Γιάκοπο Τιέπολο
Ο Γιάκοπο Τιέπολο (στα ιταλικά: Jacopo Tiepolo, πέθανε στις 19 Ιουλίου 1249), γνωστός και ως Τζάκομο Τιέπολο (Giacomo Tiepolo) ήταν Δόγης της Βενετίας (1229 - 1249). Είχε υπηρετήσει την Δημοκρατία της Βενετίας σαν πρώτος Βενετός Δούκας της Κρήτης και δυο φορές σαν Ποδεστάς στην Κωνσταντινούπολη (1218 - 1220 και 1224 - 1227). Η πρώτη φορά συνδέθηκε με την σύλληψη και τον μυστηριώδη θάνατο του Λατίνου αυτοκράτορα Πέτρου Β΄ του Κουρτεναί, την ίδια εποχή ο Γιάκοπο ήταν ο πραγματικός κυβερνήτης στην Λατινική Αυτοκρατορία και έκλεισε όλες τις συνθήκες με την Αίγυπτο και τους Σελτζούκους.[1]
| Γιάκοπο Τιέπολο | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Jacopo Tiepolo (Ιταλικά) |
| Γέννηση | 12ος αιώνας Βενετία |
| Θάνατος | 19 Ιουλίου 1249 Βενετία |
| Τόπος ταφής | Σάντι Τζοβάνι ε Πάολο |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βενετική Δημοκρατία |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | διπλωμάτης πολιτικός |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Βαλντράντα της Σικελίας |
| Τέκνα | Λορέντσο Τιέπολο |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Δόγης της Βενετίας (1229–1249) Ποδεστάς του Τρεβίζο (1221–1222) |
| Θυρεός | |
 | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Δούκας της ΚρήτηςΕπεξεργασία
Γεννημένος το δεύτερο μισό του 12ου αιώνα διεκδίκησε την θέση του δούκα της Κρήτης (1212) ή Δούκα της Κανδίας κατά την Ιταλική ορολογία. Την περίοδο που κυβέρνησε αμφισβητήθηκε σκληρά από τους Έλληνες υπηκόους του με αποκορύφωμα την ανατροπή και την σύλληψη του από τον Βενετό Δούκα του Αρχιπελάγους Μάρκο Α΄ Σανούδο. Η επιτυχία του ωστόσο ήταν σύντομη, ο στόλος της Βενετίας έφτασε και ανακατέλαβε το νησί.
Δόγης της ΒενετίαςΕπεξεργασία
Ο Γιάκοπο Τιέπολο εξελέγη δόγης της Βενετίας (6 Μαρτίου 1229) έναν μήνα μετά την παραίτηση του προκατόχου του Πιέτρο Τζιάνι. Στην διαδικασία εκλογής του δημιουργήθηκε πρόβλημα όταν ισοψήφησε με 20 ψήφους με τον αντίπαλο του Μαρίνο Ντάντολο ανιψιό του Ενρίκο Ντάντολο και Άρχοντα της Άνδρου. Το πρόβλημα λύθηκε τελικά με κλήρωση που εξέλεξε τον Γιάκοπο, ο τρόπος εκλογής του τον έφερε σε σκληρή σύγκρουση με την Οικογένεια Ντάντολο που ήταν από τις ισχυρότερες και πιο πλούσιες στην Βενετία.[2] Ο Γιάκοπο αποφάσισε να αποτρέψει παρόμοια περιστατικά στο μέλλον, ανέβασε τους εκλέκτορες σε 41 ώστε να μην δημιουργηθεί ξανά πρόβλημα ισοψηφίας, πριν την άνοδο του υπέγραψε διάταγμα που περιόριζε σημαντικά τις εξουσίες του.[3]
Σύγκρουση με τον αυτοκράτορα Φρειδερίκο Β΄Επεξεργασία
Παρά την εγκάρδια υποδοχή του αυτοκράτορα Φρειδερίκου Β΄ στην Βενετία (1232) οι σχέσεις της Βενετίας με την Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία χειροτέρευσαν επικίνδυνα (1239), η Βενετία ενώθηκε με την Λομβαρδική Λίγκα και πολέμησε τον σύμμαχο του αυτοκράτορα Εντζελίνο Γ΄ ντα Ρομανό. Στις μάχες που ακολούθησαν ο γιος του δόγη Πιέτρο Τιέπολο συνελήφθη αιχμάλωτος στην μάχη του Κορτενουόβα (27 Νοεμβρίου 1237), μεταφέρθηκε στο κάστρο του αυτοκράτορα στο Τρανί και κρεμάστηκε χειροτερεύοντας περισσότερο τις σχέσεις τους.
