Πριγκίπισσα Μαρία Στιούαρτ
Η Μαρία Στιούαρτ (8 Απριλίου 1605 - 16 Σεπτεμβρίου 1607) ήταν η τρίτη κόρη και το έκτο παιδί του Ιακώβου Α΄ της Αγγλίας από την Άννα της Δανίας. Η γέννησή της ήταν πολύ προσδοκώμενη. Αρρώστησε από πνευμονία στην ηλικία των δεκαεπτά μηνών και πέθανε τον επόμενο χρόνο.
| Πριγκίπισσα Μαρία Στιούαρτ | |
|---|---|
.jpg) | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Mary Stuart (Αγγλικά) |
| Γέννηση | 8 Απριλίου 1605 Παλάτι της Πλακεντίας |
| Θάνατος | 16 Σεπτεμβρίου 1607 Stanwell |
| Αιτία θανάτου | πνευμονία |
| Συνθήκες θανάτου | φυσικά αίτια |
| Τόπος ταφής | Αββαείο του Ουέστμινστερ |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βασίλειο της Αγγλίας |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | αριστοκράτης |
| Οικογένεια | |
| Γονείς | Ιάκωβος Α΄ της Αγγλίας και Άννα της Δανίας |
| Αδέλφια | Ερρίκος Φρειδερίκος της Ουαλίας (μεγαλύτερος αδελφός) Ελισάβετ Στιούαρτ, Βασίλισσα της Βοημίας (μεγαλύτερη αδερφή) Μάργκατετ Στιούαρτ (μεγαλύτερη αδερφή) Κάρολος Α΄ της Αγγλίας (μεγαλύτερος αδελφός) Ρόμπερτ Στιούαρτ (μεγαλύτερος αδελφός) Sophia of England (νεότερη αδελφή) |
| Οικογένεια | Οίκος των Στιούαρτ |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Γέννηση Επεξεργασία
Το πρώτο παιδί της οικογένειας που γεννήθηκε μετά την ενθρόνιση του πατέρα της, η γέννησή της αναμενόταν με πολύ ενθουσιασμό μεταξύ των Σκωτσέζων και των Άγγλων. Ακόμη και λίγες μέρες πριν από τη γέννηση, η Άννα δεν είχε αποφασίσει ποια θα ήταν η μαία και κράτησε τρεις γυναίκες κοντά της, χωρίς να κάνει επιλογή.[1] Τέλος, η Άλις Ντέννις επιλέχθηκε και έλαβε επιβράβευση 100 £.[2]
Τελικά, στις 8 Απριλίου 1605, στο Παλάτι του Γκρήνουιτς, η Άννα της Δανίας γέννησε ένα κορίτσι. Αν και ο λαός του Βασιλιά Ιακώβου ήταν ελαφρώς απογοητευμένοι, η γέννηση της πρώτης πριγκίπισσας των δύο ενωμένων βασιλείων ήταν αιτία γιορτής. Ο κόσμος άναψε φωτιές και οι καμπάνες της εκκλησίας χτυπούσαν όλη την ημέρα. Οι εορτασμοί ενθαρρύνθηκαν από το γεγονός ότι είχαν περάσει 68 χρόνια από τη γέννηση ενός παιδιού σε έναν Άγγλο άρχοντα, με το τελευταίο να είναι ο Εδουάρδος ΣΤ΄ της Αγγλίας. Την επόμενη μέρα, ο Βασιλιάς Ιάκωβος ήπιε προς τιμήν της γυναίκας του και της νέα του κόρης.[3] Σε επιστολές που ανακοίνωσε τη γέννηση της Μαρίας στους συγγενείς του, ο βασιλιάς την περιέγραψε ως «το πιο όμορφο βρέφος» και υπαινίχθηκε το όνομά της που δεν έχει ακόμη αποκαλυφθεί, λέγοντας ότι «αν δεν προσευχόμουν στην Παρθένο Μαρία, θα προσευχόμουν για την Παρθένο Μαρία».[4]
Οι προετοιμασίες για βασιλικό βάπτισμα ξεκίνησαν αμέσως μετά τη γέννηση. Η τοποθεσία που αποφασίστηκε ήταν το εκκλησάκι στο Παλάτι του Γκρήνουιτς και η ημερομηνία, 5 Μαΐου. Τα ρούχα του βρέφους, ένα μοτίβο από μωβ βελούδο, κεντημένο με χρυσό και γούνα με ερμίνα, υποστηρίχτηκε από δύο κοπέλες, και ήταν τόσο μακρύ που έπεσε στο έδαφος. [5] Ο αρχιεπίσκοπος του Καντέρμπουρυ, Ρίτσαρντ Μπάνκροφτ, βάπτισε το παιδί με το όνομα Μαρία, με ανάδοχους τον θείο της Ούλριχ της Δανίας, τη Λαίδη Αραμπέλα Στιούαρτ πρώτη ξαδέρφη του βασιλιά, και τη Ντόροθυ Πέρσι, κόμισσα του Νορθάμπερλαντ.[6] Αμέσως μετά την ολοκλήρωση της τελετής, οι ευγενείς φόρεσαν τα παλτά τους και ακούστηκαν οι τρομπέτες. Ως τρόπος για να εορτάσουν περαιτέρω αυτήν τη χαρούμενη περίσταση, ο βασιλιάς παρουσίασε στη Βασίλισσα Άννα νέα κοσμήματα.[7]
