Γαλλιηνός

Ρωμαίος αυτοκράτορας

Ο Γαλλιηνός (λατινικά: Publius Licinius Egnatius Gallienus, 218 - Σεπτέμβριος 268)[1] ήταν Ρωμαίος αυτοκράτορας με τον πατέρα του, Βαλεριανό, από τις 22 Οκτωβρίου του 253 έως την άνοιξη του 260 και μόνος του από την άνοιξη του 260 έως τον Σεπτέμβριο του 268. Σταμάτησε τους διωγμούς εναντίον των χριστιανών, αναμόρφωσε τη στρατιωτική τακτική, έδωσε βάρος στην πνευματική αναμόρφωση της αυτοκρατορίας, ωστόσο απεδείχθη ανίκανος να πατάξει τους εσωτερικούς εχθρούς της και τελικά δολοφονήθηκε από τους ίδιους τους στρατηγούς του.

Γαλλιηνός
Προτομή του Γαλλιηνού
Περίοδος22 Οκτωβρίου 253 - Σεπτέμβριος 268
ΠροκάτοχοςΒαλεριανός
ΔιάδοχοςΚλαύδιος Β΄ Γοτθικός
Γέννηση218
ΘάνατοςΣεπτέμβριος 268 (50 ετών)
Μιλάνο, Ιταλία
ΣύζυγοςΚορνηλία Σαλονίνα
ΕπίγονοιΒαλεριανός Β΄
Σαλονίνος
Μαρινιανός
Πλήρες όνομα
   Publius Licinius Egnatius Gallienus
ΠατέραςΒαλεριανός
ΜητέραΜαρινιανή
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π  σ  ε )

Η ανάρρηση στον θρόνο Επεξεργασία

Η ημερομηνία γέννησης του Γαλλιηνού είναι άγνωστη, όμως γνωρίζουμε από τον Έλληνα χρονικογράφο του 6ου αιώνα Ιωάννη Μαλάλα ότι δολοφονήθηκε σε ηλικία 50 ετών το 268.[2] Ο Γαλλιηνός ήταν γιος του προηγούμενου αυτοκράτορα Βαλεριανού, ο οποίος και τον έχρισε καίσαρα το 253, αναθέτοντας του την αποστολή υπεράσπισης των συνόρων απέναντι κυρίως στα βαρβαρικά φύλα των Γερμανών[3] Η συγκυρία για την ρωμαϊκή αυτοκρατορία εκείνη την εποχή ήταν εξαιρετικά δυσμενής και κατεδείκνυε με σαφή τρόπο την ανάγκη καταμερισμού των εξουσιών, γεγονός που πραγματοποιήθηκε αργότερα με τη συγκρότηση των τετραρχιών. Ο Γαλλιηνός κατόρθωσε να πετύχει νίκες εναντίον των Γερμανών και να αποκτήσει την προσωνυμία "Γερμανικός". Επίσης απόκρουσε επιδρομή των Αλαμανών στην Ιταλία (258). Παντρεύτηκε την Κορνηλία Σαλονίνα, η οποία υπήρξε μητέρα τριών αυτοκρατόρων, δέκα χρόνια περίπου πριν αναρρηθεί στο θρόνο.[4] Την ίδια εποχή, από κοινού με τον πατέρα του, υπέγραψαν διάταγμα που κήρυσσε τον πόλεμο στους Χριστιανούς. Το 260 ο πατέρας του Βαλεριανός ενεπλάκη σε σκληρές μάχες με τους Πέρσες και αιχμαλωτίστηκε από τον βασιλιά Σαπώρη Α΄ της Περσίας, μετά τη μάχη της Έδεσσας. Ο Γαλλιηνός δεν έδειξε ιδιαίτερο ζήλο για την απελευθέρωση του πατέρα του, συνεπικουρούμενος ίσως από το γεγονός ότι με την απώλεια του Βαλεριανού χριζόταν ο ίδιος αυτοκράτορας.[3]

