Γερουσία (Γαλλία)

Γερουσία
Γερουσία ; Sénat
Είδος
Τύπος	Άνω Βουλή
Ηγεσία
Πρόεδρος	Ζεράρ Λαρσέ (LR) ; Από 1 Οκτωβρίου 2014
Δομή
Κοινοβουλευτικές; Ομάδες	REP (132); SER (64); UC (56); RDPI (22); CRCE-K (18); LIRT (18); GEST (16); RDSE (16); RASNAG (5); Κενή (1);
Εκλογές
Εκλογικό σύστημα	έμμεση εκλογή
Τελευταία εκλογή	24 Σεπτεμβρίου 2023
Τόπος συνεδριάσεων
	Παλαί ντυ Λουξεμπούρ, Παρίσι
Ιστοσελίδα
	senat.fr

Συντεταγμένες: 48°50′54″N 2°20′14.2″E / 48.84833°N 2.337278°E / 48.84833; 2.337278

Η Γερουσία (γαλλικά: Sénat) είναι η άνω βουλή του Γαλλικού Κοινοβουλίου, στην οποία προΐσταται ο πρόεδρος.

Η Γερουσία έχει λιγότερο εξέχουσα θέση από την κάτω βουλή, την απευθείας εκλεγμένη Εθνοσυνέλευση· οι συζητήσεις στη Γερουσία τείνουν να είναι λιγότερο τεταμένες και γενικά έχουν λιγότερη κάλυψη από τα μέσα ενημέρωσης.

Ιστορία

Η πρώτη εμπειρία της Γαλλίας με μία άνω βουλή ήταν υπό το Διευθυντήριο από το 1795 έως το 1799, όταν το Συμβούλιο των Αρχαίων ήταν η άνω βουλή. Υπήρχαν Γερουσίες σε αμφότερες την Πρώτη και τη Δεύτερη Αυτοκρατορία (την πρώην Συντηρητική Γερουσία, και αργότερα Γαλλική Γερουσία), αλλά υπήρχαν μόνο ονομαστικά νομοθετικά σώματα - τεχνικά δεν ήταν νομοθετικά, αλλά περισσότερο συμβουλευτικά σώματα στο πρότυπο της Ρωμαϊκής Γερουσίας.

Με την Παλινόρθωση το 1814, μια νέα Βουλή των Ευγενών δημιουργήθηκε, στο μοντέλο της Βρετανικής Βουλής των Λόρδων. Πρώτα περιελάμβανε κληρονομικούς ευγενείς, αλλά μετά την Ιουλιανή Επανάσταση του 1830, έγινε ένα σώμα στο οποίο κάποιος διοριζόταν ισοβίως. Η Δεύτερη Δημοκρατία επέστρεψε σε ένα μονοθάλαμο σύστημα μετά το 1848, αλλά σύντομα μετά την ίδρυση της Δεύτερης Γαλλικής Αυτοκρατορίας το 1852, μια Γερουσία ιδρύθηκε ως η άνω βουλή. Στην Τέταρτη Δημοκρατία, η Γερουσία μετονομάσθηκε σε Συμβούλιο της Δημοκρατίας, αλλά η εξουσία της ήταν ευρέως η ίδια. Με το νέο σύνταγμα της Πέμπτης Δημοκρατίας που επιβλήθηκε στις 4 Οκτωβρίου 1958, το παλαιό όνομα της Γερουσίας αποκαταστάθηκε.

