Αντρέα Μποτσέλι
Ο Αντρέα Μποτσέλι (Andrea Bocelli, γενν. 22 Σεπτεμβρίου 1958) είναι Ιταλός τενόρος, τραγουδοποιός και παραγωγός. Η Σελίν Ντιόν είπε για τον ίδιο κάποτε πως «αν ο Θεός ήταν καλλιτέχνης, η φωνή του θα έπρεπε να ακούγεται όπως του Αντρέα Μποτσέλι». Ο Ντέιβιντ Φόστερ, καλλιτεχνικός παραγωγός, συχνά περιγράφει την φωνή του Μποτσέλι ως την πιο όμορφη στον κόσμο.
Αντρέα Μποτσέλι | |
---|---|
Όνομα στη μητρική γλώσσα | Andrea Bocelli (Ιταλικά) |
Γέννηση | 22 Σεπτεμβρίου 1958 Λαγιάτικο, Ιταλία |
Χώρα πολιτογράφησης | Ιταλία |
Σπουδές | Πανεπιστήμιο της Πίζας |
Ιδιότητα | τραγουδοποιός, τραγουδιστής-τραγουδοποιός[1], μουσικός παραγωγός[2], μονωδός, δικηγόρος, συνθέτης, πιανίστας, κιθαρίστας, σαξοφωνίστας και τρομπετίστας[3] |
Τέκνα | Matteo Bocelli και Virginia Bocelli[4] |
Όργανα | φωνή |
Είδος τέχνης | όπερα |
Σημαντικά έργα | Andrea |
Βραβεύσεις | Order of Merit of Duarte, Sanchez and Mella, Billboard Latin Music Lifetime Achievement Award (2014), Honorary degree of the University of Macerata (2016), Μεγάλος ταξιάρχης του Τάγματος της Αξίας της Ιταλικής Δημοκρατίας (2 Ιουνίου 2006)[5], Crystal Award (2015)[6], Αστέρι στη Λεωφόρο της Δόξας του Χόλιγουντ (2 Μαρτίου 2010)[7][8], d:Q113031066 (2016), ECHO Awards (1997), Τάγμα Αξίας Χουάν Πάμπλο Ντουάρτε, Viña del Mar International Song Festival και Classic Brit Awards |
Ιστοσελίδα | Επίσημος ιστότοπος |
Υπογραφή | |
Σχετικά πολυμέσα | |
Μετά από ένα ατύχημα σε αγώνα ποδοσφαίρου, ο Μποτσέλι διαγνώστηκε με συγγενές γλαύκωμα και τυφλώθηκε εντελώς στην ηλικία των 12 ετών. Από το 1982 ο Μποτσέλι έχει ηχογραφήσει 15 προσωπικούς δίσκους της ποπ όσο και της κλασικής μουσικής, τρεις δίσκους με τις μεγαλύτερες επιτυχίες και εννέα δίσκους με όπερα ενώ πούλησε πάνω από 90 εκατομμύρια δίσκους παγκοσμίως. Έκανε μεγάλη επιτυχία ως καλλιτέχνης σε ένα διαφορετικό είδος μουσικής, φέρνοντας την κλασική μουσική στην κορυφή των διεθνών charts.
Το 1998 ο Μποτσέλι μπήκε στην λίστα του περιοδικού People με τους 50 πιο όμορφους ανθρώπους. Το 1999 ήταν υποψήφιος για βραβείο Γκράμμυ στην κατηγορία του Καλύτερου Νέου Καλλιτέχνη. Το τραγούδι "The Prayer" είναι το ντουέτο του με την Σελίν Ντιόν για την ταινία animation "Quest for Camelot", το οποίο κέρδισε την Χρυσή Σφαίρα Καλύτερου Πρωτότυπου Τραγουδιού και ήταν υποψήφιο για το Όσκαρ Καλύτερου Πρωτότυπου Τραγουδιού.
