Βικιπαίδεια

Αυτισμός υψηλής λειτουργικότητας

Ο αυτισμός υψηλής λειτουργικότητας είναι μια κατηγορία του αυτισμού, στην οποία ο ασθενής δεν παρουσιάζει κάποιο διανοητικό πρόβλημα, αλλά ίσως έχει αδυναμίες στην επικοινωνία, στην αναγνώριση των συναισθημάτων και την έκφραση, καθώς και την κοινωνική του αλληλεπίδραση.[1][2][3][4] Δεν είναι αναγνωρισμένη διάγνωση από τον Αμερικανικό Ψυχολογικό Οργανισμό (DSM-5) ή τον Παγκόσμιο Οργανισμός Υγείας (ICD-10).

Χαρακτηρισμός Επεξεργασία

Ο αυτισμός υψηλής λειτουργικότητας έχει παρόμοια συμπτώματα με αυτό του συνδρόμου Άσπεργκερ. Το καθοριστικό χαρακτηριστικό που αναγνωρίζεται από τους ψυχολόγους είναι μια σημαντική καθυστέρηση στην ανάπτυξη των πρώτων δεξιοτήτων στην ομιλία και την γλώσσα πριν από την ηλικία των τριών ετών.[2] Τα διαγνωστικά κριτήρια του συνδρόμου Άσπεργκερ αποκλείουν μια γενική γλωσσική καθυστέρηση.

Άλλες διαφορές που έχουν τα άτομα με αυτισμό υψηλής λειτουργικότητας και άλλα με Άσπεργκερ είναι τα ακόλουθα:[2][5][6]

  • Τα άτομα με αυτισμό υψηλής λειτουργικότητας έχουν χαμηλότερη λεκτική συλλογιστική ικανότητα
  • Καλύτερες οπτικές/χωρικές δεξιότητες (υψηλότερος δείκτης νοημοσύνης της απόδοσης) από άτομα με Άσπεργκερ.
  • Λιγότερο αποκλίνουσα μετακίνηση (π.χ. αδεξιότητα) απ'ότι άτομα με Άσπεργκερ
  • Τα άτομα με αυτισμό υψηλής λειτουργικότητας έχουν μεγαλύτερο πρόβλημα ανεξάρτητης λειτουργίας
  • Περιέργεια και ενδιαφέρον για πολλά διαφορετικά πράγματα, σε αντίθεση με άτομα με σύνδρομο Άσπεργκερ
  • Τα άτομα με σύνδρομο Άσπεργκερ είναι καλύτερα στο να συμπάσχουν με άλλο άτομο
  • Η αναλογία ανδρών προς γυναικών ασθενών είναι 4 προς 1, αρκετά μικρότερη από αυτή του Άσπεργκερ.

Συννοσηρότητες Επεξεργασία

Τα άτομα με διαταραχές του αυτιστικού φάσματος, συμπεριλαμβανομένου του υψηλής λειτουργικότητας αυτισμού, κινδυνεύουν να αναπτύξουν συμπτώματα άγχους. Ενώ το άγχος είναι πολύ συχνό σύμπτωμα της ψυχικής υγείας, τα παιδιά και οι έφηβοι με αυτισμό υψηλής λειτουργικότητας έχουν πολύ μεγαλύτερη πιθανότητα να εμφανίσουν κάτι τέτοιο.[7]

Υπάρχουν και άλλες συννοσηρότητες, που είναι η παρουσία ενός ή περισσότερων διαταραχών, εκτός από την κύρια διαταραχή, που συνδέεται με τον αυτισμό υψηλής λειτουργικότητας. Σε αυτές τις συννοσηρότητες συγκαταλέγονται η διπολική διαταραχή και η ψυχαναγκαστική καταναγκαστική διαταραχή. Συγκεκριμένα, η σύνδεση μεταξύ του αυτισμού υψηλής λειτουργικότητας και της ψυχαναγκαστικής-καταναγκαστικής διαταραχής έχει μελετηθεί, ενώ και τα δύο εμφανίζουν ανωμαλίες στην σεροτονίνη.[8]