ΚυβέρνησηΕπεξεργασία
Ο Γιάκοπο Τιέπολο προχώρησε σε σημαντικές αλλαγές στην Βενετία, κωδικοποίησε την νομοθεσία σε πέντε τόμους εργασία που είχε ξεκινήσει ο Ενρίκο Ντάντολο πριν από 50 χρόνια. Ο Τιέπολο δώρισε επίσης γη στο Τάγμα των Δομινικανών και στο Τάγμα των Φραγκισκανών (1234) στην οποία ανεγέρθησαν δυο νέες εκκλησίες : ο Ναός Αγίων Ιωάννου και Παύλου και η Σάντα Μαρία Γκλοριόζα ντέι Φράρι. Ο Γιάκοπο Τιέπολο παραιτήθηκε και αποσύρθηκε στην κύρια κατοικία του στο Σαντ'Αγκοστίνο, τα Βενετικά Χρονικά του Αντρέα Ντάντολο καταγράφουν ότι τα ανάκτορα των Δόγηδων έμειναν κλειστά από την παραίτηση του δόγη στις 2 Μαρτίου μέχρι τον θάνατο του στις 19 Ιουλίου. Τάφηκε στον Ναό Αγίων Ιωάννου και Παύλου.
ΟικογένειαΕπεξεργασία
Παντρεύτηκε σε πρώτο γάμο την Μαρία Στορλάτο με την οποία απέκτησε :
- Λορέντσο Τιέπολο, δόγης της Βενετίας (1268 - 1275)
- Πιέτρο Τιέπολο, ποδεστάς της Πάντοβα που θανατώθηκε από τον αυτοκράτορα.
- Τζοβάννι
Παντρεύτηκε σε δεύτερο γάμο μετά τον θάνατο της Μαρίας (1240) την Βαλντράντα της Σικελίας κόρη του Ταγκρέδου της Σικελίας με την οποία απέκτησε δυο παιδιά άγνωστης ταυτότητας που πέθαναν περίπου μαζί με τον πατέρα τους. Η Βαλντράντα πέθανε τρία χρόνια μετά τον σύζυγο της.[4]
ΠαραπομπέςΕπεξεργασία
- ↑ Donald M. Nicol, Byzantium and Venice: A study in diplomatic and cultural relations (Cambridge: University Press, 1988), pp. 162-164
- ↑ John Jeffries Martin and Dennis Romano, Venice Reconsidered: The History and Civilization of an Italian City-state, p. 77-81
- ↑ John Julius Norwich A History of Venice (London: Penguin Books), p. 151
- ↑ Edgcumbe Staley The Dogaressas of Venice: The Wives of the Doges (London: T. W. Laurie, 1910), σσ. 97-99
ΠηγέςΕπεξεργασία
- Donald M. Nicol, Byzantium and Venice: A study in diplomatic and cultural relations (Cambridge: University Press, 1988)
- Edgcumbe Staley The Dogaressas of Venice: The Wives of the Doges (London: T. W. Laurie, 1910)
- John Jeffries Martin and Dennis Romano, Venice Reconsidered: The History and Civilization of an Italian City-state
- John Julius Norwich A History of Venice (London: Penguin Books)
