Αντίπαξοι
Συντεταγμένες: 39°8′55″N 20°13′53″E / 39.14861°N 20.23139°E
Οι Αντίπαξοι[1] ή Αντίπαξος[2][3] ή Πρόπαξος[4] είναι μικρό επίμηκες, 2 μιλίων μήκους και 1 μιλίου πλάτους, νησί του Ιονίου πελάγους, 5,5 μίλια νοτιοανατολικά των Παξών. Διοικητικά ανήκει στον Δήμο Παξών της Περιφερειακής Ενότητας Κέρκυρας[5] του οποίου αποτελεί και το νοτιότερο σημείο, εκκλησιαστικά στην Ιερά Μητρόπολη Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων νήσων και γεωγραφικά στα Επτάνησα. Η έκταση του νησιού είναι 4,598 τ.χλμ.[4] και ο πληθυσμός του ήταν 20 κάτοικοι σύμφωνα με την απογραφή του 2011,[6] που διαμένουν στον ομώνυμο οικισμό, ο οποίος είναι και μοναδικός του νησιού.
 Ανατολική ακτή στους Αντίπαξους. | |
| Γεωγραφία | |
|---|---|
| Αρχιπέλαγος | Ιόνιο Πέλαγος |
| Νησιωτικό σύμπλεγμα | Επτάνησα |
| Έκταση | 4,598 km² |
| Χώρα | |
| Περιφέρεια | Ιονίων Νήσων |
| Περιφερειακή Ενότητα | Κέρκυρας |
| Δήμος | Παξών |
| Δημογραφικά | |
| Πληθυσμός | 20 (απογραφής 2011) |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Μορφολογία εδάφους Επεξεργασία
Ορεογραφικά η Αντίπαξος παρουσιάζει μία λοφοσειρά με τρεις κορυφές που ονομάζονται Αγριλίδα, η βορειότερη, που είναι και η υψηλότερη (117 μ.), η Λιχούδη, η μεσαία, και η Βίγλα, η νοτιότερη. Η γεωλογική σύσταση του νησιού είναι ίδια μ΄ εκείνη των Παξών.
Ακτογραφία Επεξεργασία
Ακτογραφικά ξεκινώντας από τον λιμενίσκο Αγριαπιδιά που βρίσκεται στην NA. ακτή μεταξύ των ακρωτηρίων Κούλες και Κάβο Αγριαπιδιάς υφίσταται λόφος του Αγίου Αιμιλιανού, η κορυφή του οποίου επιστέφεται από το ομώνυμο ναΐδριο. Νοτιότερα υφίσταται το ακρωτήριο Πλάκα, η σπιάντζα Φύκι και το ακρωτήριο Οβορού, ή ακρωτήριο Νοβάρα, (ΝΑ. εσχατιά). Στη συνέχεια είναι το ακρωτήριο Βοδίνα, (ΝΔ. εσχατιά), όπου υφίσταται λιμενίσκος αλλά και ύφαλος και αμέσως μετά προς Β. ο μικρός λιμένας Πορτίκιο ή Σαρακήνικο. Βορειότερα απαντάται ο κολπίσκος Καλαμίτσας και το απόκρημνο ακρωτήριο Κόνταρη. Κοντά σ΄ αυτό το ακρωτήρι βρίσκεται και το σπήλαιο Καλογήρη, το σημαντικότερο του νησιού, όπου φωλιάζουν φώκιες. Το σημείο αυτό βρίσκεται υπό την εποπτεία του Λιμενικού Σώματος. Ακόμα βορειότερα είναι η άκρα Αλυκές και το ακρωτήριο Ροδοβάνι που αποτελεί την βορειοδυτική εσχατιά του νησιού.