Άλλες παρατηρήσιμες συννοσηρότητες του αυτισμού υψηλής λειτουργικότητας είναι η ΔΕΠΥ και το σύνδρομο Τουρέτ. Ο αυτισμός υψηλής λειτουργικότητας δεν προκαλεί ή συμπεριλαμβάνει κάποια νοητική αναπηρία. Αυτό το χαρακτηριστικό διακρίνει τον αυτισμό υψηλής λειτουργικότητας από αυτόν της χαμηλής λειτουργικότητας,όπου σε αυτόν το 40 με 55% των ατόμων με αυτισμό έχουν διανοητική αναπηρία.[9]

Συμπεριφορά Επεξεργασία

Η σύνδεση αυτισμού υψηλής λειτουργικότητας και εγκληματικής συμπεριφοράς δεν έχει μελετηθεί. Αρκετές μελέτες έχουν δείξει ότι τα χαρακτηριστικά που συνδέονται με τον αυτισμό υψηλής λειτουργικότητας μπορεί να αυξήσουν την πιθανότητα εμπλοκής σε εγκληματική συμπεριφορά.[8] Ενώ υπάρχει ακόμα μια μεγάλη έρευνα που πρέπει να γίνει σε αυτόν τον τομέα, πρόσφατες μελέτες για τη συσχέτιση μεταξύ αυτισμού υψηλής λειτουργικότητας και εγκληματικής συμπεριφοράς συνιστούν ότι υπάρχει μια ανάγκη να κατανοήσουμε τα χαρακτηριστικά του αυτισμού υψηλής λειτουργικότητας που μπορούν να οδηγήσουν σε εγκληματική συμπεριφορά. Υπάρχουν αρκετές μελέτες περίπτωσης που δείχνουν ότι η έλλειψη εμπάθειας και κοινωνικής αφέλειας συνδέει τον αυτισμό υψηλής λειτουργικότητας με εγκληματικές πράξεις.[10]

Αιτία Επεξεργασία

Αν και λίγα είναι γνωστά για τη βιολογική βάση του αυτισμού, μελέτες έχουν αποκαλύψει δομικές ανωμαλίες σε συγκεκριμένες περιοχές του εγκεφάλου. Οι περιοχές που ανήκουν στο "κοινωνικό τμήμα" του εγκεφάλου περιλαμβάνουν τις αμυγδαλές, τον άνω κροταφικό αύλακα, την περιοχή του ατρακτοειδούς έλικος και τροχιακού φλοιού. Περαιτέρω ανωμαλίες έχουν παρατηρηθεί στον κερκοφόρο πυρήνα, γεγονός για το οποίο πιστεύεται ότι συμμετέχει σε περιοριστικές συμπεριφορές, καθώς και σε μια σημαντική αύξηση στην ποσότητα της φλοιώδους φαιάς ουσίας και της άτυπης συνδεσιμότητας μεταξύ περιοχών του εγκεφάλου.[11]

Υπάρχει μια εσφαλμένη αντίληψη ότι ορισμένα εμβόλια, όπως το MMR (ιλαράς, παρωτίτιδας, ερυθράς), μπορεί να οδηγήσει στην ανάπτυξη αυτισμού. Αυτό βασίζεται σε μια μελέτη που δημοσιεύθηκε από τον Άντριου Ουέικφιλντ, η οποία έχει θεωρηθεί πλέον ως λανθασμένη και έχει αφαιρεθεί από τα επιστημονικά βιβλία και περιοδικά. Τα αποτελέσματα αυτής της μελέτης οδήγησαν μερικούς γονείς να πιστέψουν ότι τα εμβόλια που έχει αποδειχθεί ότι αποτρέπουν την μετάδοση ασθενειών μπορεί να οδηγήσει στην εκδήλωση διανοητικών αναπηριών ή θανάτου. Ο ισχυρισμός ότι κάποια εμβόλια προκαλούν αυτισμό δεν έχει αποδειχθεί. Μελέτες που έχουν διενεργηθεί στην Ιαπωνία, στις ΗΠΑ και αλλού απορρίπτουν αυτόν τον ισχυρισμό.[12][13]

Διάγνωση Επεξεργασία

Ο αυτισμός υψηλής λειτουργικότητας δεν έχει αναγνωριστεί από τον Αμερικανικό Ψυχολογικό Οργανισμό (DSM-5) ή τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (ICD-10). Συχνά ο όρος χρησιμοποιούνται σε κλινικές ρυθμίσεις για να περιγράψει ένα σύνολο συμπτωμάτων που σχετίζονται με διαταραχές του αυτιστικού φάσματος, όπου το άτομο εμφανίζει συνήθεις αυτιστικούς δείκτες παρόλο που έχουν δείκτες νοημοσύνης μεγαλύτερους από το 70, που είναι το όριο της βάσης.[14]