Ο Μποτσέλι μπήκε στο βιβλίο των ρεκόρ Γκίνες όταν κυκλοφόρησε το κλασικό άλμπουμ Sacred Arias, καθώς κατάφερε να βρίσκεται ταυτόχρονα στις τρεις πρώτες θέσεις στα charts των US Classical Albums.
Ο Μποτσέλι έγινε Αξιωματικός του Τάγματος της Αξιοσύνης από την ιταλική δημοκρατία το 2006 και στις 2 Μαρτίου 2010 τιμήθηκε με ένα αστέρι από την Λεωφόρο της Δόξας του Χόλυγουντ για την συμβολή του στο Live Theatre.
Βιογραφία
ΕπεξεργασίαΟ Μποτσέλι είχε πρόβλημα όρασης εκ γενετής. Διαγνώστηκε με γλαύκωμα και ήταν μερικώς τυφλός. Παρ’ όλα αυτά, αυτό δεν τον εμπόδισε από το να ζει όπως κάθε άλλο παιδί της ηλικίας του. Το 2010 το όνομά του μπήκε στην Λεωφόρο των Αστέρων του Χόλιγουντ. Έμενε με την οικογένειά του σε μια μικρή φάρμα στο χωριό La Sterza. Οι γονείς του πουλούσαν εργαλεία και έφτιαχναν κρασί. Η αγάπη του για τη μουσική έγινε φανερή από πολύ νωρίς. Όπως έλεγε η μητέρα του, μόνο η κλασική μουσική μπορούσε να τον ηρεμήσει. Ξεκίνησε μαθήματα πιάνου, όταν ήταν ακόμη 6 ετών. Αργότερα, έμαθε φλάουτο, σαξόφωνο, τρομπέτα, τρομπόνι, κιθάρα και ντραμς. Μια μέρα η νταντά του χάρισε έναν δίσκο του Ιταλού τενόρου Φράνκο Κορέλι. Ο Μποτσέλι τον λάτρεψε. Στα 7 του χρόνια, μπορούσε να ξεχωρίσει τις φωνές των πιο διάσημων τραγουδιστών της εποχής και προσπαθούσε να τους μιμηθεί. Η τύφλωση ήρθε μερικά χρόνια αργότερα, όταν ήταν 12 ετών, ο Μποτσέλι είχε πάει να παίξει ποδόσφαιρο με φίλους του. Είχε τη θέση του τερματοφύλακα. Κάποια στιγμή η μπάλα έπεσε με δύναμη στο πρόσωπό του και στο δεξί του μάτι, από το οποίο μπορούσε να δει το φως και τα χρώματα. Από το χτύπημα προκλήθηκε εγκεφαλική αιμορραγία. Ο μικρός Μποτσέλι μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο. Η κατάσταση της υγείας του σταθεροποιήθηκε, αλλά το μάτι του είχε υποστεί μεγάλη ζημιά.
Οι γιατροί προσπάθησαν να επαναφέρουν την όρασή του, ακόμη και με βδέλλες αλλά δεν τα κατάφεραν. Ο Μποτσέλι τυφλώθηκε. Δεν σταμάτησε όμως, να έχει φιλοδοξίες και να κυνηγά τα όνειρά του. «Καθώς μεγάλωνα, όλοι μου έλεγαν «μην το κάνεις αυτό είναι επικίνδυνο», αλλά δεν με ένοιαζε. Άμα το σκεφτούμε έτσι όλα είναι επικίνδυνα. Μ’ αρέσει να ιππεύω άλογα. Μ’ αρέσει το ποδόσφαιρο. Έχω πάθος με το μποξ από τότε που ήμουν παιδί, αλλά θα ήταν ανόητο εκ μέρους μου να αρχίσω να παίζω», είχε αναφέρει σε συνέντευξή του. Τον ανακάλυψε ο Παβαρότι. Η πρώτη του συναυλία έγινε σε ένα γειτονικό χωριό. Το ταλέντο του είχε αρχίσει να εκτιμάται από νωρίς.
