Γερόντιος (μάγιστρος του στρατού)

Ο Γερόντιος (απεβ. το 411) ήταν στρατηγός της Δυτικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας (με τον βαθμό του magister militum), που αρχικά υποστήριξε τον σφετεριστή Κωνσταντίνο Γ΄, αλλά αργότερα του αντιτάχθηκε, υπέρ ενός άλλου σφετεριστή, του Μάξιμου της Ισπανίας.

Γερόντιος (μάγιστρος του στρατού)
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση	4ος αιώνας
Θάνατος	411 Ισπανία
Αιτία θανάτου	απώλεια αίματος
Συνθήκες θανάτου	αυτοκτονία
Χώρα πολιτογράφησης	Αρχαία Ρώμη
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	στρατιωτικός
Οικογένεια
Τέκνα	Μάξιμος της Ισπανίας

Βιογραφία

Ο σφετερισμός του Κωνσταντίνου Γ΄

Αργυρή σίλικα του Κωνσταντίνου Γ'. Ο Γερόντιος πήγε στην Hispania ως στρατηγός τού γιου τού Κωνσταντίνου Γ΄, του καίσαρα Κώνστα (Β'), για να καταστείλει την εξέγερση ορισμένων μελών του Οίκου των Θεοδοσίου, που ήταν πιστά στον Ονόριο. Μετά το τέλος της εξέγερσης ο Γερόντιος επαναστάτησε, και πολέμησε για τρία χρόνια εναντίον του Κώνστα Β΄, αιχμαλωτίζοντάς τον στη Βιέννη και σκοτώνοντάς τον.

Ο Γερόντιος, πιθανότατα Βρετανός στην καταγωγή, ήταν ένας από τους υποστηρικτές του Κωνσταντίνου Γ', ενός Ρωμαίου στρατηγού που εξεγέρθηκε κατά του Δυτικού Ρωμαίου Αυτοκράτορα Ονώριου το 407, καταλαμβάνοντας τη Βρετανία, τη Γαλατία, τη Γερμανία και την Hispania.

Ο έλεγχος του Κωνσταντίνου στην Ισπανία αμφισβητήθηκε από την εξέγερση του Διδύμου και του Βερενιανού, εξαδέλφων του Ονώριου και ως εκ τούτου μελών του Οίκου του Θεοδοσίου. Το 408 ο Κωνσταντίνος έστειλε στρατό εναντίον των επαναστατών. Ο επίσημος αρχηγός του ήταν ο γιος του Κώνστας (Β΄), πρόσφατα διορισμένος ως καίσαρας, αλλά ο Γερόντιος ήταν ο πραγματικός αρχιστράτηγος. Αφού έχασε την πρώτη του μάχη ενάντια στους επαναστάτες, ο Γερόντιος ανακάλεσε πρόσθετες δυνάμεις από τη Γαλατία και κέρδισε μία σημαντική νίκη στη Λουζιτανία, όπου αιχμαλωτίστηκαν ο Δίδυμος και ο Βερενιανός. Ο Κώνστανς Β΄ συνόδευσε τους αιχμαλώτους πίσω στη Γαλατία, ενώ ο Γερόντιος παρέμεινε στην Ισπανία, επικεφαλής των τοπικών στρατευμάτων.

Ο σφετερισμός του Μαξίμου

Στα τέλη της άνοιξης του 409, ο Γερόντιος επαναστάτησε εναντίον του Κωνσταντίνου Γ', ορίζοντας ως αυτοκράτορα τον Μάξιμο, έναν από τους συγγενείς του. Μετακόμισε στο Tarraco, αλλά άφησε την πόλη για να αντιταχθεί στην εισβολή του Κώνστα. Ο Κωνσταντίνος είχε μόλις διορίσει τον Κώνστα ως Αύγουστο και τον έστειλε στην Ισπανία με πιστά στρατεύματα, για να καταστείλει την εξέγερση του Γερόντιου. Οι λόγοι της εξέγερσης του Γερόντιου είναι ασαφείς. Είναι πιθανό ότι η προώθηση του Κώνστα στον θρόνο ήταν αποτέλεσμα της εξέγερσης του Γερόντιου, αλλά είναι επίσης πιθανό ο στρατηγός να επαναστάτησε μόνο και μόνο λόγω του διορισμού του Κώνστα.

Για να αντιμετωπίσει τον Κωνσταντίνο, ο Γερόντιος συμμάχησε με τους Βάνδαλους, τους Αλανούς και τους Σουήβους, οι οποίοι είχαν εισέλθει στη Γαλατία το 407. Μία Φραγκική εξέγερση προκατέλαβε τον Κωνσταντίνο, ο οποίος αναγκάστηκε να μειώσει την πίεσή του στον Γερόντιο και οι Φράγκοι και οι σύμμαχοί τους μπήκαν στην Ισπανία, όπου έγιναν όχληση για τον Γερόντιο.

Πέρασε το έτος 410 αμυνόμενος κατά του Κώνστα και το 411 ο Γερόντιος επέτυχε να πολιορκήσει τον νεαρό Αύγουστο στη Βιέννη, να τον αιχμαλωτίσει και να τον σκοτώσει. Στη συνέχεια μετακόμισε στην Αρελάτη, όπου πολιόρκησε τον Κωνσταντίνο. Ωστόσο, ενώ ο Κωνσταντίνος αντιστεκόταν ακόμη, ο στρατηγός του Ονώριου Κωνστάντιος έφτασε από την Ιταλία με στρατό. Οι περισσότεροι στρατιώτες του Γερόντιου τον εγκατέλειψαν και πήγαν στον Κωνστάντιο (Γ΄). Έτσι ο Γερόντιος υποχρεώθηκε να καταφύγει πίσω στην Ισπανία με λίγους πιστούς υποστηρικτές.

Όταν τα ισπανικά στρατεύματα έμαθαν την ήττα του Γερόντιου, αποφάσισαν να τον ξεφορτωθούν. Σύμφωνα με τον Σωζομενό, τα ισπανικά στρατεύματα απέκλεισαν τον Γερόντιο και τους συνεργάτες του σε μία οικία. Ο Γερόντιος κράτησε μακριά τους επιτιθέμενους, πυροβολώντας τους με βέλη από τη στέγη της οικίας, αλλά όταν τα βέλη του τελείωσαν, οι στρατιώτες έβαλαν φωτιά στο σπίτι. Ακόμη και αν μπορούσε να είχε διαφύγει, ο Γερόντιος αρνήθηκε να το κάνει, επιλέγοντας να πεθάνει με τη γυναίκα του. Πρώτα σκότωσε τη γυναίκα του και τον πιστό του συνεργάτη Άλαν και μετά αυτοκτόνησε.

Πηγές

• Kulikowski, Michael, Late Roman Spain and Its Cities, Johns Hopkins University Press, 2004,(ISBN 0-8018-7978-7), σελ. 157-160.