Θεραπεία Επεξεργασία

Ενώ δεν υπάρχει ενιαία θεραπεία ή φάρμακο για τα άτομα με αυτισμό, υπάρχουν πολλές στρατηγικές που έχουν στόχο να βοηθήσουν στην ελαχιστοποίηση των συμπτωμάτων και συνεπειών της κατάστασης αυτής.

Επαυξητική και εναλλακτική επικοινωνία Επεξεργασία

Η επαυξητική και εναλλακτική επικοινωνία χρησιμοποιείται για αυτιστικούς ασθενείς που δεν μπορούν να επικοινωνήσουν προφορικά. Οι ασθενείς που έχουν προβλήματα ομιλίας μπορεί να διδαχθούν να χρησιμοποιούν άλλους τρόπους επικοινωνίας, όπως είναι η γλώσσα του σώματος, οι υπολογιστές, οι διαδραστικές συσκευές αλλά και οι εικόνες.[15] Το σύστημα επικοινωνίας μέσω ανταλλαγής εικόνων (PECS) είναι μια συχνά χρησιμοποιούμενη μορφή επαυξητικής και εναλλακτικής επικοινωνίας με παιδιά και ενήλικες που δεν μπορούν να επικοινωνήσουν καλά με τον προφορικό τρόπο. Οι ασθενείς διδάσκονται να συνδέουν εικόνες και σύμβολα με τα αισθήματα τους, τις επιθυμίες και τις παρατηρήσεις τους, όπως και να σχηματίζουν προτάσεις με το λεξιλόγιο που σχηματίζουν.[16]

Λογοθεραπεία Επεξεργασία

Η λογοθεραπεία μπορεί να βοηθήσει τα άτομα με αυτισμό τα οποία χρειάζεται να αναπτύξουν ή να βελτιώσουν τις δεξιότητες επικοινωνίας τους.[17] Σύμφωνα με τον οργανισμό Autism Speaks, η "λογοθεραπεία έχει σχεδιαστεί για να συντονίζει την μηχανική του λόγου με την σημασία και την κοινωνική χρήση του λόγου".[16] Τα άτομα με αυτισμό μπορεί να έχουν προβλήματα στην επικοινωνία ή στο να πουν μια λέξη. Οι λογοθεραπευτές μπορούν να διδάξουν κάποιον πως να επικοινωνεί πιο αποτελεσματικά με άλλους ή να δουλέψει τον μαθητή να αρχίσει να αναπτύσσει σχήματα λόγου.[18] Οι λογοθεραπευτές δημιουργούν ένα σχέδιο που επικεντρώνεται στις ανάγκες του παιδιού.

Εργοθεραπεία Επεξεργασία

Η εργοθεραπεία βοηθά τα αυτιστικά παιδιά και ενήλικες να μάθουν καθημερινές δεξιότητες που θα τους βοηθήσουν στις καθημερινούς τους εργασίες, όπως η προσωπική υγιεινή και η κίνηση. Αυτές οι δεξιότητες ενσωματώνονται μετέπειτα στο οικιακό, σχολικό και εργασιακό περιβάλλον. Οι θεραπευτές θα βοηθήσουν συχνά τους ασθενείς να μάθουν να προσαρμόζουν το περιβάλλον τους στο επίπεδο ικανοτήτων τους.[19] Αυτός ο τύπος θεραπείας μπορεί να βοηθήσει τα αυτιστικά άτομα να συμμετέχουν πιο ενεργά στο περιβάλλον τους.[16] Ένας εργοθεραπευτής θα δημιουργήσει ένα σχέδιο βασισμένο στις ανάγκες και επιθυμίες του ασθενούς, ενώ θα δουλέψει με τον ασθενή για να πετύχει τους στόχους.