Σε ηλικία 14 ετών, ο Μποτσέλι συμμετείχε σε έναν παιδικό διαγωνισμό μουσικής στην πόλη Βιαρέτζιο, όπου τραγούδησε το «O sole mio». Οι κριτές τον ανέδειξαν νικητή. Παρ’ όλα αυτά, μόλις τελείωσε το σχολείο, πήγε να σπουδάσει νομικά στο Πανεπιστήμιο της Πίζας. Τα βράδια έπαιζε πιάνο σε μπαρ για να βγάζει χρήματα και να μπορεί να πληρώσει τα φωνητικά που έκανε. Εκεί γνώρισε και την μελλοντική σύζυγό του, Ενρίκα Σενζάτι, με την οποία έκανε δυο γιους. Για ένα χρόνο εργάστηκε ως δικηγόρος, μέχρι που το 1992 ο ροκ καλλιτέχνης Τσούκερο έστειλε στον Λουτσιάνο Παβαρότι ένα ντέμο του τραγουδιού Miserere, στο οποίο τραγουδούσε με τον Μποτσέλι. Ο Παβαρότι εντυπωσιάστηκε με τη φωνή του και του είπε ότι το τραγούδι έπρεπε να το ηχογραφήσει επισήμως με τον Μποτσέλι και όχι με εκείνον. «Ευχαριστώ που έγραψες ένα τόσο ωραίο τραγούδι. Αλλά δεν χρειάζεται εμένα για να το τραγουδήσω. Άσε τον Αντρέα να το τραγουδήσει μαζί σου. Δεν θα βρεις καλύτερον», του είχε απαντήσει ο Παβαρότι. Κι έτσι έκανε. Το τραγούδι έγινε γνωστό σε όλη την Ευρώπη. Παρόλο που ήταν ήδη 34 χρόνων, αυτό το ντέμο του άλλαξε τη ζωή και από δικηγόρος μετατράπηκε σε τενόρος. Ο Παβαρότι τον κάλεσε να τραγουδήσει σε μια ετήσια φιλανθρωπική συναυλία. Το ταλέντο του αναγνωρίστηκε. Το πρώτο του άλμπουμ II Mare Calmo Della Sera έγινε πλατινένιο στην Ιταλία και το δεύτερο Bocelli διπλά πλατινένιο. Ηχογράφησε συνολικά 22 άλμπουμ.
Εκτός από τον Παβαρότι και άλλους μεγάλους τενόρους, ο Μποτσέλι τραγούδησε και με ποπ τραγουδιστές όπως η Σελίν Ντιόν, με την οποία τραγούδησε το «Prayer» και πάντρεψε την κλασική με τη σύγχρονη μουσική. Έχει τιμηθεί με το «Τάγμα της Αξίας» της ιταλικής δημοκρατίας. Το όνομά του έχει μπει σε αστέρι στη Λεωφόρο της Δόξας στο Χόλιγουντ. Έχει συμπεριληφθεί στο βιβλίο με τα Ρεκόρ Γκίνες, γιατί τα τραγούδια του κατείχαν τις τρίτες πρώτες θέσεις των αμερικανικών τσαρτς ταυτόχρονα. Έχει τιμηθεί με περισσότερα από 25 μουσικά βραβεία. Η φωνή του λατρεύτηκε από το κοινό και τους κριτές και το όνομα του Μποτσέλι φιγουράρει στα μεγαλύτερα θέατρα του κόσμου. Όπως είχε πει και η Σελίν Ντιόν «Αν ο θεός είχε φωνή, θα ακουγόταν σαν τον Μποτσέλι»....
Ο Μποτσέλι μεγάλωσε στην οικογενειακή φάρμα, όπου η οικογένεια πουλούσε αγροτικά μηχανήματα και έφτιαχνε κρασί, στο μικρό χωριό της La Sterza το οποίο βρίσκεται στην Τοσκάνη της Ιταλίας, περίπου 40 χιλιόμετρα νότια της πόλης Πίζα. Η μητέρα του και ο μικρότερος αδερφός του Αλμπέρτο ζουν ακόμα στην οικογενειακή κατοικία ; ο πατέρας του πέθανε το 2000.