Η Μαρία δόθηκε στη φροντίδα του Σερ Τόμας Κνέβετ. Ο ίδιος ο Βασιλιάς πλήρωσε τους μισθούς τους, τα έξοδα μεταφοράς της πριγκίπισσας από σπίτι σε σπίτι, του προπονητή και των αλόγων της και άλλα τέτοια έξοδα. Η Ελίζαμπεθ Χέιγουαρντ, σύζυγος της Κνέβετ, φρόντισε πολύ για τη «βασιλική της ευθύνη» κατά τη σύντομη ζωή της.[8]
Θάνατος και ταφή Επεξεργασία
Σε ηλικία 17 μηνών, η Μαρία αρρώστησε από ένα βίαιο κρυολόγημα που εξελίχθηκε σε πνευμονία. Ήταν συνεχώς με πυρετό και η βασίλισσα Άννα κλήθηκε στο Στάνγουελ και επισκέπτονταν συχνά το μικρό παιδί. Ένας αυτόπτης μάρτυρας που κηρύχθηκε αργότερα στην κηδεία της, δήλωσε ότι «αυτός ήταν ο τρόπος του θανάτου της, καθώς έφερε ένα είδος θαυμασμού σε όλους μας που ήταν παρόντες για να το δούμε. Γιατί, ενώ η ομιλία της από την εξαντλητική και κουραστική ασθένειά της, είχε αποδυναμωθεί τόσο πολύ, ώστε για διάστημα δώδεκα ή δεκατεσσάρων ωρών τουλάχιστον, δεν υπήρχε κανένας ήχος λέξης από τα χείλη της, αλλά όταν φάνηκε λογικά ότι σύντομα θα ερχόταν ένα ειρηνικό τέλος της ενοχλητικής της ζωής, αναστενάζει αυτές τις λέξεις, «Πάω, πάω!» και μετά, κοιτώντας έντονα αυτούς που την φρόντιζαν, και πάλι επανέλαβε «Μακριά, πάω!». Και όμως, μια τρίτη φορά, σχεδόν αμέσως προτού να προσφέρει, μια γλυκιά παρθένα θυσία, στον Δημιουργό της, φώναξε ελαφρά «Πάω, πάω!». Πολύ περίεργο μας φάνηκε αυτό ακούσαμε, καθώς ήταν σχεδόν απίστευτο ότι τόσο σθένος μπορούσε να παραμένει σε τόσο αδύναμο σώμα και ενώ είχε χρησιμοποιήσει πολλές άλλες λέξεις όταν ήταν υγιής, αλλά τώρα επιτέλους , σαν να σκηνοθετήθηκε από υπερφυσική έμπνευση, το έκανε αρκετά εύστοχα..."[9][10]
Μόλις πέθανε η Μαρία, τρεις κόμητες πήγαν στο Παλάτι του Χάμπτον, για να ενημερώσουν τη βασίλισσα για το θάνατο της κόρης της. Βλέποντας τους τρεις άντρες μπροστά της, η Βασίλισσα Άννα συνειδητοποίησε τι είχε συμβεί χωρίς να επιβάλλει στους άντρες το καθήκον να της πουν.[11] Αφού έδειξε τα φυσιολογικά σημάδια μητρικού πένθους, ζήτησε να ενημερωθεί ο βασιλιάς για το θάνατο της Μαρίας, καθώς και να διεξαχθεί μια νεκροψία και μια κηδεία. Έτσι, πραγματοποιήθηκε μια ιδιωτική τελετή στο Αβαείο του Γουέστμινστερ στις 23 Σεπτεμβρίου και το σώμα της Μαρίας θάφτηκε απέναντι από τον τάφο της αδελφής της Σοφίας[12].
Το ομοίωμα της, που δημιουργήθηκε από τον Mαξιμίλιαν Κολτ, αντιπροσώπευε ένα νεαρό κορίτσι, ντυμένο με φόρεμα, λαξευμένο σε ελεφαντόδοντο. Έγραφε "Εγώ, η Μαρία, κόρη του Ιακώβου, Βασιλιά της Μεγάλης Βρετανίας και της Ιρλανδίας και της Βασίλισσας Άννας, μπήκα στον παράδεισο νωρίς, βρίσκοντας χαρά για τον εαυτό μου, αλλά αφήνοντας θλίψη για τους γονείς μου , στις 16 Σεπτεμβρίου, 1607."[13]
Βιβλιογραφία Επεξεργασία
- Everett Green, Mary Anne (1857). Lives of the princesses of England, vol VI. London: Longman, Brown, Green, Longman, & Roberts.
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ Memorials of Affairs of State, vol. 2 (London, 1725), p. 56.
- ↑ Frederick Madden, Issues of the Exchequer: James I (London, 1836), p. 23.
- ↑ Everett Green 1857, p. 91.
- ↑ Everett Green 1857, p. 91.
- ↑ Everett Green 1857, p. 92.
- ↑ Everett Green 1857, p. 93.
- ↑ Everett Green 1857, p. 94.
- ↑ Everett Green, Mary Anne (1857). Lives of the princesses of England, vol VI. London: Longman, Brown, Green, Longman, & Roberts.
- ↑ Everett Green 1857, p. 94.
- ↑ Everett Green 1857, p. 95.
- ↑ Everett Green 1857, p. 95.
- ↑ Everett Green 1857, p. 95
- ↑ Everett Green 1857, p. 96.