Αινιάνες
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Οι Αινιάνες ήταν αρχαίο ελληνικό φύλο εγκατεστημένο στην δυτική πλευρά της κοιλάδας του Σπερχειού. Μοιράζονταν την κοιλάδα του Σπερχειού με τους Μαλιείς, οι οποίοι κατείχαν την ανατολική πλευρά της κοιλάδας. Βόρεια συνόρευαν με τους Δόλοπες και νότια με τους Οιταίους, με τους οποίους βρίσκονταν συχνά σε συμμαχία. Οι Αινιάνες προέρχονταν από την περιοχή της Θεσσαλίας απ' όπου εκτοπίστηκαν τον 11ο αιώνα π.Χ. από τους Θεσσαλούς και εγκαταστάθηκαν νοτιότερα, στην κοιλάδα του Σπερχειού. Η κύρια πόλη τους ήταν η Υπάτη, κτισμένη στους πρόποδες της Οίτης.
Οι Αινιάνες συμμετείχαν στο Αμφικτυονικό Συνέδριο των Δελφών με δύο ψήφους. Στα τέλη του 7ου αιώνα ήταν στενοί σύμμαχοι των Θεσσαλών. Στους Περσικούς πολέμους οι Αινιάνες κράτησαν κοινή στάση με τους Θεσσαλούς και δεν πρόβαλλαν αντίσταση στους Πέρσες. Στον Λαμιακό πόλεμο φαίνεται να συμμετείχαν στην ομοσπονδία των ελληνικών πόλεων κατά των Μακεδόνων.
Ο Στράβων κατέγραψε πως άκουσε να λέγεται ότι οι Αινιάνες έκτισαν τειχισμένη πόλη ονόματι Αινιάνα στην περιοχή της Ατροπατηνής - ευρύτερης Αρμενίας, όπου -όπως πάλι λεγόταν- διασώζονταν ελληνικά όπλα, χάλκινα σκεύη και ταφικά μνημεία.[1]. Η αναφορά του αρχαίου ιστορικού, η μοναδική για την πόλη, συσχετίστηκε λανθασμένα με τη Θεσσαλία και τους Θεσσαλούς. Παραβλέφθηκε ότι υπήρχαν στην Αρμενία και ΝΔ της λίμνης Ούρμια (στο σημερινό Ιράν) δυο τοποθεσίες με το όνομα «Χάνι» και άλλη μια ονόματι «Άνι» στο άνω τμήμα του ποταμού Αράξη. Πρόκειται για τοπικές, αρχαίες ονομασίες και όχι ελληνικές. Λανθασμένη είναι, επίσης, και η συσχέτιση της φυλής των Οὐιτίων και της Οὐιτίας, στην περισχή του Αράξη, με την Οἰταία και την Οἴτη.[2]
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ Στράβωνος Γεωγραφικά (ΙΑ΄, 7.1): «[φασί] Αἰνιᾶνας δ᾽ ἐν τῆι Οὐιτίαι τειχίσαι πόλιν ἣν Αἰνιάνα καλεῖσθαι͵ καὶ δείκνυσθαι ὅπλα τε Ἑλληνικὰ ἐνταῦθα καὶ σκεύη χαλκᾶ καὶ ταφάς».
- ↑ Βλ. Burchard Brentjes και Hans Treidler, «Aeniana». Στο: Brill’s New Pauly Encysclopeadia of the Ancient World, τόμ. Antiquity Ι (Επιμέλεια: Hubert Cancik και Helmuth Schneider). Λέιντεν: Brill, 2002. ISBN 9789004122581. Διαθέσιμο στο: BrillOnline Reference Works. Ανακτήθηκε στις 3.12.2016.