Ανδρόνικος Δούκας (συναυτοκράτορας)
Ο Ανδρόνικος (π. 1057 - μετά το 1081) από τη Δυναστεία των Δουκών ήταν συν-Αυτοκράτορας των Ρωμαίων (1068-δεκαετία τού 1070), μαζί με τον πατριό του Ρωμανό Δ΄ Διογένη. Δεν αναμείχθηκε με την πολιτική της εποχής του.
| Ανδρόνικος Δούκας | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1058 |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βυζαντινή Αυτοκρατορία |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ηγεμόνας |
| Οικογένεια | |
| Γονείς | Κωνσταντίνος Ι΄ Δούκας και Ευδοκία Μακρεμβολίτισσα |
| Αδέλφια | Μιχαήλ Ζ΄ Δούκας Κωνστάντιος Δούκας Άννα Δούκαινα Θεοδώρα Άννα Δούκαινα Ζωή Δούκαινα Νικηφόρος Διογένης (ετεροθαλής αδελφός από μητέρα) Λέων Διογένης (ετεροθαλής αδελφός από μητέρα) |
| Οικογένεια | Δυναστεία Δουκών |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Βυζαντινός Αυτοκράτορας (1068 – Δεκαετία του 1070) |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Βιογραφία
ΕπεξεργασίαΉταν ο δευτερότοκος γιος τού Κωνσταντίνου Ι΄ Αυτοκράτορα των Ρωμαίων και της Ευδοκίας Μακρεμβολίτισσας, κόρης τού Ιωάννη Μακρεμβολίτη και μίας ανιψιάς τού Πατριάρχη Μιχαήλ Α΄ Κηρουλάριου.[1]
Σπούδασε υπό τον Μιχαήλ Ψελλό και αρκετά έργα επέζησαν, που συντέθηκαν από εξέχοντες λογίους της εποχής του για να τον βοηθήσουν στις σπουδές του: μία διατριβή Περί Γεωμετρίας τού Ψελλού και δύο φιλοσοφικά δοκίμια τού Ιωάννη τού Ιταλού. Ο Ψελλός συνέταξε μία πανηγυρική μονωδία για τον Ανδρόνικο, όταν εκείνος απεβίωσε.[2]
Αντίθετα με τους άλλους δύο αδελφούς του Μιχαήλ Ζ΄ και Κωνστάντιο, δεν αξιώθηκε από τον πατέρα του στη θέση τού συμβασιλέως. Όταν απεβίωσε ο πατέρας του ακολούθησε σύντομη αντιβασιλεία της μητέρας του και των δύο άλλων αδελφών του.[3] Την Ευδοκία νυμφεύτηκε ο Ρωμανός Δ΄ Διογένης, ο οποίος τον έκανε συμβασιλέα, ίσως με αίτημα της Ευδοκίας. Αλλά αυτό δεν είχε μεγάλη σημασία, μια και συμβασιλείς ήταν και οι δύο αδελφοί του και τα δύο τέκνα τού Ρωμανού Δ΄ με την Ευδοκία, πέντε συνολικά. Σύντομα μετά την ανάρρησή του ο Ρωμανός Δ΄ άφησε την Κωνσταντινούπολη για την εκστρατεία του στην Ανατολή· μαζί του πήρε και τον Ανδρόνικο, ουσιαστικά ως όμηρο.[4]
Κατά τη βασιλεία τού μεγαλύτερου αδελφού του Μιχαήλ Ζ΄, ο Ανδρόνικος συνέχισε να είναι συν-Αυτοκράτορας, μάλλον σε προτεραιότητα από τον μικρότερο Κωνστάντιο. Ήταν προφανής η έλλειψη ικανότητάς του και η θέση του ήταν απλά διακοσμητική, ωστόσο περιλαμβάνεται σε μερικούς καταλόγους Αυτοκρατόρων, μεταξύ τού Ρωμανού Δ΄ και τού Μιχαήλ Ζ΄.[5] Δεν γνωρίζουμε πότε απεβίωσε· ο Δ. Πολέμης κρίνει ότι αυτό έγινε μετά το 1081,[6] αλλά ο Τόμας Κόνλεϋ θεωρεί ότι απεβίωσε στις αρχές τού 1077, καθώς δεν αναφέρεται στην επίθεση τού Νικηφόρου Βοτανειάτη στην Κωνσταντινούπολη το ίδιο έτος.[7]
Οικογένεια
ΕπεξεργασίαΣύμφωνα με τη μονωδία τού Ψελλού, ο Ανδρόνικος νυμφεύτηκε μία, που δεν γνωρίζουμε το όνομά της, η οποία απεβίωσε λίγο μετά από αυτόν. Δεν είχαν αποκτήσει απογόνους.[8]
Αναφορές
Επεξεργασία- ↑ Polemis 1968, σελ. 46; Kazhdan 1991, σελ. 656.
- ↑ Polemis 1968, σελίδες 47–48; Conley 1998, σελ. 52.
- ↑ Polemis 1968, σελ. 47; Garland 1999, σελ. 171.
- ↑ Polemis 1968, σελ. 47; Garland 1999, σελίδες 173–174, 176; Conley 1998, σελ. 52.
- ↑ Polemis 1968, σελ. 47.
- ↑ Polemis 1968, σελ. 46.
- ↑ Conley 1998, σελ. 52.
- ↑ Polemis 1968, σελ. 48.
Πηγές
Επεξεργασία- Conley, Thomas (1998). "The Alleged 'Synopsis' of Aristotle's Rhetoric by John Italos and. Its Place in the Byzantine Reception of Aristotle.". In Dahan, Gilbert; Rosier-Catach, Irène. La rhétorique d'Aristote: traditions et commentaires de l'Antiquité au XVIIe siècle. Paris: Vrin. pp. 49–64. ISBN 2-7116-1307-0.
- Garland, Lynda (1999). Byzantine Empresses: Women and Power in Byzantium, AD 527–1204. New York, New York and London, United Kingdom: Routledge. ISBN 978-0-415-14688-3.
- Kazhdan, Alexander Petrovich, ed. (1991). The Oxford Dictionary of Byzantium. New York, New York and Oxford, United Kingdom: Oxford University Press. ISBN 978-0-19-504652-6.
- Polemis, Demetrios I. (1968). The Doukai: A Contribution to Byzantine Prosopography. London, United Kingdom: The Athlone Press. OCLC 1756113.