Ο Μποτσέλι έδειξε σαφή κλίση προς την μουσική ήδη από μικρό αγόρι. Η μητέρα του έχει πει ότι η μουσική ήταν το μοναδικό πράγμα που τον χαλάρωνε. Ξεκίνησε μαθήματα πιάνο σε ηλικία 6 ετών και αργότερα έμαθε να παίζει φλάουτο, σαξόφωνο, τρομπέτα, τρομπόνι, κιθάρα και ντραμς. Η νταντά του Οριάνα τού έδωσε τον πρώτο δίσκο του Franco Corelli και ο Μποτσέλι ξεκίνησε να δείχνει ενδιαφέρον στο να ακολουθήσει μια καριέρα τενόρου. Από την ηλικία των 7 ετών, μπορούσε να αναγνωρίζει τις διάσημες φωνές της εποχής και προσπαθούσε να μιμηθεί τους μεγαλύτερους καλλιτέχνες.
Σε ηλικία 12 ετών, ο Μποτσέλι έμεινε τελείως τυφλός λόγω ενός ατυχήματος που είχε κατά την διάρκεια ενός ποδοσφαιρικού αγώνα. Έπαιζε στην θέση του τερματοφύλακα όταν και χτυπήθηκε με την μπάλα στα μάτια και υπέφερε από εγκεφαλική αιμορραγία. Οι γιατροί κατέφυγαν στην αφαίμαξη σε μια απέλπιδα προσπάθεια να σώσουν την όρασή του, ωστόσο οι προσπάθειές τους ήταν ανεπιτυχείς και είχαν ως αποτέλεσμα ο Μποτσέλι να τυφλωθεί.
Ο Μποτσέλι αφιέρωσε επίσης ένα μεγάλο μέρος της παιδικής του ηλικίας στο τραγούδι. Έδωσε την πρώτη του συναυλία σε ένα μικρό χωριό, δίπλα στην πόλη όπου γεννήθηκε. Κέρδισε στον πρώτο του διαγωνισμό τραγουδιού σε ηλικία 14 ετών με το τραγούδι "Ο sole mio" στον διαγωνισμό τραγουδιού Margherita d'Oro στο Viareggio. Ολοκλήρωσε το σχολείο το 1980 και σπούδασε νομική στο Πανεπιστήμιο της Πίζα. Για να κερδίζει τα προς το ζην, κατά την διάρκεια των σπουδών του εργαζόταν σε πιάνο μπαρ, όπου γνώρισε την μελλοντική του σύζυγο Ένρικα το 1987. Ολοκλήρωσε επιτυχώς τις νομικές σπουδές του και εργάστηκε έναν χρόνο ως δικηγόρος.
Φωνή
ΕπεξεργασίαΟ Ιταλός τενόρος Franco Corelli επαίνεσε την φωνή του Μποτσέλι μόλις την άκουσε για πρώτη φορά σε ένα master class το 1986 στο Τορίνο και αργότερα παρέδωσε στον Μποτσέλι ιδιαίτερα μαθήματα φωνητικής.
Η σοπράνο από το Πουέρτο Ρίκο Ana María Martínez, που συνεργάζεται συχνά με τον Μποτσέλι, δήλωσε, "Περισσότερο από οτιδήποτε, ο Αντρέα έχει κάτι που είναι μοναδικό όταν αποκαλύπτει αυτό το φως που πάντα τον περιτριγυρίζει. Αυτή η καθαρότητα της καρδιάς και η ομορφιά του ήχου απλώς ακουμπούν τον ακροατή. Είναι κάτι που δεν μπορεί να περιγραφεί."
