Γέφυρα των Λουλουδιών (γεγονός)

Γέφυρα των Λουλουδιών
Εντόπιο όνομα	Podul de Flori
Ημερομηνία	6 Μαΐου 1990; 16 Ιουνίου 1991
Ώρα	1–7 μ.μ.
Τοποθεσία	Σύνορα Ρουμανίας–Μολδαβική ΣΣΔ
Οργανώθηκε από	Πολιτιστικός σύλλογος για την ενότητα των Ρουμάνων παντού; Πολιτιστική Κοινωνία Βουκουρέστι-Κισινάου; Λαϊκό Μέτωπο της Μολδαβίας
Συμμετέχοντες	1,200,000 (1990); 150,000–240,000 (1991)
Πλάνο	Dailymotion

Η Γέφυρα των Λουλουδιών (ρουμανικά: Podul de Flori‎‎, ρωσικά: Мост цветов‎‎) ήταν μια μαζική διαδήλωση που πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 6 Μαΐου 1990 κατά μήκος του Προύθου Ποταμού που χώριζε τη Ρουμανία και την Μολδαβική ΣΣΔ.^[1]

6 Μαΐου 1990 Επεξεργασία

Η πρώτη εκδήλωση πραγματοποιήθηκε στις 6 Μαΐου του 1990. Κατά τη διάρκεια αυτής της ενέργειας, εκείνη την ημέρα επετράπη στους κάτοικους της Ρουμανίας, μεταξύ στις 1 και 7 μ.μ., να διασχίσουν τον Προύθο στην Μολδαβική Σοβιετική Σοσιαλιστική Δημοκρατία χωρίς διαβατήριο και βίζα.^[2] Κατά μήκος των συνόρων μήκους 700 χλμ. στο Προύθο, δημιουργήθηκαν οκτώ σημεία ελέγχου: Μιορκάνι–Περερίτα, Στάνκα-Κοστέστι, Ιάσιο–Σκουλένι, Ουνγκένι–Γέφυρα Ουνγκένι, Αλμπίτσα–Λεουσένι, Φάλτσιου–Τσιγκάνκα, Οάντσεα–Καχούλ και Γκαλάτσι–Γκιουργκιουλέστι.^[3]

Κάτοικοι και από τις δύο πλευρές των συνόρων, που επιβάλλονταν αυστηρά μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο (όπου δύο δεκαετίες πριν από αυτόν μεγάλο μέρος της Μολδαβίας ήταν μέρος του Βασιλείου της Ρουμανίας), συγκεντρώνονταν σε κάθε όχθη, από τους οποίους πολλοί περνούσαν ένα "υδάτινο" Τείχος του Βερολίνου για να δουν τα μέλη της οικογένειας που για καιρό ήταν χωρισμένα από τα σύνορα.^[4]

Ο αριθμός των συμμετεχόντων υπολογίζεται σε 1.2 εκατομμύρια άτομα.^[5] Στο Ουνγκένι, περίπου 250.000 άνθρωποι διέσχισαν τα σύνορα.^[6] Η διαδήλωση που οργανώθηκε από τον Πολιτιστικό Σύλλογο για την ενότητα των Ρουμάνων παντού,^[7] σε συνεργασία με το Πολιτιστικό Σύλλογο Βουκουρεστίου–Κισινάου και του λαϊκού Μετώπου της Μολδαβίας, ξεκίνησαν από νωρίς το πρωί, καθώς χιλιάδες άτομα εμφανίζονταν από την ρουμανική πλευρά γεμάτη λουλούδια. Οι συμμετέχοντες άρχισαν να πετάνε λουλούδια στο νερό που σύντομα κάλυψαν την επιφάνεια του ποταμού, δημιουργώντας συμβολικά μια γέφυρα μεταξύ των δύο πλευρών. Το μεσημέρι, μια ομάδα από ιερείς τέλεσαν ένα Te Deum,^[8] και μετά από αυτό οι καμπάνες εκκλησιών και από τις δύο πλευρές ηχούσαν για μεγάλο χρονικό διάστημα. Στη συνέχεια, λουλούδια ρίχνονταν στο ποτάμι, και άρχισαν να λαμβάνουν χώρα ομιλίες στη γέφυρα. Ομιλίες, συνθήματα και εφέσεις ήταν απώντες. Ακολούθησαν δραστηριότητες λαϊκής μουσικής και παιχνίδια, εορταστικά γεύματα και άλλες παρόμοιες δραστηριότητες, με την εκδήλωση να ολοκληρώνεται γύρω στις 6 μ.μ.