Εφαρμοσμένη ανάλυση συμπεριφοράς Επεξεργασία

Η εφαρμοσμένη ανάλυση συμπεριφοράς θεωρείται ότι είναι η πιο αποτελεσματική θεραπεία για τις διαταραχές του φάσματος του αυτισμού, σύμφωνα με την Αμερικανική Ακαδημία Παιδιατρικής.[20] Η εφαρμοσμένη ανάλυση συμπεριφοράς επικεντρώνεται στη διδασκαλία προσαρμοστικών συμπεριφορών, όπως οι δεξιότητες στην κοινωνική αλληλεπίδραση, στο παιχνίδι και την επικοινωνία[21][22], και η μείωση των προβληματικών συμπεριφορών[23], δημιουργώντας ένα εξειδικευμένο σχέδιο που χρησιμοποιεί τεχνικές της συμπεριφορικής θεραπείας, όπως είναι η θετική ή η αρνητική ενίσχυση και η ενθάρρυνση ή αποθάρρυνση ορισμένων συμπεριφορών.[24]

Θεραπεία αισθητηριακής ολοκλήρωσης Επεξεργασία

Η θεραπεία αιθητηριακής ολοκλήρωσης βοηθά τα αυτιστικά άτομα να προσαρμοστούν σε διάφορα είδη αισθητικών ερεθισμάτων. Πολλοί αυτιστικοί άνθρωποι μπορεί να είναι υπερευαίσθητοι σε κάποια ερεθίσματα, όπως το φως ή οι ήχοι, οδηγώντας τους στην εκδήλωση μιας υπεραντίδρασης. Άλλοι μπορεί να μην αντιδρούν σε ορισμένα ερεθίσματα όπως όταν κάποιος τους μιλάει.[25] Πολλοί τύποι θεραπευτικών δραστηριοτήτων περιλαμβάνουν μια μορφή παιχνιδιού (π.χ. κούνιες, παιχνίδια και τραμπολίνα) για να βοηθήσει τους ασθενείς στα αισθητικά ερεθίσματα.[16] Οι θεραπευτές θα δημιουργήσουν ένα σχέδιο που επικεντρώνεται στον τύπο του αισθητικού ερεθίσματος στο οποίο το άτομο χρειάζεται ολοκλήρωση.

Φαρμακευτική αγωγή Επεξεργασία

Δεν υπάρχουν φάρμακα για τη θεραπεία του αυτισμού. Σε αυτιστικά άτομα τα φάρμακα χρησιμοποιούνται συνήθως για την θεραπεία συμπτωμάτων που συνδέονται με αυτόν (π.χ. κατάθλιψη, άγχος, προβλήματα συμπεριοφοράς).[26] Συνήθως χρησιμοποιούνται φάρμακα αφού έχουν αποτύχει οι άλλες εναλλακτικές θεραπείας.[27]

Κριτική στην διάκριση του αυτισμού σε επίπεδα λειτουργικότητας Επεξεργασία

Πολλοί ακτιβιστές για τα δικαιώματα των ατόμων με αυτισμό διαφωνούν με την κατηγοριοποίηση των ατόμων σε "αυτισμό υψηλής λειτουργικότητας" και "χαμηλής λειτουργικότητας", δηλώνοντας ότι η ετικέτα "χαμηλής λειτουργικότητας" προκαλεί τους ανθρώπους να θέτουν χαμηλές προσδοκίες σε ένα παιδί και να τα βλέπουν ως κατώτερα.[28] Επιπλέον, οι επικριτές της διάκρισης σε επίπεδα λειτουργικότητας θεωρούν ότι η λειτουργικότητα ενός ατόμου μπορεί να διαφοροποιείται ανάλογα με τη μέρα και οι κατηγοροποιήσεις δεν το λαμβάνουν υπόψη.[29] Επιπλέον, τα άτομα με "αυτισμό μέτριας λειτουργικότητας" συνήθως παραλείπονται από αυτές τις συζητήσεις, και λόγω της μη γραμμικής φύσης του αυτισμού μπορεί να παρουσιάζουν υψηλή λειτουργικότητα σε κάποια θέματα και σε άλλα να παρουσιάζουν χαμηλή ή μέση λειτουργικότητα.

