Γιάκοπο Τιέπολο
Ο Γιάκοπο Τιέπολο (στα ιταλικά: Jacopo Tiepolo, πέθανε στις 19 Ιουλίου 1249), γνωστός και ως Τζάκομο Τιέπολο (Giacomo Tiepolo) ήταν Δόγης της Βενετίας (1229 - 1249). Είχε υπηρετήσει την Δημοκρατία της Βενετίας σαν πρώτος Βενετός Δούκας της Κρήτης (1209 - 1214) και δυο φορές σαν Ποντεστά της Κωνσταντινούπολης (1218 - 1220 και 1224 - 1227). Η πρώτη φορά συνδέθηκε με την σύλληψη και τον μυστηριώδη θάνατο του Λατίνου αυτοκράτορα Πέτρου Β΄ του Κουρτεναί, την ίδια εποχή ο Γιάκοπο ήταν ο πραγματικός κυβερνήτης στην Λατινική Αυτοκρατορία και έκλεισε όλες τις συνθήκες με την Αίγυπτο και τους Σελτζούκους.[2]
| Γιάκοπο Τιέπολο | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Jacopo Tiepolo (Ιταλικά) |
| Γέννηση | Δεκαετία του 1160 Βενετία |
| Θάνατος | 19 Ιουλίου 1249 Βενετία |
| Τόπος ταφής | Σάντι Τζοβάνι ε Πάολο |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βενετική Δημοκρατία |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | διπλωμάτης πολιτικός |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Βαλντράντα της Σικελίας[1] |
| Τέκνα | Λορέντσο Τιέπολο |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Δόγης της Βενετίας (1229–1249) Ποδεστάς του Τρεβίζο (1221–1222) Ποντεστά της Κωνσταντινούπολης (1218–1220) Ποδεστάς του Τρεβίζο (1227–1228) |
| Θυρεός | |
 | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Δούκας της Κρήτης Επεξεργασία
Ο Βονιφάτιος ο Μομφερρατικός πούλησε την Κρήτη στην Δημοκρατία της Βενετίας, ο Γιάκοπο Τιέπολο απεστάλη από την μητρόπολη με αποστολή να εδραιώσει την Βενετική διοίκηση στο νησί.[3][4] Ο Τιέπολο επέβλεψε προσωπικά την μεταφορά των νέων εποίκων από την Μητρόπολη.[5] Οι γηγενείς Έλληνες κάτοικοι επαναστάτησαν σύντομα αφού τους υποκίνησε σε αυτό η Δημοκρατία της Γένοβας που βρισκόταν σε σύγκρουση με την Βενετία (1211). Ο Γιάκοπο Τιέπολο κάλεσε σε βοήθεια τον πρώτο Δούκα του Αρχιπελάγους Μάρκο Α΄ Σανούδο, επίσης Βενετό για να καταπνίξει την εξέγερση. Ο Μάρκος Σανούδος τα κατάφερε επιτυχώς αλλά στην συνέχεια συνέλαβε και τον ίδιο τον Γιάκοπο Τιέπολο και διεκδίκησε την Κρήτη για τον εαυτό του. Μετά από μερικές διπλωματικές αποστολές ο Μάρκος Σανούδος παραιτήθηκε από τις αξιώσεις του και επέστρεψε στην Νάξο (1213).[6]
Ποντεστά της Κωνσταντινούπολης Επεξεργασία
Μετά από την επιτυχημένη θητεία του στην θέση του πρώτου δούκα της Κρήτης η Δημοκρατία της Βενετίας τον διόρισε Ποντεστά της Κωνσταντινούπολης που ήταν πρωτεύουσα στην Λατινική Αυτοκρατορία και κυβερνήτη της τοπικής Ενετικής κοινότητας.[7][8] Παρέμεινε στην θέση αυτή δύο χρόνια, ο Θεόδωρος Α΄ Λάσκαρης τον Αύγουστο του 1219 και ο Σουλτάνος του Ρουμ Καϊκοβάδης Α΄ τον Μάρτιο του 1220 έκλεισαν μαζί του ειρηνικές συνθήκες.[9][10] Η επιτυχημένη θητεία τον οδήγησε στην προαγωγή του σε Δεσπότη και "κυβερνήτη του ενάμισυ τετάρτου της Ρωμανίας", τίτλο που κατείχε μέχρι τότε ο Δόγης.