Έφη Πανσελήνου
Η Έφη Πλιάτσικα-Πανσελήνου (1906-1997) ήταν Ελληνίδα συγγραφέας, μυθιστοριογράφος και ποιήτρια.[1][2]
| Έφη Πλιάτσικα-Πανσελήνου | |
|---|---|
 Η Έφη Πανσελήνου το 1955 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1906 Αυδήμι |
| Θάνατος | 1997 |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | συγγραφέας |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Ασημάκης Πανσέληνος |
| Τέκνα | Αλέξης Πανσέληνος |
Βιογραφικά στοιχεία Επεξεργασία
Γεννήθηκε στο Αυδήμι της Ανατολικής Θράκης το έτος 1906. Το 1923 με τις ανταλλαγές πληθυσμών κατέφυγε με την οικογένειά της στην Κωνσταντινούπολη όπου τελείωσε την Ιωακείμειο Σχολή. Περί τα μέσα της δεκαετίας του 20 έφυγαν οικογενειακώς στον Πειραιά και εκείνη σπούδασε Νομικά στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών ενώ παράλληλα εργαζόταν ως υπάλληλος. Άσκησε το επάγγελμα του δικηγόρου και σε ηλικία 29 ετών (1935) έγινε πρόεδρος του Συνδέσμου Ελληνίδων Επιστημόνων. Πήρε μέρος στους κοινωνικούς αγώνες της εποχής και στην Αντίσταση. Το 1936 παντρεύτηκε με τον Ασημάκη Πανσέληνο, δικηγόρο και λογοτέχνη, και είναι μητέρα του συγγραφέα Αλέξη Πανσέληνου.
Λογοτεχνική παρουσία Επεξεργασία
Το 1946 πρωτοεμφανίστηκε στα γράμματα με δημοσιεύσεις σε περιοδικά και λογοτεχνικές στήλες εφημερίδων. Ποιήματα, διηγήματα, άρθρα για αισθητικά και κοινωνικά θέματα, επιφυλλίδες με λογοτεχνικό περιεχόμενο, ημερολόγιο της Κατοχής με τον τίτλο "Περιμένοντας τους βαρβάρους", ταξιδιωτικές εντυπώσεις από τη Σοβιετική Ένωση, Ουγγαρία, Ρουμανία, Βουλγαρία και Γαλλία. Επίσης έκανε πολλές μεταφράσεις λογοτεχνικών βιβλίων από τα γαλλικά. Το 1958 εξέδωσε το πρώτο της μυθιστόρημα ("Δρόμοι της Αθήνας") που γνώρισε πολλές εκδόσεις και διδάχτηκε στη Σορβόννη και σε άλλα γαλλικά πανεπιστήμια, ανθολογημένο από τον Αντρέ Μιραμπέλ το 1962. Εκτός από την λογοτεχνική, είχε και επιστημονική δραστηριότητα με την δημοσίευση άρθρων και μελετών σχετικά με τη νομική θέση της Γυναίκας στην Ελλάδα, στη Σοβιετική Ένωση, για τους παραβατικούς νέους ("Το εγκληματικό παιδί") ενώ η κοινωνική και πολιτική της δραστηριότητα εξακολούθησε για χρόνια, κυρίως μέσω του Συνδέσμου Ελληνίδων Επιστημόνων αλλά και του Ελληνοσοβιετικού Συνδέσμου. Μετά τον θάνατό της, το 1997, ο πολιτιστικός σύλλογος Πάρου “Οι φίλοι του Δρυού”, για να τιμήσει την πολύτιμη συμβολή της στην ανάπτυξη της πνευματικής και καλλιτεχνικής επιμόρφωσης σε μεγάλο αριθμό νέων, έδωσε το όνομά της στον δρόμο όπου βρίσκεται το σπίτι της στον Δρυό, εκεί όπου ζούσε επί πολλούς μήνες κάθε χρόνο.
Εργογραφία Επεξεργασία
Μυθιστορήματα & Διηγήματα[3] Επεξεργασία
- Οι δρόμοι της Αθήνας (1958 - Δ' έκδοση "Εκδόσεις Καστανιώτη", 1986)
- Καταχτημένη χώρα (Σύγχρονη Εποχή, 1976)
- Ο τελευταίος τρύγος (Σύγχρονη Εποχή, 1980)
- Το γάλα της συκιάς ( Σύγχρονη Εποχή, 1981)
- Λεωφόρος του ήλιου (Δελφίνι, 1995)
Ποιητικές συλλογές Επεξεργασία
- Αυλός του ανέμου (1972)
- Γράμμα από το καλοκαίρι (Καστανιώτης, 1978)
- Καθρέφτης της υποτροπής (Δωδώνη, 1980)
- Η πετροθάλασσα και όλα τα άλλα ποιήματα (συγκεντρωτικός τόμος, Γ' έκδοση Γκοβόστης, 1990)
Δοκίμια Επεξεργασία
- Λυρικές προσεγγίσεις (Σύγχρονη Εποχή, 1993)
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ Νέα Εστία, σελ. 965, 1993
- ↑ Ριζοσπάστης, 14 Μαρτίου 1993
- ↑ Πλιάτσικα-Πανσελήνου, Έφη. «ΠΡΟΣΩΠΟ: Έφη Πλιάτσικα - Πανσέληνου». biblionet.gr.