Δείτε επίσης Επεξεργασία

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. ↑ Sanders, James Ladell (2009). «Qualitative or Quantitative Differences Between Asperger's Disorder and Autism? Historical Considerations». Journal of Autism and Developmental Disorders 39 (11): 1560–1567. doi:10.1007/s10803-009-0798-0. ISSN 0162-3257. PMID 19548078. https://archive.org/details/sim_journal-of-autism-and-developmental-disorders_2009-11_39_11/page/1560. 
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 Carpenter, Laura Arnstein; Soorya, Latha; Halpern, Danielle (2009). «Asperger's Syndrome and High-Functioning Autism». Pediatric Annals 38 (1): 30–5. doi:10.3928/00904481-20090101-01. PMID 19213291. https://archive.org/details/sim_pediatric-annals_2009-01_38_1/page/30. 
  3. ↑ Sanders, J (2009). «Qualitative or quantitative differences between Asperger's disorder and autism? Historical considerations». Journal of Autism and Developmental Disorders 39 (11): 1560–1567. doi:10.1007/s10803-009-0798-0. PMID 19548078. https://archive.org/details/sim_journal-of-autism-and-developmental-disorders_2009-11_39_11/page/1560. 
  4. ↑ Andari, Elissar; Duhamel, Jean-René; Zalla, Tiziana; Herbrecht, Evelyn; Leboyer, Marion; Sirigu, Angela (2 March 2019). «Promoting social behavior with oxytocin in highfunctioning autism spectrum disorders». PNAS 107: 4389–4394. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2021-09-13. https://web.archive.org/web/20210913224609/https://www.pnas.org/content/pnas/107/9/4389.full.pdf. Ανακτήθηκε στις 2020-12-09. 
  5. ↑ Rinehart, NJ; Bradshaw, JL; Brereton, AV; Tonge, BJ (2002). «Lateralization in individuals with high-functioning autism and Asperger's disorder: A frontostriatal model». Journal of Autism and Developmental Disorders 32 (4): 321–331. doi:10.1023/A:1016387020095. PMID 12199137. https://archive.org/details/sim_journal-of-autism-and-developmental-disorders_2002-08_32_4/page/321. 
  6. ↑ Mazefsky, Carla A.; Oswald, Donald P. (2006). «Emotion Perception in Asperger's Syndrome and High-functioning Autism: The Importance of Diagnostic Criteria and Cue Intensity». Journal of Autism and Developmental Disorders 37 (6): 1086–95. doi:10.1007/s10803-006-0251-6. PMID 17180461. https://scholarscompass.vcu.edu/cgi/viewcontent.cgi?article=2448&context=etd. 
  7. ↑ Reaven, Judy (2011). «The treatment of anxiety symptoms in youth with high-functioning autism spectrum disorders: Developmental considerations for parents». Brain Research 1380: 255–63. doi:10.1016/j.brainres.2010.09.075. PMID 20875799. 
  8. ↑ 8,0 8,1 Mazzone, Luigi; Ruta, Liliana; Reale, Laura (2012). «Psychiatric comorbidities in asperger syndrome and high functioning autism: Diagnostic challenges». Annals of General Psychiatry 11 (1): 16. doi:10.1186/1744-859X-11-16. PMID 22731684. 
  9. ↑ Newschaffer, Craig J.; Croen, Lisa A.; Daniels, Julie; Giarelli, Ellen; Grether, Judith K.; Levy, Susan E.; Mandell, David S.; Miller, Lisa A. και άλλοι. (2007). «The Epidemiology of Autism Spectrum Disorders*». Annual Review of Public Health 28 (1): 235–258. doi:10.1146/annurev.publhealth.28.021406.144007. ISSN 0163-7525. PMID 17367287. 
  10. ↑ Lerner, Matthew D.; Haque, Omar Sultan; Northrup, Eli C.; Lawer, Lindsay; Bursztajn, Harold J. (2012). «Emerging Perspectives on Adolescents and Young Adults With High-Functioning Autism Spectrum Disorders, Violence, and Criminal Law». Journal of the American Academy of Psychiatry and the Law 40 (2): 177–90. PMID 22635288. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2019-12-11. https://web.archive.org/web/20191211055002/http://jaapl.org/content/40/2/177.long. Ανακτήθηκε στις 2020-12-09. 
  11. ↑ Spencer, Michael· Stanfield, Andrew (2011). «Brain imaging and the neuroanatomical correlates of autism». Στο: Roth, Ilona. Researching the Autism Spectrum. σελίδες 112–55. ISBN 978-0-511-97391-8. 
  12. ↑ Klin, Ami (2006). «Autismo e síndrome de Asperger: Uma visão geral [Autism and Asperger syndrome: an overview]» (στα Portuguese). Revista Brasileira de Psiquiatria 28: S3–11. doi:10.1590/S1516-44462006000500002. PMID 16791390. 
