Βαλδουίνος Ε΄ της Ιερουσαλήμ

Ο Βαλδουίνος Ε΄ (Αύγουστος 1177 - Αύγουστος 1186) από τον Οίκο των Αλεράμιτσι ήταν βασιλιάς της Ιερουσαλήμ (1185 - 1186). Ήταν γιος του Γουλιέλμου του Μομφερράτου και της Σιβύλλας των Ανζού, κόρης του Αμωρί Α΄ της Ιερουσαλήμ. Για τη Σιβύλλα ήταν ο πρώτος σύζυγος. Ο Βαλδουίνος Ε΄ διαδέχθηκε τον εκ μητρός θείο του Βαλδουίνο Δ΄ της Ιερουσαλήμ. Επειδή ήταν ανήλικος, τέθηκε υπό την επιτροπεία του Ραϋμόνδου Γ΄ κόμη της Τρίπολης (εξαδέλφου του πάππου του Αμωρί Α΄).

Βαλδουίνος Ε΄ της Ιερουσαλήμ
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη μητρική γλώσσα	Baudouin V (Γαλλικά)
Γέννηση	Αύγουστος 1177 Ιερουσαλήμ
Θάνατος	Αύγουστος 1186 Άκρα
Τόπος ταφής	Ναός της Αναστάσεως
Χώρα πολιτογράφησης	Βασίλειο της Ιερουσαλήμ
Θρησκεία	Καθολικισμός
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	μονάρχης
Οικογένεια
Γονείς	Γουλιέλμος του Μομφερράτου και Σιβύλλα της Ιερουσαλήμ
Οικογένεια	Οίκος των Αλεράμιτσι
Θυρεός
Σχετικά πολυμέσα

Αποκήρυξη του Γκυ των Λουζινιάν από τον Βαλδουίνο Δ΄

Ο θείος του Βαλδουίνος Δ΄ έπασχε εκ γενετής από λέπρα και θα απεβίωνε νέος. Θα τον διαδεχόταν η αδελφή του Σιβύλλα ή η μικρή, ετεροθαλής αδελφή του Ισαβέλλα. Πολλές έριδες εγείροντο γύρω από την διαδοχή. Ο Ραϋμόνδος Γ΄ κόμης της Τρίπολης, που είχε τεθεί αντιβασιλιάς του Βαλδουίνου Δ΄ στα δύο τελευταία χρόνια πριν ενηλικιωθεί, ήταν άλλος ένας μνηστήρας για τον θρόνο, αλλά ούτε αυτός είχε διαδόχους. Όταν ενηλικιώθηκε ο Βαλδουίνος Δ΄, ήθελε να ανακόψει τις φιλοδοξίες της οικογένειας Ιμπελέν, διότι η μητριά του -και μητέρα της Ισαβέλλας- Μαρία Κομνηνή είχε παντρευτεί σε δεύτερο γάμο της τον Μπαλιάν του Ιμπελέν. Ο Ραϋμόνδος Γ΄ ήθελε να παντρέψει την Σιβύλλα με τον Βαλδουίνο του Ιμπελίν, μεγαλύτερο αδελφό του Μπαλιάν, αλλά ο Βαλδουίνος Δ΄, αντί για αυτό, πάντρεψε την Σίβυλλα σε δεύτερο γάμο με τον Γκυ των Λουζινιάν, υποτελή του Ερρίκου Β΄ της Αγγλίας, εξαδέλφου του Βαλδουίνου Δ΄. Καθώς η αρρώστια του Βαλδουίνου Δ΄ εντεινόταν, δημιουργήθηκε η ανάγκη για να βρεθεί διάδοχος του βασιλείου. Όταν ο Ραϋνάλδος του Σατιγιόν ενοχλούσε τα καραβάνια του Σαλαντίν και ο Σαλαντίν για απάντηση επιτέθηκε στο βασίλειο, ο γαμπρός του, Γκυ των Λουζινιάν (1183), δείλιασε να τον αντιμετωπίσει, οπότε ο Βαλδουίνος Δ΄ τον αποκήρυξε από διάδοχο. Προσπάθησε ταυτόχρονα, αλλά χωρίς επιτυχία, το διαζύγιο της αδελφής του Σίβυλλας από τον Γκυ, καθώς ήταν η νόμιμη διάδοχος και ο Βαλδουίνος Δ΄ αποφάσισε να ανακηρύξει τον πεντάχρονο γιο της από τον 1ο της γάμο, Βαλδουίνο Ε΄ του Οίκου του Μομφερράτου, διάδοχο και συμβασιλέα.

Το τέλος του ανήλικου βασιλιά

Η κρίση διαδοχής είχε τρομοκρατήσει τον Χριστιανικό κόσμο των Ιεροσολύμων και έτσι μία αποστολή υπό τον πατριάρχη Ηράκλειο (1184) γύρισε τις Ευρωπαϊκές Αυλές, προκειμένου να εξασφαλιστεί ένας ισχυρός μονάρχης για τα Ιεροσόλυμα. Προσανατολίστηκε στον Φίλιππο Β΄ της Γαλλίας, εξάδελφο του Γουλιέλμου του Μομφερράτου, του πατέρα του Βαλδουίνου Ε΄, και τον Ερρίκο Β΄ της Αγγλίας, εξάδελφο του Βαλδουίνου Δ΄, αλλά χωρίς ανταπόκριση. Μερικοί υποστήριζαν τον παππού του Βαλδουίνου Ε΄, Γουλιέλμο Ε΄ του Μομφερράτου. Ο Βαλδουίνος Δ΄ υπέκυψε τελικά από την λέπρα (1185) και λίγο πριν τον θάνατό του είχε διατάξει ο νεαρός ανιψιός του, ο Βαλδουίνος Ε΄ να στεφθεί βασιλιάς. Ο Μπαλιάν του Ιμπελίν μετέφερε κατά τη στέψη τον μικρό βασιλιά στους ώμους του, όχι γιατί ήταν υψηλός, αλλά για να δείξει ότι η οικογένεια της Ισαβέλλας δεν αμφισβητεί την διαδοχή.

Η βασιλεία του μικρού παιδιού κράτησε μόνο έναν χρόνο, οπότε και απεβίωσε στην Άκρα το καλοκαίρι του 1186 σε ηλικία 9 ετών. Νόμιμη διάδοχος του θρόνου παρέμενε η μητέρα του Σιβύλλα, που έπρεπε, προκειμένου να εξασφαλίσει την διαδοχή, να απαρνηθεί τον δεύτερο σύζυγό της Γκυ των Λουζινιάν και να επιλέξει ελεύθερα όποιον σύζυγο θέλει. Αυτή αρνήθηκε επίμονα να το κάνει και ο πατριάρχης αναγκάστηκε να τους καλέσει στον θρόνο των Ιεροσολύμων, με τις όποιες αντιδράσεις της οικογένειας της Ισαβέλλας των Ανζού (ετεροθαλούς αδελφής της Σίβυλλας) να πέφτουν στο κενό. Τελικά η βασιλεία του Γκυ θα ήταν καταστροφική για τα Ιεροσόλυμα, καθώς την αμέσως επόμενη χρονιά (1187) θα υφίσταντο τρομερή ήττα στη μάχη του Χαττίν, κάτι που θα στεκόταν η αρχή του τέλους για το βασίλειο των Ιεροσολύμων.