Βαλεριανός
Ο Βαλεριανός, αναφέρεται και ως Ουαλεριανός, (λατ. Caesar Publius Licinius Valerianus Augustus[1], 193 ή 200 – 260 ή 264) ήταν Ρωμαίος Αυτοκράτορας. Με καταγωγή από αριστοκρατική οικογένεια, ανέβηκε ταχύτατα τα σκαλιά της ιεραρχίας. Συγκλητικός το 238, αυτοκράτορας το 253, ήταν ο πρώτος αυτοκράτορας της Ρώμης που αιχμαλωτίστηκε και δολοφονήθηκε, από τον Πέρση βασιλιά Σαπώρ.
| Βαλεριανός | |
|---|---|
 Νόμισμα που απεικονίζει τον Βαλεριανό. | |
| Περίοδος | 253 μέχρι 259 |
| Προκάτοχος | Αιμιλιανός |
| Διάδοχος | Γαλλιηνός |
| Γέννηση | 193 ή 200 |
| Θάνατος | 260 ή 264 Μπισχαπούρ ή Γκουντεσαπούρ σημερινό Ιράν |
| Σύζυγος | Μαρινιανή |
| Επίγονοι | Γαλλιηνός Λικίνιος Βαλεριανός (αδελφός του Γαλλιηνού). |
Πλήρες όνομα | |
Caesar Publius Licinius Valerianus Augustus | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
| δεδομένα () | |
Η ανάρρηση στον θρόνο
ΕπεξεργασίαΑνήκε σε παλιά αριστοκρατική οικογένεια, και ως εκ τούτου γρήγορα έγινε συγκλητικός και princeps senatus το 238[2]. Παντρεύτηκε τη Μαρινιάνα και απέκτησε δύο γιούς: τον μετέπειτα αυτοκράτορα Γαλλιηνό και τον Βαλεριανό τον μικρότερο. Την εποχή που ο αυτοκράτορας Δέκιος επανέφερε το αξίωμα του τιμητή εκλέχτηκε με απόλυτη πλειοψηφία από την σύγκλητο. Το 253 εστάλη από τον αυτοκράτορα Τρεβονιανό ως επικεφαλής στρατευμάτων στη Γαλατία για να αντιμετωπίσει τον διεκδικητή του θρόνου Αιμιλιανό. Ο στρατός που βρισκόταν εκεί, σχεδόν αμέσως τον ανακήρυξε de facto αυτοκράτορα. Η υπόλοιπη αυτοκρατορία δεν άργησε να τον αναγνωρίσει και αυτή αμέσως μετά τον θάνατο του Τριβωνιανού, και ενώ είχε μεσολαβήσει μια μικρή βασίλεια του Αιμιλιανού για τρεις μήνες.
Η βασιλεία
ΕπεξεργασίαΟ Βαλεριανός αμέσως μετά την αναρρίχησή του στον θρόνο, έστρεψε το ενδιαφέρον στο δυτικό τμήμα της αυτοκρατορίας, το οποίο σπαρασσόταν από εξεγέρσεις. Απέστειλε τον γιο του Γαλλιηνό με σκοπό την επίτευξη ειρήνης στις ευαίσθητες και πάντα ανήσυχες δυτικές περιοχές. Ο ίδιος αναχώρησε προς ανατολάς όπου οι Σκύθες, οι Γότθοι και κυρίως οι Πέρσες λεηλατούσαν αδιάλειπτα[2]. Ο Πέρσης βασιλιάς Σαπώρ είχε εισβάλλει στη Συρία καταλαμβάνοντας την Αντιόχεια. Ο Βαλεριανός κινήθηκε εναντίον του, ταυτόχρονα όμως ήλθε σε συνεννοήσεις με τον Σαπώρ ώστε να διαπραγματευτεί τη λήξη του πολέμου. Προδόθηκε, συνελήφθη από τους Πέρσες και φυλακίστηκε (260)[3]. Η αιχμαλωσία του πιθανότατα κράτησε 10 χρόνια, διάστημα στο οποίο βασανίστηκε και εξευτελίστηκε. Ο Σαπώρ ισχυριζόταν ότι κόσμησε την οροφή των ανακτόρων του με το δέρμα του.
Πηγές
ΕπεξεργασίαΠρωτογενείς
Επεξεργασία- Αυρήλιος Βίκτωρ, Epitome de Caesaribus
- Ευτρόπιος (ιστορικός), Breviarium ab urbe condita
- Historia Augusta, The Two Valerians
- Ιωάννης Ζωναράς, Compendium of History extract: Zonaras: Alexander Severus to Diocletian: 222–284
- Ζώσιμος, Historia Nova
Δευτερογενείς
Επεξεργασία- Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάννικα, τόμος 13, σελίδα 267
Παραπομπές και σημειώσεις
Επεξεργασία- ↑ Valerian's full title at his death was IMPERATOR CAESAR PVBLIVS LICINIVS VALERIANVS PIVS FELIX INVICTVS AVGVSTVS GERMANICVS MAXIMVS PONTIFEX MAXIMVS TRIBUNICIAE POTESTATIS VII IMPERATOR I CONSUL IV PATER PATRIAE, "Emperor Caesar Publius Licinus Valerianus, Patriotic, Favored, Unconquered Augustus, Conqueror of the Germans, Chief Priest, seven times Tribune, once Emperor, four times Consul, Father of the Fatherland".
- ↑ 2,0 2,1 Πάπυρος Λαρούς
- ↑ «Valerian». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Φεβρουαρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 25 Ιανουαρίου 2014.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Επεξεργασία- "Valerian and Gallienus"Αρχειοθετήθηκε 2012-02-04 στο Wayback Machine., at De Imperatoribus Romanis.