Η Σελίν Ντιόν, όταν τον παρουσίασε κατά την διάρκεια της χριστουγεννιάτικης εμφάνισής της στο These Are Special Times το 1998, δήλωσε ότι "εάν ο Θεός ήταν καλλιτέχνης, η φωνή του θα έπρεπε να ακούγεται όπως του Αντρέα Μποτσέλι". Ο Ντέιβιντ Φόστερ, παραγωγός των δίσκων του, συχνά περιγράφει την φωνή του Μποτσέλι ως την πιο όμορφη στον κόσμο. Παρομοίως, ο τραγουδιστής της τζαζ Al Jarreau, που συνεργάστηκε με τον Μποτσέλι στην περιοδεία "Night of the Proms" στην Ευρώπη το 1995, τον περιέγραψε ως "την πιο όμορφη φωνή στον κόσμο" και η Αμερικανίδα παρουσιάστρια Όπρα Γουίνφρεϋ σχολίασε στην τηλεοπτική εκπομπή της ότι, "όταν ακούω τον Αντρέα να τραγουδά, ξεσπώ σε κλάματα." Μετά την συναυλία του Μποτσέλι στο Hollywood Bowl το 2009, η Αμερικανίδα ηθοποιός Ελίζαμπεθ Τέιλορ δήλωσε, "Το μυαλό και η ψυχή μου ταξίδεψαν από την ομορφιά του, την φωνή του και την εσωτερική του ύπαρξη. Ο Θεός έχει φιλήσει αυτόν τον άνθρωπο και ευχαριστώ τον Θεό για αυτό." Η Τέιλορ υπήρξε φανατική θαυμάστρια του Μποτσέλι ήδη από την αρχή της μουσικής καριέρας του στα μέσα της δεκαετίας του 1990. Άλλοι θαυμαστές του Μποτσέλι είναι ο Αλβέρτος ΙΙ, πρίγκιπας του Μονακό, ο οποίος κάλεσε τον τενόρο να τραγουδήσει στον γάμο του, καθώς και η Σάρα, δούκισα του Γιορκ, και η ηθοποιός Ιζαμπέλα Ροσελίνι.
Προσωπική ζωή
ΕπεξεργασίαΟ Μποτσέλι συνάντησε την πρώτη του γυναίκα, Enrica Cenzatti, όταν τραγουδούσε σε πιάνο μπαρ στην αρχή της καριέρας του. Παντρεύτηκαν στις 27 Ιουνίου 1992 και απέκτησαν δυο παιδιά. Το πρώτο τους παιδί, ο Amos, γεννήθηκε τον Φεβρουάριο του 1995. Ο δεύτερος γιος τους, ο Matteo, γεννήθηκε τον Οκτώβριο του 1997. Το ζευγάρι χώρισε το 2002. Ο Μποτσέλι ζει με την δεύτερη σύζυγό του και μάνατζέρ του, Veronica Berti. Γνωρίστηκαν το 2002. Τον Σεπτέμβριο του 2011, το ζευγάρι ανακοίνωσε ότι η Μπέρτι περίμενε το πρώτο της παιδί και τρίτο παιδί του Μποτσέλι, μια κόρη, την άνοιξη του 2012. Η Βιργινία, πρώτη κόρη του Μποτσέλι, γεννήθηκε στις 21 Μαρτίου 2012. Το ζευγάρι κατοικεί σε μια βίλα στο Forte dei Marmi δίπλα στην Μεσόγειο. Η πρώτη σύζυγος και οι δυο γιοι του Μποτσέλι μένουν στην προηγούμενη κατοικία του ζευγαριού, στην Versilia. Ο Μποτσέλι παντρεύτηκε την Veronica Berti στις 21 Μαρτίου 2014 στο Sanctuary of Montenero στην παραλιακή πόλη του Λιβόρνο της Ιταλίας.
Στις 30 Απριλίου 2000, ο πατέρας του Μποτσέλι, Αλεσάντρο Μποτσέλι, πέθανε. Η μητέρα του τον ενθάρρυνε να τηρήσει τις δεσμεύσεις του και έτσι τραγούδησε για τον πάπα John Paul II στην Ρώμη, την 1η Μαΐου 2000, και αμέσως επέστρεψε στο σπίτι του για την κηδεία. Στην συναυλία της 5ης Ιουλίου, που κινηματογραφήθηκε από το PBS για το American Dream—Andrea Bocelli's Statue of Liberty Concert, ο Μποτσέλι αφιέρωσε το τραγούδι Sogno ("Όνειρο"), από τον δίσκο Sogno του 1999, στην μνήμη του πατέρα του.
