan Cape Ltd; ISBN 0-224-60572-0.

Εξωτερικοί σύνδεσμοιΕπεξεργασία

Τα Wikimedia Commons έχουν πολυμέσα σχετικά με το θέμα
Άννα της Δανίας

Portrait of Anne in the Government Art Collection. Retrieved 5 May 2007.

Βασιλικοί τίτλοι
Κενό Τελευταίος που έφερε τον τίτλο ήταν Henry Stuart ως βασιλικός σύζυγος	Βασιλική σύζυγος της Σκωτίας 1589–1619	Κενό Τελευταίος που έφερε τον τίτλο ήταν Ερριέττα Μαρία της Γαλλίας
Κενό Τελευταίος που έφερε τον τίτλο ήταν Κάθριν Παρ	Βασιλική σύζυγος της Αγγλίας και της Ιρλανδίας 1603–1619

[1] Williams, 1, 201; Willson, 403.

[2] Stewart, 182, 300–301.

[3] Barroll, 15, 35, 109; "Although Anna had considerable personal freedom and her own court, she does not appear to have intervened so visibly against her husband in factional politics as she did in Scotland, and her support was not often sought. Where the Queen's court came into its own was as an artistic salon." Stewart, 183.

[4] Ο Αρχιεπίσκοπος του Καντέρμπουρι ανέφερε ότι είχε πεθάνει απορρίπτοντας τις Καθολικές πεποιθήσεις. "But, then," cautions historian John Leeds Barroll, "we are all familiar with the modern 'press release'. In Anna's day, too, there was much to be said for promulgating an official version of England's queen dying 'respectably'." Barroll, 172; A letter from Anne to Scipione Borghese of 31 July 1601 is "open in its embrace of Catholicism", according to McManus, 93.

[5] ttp://www.thecompletistgeek.com/pocahontas2.htm

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]