Γενικά η βόρεια ακτή είναι απόκρημνη με απορρωγές που το μαρτυρούν και οι αντίστοιχες ονομασίες: "Σάλτο", "Κέδρος" και μεταξύ αυτών ο "κολπίσκος της Μάνδρας", ο "Γκρεμός του Ρουμάνου" και ο "κάβος Κατωβρίκα", ή "Κατοβρίκα", που είναι και η ΒΑ. εσχατιά. ΝΑ. αυτής είναι ο "κάβος Σαλιμβούργος", που πιθανολογείται το όνομά του από την ομοιότητα ενός βράχου του με το άγαλμα του Σχόλεμπουργκ στη Κέρκυρα. Αυτού ακολουθεί νοτιότερα η σπιάντζα Μεσαβρίκα, ο ψαμμαθώνας Βουττούμι, το ακρωτήριο Πλάκα και η Αγριαπιδιά, απ΄ όπου ξεκίνησε η περιγραφή.
Τουρισμός Επεξεργασία
Από τις παραλίες του νησιού, οι δυο τελευταίες η Μεσαβρίκα και το Βουτούμι είναι οι δημοφιλέστεροι προορισμοί. Η Μεσαβρίκα έχει άμμο στην παραλία αλλά και στον κόλπο, ενώ το Βουτούμι έχει λίγη άμμο στην παραλία δίπλα στη θάλασσα (και βότσαλα λίγο πιο πίσω) και στον κόλπο, σε αντίθεση με τις παραλίες των Παξών, οι οποίες όλες είναι με βότσαλα. Στη διάρκεια του καλοκαιριού υπάρχουν τακτικά δρομολόγια από τον Γάιο των Παξών, ενώ οι δυο αυτές παραλίες είναι και προορισμός σκαφών με τουρίστες από την ευρύτερη περιοχή (π.χ. Ηγουμενίτσα), αλλά και ιδιωτικών σκαφών.
Πληθυσμός Επεξεργασία
Η πορεία του πληθυσμού του νησιού φαίνεται στον παρακάτω πίνακα:
| Απογραφή | 1940 | 1951 | 1961 | 1971 | 1981 | 1991 | 2001 | 2011 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Πληθυσμός |
Οι Αντίπαξοι είναι σχετικά επίπεδο νησί χωρίς έντονο ανάγλυφο με το υψηλότερο σημείο τους να φτάνει τα 118μ. Διαθέτουν εντυπωσιακές παραλίες με γαλαζοπράσινα νερά και πλούσια βλάστηση, κάτι που τους καθιστά πολύ ελκυστικό προορισμό την καλοκαιρινή περίοδο. Οι τουρίστες φτάνουν στο νησί είτε με ιδιωτικά σκάφη είτε με τουριστικά πλοιάρια από τον Γάϊο των Παξών.
Σημειώσεις Επεξεργασία
Λεπτομερείς ναυτιλιακές πληροφορίες για τους Παξούς παρέχει ο Ελληνικός Πλοηγός, 1ος τόμος, και ιδιαίτερα ο χάρτης ελληνικής έκδοσης: ΧΕΕ-212, που περιλαμβάνει και τις νήσους Οθωνοί, Κέρκυρα και τις έναντι ακτές της Ηπείρου, και ακόμα ειδικότερα ο ΧΕΕ-025, που αποτελεί τον λιμενοδείκτη των όρμων Λάκκα, Λόγγου, Γάιου και Οξιάς.
Προστατευόμενη τοποθεσία Επεξεργασία
Η νήσος Αντίπαξοι με την ευρύτερη θαλάσσια περιοχή της και τις βραχονησίδες είναι προστατευόμενος βιότοπος του Natura 2000.[13][14][15] Η βλάστηση του νησιού είναι θαμνώδης με δάση ελιάς και πεύκων. Στα προστατευόμενα είδη της χλωρίδας περιλαμβάνονται: κενταύρια των Παξών, λιμόνιο των Αντιπαξών, φύκη κυστόσειρα, λιθοθάμνια, κ.α. Στη θαλάσσια ζώνη υπάρχουν υποθαλάσσια λιβάδια Ποσειδωνίας και κοραλλιογενείς ύφαλοι σε βάθη >30 μ. Οι μεσογειακές φώκιες μοναχοί χρησιμοποιούν τα πολυάριθμα σπήλαια της περιοχής για αναπαραγωγή. Στην προστατευόμενη πανίδα περιλαμβάνονται τα είδη: χελώνες καρέτα καρέτα, πράσινες θαλασσοχελώνες, ρινοδέλφινα, πτεροφάλαινες, κοινά βραχύρρυγχα δελφίνια, μωβ αχινοί, βραχοκάβουρες, πίννα η ευγενής, μαύρα αγριόσαλπα, σκάροι, ζωνοδέλφινα, ζιφιοί, κ.α.
