Αλέξανδρος Γ΄ της Καχετίας
Ο Αλί-Μιρζά, γεωργιανά: ალი-მირზა, γεννημένος Αλέξανδρος, γεωργιανά: Aλεξάντρε, (απεβ. στις 23 Νοεμβρίου 1737[1] ή 1739 [2] ) ήταν πρίγκιπας από τον Οίκο των Μπαγκρατιόνι τού βασιλείου τού Καχέτι, που κυβέρνησε στις επαρχίες Κάρτλι (κεντρική Γεωργία) και Καχέτι (ανατολική Γεωργία), για τον σάχη τού Ιράν στα τέλη της δεκαετίας τού 1730. Όπως ο πατέρας του βασιλιάς Δαβίδ Β΄ (Iμάμ Κουλί-Χαν) και τα αδέλφια του, ο Aλί-Μιρζά ήταν προσήλυτος στο Ισλάμ. Ως ηγεμόνας τού Καχέτι, είναι μερικές φορές γνωστός στη σύγχρονη ιστοριογραφία με το χριστιανικό του όνομα Αλέξανδρος και την αρίθμηση «Γ΄». Παρά το γεγονός ότι η εξουσία του προερχόταν από τον σάχη, ο Αλί Μιρζά ακολούθησε την καθιερωμένη γεωργιανή παράδοση, και αυτοχαρακτηρίστηκε «βασιλιάς των βασιλέων». [3]
| Αλέξανδρος Γ΄ της Καχετίας | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | ალი-მირზა (Γεωργιανά) |
| Θάνατος | 23 Νοεμβρίου 1737 Κανταχάρ |
| Θρησκεία | Ισλάμ |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | μονάρχης |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Μαριάμ της Γεωργίας |
| Τέκνα | Jean Bagration Princess Ana of Kakheti |
| Γονείς | Δαβίδ Β΄ του Καχέτι |
| Οικογένεια | Bagratid dynasties |
| Θυρεός | |
 | |
Ουαλί του Καρτλί και του Καχετίου
ΕπεξεργασίαΟ Aλί-Μιρζά έγινε αντιβασιλέας (βαλής, wali) στην Τιφλίδα, την πρωτεύουσα τού βασιλείου τού Kάρτλι, τον Αύγουστο του 1735, από τον Ιρανό πολέμαρχο Nαντέρ μετά τη νίκη επί των Οθωμανών. Ο Πέρσης αξιωματικός Σαφί Χαν διορίστηκε να τον παρακολουθεί και ο μουσουλμάνος Γεωργιανός Aλί Κουλί-Μπεκ Αμιρετζιμπί τοποθετήθηκε υπεύθυνος για τη συλλογή φόρων. Ο Aλί-Μιρζά απέτυχε να κερδίσει έδαφος στην ταραχώδη επαρχία και περιήλθε σε αντίθεση με τον Σαφί Χαν. Τον Οκτώβριο του 1736, ο Nαντέρ, τώρα σάχης τού Ιράν, αντικατέστησε τον Aλί-Μιρζά με τον μουσουλμάνο Γεωργιανό πρίγκιπα Aμπντουλάχ Μπεγκ, μεταφέροντάς τον στη διακυβέρνηση τού Kαχέτι, [3] από όπου ο εκ πατρός θείος του Tεϊμουράζ Β΄ είχε απομακρυνθεί από τον Nαντέρ και μετά συνόδευσε τον σάχη στον δρόμο για το Κανταχάρ.
Μη μπορώντας να κερδίσει δημοτικότητα στον τοπικό πληθυσμό και αντιμετωπίζοντας μία αναταραχή, ο Aλί-Μιρζά ήταν εξίσου ενοχλημένος από την πίεση από τους Ιρανούς επικυριάρχους του. Το 1736 έγραψε μάλιστα στην Αυτοκράτειρα Άννα της Ρωσίας, περιγράφοντας τις δύσκολες συνθήκες της βασιλείας του και ζητώντας της προστασία. [3] Νιώθοντας ότι ο σάχης τώρα ευνοούσε τον πιο ικανό Tεϊμουράζ Β΄, ο Aλί-Μιρζά, υπό την επιρροή του πρίγκιπα Άβελ Αντρονικασβίλι, σκέφτηκε μία εξέγερση στο Kαχέτι. Για τον σκοπό αυτόν, προσπάθησε, αλλά απέτυχε να ζητήσει την υποστήριξη της συζύγου τού Τεϊμουράζ Β΄, Τάμαρ, που φοβόταν για τη μοίρα τού συζύγου και τού γιου της Ηρακλή (Β΄). Η Τάμαρ, μέσω της υπηρεσίας τού πρίγκιπα Γκίβι Χολοκασβίλι, εξασφάλισε την πίστη των Kιζίκι και Πσάβι, αποτρέποντας τον Aλί-Μιρζά από το σχέδιό του. Σε κατάσταση απόγνωσης, ο Αλί-Μιρζά μετέβη στο στρατόπεδο τού Νάντερ στην Κανταχάρ, όπου ανέλαβε τη διοίκηση των γεωργιανών συνταγμάτων τού σάχη και απεβίωσε σε μία μάχη το 1737 [1] ή το 1739 [2].
Οικογένεια
ΕπεξεργασίαΝυμφεύτηκε τη Mαριάμ, κόρη τού Shanshe II, δούκα του Kσάνι. Σύμφωνα με τη γενεαλογία τού Κύριλ Τουμάνοφ, ο Aλί-Μιρζά είχε δύο παιδιά, τα οποία αποσύρθηκαν και απεβίωσαν στη Ρωσική Αυτοκρατορία:
- Ιωάννης (Ιβάν Αλεξάντροβιτς Μπαγκρατιόν, 7 Νοεμβρίου 1730 – 28 Σεπτεμβρίου 1795), ο οποίος είχε έναν γιο, τον Πέτρο, τού οποίου η μοίρα είναι ασαφής.
- Άννα
Bιβλιογραφικές αναφορές
Επεξεργασία- ↑ 1,0 1,1 (in ρωσική) Grebelsky, P. Kh., Dumin, S. V., Lapin, V. V. (1993), Дворянские роды Российской империи (Noble families of Russian Empire), vol. 3, p. 68. IPK Vesti
- ↑ 2,0 2,1 (in γαλλική) Toumanoff, Cyrille (1976), Manuel de généalogie et de chronologie pour le Caucase chrétien (Arménie, Géorgie, Albanie), p. 153. Édition Aquila, Rome
- ↑ 3,0 3,1 3,2 Sologashvili, Nana (2005). «ქართლ-კახეთი XVIII ს-ის 35-40-იან წლებში [Kartli-Kakheti in the 1735–40s]» (στα Georgian). Amirani 13: 61–85. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2016-03-04. https://web.archive.org/web/20160304033837/http://www.caucasology.com/amirani13/sologashvili.djvu. Ανακτήθηκε στις 2013-01-20.