Η βασιλεία Επεξεργασία

Αμέσως μετά την ανάρρηση του στον θρόνο σταμάτησε τους θρησκευτικούς διωγμούς εναντίον των Χριστιανών, με διάταγμά του που ίσχυσε μέχρι το 303. Ο Γαλλιηνός ως αυτοκράτορας επέδειξε ιδιαίτερα χαρίσματα ως λόγιος, φιλόσοφος αλλά και φίλος των απολαύσεων. [3] Είναι χαρακτηριστική η φιλομάθεια του από το γεγονός ότι υπήρξε μαθητής του διάσημου φιλοσόφου της εποχής Πλωτίνου. Ωστόσο αν και στην εποχή πριν την ανάρρηση του στο θρόνο κατάφερε σημαντικές νίκες στα μέτωπα στη Γερμανία[5][6] και οργάνωσε ένα νέο σύστημα οργάνωσης του στρατού στις μεθοριακές ζώνες,[εκκρεμεί παραπομπή] κατά τη διάρκεια της βασιλείας του έδωσε περισσότερο βάρος στις πνευματικές του αναζητήσεις. Η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία εκείνη την εποχή χρειαζόταν περισσότερο στρατιωτικούς ηγέτες και λιγότερο πνευματικούς ταγούς. Η βασιλεία του, που βασίστηκε εν πολλοίς στις νίκες των στρατηγών του στην ανατολή Βαλλίστα και Μακριανού Α´ καθώς και στον ηγεμόνα της Παλμύρας Οδαίναθο, αποδυναμώθηκε όταν οι τελευταίοι ανακηρύχθηκαν αυτοκράτορες από τα τοπικά στρατεύματα.[7]

Το τέλος Επεξεργασία

Ο ίδιος ο Γαλλιηνός επιχείρησε εκστρατεία με σκοπό την εκδίωξη των Γότθων από την Ιλλυρία, διαπράττοντας το μοιραίο σφάλμα να αναθέσει την υπατεία σε Έρουλο βασιλιά[3]. Δολοφονήθηκε το 268 από τους στρατηγούς του[3], ενώ πολιορκούσε το Μεδιολάνο (σημερινό Μιλάνο). Τον διαδέχθηκε ο Κλαύδιος Β΄ Γοτθικός.

Πηγές Επεξεργασία

Πρωτογενείς Επεξεργασία

Δευτερογενείς Επεξεργασία

Παραπομπές και σημειώσεις Επεξεργασία

  1. Ο πλήρης τίτλος του Γαλλιηνού κατά το θάνατό του ήταν IMPERATOR CAESAR PVBLIVS LICINIVS EGNATIVS GALLIENVS PIVS FELIX INVICTVS AVGVSTVS GERMANICVS MAXIMVS PERSICVS PONTIFEX MAXIMVS TRIBUNICIAE POTESTATIS XVI IMPERATOR I CONSUL VII PATER PATRIAE.
  2. It is generally accepted that he was 35 years old when ascended to the throne in 253, see J. Bray (1997), p.16
  3. 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 Πάπυρος
  4. J. Bray (1997), pp.49–51
  5. A. Watson (1999), p.33
  6. Andreas Alfoldi mentions five in The Numbering of the Victories of the Emperor Gallienus and of the Loyalty of his Legions, Numismatic Chronicle, 1959, reprinted New York, Attic Books, 1977, ISBN 0-915018-28-4.
  7. Ζάχος, Γεώργιος (11 Σεπτεμβρίου 2001). «Γαλλιηνός». Εγκυκλοπαίδεια Μείζονος Ελληνισμού - Μικρά Ασία. Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού. Ανακτήθηκε στις 5 Ιουλίου 2023. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι και αναφορές Επεξεργασία

Στα αγγλικά:

Προκάτοχος:
Βαλεριανός
Αυτοκράτορας της Ρώμης
Συναυτοκράτορας: 253-268
Διάδοχος:
Κλαύδιος Β΄ Γοτθικός