Δείτε επίσης Επεξεργασία
Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία
Αναφορές Επεξεργασία
- ↑ «-Οι Παξοί». www.paxi.gr. Ανακτήθηκε στις 21 Νοεμβρίου 2023.
- ↑ Εγκυκλοπαίδεια Νέα Δομή. 4. Αθήνα: Τεγόπουλος - Μανιατέας. 1996. σελ. 193.
- ↑ Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάννικα. 10. Εκδοτικός Οργανισμός Πάπυρος. 1996. σελ. 8.
- ↑ 4,0 4,1 Νέζης, Νίκος (2010). Τα ελληνικά βουνά - Γεωγραφική εγκυκλοπαίδεια. Αθήνα: Ε.Ο.Ο.Α. & Κληροδότημα «Αθ. Λευκαδίτη». σελ. 183. ISBN 978-960-86676-5-5.
- ↑ «ΕΕΤΑΑ-Διοικητικές Μεταβολές των Οικισμών». www.eetaa.gr. Ανακτήθηκε στις 20 Νοεμβρίου 2023.
- ↑ «ΦΕΚ αποτελεσμάτων ΜΟΝΙΜΟΥ πληθυσμού απογραφής 2011», σελ. 10679 (σελ. 205 του pdf)
- ↑ Πληθυσμός της Ελλάδος κατά την απογραφήν της 7ης Μαρτίου 1951, σελ. 103 του pdf. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2013-05-14. https://web.archive.org/web/20130514080510/http://www.eetaa.gr/metaboles/apografes/apografi_1951_1.pdf.
- ↑ Πληθυσμός της Ελλάδος κατά την απογραφήν της 19ης Μαρτίου 1961, σελ. 103 του pdf. https://www.eetaa.gr/metaboles/apografes/apografi_1961_1.pdf.
- ↑ Πληθυσμός της Ελλάδος κατά την απογραφήν της 14ης Μαρτίου 1971, σελ. 101 του pdf. https://www.eetaa.gr/metaboles/apografes/apografi_1971_1.pdf.
- ↑ Πραγματικός πληθυσμός της Ελλάδος κατά την απογραφή της 5 Απριλίου 1981, σελ. 113 του pdf. https://www.eetaa.gr/metaboles/apografes/apografi_1981_1.pdf.
- ↑ Πραγματικός πληθυσμός της Ελλάδος κατά την απογραφή της 17 Μαρτίου 1991, σελ. 132 του pdf. https://www.eetaa.gr/metaboles/apografes/apografi_1991_1.pdf.
- ↑ Πραγματικός πληθυσμός της Ελλάδος - Απογραφή 2001, σελ. 134 του pdf. https://www.eetaa.gr/metaboles/apografes/apografi_2001_1.pdf.
- ↑ «N2K GR2230004 dataforms». natura2000.eea.europa.eu. Ανακτήθηκε στις 23 Ιουνίου 2019.
- ↑ «NatureBank - Βιότοπος CORINE - Νήσοι Παξοί και Αντίπαξοι». filotis.itia.ntua.gr. Ανακτήθηκε στις 23 Ιουνίου 2019.
- ↑ «Nisoi Paxoi Kai Antipaxoi Kai Evryteri Thalassia Periochi». Protected Planet. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Ιουνίου 2019. Ανακτήθηκε στις 23 Ιουνίου 2019.