  13. ↑ «A mercurial debate over autism». Nature Neuroscience 8 (9): 1123. September 2005. doi:10.1038/nn0905-1123. ISSN 1546-1726. PMID 16127438. 
  14. ↑ de Giambattista, Concetta (2019). «Subtyping the Autism Spectrum Disorder: Comparison of Children with High Functioning Autism and Asperger Syndrome». Journal of Autism and Developmental Disorders 49: 138–150. PMID 30043350. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC6331497/. 
  15. ↑ «Augmentative and Alternative Communication (AAC)». American Speech-Language-Hearing Association. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Αυγούστου 2019. Ανακτήθηκε στις 20 Αυγούστου 2019. 
  16. ↑ 16,0 16,1 16,2 16,3 «What Treatments are Available for Speech, Language and Motor Issues?». Autism Speaks. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Δεκεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 16 Δεκεμβρίου 2015. 
  17. ↑ «What is Autism, Asperger Syndrome, and Pervasive Developmental Disorders?». US Autism and Asperger Association. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Δεκεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 16 Δεκεμβρίου 2015. 
  18. ↑ for you/parents-and-cares/pc speech and language therapy.aspx «Speech and Language Therapy» Check |url= value (βοήθεια). Autism Education Trust. [νεκρός σύνδεσμος]
  19. ↑ «Occupational Therapy's Role with Autism». American Occupational Therapy Association. Αρχειοθετήθηκε fact sheet.ashx από το πρωτότυπο Check |url= value (βοήθεια) στις 3 Ιανουαρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 20 Αυγούστου 2019. 
  20. ↑ Myers, Scott M.; Johnson, Chris Plauché (1 November 2007). «Management of Children With Autism Spectrum Disorders». Pediatrics 120 (5): 1162–1182. doi:10.1542/peds.2007-2362. ISSN 0031-4005. PMID 17967921. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 October 2019. https://web.archive.org/web/20191009024902/https://pediatrics.aappublications.org/content/120/5/1162. Ανακτήθηκε στις 20 August 2019. 
  21. ↑ «Applied Behavioral Analysis (ABA): What is ABA?». Autism partnership. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Ιανουαρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 20 Αυγούστου 2019. 
  22. ↑ Matson, Johnny; Hattier, Megan; Belva, Brian (January–March 2012). «Treating adaptive living skills of persons with autism using applied behavior analysis: A review». Research in Autism Spectrum Disorders 6 (1): 271–276. doi:10.1016/j.rasd.2011.05.008. 
  23. ↑ Summers, Jane; Sharami, Ali; Cali, Stefanie; D'Mello, Chantelle; Kako, Milena; Palikucin-Reljin, Andjelka; Savage, Melissa; Shaw, Olivia και άλλοι. (November 2017). «Self-Injury in Autism Spectrum Disorder and Intellectual Disability: Exploring the Role of Reactivity to Pain and Sensory Input». Brain Sci 7 (11): 140. doi:10.3390/brainsci7110140. PMID 29072583. 
  24. ↑ «Applied Behavioral Strategies - Getting to Know ABA». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Οκτωβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 16 Δεκεμβρίου 2015. 
  25. ↑ Smith, M; Segal, J; Hutman, T (2007). Autism Spectrum Disorders. https://archive.org/details/autismspectrumdi0002unse. 
  26. ↑ National Institute of Mental Health. «Medications for Autism». Psych Central. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Δεκεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 16 Δεκεμβρίου 2015. 
  27. ↑ Pope, J; Volkmar, F (November 14, 2014). Medicines for Autism. 
  28. ↑ «More Problems with Functioning Labels». Ollibean. 2013-09-26. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2019-04-30. https://web.archive.org/web/20190430040320/https://ollibean.com/problems-functioning-labels/. Ανακτήθηκε στις 2017-12-29. 
  29. ↑ «Identity-First Autistic». Identity-First Autistic. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Δεκεμβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 29 Δεκεμβρίου 2017. 

Περαιτέρω ανάγνωση Επεξεργασία

Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αυτισμός_υψηλής_λειτουργικότητας&oldid=10314368"