Το 2011, το Σοσιαλιστικό Κόμμα κέρδισε τον έλεγχο της Γαλλικής Γερουσίας για πρώτη φορά από την ίδρυση της Πέμπτης Γαλλικής Δημοκρατίας.^[2]

Σύνθεση και εκλογές

Μέχρι τον Σεπτέμβριο του 2004, η Γερουσία είχε 321 γερουσιαστές, που ο καθένας εκλέγεται για μια εννεαετή θητεία. Σε αυτήν την ημερομηνία, η θητεία μειώθηκε στα έξι έτη, ενώ ο αριθμός των γερουσιαστών θα αυξηθεί προοδευτικά στους 346 το 2010 για να αντιπροσωπεύει τις αλλαγές στη δημογραφία της χώρας. Οι Γερουσιαστές εκλέγονταν κατά τρίτα κάθε τρία έτη· αυτό επίσης θα αλλάξει στο ένα δεύτερο του αριθμού τους κάθε τρία χρόνια.^[3] Οι Γερουσιαστές εκλέγονται έμμεσα από περίπου 150.000 τοπικά εκλεγμένους αξιωματούχους ("grands électeurs"), περιλαμβανομένων περιφερειακών συμβούλων, συμβούλων των νομών, δημάρχων, συμβούλων των πόλεων και των αντιπροσώπων τους σε μεγάλες κωμοπόλεις, και εκπροσώπους της Εθνοσυνέλευσης. Αυτό το σύστημα παρουσιάζει μια προκατάληψη στη σύνθεση της Γερουσίας, η οποία ευνοεί τις επαρχιακές περιοχές. Συνεπώς, ενώ η πολιτική πλειοψηφία αλλάζει συχνά στην Εθνοσυνέλευση, η Γερουσία έχει παραμείνει πολιτικά συντηρητική από την ίδρυση της Πέμπτης Γαλλικής Δημοκρατίας, προς δυσαρέσκεια των Σοσιαλιστών,^[4]και μερικοί αναλυτές περιμένουν ότι θα παραμείνει έτσι τα ερχόμενα χρόνια. Αυτό έχει κεντρίσει την αμφιβολία, ειδικά μετά τις γερουσιαστικές εκλογές του Σεπτεμβρίου 2008^[5] στις οποίες το (αριστερό) Σοσιαλιστικό Κόμμα, παρότι έλεγχε όλες εκτός από δύο περιοχές της Γαλλίας, μια πλειοψηφία νομών, και και κοινότητες (communes) που αντιπροσώπευαν πάνω από το 50% του πληθυσμού, ακόμη απέτυχε να πετύχει μια πλειοψηφία στη Γερουσία. Όμως, το 2011 οι Σοσιαλιστές κατάφεραν να συγκεντρώσουν μαζί με τους συμμάχους τους την απόλυτη πλειοψηφία στη Γερουσία για πρώτη φορά στην ιστορία της Ε΄ Δημοκρατίας.

Δώδεκα γερουσιαστές εκλέγονται για να εκπροσωπήσουν τους Γάλλους πολίτες που ζουν εκτός της Δημοκρατίας της Γαλλίας.^[6]

Από μια παράδοση που άρχισε με την Πρώτη Εθνοσυνέλευση κατά την Γαλλική Επανάσταση, τα "αριστερά" κόμματα κάθονται στα αριστερά όπως φαίνονται από την θέση του προέδρου, και τα "δεξιά" κόμματα στα δεξιά, και οι θέσεις έτσι δείχνουν το πολιτικό φάσμα όπως εκπροσωπείται στη Γερουσία.

Σύνθεση και μέλη

2017

Στις τελευταίες εκλογές για την ανανέωση της Γαλλικής Γερουσίας, που διεξήχθησαν στις 24 Σεπτεμβρίου 2017, εξελέγησαν οι 170 επί συνόλου 348 γερουσιαστών. Ο Ζεράρ Λαρσέρ επανεξελέγη πρόεδρος της Γερουσίας στις 2 Οκτωβρίου 2017.