Παρόλο που είναι τυφλός, ο Μποτσέλι ασχολήθηκε με την ιππασία κατά το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του.
Ένα κομμάτι της παραλίας στο Jesolo, στην ιταλο-αδριατική ακτή, πήρε το όνομα του Μποτσέλι στις 11 Αυγούστου 2003.
Τον Οκτώβριο του 2013 ο Μποτσέλι αγόρασε ένα δεύτερο σπίτι στην παραλία του βόρειου Μαϊάμι.
Ο Μποτσέλι είναι φανατικός θαυμαστής της ιταλικής ποδοσφαιρικής ομάδας Inter Milan. Σε μια συνέντευξη, ισχυρίστηκε σε μια ομάδα θαυμαστών της Inter ότι, "Το πάθος μου για την Inter ξίεκνησε από τα φοιτητικά μου χρόνια όταν η Inter κέρδιζε όλα τα πρωταθλήματα στην Ιταλία και στον κόσμο. Όταν η Inter κέρδισε το Champions League το 2010, ήμουν με φίλους και άκουγα το παιχνίδι από το ραδιόφωνο ; τα πάντα κυλούσαν γρήγορα και πανηγύριζα πριν από τους άλλους. Την ίδια νύχτα ξέσπασα σε δάκρυα χαράς."
Teatro del Silenzio
ΕπεξεργασίαΤο 2006, ο Μποτσέλι επηρέασε τον δήμο της πόλης καταγωγής του Lajatico να χτίσει ένα υπαίθριο θέατρο, το "Teatro del Silenzio". Ο ίδιος ο Μποτσέλι είναι ο πρόεδρός του και δίνει μία και μοναδική συναυλία ετησίως, κάθε Ιούλιο ; τον υπόλοιπο χρόνο, το θέατρο παραμένει σιωπηλό.
Από την έναρξή του το 2006, ο Μποτσέλι έχει πραγματοποιήσει μέχρι σήμερα 12 συναυλίες, κάθε Ιούλιο, με γκεστ καλλιτέχνες συμπεριλαμβανομένων των Plácido Domingo, José Carreras, Sarah Brightman, Katherine Jenkins, Zucchero, Laura Pausini και Elisa. Οι γκεστ καλλιτέχνες του Μποτσέλι περιλαμβάνουν επίσης τους Lang Lang, Chris Botti και Kenny G.
Η συναυλία του 2007 κυκλοφόρησε σε CD και DVD το 2008.
Αναγνώριση
ΕπεξεργασίαΤιμές
Επεξεργασία- Grand Officer of the Order of Merit of the Italian Republic (Grande Ufficiale Ordine al Merito della Repubblica Italiana) τού απονεμήθηκε στην Ρώμη, στις 4 Μαρτίου 2006.
- Grand Officer of the Order of Merit of Duarte, Sanchez and Mella, από τον πρόεδρο της Δομινικανής Δημοκρατίας, Leonel Fernández, το 2009, για την συνεισφορά του στην παγκόσμια τέχνη και πολιτισμό.
- Αστέρι στην Λεωφόρο της Δόξας του Χόλυγουντ, για την συνεισφορά του στο live theater, at 7000 Hollywood Boulevard, το 2010.
Επιλεγμένα βραβεία
Επεξεργασία- Νικητής του 1994 Newcomers section στο Φεστιβάλ του Sanremο.
- Μουσικό βραβείο ECHO στην κατηγορία "Καλύτερο Single της Χρονιάς" για το τραγούδι "Time to Say Goodbye", το 1997.
- Βραβείο ECHO Klassik "Best seller of the year" για τον δίσκο του Viaggio Italiano το 1997.
- Βραβείο Bambi το 1997.
- Two World Music Awards, ένα στην κατηγορία "Best Italian Singer" και ένα στην κατηγορία "Best Classical Interpretation" το 1998.
- ECHO Klassik στην κατηγορία "Best selling classical album" με τον δίσκο Aria: The Opera Album το 1998.
