Γεώργιος Βρούτος

Έλληνας γλύπτης

Ο Γεώργιος Βρούτος (Αθήνα, 1843 - Αθήνα, 10 Ιανουαρίου 1909) ήταν φημισμένος Έλληνας γλύπτης του 19ου αιώνα.

Γεώργιος Βρούτος
Γέννηση1843[1]
Αθήνα
Θάνατος1909
Αθήνα
Χώρα πολιτογράφησηςΕλλάδα
Ιδιότηταγλύπτης
Σημαντικά έργαΑνδρέας Συγγρός, Κωνσταντίνος Ζάππας, Γεώργιος Αβέρωφ, Ο ανδριάντας του Αδαμάντιου Κοραή, Προτομή του Ιωάννη Κουτλιμπανά, Λάρισα και Ανδριάντας του Διονυσίου Σολωμού, μουσείο, Ζάκυνθος
Commons page Σχετικά πολυμέσα
Για για τον Ρωμαίο πολιτικό, δείτε: Μάρκος Ιούνιος Βρούτος.

Βιογραφικά στοιχεία

Επεξεργασία

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1843 και είχε ρίζες από την Κρήτη. Σπούδασε από το 1859 μέχρι το 1864 γλυπτική στη Σχολή Καλών Τεχνών υπό τον Γεώργιο Φυτάλη[2] και παράλληλα έλαβε μαθήματα μαρμαροτεχνίας στο εργαστήριο του γνωστού καθηγητή και γλύπτη Ιωάννη Κόσσου.[2][3][4] To 1866, μετέβη στη Ρώμη με υποτροφία της βασίλισσας Όλγας, όπου και παρέμεινε για μια τριετία, σπουδάζοντας υπό την επίβλεψη των Κανόβα Άνταμο Ταντολίνι και Φίλιπο Νιακαρίνι.[3] Κατά τη διάρκεια της παραμονής του στην Ιταλία, εργάστηκε για λογαριασμό Ιταλού τραπεζίτη. Με την επιστροφή του στην Ελλάδα το 1873, άνοιξε δικό του εργαστήριο γλυπτικής στην Πλάκα και το 1883 διορίστηκε καθηγητής πλαστικής στη Σχολή Καλών Τεχνών, ως διάδοχος του Λεωνίδα Δρόση που είχε μόλις πεθάνει. Αυτή τη θέση, ο Βρούτος την διατήρησε μέχρι το θάνατό του. Το 1888 ανακηρύχτηκε μέλος της Ακαδημίας Καλών Τεχνών του Παρισιού.[3] Παράλληλα, υπήρξε ένα από τα ιδρυτικά μέλη της Ιστορικής και Εθνολογικής Εταιρείας της Ελλάδος.[5]

Απεβίωσε στην Αθήνα, στις 10 Ιανουαρίου του 1909.[2]

Έργα της σμίλης του Βρούτου είναι ο ανδριάντας του Κοραή μπροστά στο Πανεπιστήμιο, και του Κωνσταντίνου Ζάππα μπροστά στο Ζάππειο μέγαρο. Ένας ανδριάντας βρίσκεται επίσης στην Κωνσταντινούπολη. Στο Νεκροταφείο διακρίνονται δύο μνημεία του καλλιτέχνη: το μνημείο του Παπαδάκη και αυτό του Ράλλη. Το μουσείο της Βοστώνης αγόρασε τα αγάλματα του Αχιλλέα και του Πάρι, και τα δύο καλλιτεχνικές κατασκευές από τον Βρούτο. Έργο απροσδόκητα τολμηρό είναι το «Πνεύμα του Κοπέρνικου» το οποίο βρίσκεται στην Εθνική Πινακοθήκη. Χαρακτηρίζεται ως ένα «θαύμα της τεχνικής».[6] Ο καλλιτέχνης δημιουργεί την αίσθηση ότι το σώμα του φτερωτού δαίμονα πετάει, καθώς πάει να πέσει στη γήινη σφαίρα, ενώ στηρίζεται σε ένα ρούχο, που έχει ήδη τσακίσει. Μοιάζει να έχει σπάσει το νόμο της βαρύτητας. Ανάλογη συνέχεια δεν υπήρξε στη δημιουργία του.[6]