Μετά από αυτό, οι διαδικασίες διέλευσης των ρουμανοσοβιετικών συνόρων απλοποιήθηκαν σημαντικά.^[9]

16 Ιουνίου 1991 Επεξεργασία

Η δεύτερη Γέφυρα των Λουλουδιών έλαβε χώρα στις 16 Ιουνίου 1991. Αυτή τη φορά, επετράπη στους κατοίκους της Μολδαβίας να διασχίσουν τα σύνορα χωρίς χαρτιά στη Ρουμανία. Σύμφωνα με μια έκθεση που κυκλοφόρησε από Rompres, πάνω από 150.000 άτομα από τη Βεσσαραβία πέρασε τα σύνορα στο Σκουλένι προς την κομητεία Ιάσιου.^[10] Ανάμεσά τους ήταν αντιπροσωπεία Βουλευτών του Κοινοβουλίου της Δημοκρατίας της Μολδαβίας ηγούμενη από τον Νικολάε Κόστιν, Δήμαρχος του Κισινάου.

Στο Γκαλάτσι, μπροστά από την εκκλησία Πρετσίστα, προέκυψε σε αυτή την περίπτωση ένας σταυρός που συμβολίζει την ένωση. Κατά τη δεύτερη Γέφυρα των Λουλουδιών εκτιμάται ότι ο αριθμός των ανθρώπων που την παρακολούθησε ήταν συγκρίσιμος με εκείνο του 1990.

Μαρτυρίες Επεξεργασία

Αυτή η μέρα θα μπορούσε να είναι μια ωραία εκδίκηση για τη μοιραία ημέρα της 16ης Μαΐου 1812, όταν το σώμα της Μολδαβίας καταστράφηκε από τη Ρωσία υπό τον Τσάρο Αλέξανδρο Α΄, στις 28 Ιουνίου 1940, όταν ο Στάλιν έκοψε σε κομμάτια τον χάρτη της Μεγάλης Ρουμανίας. Η συνάντησή μας με τους Βεσσαράβιους αδελφούς μας αποδεικνύει για άλλη μια φορά ότι είμαστε ένας λαός, μιλώντας τη γλώσσα του Εμινέσκου, στο κενό μεταξύ του Προύθου και του Δνείστερου και ότι η σημερινή Ένωση, η οποία διήρκεσε μόνο έξι ώρες, θα είναι απλώς ο πρόλογος της τελικής επανένωσης.
— Μίρτσεα Κόσμα, Πρόεδρος του Συμβουλίου της Κομητείας Πράχοβα, Ziarul Prahova

Από την άποψη της εξωτερικής πολιτικής, το γεγονός αυτό έχει μεταφραστεί με την καθιέρωση μιας προτεραιότητας για τη Ρουμανία να φέρει τη Μολδαβία στην ενωμένη Ευρώπη. Έτσι, λουλούδια που ρίχτηκαν πριν από 20 χρόνια στο Προύθο θα βρουν την προοριζόμενη ακτή τους.
— Τέοντορ Μπακόνσκι, Υπουργός Εξωτερικών της Ρουμανίας (2009–12), Moldova.org

Ήταν μια απερίγραπτη συναισθηματική ένταση. Οι άνθρωποι φώναζαν και κάλεσαν ο ένας τον άλλον και ανακαλύφθηκαν μετά από χρόνια και χρόνια. Κάποτε, από την άλλη πλευρά του ποταμού ένας άνδρας πήδηξε στο νερό και άρχισε να έρχεται στους Βεσσαράβιους από την άλλη πλευρά. Οι ντόπιοι μου από την Περεράτα έμειναν άφωνοι. Είχαν μεγάλα συναισθήματα και δεν τολμούσαν να κάνουν καμία κίνηση μέχρις ότου ένας χωρικός από την Περεράτα πηδήξει στο νερό. Μετά από αυτόν άρχισαν άλλοι. Συναντήθηκαν όλοι στη μέση του Προύθου και έκαναν εκεί, στο νερό, ένα χορά, κάτι αφανές και ανήκουστο σε άλλα μέρη του κόσμου. Αυτός είναι ο λόγος που λέω ότι όσοι χλευάζουν τη Γέφυρα των Λουλουδιών φαίνονται γελοίοι. Το δάκρυ της χαράς δεν μπορεί να παραπλανηθεί.
— Γκριγκόρε Βιέρου, ποιητής και συνδεδεμένο μέλος της Ρουμανικής Ακαδημίας, Glasul.md

Οι δεκάδες χιλιάδες Ρουμάνοι και από τις δύο πλευρές ηχούσαν σαν ένα ποτάμι. Οι Ρουμάνοι (δυτικά του Προύθου) ήταν οι πρώτοι που εισήλθαν στην ΕΣΣΔ χωρίς άδεια.
— Ιόν Ουνγκουρεάνου, Υπουργός Πολιτισμού και Θρησκευτικών Υποθέσεων της Δημοκρατίας της Μολδαβίας (1990–94), Ziare.com

Αντιδράσεις Επεξεργασία

Τον Αύγουστο του 1991, ο Μίρτσεα Σνεγκούρ, ο τότε Πρόεδρος της Δημοκρατίας της Μολδαβίας, πρότεινε στον Ιόν Ιλιέσκου την ένωση των δύο χωρών. Ο Σνεγκούρ θα γινόταν Αντιπρόεδρος της Ρουμανίας. Ωστόσο, η πρόταση αυτή αγνοήθηκε.^[11]
Κατόπιν αιτήματος του Μιχαήλ Γκορμπατσόφ, ο Φρανσουά Μιτεράν ζήτησε με τηλεφωνική κλήση από τον ρουμάνο ομόλογό του να μην διαπράξει οποιαδήποτε απερισκεψία.^[12]