Σύνθεση μετά την ανανέωση (2017)

Σύνθεση με τελευταία ενημέρωση στις 3 Οκτωβρίου 2017^[7]
		Μέλη	Συνδεδεμένα	Προσκείμενα	Σύνολο	Πρόεδρος
LR	Οι Ρεπουμπλικανοί	129	6	11	146	Μπρουνό Ρεταγιό
SOC	Σοσιαλιστές και Ρεπουμπλικανοί	78	0	0	78	Ντιντιέ Γκιγιόμ
UC	Ένωση Κεντρώων	42	6	1	49	Ερβέ Μαρσέιγ
REM	La République En Marche	19	1	1	21	Φρανσουά Πατριά
RDSE	Ευρωπαϊκός Δημοκρατικός και Κοινωνικός Συναγερμός	19	0	2	21	Ζαν Κλοντ Ρεκιέ
CRCE	Κομουνιστές, Ρεπουμπλικανοί, Πολίτες και Οικολόγοι	12	0	3	15	Ελιάν Ασασί
RTLI	Δημοκρατία και Εδάφη / Οι Ανεξάρτητοι	10	1	0	11	Κλοντ Μαλιρέ
RASNAG	Διοικητική συνάντηση γερουσιαστών που δεν εμφανίζονται στη λίστα οποιασδήποτε ομάδας	5	–	–	5	Φιλίπ Αντνό (εκπρόσωπος)

2008


Κόμματα και συνασπισμοί		Συντομ.	2004	a	2008	±	2011	±
	Ένωση για ένα Λαϊκό Κίνημα (Union pour un mouvement populaire)	UMP	159	56	151	–8	132	–19
	Ένωση Κεντρώων-UDF (Union centriste–Union pour la démocratie française)	UC-UDF	30	4	29	–1	31	+2
	Σοσιαλιστικό Κόμμα (Parti socialiste)	PS	95	29	116	+21	131	+15
	Communiste, républicain, et citoyen	CRC	23	3	23	+0	21	–2
	Πράσινοι (Les Verts)	VEC	0	+0	0	+0	10	+10
	Rassemblement démocratique et social européen	RDSE	17	8	17	+0	16	–1
	Συνολική "Προεδρική Πλειοψηφία" UMP, UC-UDF και τμήμα του RDSE (Δεξιά)		189	60	180	–9	164	–16
	Αριστερά (PS, CRC, VEC and some RDSE)		118	32	139	+21	177	+38
	Μη ενταγμένοι	NI	6	1	7	+1	7	+0
	Σύνολο		331	114	343	+12	348	+5
a - Έδρες που διεκδικούνται (Serie A) Πηγή: Public Senat

Πρόεδρος

Οι γερουσιαστές εκλέγουν μεταξύ τους έναν Πρόεδρο. Ο τωρινός κάτοχος είναι ο Ζαν Πιερ Μπελ. Ο Πρόεδρος της Γερουσίας είναι επίσης, σύμφωνα με το σύνταγμα της Πέμπτης Δημοκρατίας, πρώτος στη γραμμή διαδοχής σε περίπτωση θανάτου, παραίτησης ή παραπομπής σε δίκη (μόνο για λόγους υγείας) του Προέδρου της Δημοκρατίας, γινόμενος έτσι Προσωρινός Πρόεδρος της Δημοκρατίας έως ότου διεξαχθεί μια νέα εκλογή. Αυτό συνέβη δις για τον Αλαίν Ποέρ, μία φορά με την παραίτηση του Σαρλ ντε Γκωλ και μια φορά με τον θάνατο του Ζωρζ Πομπιντού.