[11] Τον Σεπτέμβριο του 1219 που πέθανε η αυτοκράτειρα Γιολάντα της Φλάνδρας ήταν μαζί με τον Κόνον ντε Μπετύν οι δύο ισχυρότεροι μεγιστάνες της αυτοκρατορίας.[12] Τον Ιανουάριο του 1221 ενώ ο Τιέπολο βρισκόταν στην Ρώμη ο νέος Λατίνος πατριάρχης της Κωνσταντινούπολης Ματθαίος παραχώρησε τα δικαιώματα του στην εκκλησία της Βενετίας στον πατριάρχη του Γκράντο.[13][14] Στα τέλη της ίδιας χρονιάς ο Γιάκοπο Τιέπολο διορίστηκε Ποντεστά του Τρεβίζο, από αυτή την θέση έκλεισε ειρήνη που ευνοούσε τον πατριάρχη Μπέρτολντ της Ακουιλέιας.[15] Τον Ιανουάριο του 1221 ο Τιέπολο πήγε στην Ρώμη, ζήτησε από τον πάπα Ονώριο Γ΄ να καταργηθούν οι κυρώσεις που είχαν υποστεί οι Βενετοί κάτοικοι της Λατινικής αυτοκρατορίας.[16][17] Στην συνέχεια απέπλευσε στην Κωνσταντινούπολη όπου διορίστηκε για δεύτερη φορά Ποντεστά, ο Λατίνος αυτοκράτορας Ροβέρτος του Κουρτεναί επικύρωσε τα προνόμια των Βενετών της Λατινικής αυτοκρατορίας.[18][19] Δεν είναι γνωστό ούτε πότε έληξε η θητεία του ούτε ποιος τον διαδέχθηκε, το βέβαιο είναι ότι το φθινόπωρο του 1224 είχε αναχωρήσει από την Κωνσταντινούπολη.[20] Την άνοιξη του 1227 ο Γιάκοπο Τιέπολο βρέθηκε στην Ρώμη, στα τέλη της ίδιας χρονιάς διορίστηκε για δεύτερη φορά Ποντεστά του Τρεβίζο, στην θητεία του υπήρχε έντονη νομοθετική δραστηριότητα.[21] Την επόμενη χρονιά (1228) επέστρεψε στην Βενετία και διορίστηκε δουκικός σύμβουλος.[22]
Δόγης της Βενετίας Επεξεργασία
Ο Γιάκοπο Τιέπολο εξελέγη δόγης της Βενετίας (6 Μαρτίου 1229) έναν μήνα μετά την παραίτηση του προκατόχου του Πιέτρο Τζιάνι. Στην διαδικασία εκλογής του δημιουργήθηκε πρόβλημα όταν ισοψήφησε με 20 ψήφους με τον αντίπαλο του Μαρίνο Ντάντολο ανιψιό του Ενρίκο Ντάντολο και Άρχοντα της Άνδρου. Το πρόβλημα λύθηκε τελικά με κλήρωση που εξέλεξε τον Γιάκοπο, ο τρόπος εκλογής του τον έφερε σε σκληρή σύγκρουση με την Οικογένεια Ντάντολο που ήταν από τις ισχυρότερες και πιο πλούσιες στην Βενετία.[23] Ο Γιάκοπο αποφάσισε να αποτρέψει παρόμοια περιστατικά στο μέλλον, ανέβασε τους εκλέκτορες σε 41 ώστε να μην δημιουργηθεί ξανά πρόβλημα ισοψηφίας, πριν την άνοδο του υπέγραψε διάταγμα που περιόριζε σημαντικά τις εξουσίες του.[24]
Σύγκρουση με τον αυτοκράτορα Φρειδερίκο Β΄ Επεξεργασία
Παρά την εγκάρδια υποδοχή του αυτοκράτορα Φρειδερίκου Β΄ στην Βενετία (1232) οι σχέσεις της Βενετίας με την Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία χειροτέρευσαν επικίνδυνα (1239), η Βενετία ενώθηκε με την Λομβαρδική Λίγκα και πολέμησε τον σύμμαχο του αυτοκράτορα Εντζελίνο Γ΄ ντα Ρομανό. Στις μάχες που ακολούθησαν ο γιος του δόγη Πιέτρο Τιέπολο συνελήφθη αιχμάλωτος στην μάχη του Κορτενουόβα (27 Νοεμβρίου 1237), μεταφέρθηκε στο κάστρο του αυτοκράτορα στο Τρανί και κρεμάστηκε χειροτερεύοντας περισσότερο τις σχέσεις τους.