Αναφορές Επεξεργασία

↑ Ion Petrescu (6 Μαΐου 2013). «Moldova lor, Moldova noastră...». Adevărul (στα Romanian).
↑ Nicolae Roibu (6 Μαΐου 2010). «Podul de Flori». Timpul.md (στα Romanian).
↑ «"Podul de flori" peste Prut împlinește 23 de ani». Glasul.md (στα Romanian). 16 Ιουνίου 2014. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Ιουλίου 2017. Ανακτήθηκε στις 19 Μαΐου 2018.
↑ «Mai 1990, "Podul de Flori"». Historia.ro (στα Romanian). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Οκτωβρίου 2014.
↑ «Podul de flori (1990–1991)». Istoria.md (στα Romanian). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Οκτωβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 19 Μαΐου 2018.
↑ «Podul de flori, stropit cu lacrimi». Jurnal de Chișinău (στα Romanian). 7 Μαΐου 2010. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Οκτωβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 19 Μαΐου 2018.
↑ «Teodor Baconschi despre "Podul de Flori" din 6 mai 1990». Moldova.org (στα Romanian). 5 Μαΐου 2010.
↑ Ioan Popescu (6 Μαΐου 2010). «20 de ani de la "Podul de Flori"». Ziarul Prahova (στα Romanian).
↑ «23 de ani de la primul Pod de Flori peste Prut: momentul în care românii au putut păși în Basarabia fără pașaport și viză». Adevărul (στα Romanian). 6 Μαΐου 2013.
↑ «Iași: Podul de flori». Agerpres (στα Romanian). 16 Ιουνίου 1991. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Οκτωβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 19 Μαΐου 2018.
↑ Sebastian Zachmann (10 Αυγούστου 2014). «Cum explică Ion Iliescu faptul că România și Republica Moldova nu s-au unit în august 1991». Adevărul (στα Romanian).
↑ «"Există o mare ură față de români în Ucraina"». Adevărul (στα Romanian). 11 Απριλίου 2011.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία

(Ρουμανικά) "Podul de flori – prima deschidere a frontierelor dintre România și Republica Moldova" ("The Bridge of Flowers – First Border Crossing Opened between Romania and the Republic of Moldova", in Jurnalul de Botoșani și Dorohoi, May 7, 2005

(Ρουμανικά) Ştefan Plugaru, "Istoricul Asociației Culturale „Pro Basarabia și Bucovina”, Filiala „Mihail Kogălniceanu” Huși" ("History of the Pro Basarabia and Bucovina Cultural Association, Mihail Kogălniceanu Chapter, Huși")^{[νεκρός σύνδεσμος]}

(Ρουμανικά) "Podul de flori", tvr.ro, with footage of the event

[1] Ion Petrescu (6 Μαΐου 2013). «Moldova lor, Moldova noastră...». Adevărul (στα Romanian).

[2] Nicolae Roibu (6 Μαΐου 2010). «Podul de Flori». Timpul.md (στα Romanian).

[3] «"Podul de flori" peste Prut împlinește 23 de ani». Glasul.md (στα Romanian). 16 Ιουνίου 2014. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Ιουλίου 2017. Ανακτήθηκε στις 19 Μαΐου 2018.

[4] «Mai 1990, "Podul de Flori"». Historia.ro (στα Romanian). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Οκτωβρίου 2014.

[5] «Podul de flori (1990–1991)». Istoria.md (στα Romanian). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Οκτωβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 19 Μαΐου 2018.

[6] «Podul de flori, stropit cu lacrimi». Jurnal de Chișinău (στα Romanian). 7 Μαΐου 2010. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Οκτωβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 19 Μαΐου 2018.

[7] «Teodor Baconschi despre "Podul de Flori" din 6 mai 1990». Moldova.org (στα Romanian). 5 Μαΐου 2010.

[prahova-8] Ioan Popescu (6 Μαΐου 2010). «20 de ani de la "Podul de Flori"». Ziarul Prahova (στα Romanian).

[9] «23 de ani de la primul Pod de Flori peste Prut: momentul în care românii au putut păși în Basarabia fără pașaport și viză». Adevărul (στα Romanian). 6 Μαΐου 2013.

[agerpres-10] «Iași: Podul de flori». Agerpres (στα Romanian). 16 Ιουνίου 1991. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Οκτωβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 19 Μαΐου 2018.

[11] Sebastian Zachmann (10 Αυγούστου 2014). «Cum explică Ion Iliescu faptul că România și Republica Moldova nu s-au unit în august 1991». Adevărul (στα Romanian).

[12] «"Există o mare ură față de români în Ucraina"». Adevărul (στα Romanian). 11 Απριλίου 2011.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]