Παραπομπές

Επεξεργασία
  1. (Αγγλικά) Union List of Artist Names. 500123642. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  2. 2,0 2,1 2,2 Εμπρός, Κυριακή 11 Ιανουαρίου 1909.
  3. 3,0 3,1 3,2 «Εθνική Πινακοθήκη: Βρούτος Γεώργιος». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Απριλίου 2015. Ανακτήθηκε στις 5 Φεβρουαρίου 2015. 
  4. Δερμιτζάκη, Αικατερίνη (2013), σελ. 222.
  5. Δερμιτζάκη, Αικατερίνη (2013), σελ. 221 - 222.
  6. 6,0 6,1 Μαρίνος Καλλιγάς, Ζωγραφική, γλυπτική, χαρακτική, Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, Εκδοτική Αθηνών, τομ. ΙΓ (1977), σελ.542
  • Αικατερίνη Δερμιτζάκη (2013). Το Εθνικό Ιστορικό Μουσείο της Ιστορικής και Εθνολογικής Εταιρείας της Ελλάδος: ίδρυση, συλλεκτική πολιτική και άλλες δράσεις (1882-1926). Αθήνα: Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. 
  • Παύλος Διομήδης (1894). Εικονογραφημένη Εστία. Αθήνα: Γεώργιος Δροσίνης, Τυπογραφείο της Εστίας. σελίδες 40-43. Ανακτήθηκε στις 4 Απριλίου 2010. 
  • Ζέττα Αντωνοπούλου, Τα γλυπτά της Αθήνας. Υπαίθρια γλυπτική 1834-2004, Ποταμός, 2003
  • Τώνια Γιαννουδάκη, Υπαίθρια γλυπτά του δήμου Αθηναίων 1832-1922, μεταπτυχιακή εργασία, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, Τμήμα Αρχαιολογίας και Ιστορίας της Τέχνης, Θεσσαλονίκη 1994
  • Τώνια Γιαννουδάκη, Εθνική Γλυπτοθήκη. Μόνιμη συλλογή, Εθνική Πινακοθήκη-Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτζου, Αθήνα 2006
  • Αντωνία Γιαννουδάκη, Εθνική Πινακοθήκη και Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτζου, Ίδρυμα Ευριπίδη Κουτλίδη. Η συλλογή νεοελληνικής γλυπτικής και η ιστορία της 1900-2006 (διδακτορική διατριβή), Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας, Τομέας Ιστορίας της Τέχνης, Θεσσαλονίκη 2009 (http://ikee.lib.auth.gr/record/115849) (7/5/2015)
  • Δ.Ι.Κ., «Γεώργιος Βρούτος», Πινακοθήκη, έτος Η΄, τ. 96, Φεβρουάριος 1909, σ. 234-237 (http://pleias.lis.upatras.gr/index.php/pinakothiki/article/view/35933/35913 Αρχειοθετήθηκε 2020-03-04 στο Wayback Machine. ) (21/4/2015)
  • Exposition universelle internationale de 1878 à Paris. Catalogue officiel publié par le commissariat general, tome 1, Paris, Imprimerie nationale (http://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k90423k/f326.image.r=Catalogue%20general%20officiel%20de%20l%27%20Exposition%20Universelle%20de%201878.langEN) (21/4/2015)
  • Exposition universelle de 1889. Catalogue illustré des beaux-arts, 1789-1889 / publié sous la direction de F.-G. Dumas, L. Danel (Lille) (http://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k432827w/f98.image) (21/4/2015)
  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών. Ζωγράφοι - Γλύπτες - Χαράκτες, 16ος-20ός αιώνας, επιστημονική επιμέλεια Ευγένιος Δ. Ματθιόπουλος, τόμ. 1, Μέλισσα, Αθήνα 1997-2000
  • Στέλιος Λυδάκης, Οι έλληνες γλύπτες. Η νεοελληνική γλυπτική. Ιστορία-τυπολογία-λεξικό γλυπτών, τόμ. 5, Μέλισσα, Αθήνα 1981
  • Στέλιος Λυδάκης, Η νεοελληνική γλυπτική. Ιστορία, τυπολογία, Μέλισσα, Αθήνα, 2011
  • Ι. Μανωλικάκης, «Ένας από τους δέκα καλύτερους γλύπτας της πρώτης γενεάς, ο Γεώργιος Βρούτος», Το Βήμα, 16 Μαΐου 1954
  • Ι. Μανωλικάκης, «Γεώργιος Βρούτος. Ο αγνοημένος πρώτος αθηναίος γλύπτης», Το Βήμα της Κυριακής, 20 Απριλίου 1969
  • Ελένη Μάργαρη, Η γυναίκα στη νεοελληνική γλυπτική, Ιωάννινα 2014
  • Ηλίας Μυκονιάτης, Νεοελληνική γλυπτική, στη σειρά Ελληνική τέχνη, Εκδοτική Αθηνών, Αθήνα 1996
  • Γρηγόριος Ξενόπουλος, «Γεώργιος Βρούτος», Εικονογραφημένη Εστία 1894, σ. 40-43
  • Αλεξ. Περδικίδης, «Γ. Βρούτος», Πινακοθήκη, έτος Δ΄, τ. μ-μα΄, Ιούνιος-Ιούλιος 1904, σ. 78-79  (http://pleias.lis.upatras.gr/index.php/pinakothiki/article/view/31705/31687[νεκρός σύνδεσμος]) (21/4/2015)
  • Χρύσανθος Χρήστου – Μυρτώ Κουμβακάλη-Αναστασιάδη, Νεοελληνική γλυπτική 1800-1940, έκδοση Εμπορικής Τραπέζης της Ελλάδος, Αθήνα 1982

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Επεξεργασία