Κυβέρνηση Επεξεργασία
_-_Tomb_of_Jacopo_e_Lorenzo_Tiepolo.jpg)
Ο Γιάκοπο Τιέπολο προχώρησε σε σημαντικές αλλαγές στην Βενετία, κωδικοποίησε την νομοθεσία σε πέντε τόμους εργασία που είχε ξεκινήσει ο Ενρίκο Ντάντολο πριν από 50 χρόνια. Ο Τιέπολο δώρισε επίσης γη στο Τάγμα των Δομινικανών και στο Τάγμα των Φραγκισκανών (1234) στην οποία ανεγέρθησαν δυο νέες εκκλησίες : ο Ναός Αγίων Ιωάννου και Παύλου και η Σάντα Μαρία Γκλοριόζα ντέι Φράρι. Ο Γιάκοπο Τιέπολο παραιτήθηκε και αποσύρθηκε στην κύρια κατοικία του στο Σαντ'Αγκοστίνο, τα Βενετικά Χρονικά του Αντρέα Ντάντολο καταγράφουν ότι τα ανάκτορα των Δόγηδων έμειναν κλειστά από την παραίτηση του δόγη στις 2 Μαρτίου μέχρι τον θάνατο του στις 19 Ιουλίου. Τάφηκε στον Ναό Αγίων Ιωάννου και Παύλου.
Οικογένεια Επεξεργασία
Παντρεύτηκε σε πρώτο γάμο την Μαρία Στορλάτο με την οποία απέκτησε :
- Λορέντσο Τιέπολο, δόγης της Βενετίας (1268 - 1275)
- Πιέτρο Τιέπολο, ποδεστάς της Πάντοβα που θανατώθηκε από τον αυτοκράτορα.
- Τζοβάννι
Παντρεύτηκε σε δεύτερο γάμο μετά τον θάνατο της Μαρίας (1240) την Βαλντράντα της Σικελίας κόρη του Ταγκρέδου της Σικελίας με την οποία απέκτησε δυο παιδιά άγνωστης ταυτότητας που πέθαναν περίπου μαζί με τον πατέρα τους. Η Βαλντράντα πέθανε τρία χρόνια μετά τον σύζυγο της.[25]
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ p70429.htm#i704288. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2020.
- ↑ Donald M. Nicol, Byzantium and Venice: A study in diplomatic and cultural relations (Cambridge: University Press, 1988), pp. 162-164
- ↑ Pozza 2019
- ↑ Jacoby 2006, σ. 69
- ↑ Jacoby 2006, σ. 69
- ↑ Pozza 2019
- ↑ Pozza 2019
- ↑ Jacoby 2006, σ. 69
- ↑ Pozza 2019
- ↑ Jacoby 2006, σ. 69
- ↑ Pozza 2019
- ↑ Pozza 2019
- ↑ Pozza 2019
- ↑ Jacoby 2006, σ. 69
- ↑ Pozza 2019
- ↑ Pozza 2019
- ↑ Jacoby 2006, σ. 70
- ↑ Pozza 2019
- ↑ Jacoby 2006, σσ. 70-71
- ↑ Jacoby 2006, σσ. 70-71
- ↑ Pozza 2019
- ↑ Pozza 2019
- ↑ John Jeffries Martin and Dennis Romano, Venice Reconsidered: The History and Civilization of an Italian City-state, p. 77-81
- ↑ John Julius Norwich A History of Venice (London: Penguin Books), p. 151
- ↑ Edgcumbe Staley The Dogaressas of Venice: The Wives of the Doges (London: T. W. Laurie, 1910), σσ. 97-99
Πηγές Επεξεργασία
- Donald M. Nicol, Byzantium and Venice: A study in diplomatic and cultural relations (Cambridge: University Press, 1988)
- Edgcumbe Staley The Dogaressas of Venice: The Wives of the Doges (London: T. W. Laurie, 1910)
- John Jeffries Martin and Dennis Romano, Venice Reconsidered: The History and Civilization of an Italian City-state
- John Julius Norwich A History of Venice (London: Penguin Books)