Εξουσίες

Σύμφωνα με το Σύνταγμα, η Γερουσία έχει σχεδόν τις ίδιες εξουσίες με την Εθνοσυνέλευση. Τα νομοσχέδια μπορεί να υποβληθούν από την κυβέρνηση (projets de loi) ή από κάποιο από τα σώματα του Κοινοβουλίου (propositions de loi). Παρ' όλα αυτά, αν η Εθνοσυνέλευση και η Γερουσία δεν μπορούν να συμφωνήσουν για την γλώσσα ενός νομοσχεδίου, η Κυβέρνηση μπορεί να ζητήσει από την Εθνοσυνέλευση να κάνει μια τελική ψηφοφορία για το νομοσχέδιο, είτε χρησιμοποιώντας την αυθεντική έκδοση που ψήφισε η Εθνοσυνέλευση, ή την εκδεδομένη έκδοση που υιοθετείται από την Commission mixte paritaire καιπεριλαμβάνοντας τυχόν τροποποιήσεις που θα ασκήσει η Γερουσία που η Εθνοσυνέλευση μπορεί να επιθυμεί να υιοθετήσει.^[8] Κατά την διάρκεια μιας περιόδου κοινωνικής επικράτησης, ή συγκρουόμενου διθαλαμισμού, η Συνέλευση μπορεί να υπερκεράσει μια αρνησικυρία της Γερουσίας.

Η Γερουσία επίσης παρακολουθεί τις πράξεις της κυβέρνησης δημοσιεύοντας πολλές αναφορές κάθε χρόνο για διάφορα θέματα.

Τοποθεσία

Το Παλάτι του Λουξεμβούργου

Η Γερουσία στεγάζεται στο Παλάτι του Λουξεμβούργου στον 6ο τομέα του Παρισιού και φρουρείται από τους Δημοκρατικούς Φρουρούς. Έμπροσθεν του κτηρίου βρίσκεται ο κήπος της Γερουσίας, ο Κήπος του Λουξεμβούργου, ανοιχτός στο κοινό.

Δείτε επίσης

Γαλλικό Κοινοβούλιο

Παραπομπές

↑ ^1,0 ^1,1 ^1,2 ^1,3 ^1,4 ^1,5 Sénat (24 Οκτωβρίου 2011). «Liste des sénateurs par groupes politiques». Sénat (στα Γαλλικά). Sénat. Ανακτήθηκε στις 24 Οκτωβρίου 2011.
↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Οκτωβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 21 Ιανουαρίου 2012.
↑ Les groupes politiques - Sénat
↑ Gilles Le Béguec, Les socialistes et le Sénat, Parlement[s], Revue d'histoire politique, n° 6 2006/2, pp. 57-72, L'Harmattan, ISBN 2200921163
↑ «Sénat, le triomphe de l'anomalie - Libération». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Σεπτεμβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 10 Μαΐου 2010.
↑ «Sénateurs représentant les Français établis hors de France - Sénat». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Μαΐου 2010. Ανακτήθηκε στις 10 Μαΐου 2010.
↑ «Liste des sénateurs par groupes politiques». Sénat. Ανακτήθηκε στις 3 Οκτωβρίου 2017.
↑ Article 45, Constitution of France of October 4, 1958.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Τα Wikimedia Commons έχουν πολυμέσα σχετικά με το θέμα
Γερουσία (Γαλλία)

Επίσημος ιστότοπος

[senatparties-1] 1,0 ^1,1 ^1,2 ^1,3 ^1,4 ^1,5 Sénat (24 Οκτωβρίου 2011). «Liste des sénateurs par groupes politiques». Sénat (στα Γαλλικά). Sénat. Ανακτήθηκε στις 24 Οκτωβρίου 2011.

[2] «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Οκτωβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 21 Ιανουαρίου 2012.

[3] Les groupes politiques - Sénat

[4] Gilles Le Béguec, Les socialistes et le Sénat, Parlement[s], Revue d'histoire politique, n° 6 2006/2, pp. 57-72, L'Harmattan, ISBN 2200921163

[5] «Sénat, le triomphe de l'anomalie - Libération». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Σεπτεμβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 10 Μαΐου 2010.

[6] «Sénateurs représentant les Français établis hors de France - Sénat». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Μαΐου 2010. Ανακτήθηκε στις 10 Μαΐου 2010.

[7] «Liste des sénateurs par groupes politiques». Sénat. Ανακτήθηκε στις 3 Οκτωβρίου 2017.

[8] Article 45, Constitution of France of October 4, 1958.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]