- ECHO Klassik στην κατηγορία "Bestseller of the year" για τον δίσκο Sacred Arias το 2000.
- Two 2000 Classical BRIT Awards στην κατηγορία "Best selling classical album" και στην κατηγορία "Album of the year" για τον δίσκο Sacred Arias το 2000.
- Goldene Europa for classical music το 2000.
- Goldene Kamera award στην κατηγορία "Music & Entertainment" το 2002.
- Two World Music Awards στην κατηγορία "World best selling classical artist" και στην κατηγορία "Best selling Italian artist" το 2002.
- Telegatto award για το τραγούδι της σειράς Cuore το 2002.
- 2002 Classical BRIT Award στην κατηγορία "Outstanding Contribution to Music" το 2002.
- Two 2003 Classical BRIT Awards στην κατηγορία "Best selling classical album" και στην κατηγορία "Album of the year" για τον δίσκο Sentimento το 2003.
- Two World Music Awards στην κατηγορία "Best Italian Artist" και στην κατηγορία "World's Best-selling Classical Artist" το 2006.
- Telegatto award in platinum στην κατηγορία Italian music in the world το 2008.
- World Music Awards στην κατηγορία "World's Best-selling Classical Artist" το 2010.
- "America Award" από το Italy–USA Foundation το 2012.
- "International Artist of the Year in association with Raymond Weil" στα Classic Brit Awards το 2012.
- The Billboard Latin Music Lifetime Achievement Award το 2014.
- "Art, Science and Peace Prize" το 2015 από τον Pier Franco Marcenaro, ιδρυτή του "Man Center" και του "School of Spirituality".
Δισκογραφίες
ΕπεξεργασίαΒιβλιογραφία
ΕπεξεργασίαΟ Μποτσέλι είναι ο συγγραφέας αρκετών βιβλίων, τα οποία είναι διαθέσιμα στην αγγλική, ιταλική και άλλες γλώσσες. Μερικά από τα βιβλία του είναι διαθέσιμα σε γραφή Braille και άλλα είναι γραμμένα σε μεγάλη γραμματοσειρά για άτομα με προβλήματα όρασης.[10] Η παρακάτω λίστα περιλαμβάνει ορισμένα από τα βιβλία στην αγγλική γλώσσα.
- Bocelli, A. (2002) [1999]. The music of silence: a memoir by Andrea Bocelli. New York: HarperCollins. OCLC 54699002. Braille edition, ISBN όχι διαθέσιμο.
- Bocelli, A. (2002). The music of silence: a memoir . Waterville, ME: Thorndike Press. ISBN 9780786239009. Large print edition.
- Bocelli, A. (2007). Andrea Bocelli – Amore. Milwaukee, WI: Hal Leonard Corp. ISBN 9788850709922.
- Bocelli, A. (2001). The music of silence: a memoir . New York: HarperEntertainment. ISBN 9780066212869.
- Bocelli, A. (2011). The Music of Silence; New Edition. Milwaukee, WI: Hal Leonard Corp. ISBN 9781574671971.
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ Ανακτήθηκε στις 20 Ιουνίου 2019.
- ↑ Ανακτήθηκε στις 20 Ιουνίου 2019.
- ↑ Ανακτήθηκε στις 24 Ιουνίου 2019.
- ↑ www
.classicfm .com /artists /andrea-bocelli /children-matteo-amos-virginia-age /. - ↑ www
.quirinale .it /onorificenze /insigniti /173835. - ↑ www
.weforum .org /agenda /2015 /01 /meet-the-crystal-award-winners-davos-2015 /. Ανακτήθηκε στις 16 Απριλίου 2020. - ↑ Ανακτήθηκε στις 6 Ιουνίου 2021.
- ↑ walkoffame
.com /andrea-bocelli /. - ↑ «Andrea Bocelli Love In Portofino». bia4music. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Φεβρουαρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 17 Αυγούστου 2018.
- ↑ WorldCat. «Search results for 'au:andrea bocelli'». Ανακτήθηκε στις 11 Οκτωβρίου 2012.