Βικιπαίδεια

Γιούλια Τιμοσένκο

Ουκρανή πολιτικός

Η Γιούλια Βολοντίμιριβνα Τιμοσένκο (Ю́лія Володи́мирівна Тимоше́нко, 27 Νοεμβρίου 1960) είναι Ουκρανή πολιτικός και πρωθυπουργός της Ουκρανίας από τις 24 Ιανουαρίου ως τις 8 Σεπτεμβρίου του 2005 και ξανά από τις 18 Δεκεμβρίου 2007 ως τις 4 Μαρτίου 2010.

Γιούλια Τιμοσένκο
Πρωθυπουργός της Ουκρανίας
Περίοδος
18 Δεκεμβρίου 2007 – 4 Μαρτίου 2010
ΠρόεδροςΒίκτορ Γιούστσενκο
ΠροκάτοχοςΒίκτορ Γιανουκόβιτς
ΔιάδοχοςΑλεξάντερ Τουρτσίνοφ
Περίοδος
24 Ιανουαρίου 2005 – 8 Σεπτεμβρίου 2005
ΠρόεδροςΒίκτορ Γιούστσενκο
ΠροκάτοχοςΜίκολα Αζάροβ
ΔιάδοχοςΓιούρι Γεχανούροφ
Προσωπικά στοιχεία
Γέννηση27 Νοεμβρίου 1960 (59 ετών), Ντνιπροπετρόφσκ
ΕθνότηταΟυκρανική
ΥπηκοότηταΟυκρανική
Πολιτικό κόμμαΠανουκρανική Ένωση
ΣύζυγοςOleksandr Tymošenko (από 1979)
ΠαιδιάJevhenija Tymošenko
ΣπουδέςDnipro University of Technology
Εθνικό Πανεπιστήμιο Όλεγκ Γκόντσαρ στο Ντνίπρο
ΕπάγγελμαΠολιτικός Οικονομολόγος
ΒραβεύσειςMiner's Glory 2nd class
Miner's Glory 3rd class
Order of the Great September Revolution 1969 (2009)
Order of the holy Great Martyr Barbara 2nd class (1998)
Σταυρού Παναγίου Τάφου (2009)
Υπογραφή
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Γεννήθηκε στις 27 Νοεμβρίου του 1960 και είναι αρχηγός του κόμματος της Πανουκρανικής Ένωσης «Πατρίδα» καθώς επίσης και του "Συνασπισμού Τιμοσένκο". Προτού ανέλθει στην πρωθυπουργία και γίνει η πρώτη γυναίκα Πρωθυπουργός στη χώρα της, η Τιμοσένκο διαδραμάτισε σημαίνοντα ρόλο στην Πορτοκαλί Επανάσταση και τα δυτικά ΜΜΕ της έδωσαν το προσωνύμιο της "Ιωάννας της Λωρραίνης της Ουκρανίας".[1] Πριν γίνει πολιτικός σταδιοδρόμησε ως επιχειρηματίας στο χώρο της βιομηχανίας φυσικού αερίου και έγινε πλούσια, μια από τους "ολιγάρχες" των πρώην Σοβιετικών Δημοκρατιών.

Στις 28 Ιουλίου του 2005 ψηφίστηκε από το περιοδικό "Φορμπς" ως η τρίτη ισχυρότερη γυναίκα στον πλανήτη, μετά την Κοντολίζα Ράις και τη Γου Γι.[2]

Το 2009 έλαβε το χρίσμα από το κόμμα της για τις προεδρικές εκλογές του 2010, στις οποίες ηττήθηκε από τον Βίκτορ Γιανουκόβιτς. Μετά την ήττα της, ασκήθηκε εναντίον της δίωξη για κακοδιαχείρηση την περίοδο της θητείας της και καταδικάστηκε σε φυλάκιση επτά ετών. Η δίωξη και η καταδίκη της γενικά θεωρήθηκε προσπάθεια πολιτικής της εξόντωσης. Αποφυλακίστηκε το 2014, έπειτα από τις αντικυβερνητικές διαδηλώσεις στην Ουκρανία. Αμέσως μετά την αποφυλάκισή της, εμφανίστηκε στην πλατεία Ανεξαρτησίας και απευθύνθηκε στους διαδηλωτές, ζητώντας τους να συνεχίσουν τις κινητοποιήσεις. Η Τιμοσένκο μπορεί να διεκδικήσει ξανά την Πρωθυπουργία ή την Προεδρία της Ουκρανίας, καθώς η καταδίκη της θεωρείται ως μη γενόμενη σύμφωνα με νόμο που ψήφισε η Ουκρανική βουλή.

Οικογένεια και σπουδές

Επεξεργασία

Η Γιούλια Τιμοσένκο γεννήθηκε στις 27 Νοεμβρίου του 1960 στο Ντνιπροπετρόφσκ, το οποίο τότε ανήκε, όπως και ολόκληρη η Ουκρανία, στην Σοβιετική Ένωση. Η Τιμοσένκο μεγάλωσε με την μητέρα της Λουντμίλα, καθώς ο πατέρας της Βολοντίμιρ Αμπράμοβιτς εγκατέλειψε την οικογένειά του όταν αυτή ήταν ακόμα παιδί. Το 1979 παντρεύτηκε με τον Ολεξάντρ Τιμοσένκο, με τον οποίο απέκτησαν αργότερα μία κόρη, την Ευγενία. Η τελευταία ήταν παντρεμένη με Άγγλο τραγουδιστή της ροκ, τον Σιν Καρ.

Το 1978 εγγράφηκε στο τμήμα Αυτοματισμού και Τηλεμηχανικής του Μεταλλευτικού Ινστιτούτου του Ντνιπροπετρόφσκ (το σημερινό Εθνικό Μεταλλευτικό Πανεπιστήμιο της Ουκρανίας), αλλά ένα χρόνο αργότερα μεταγράφηκε στην οικονομική σχολή του Περιφερειακού Πανεπιστημίου του Ντνιπροπετρόφσκ με ειδίκευση στην κυβερνητική μηχανική. Αποφοίτησε το 1984.

Εργάστηκε ως μηχανικός οικονομίας, ενώ ίδρυσε και δικές της εταιρείες μαζί με τον σύζυγό της. Ανάμεσα στις τελευταίες ήταν και μια πετρελαϊκή εταιρία με ειδίκευση αρχικά στη διανομή πετρελαίου για αγροτικές δραστηριότητες. Η συγκεκριμένη εταιρία, που αργότερα μετεξελίχθηκε στην «Ενωμένα Ενεργειακά Συστήματα Ουκρανίας» (Єдині енергетичні системи України) κατάφερε από το 1995 έως το τέλος του 1996, με την Τιμοσένκο ως πρόεδρο, να γίνει ο κύριος μεταφορέας Ρωσικού φυσικού αερίου στην Ουκρανία. Την περίοδο αυτή η Τιμοσένκο απέκτησε σημαντική φήμη στον επιχειρηματικό κόσμο, στον τομέα της ενέργειας.

Το 1999 κατέθεσε τη διδακτορική της διατριβή με τίτλο «Πολιτειακός Κανονισμός του φορολογικού συστήματος» στο Κρατικό Οικονομικό Πανεπιστήμιο του Κιέβου.

Πολιτική καριέρα

Επεξεργασία

Εξελέγη βουλευτής το 1996 με το ποσοστό ρεκόρ του 92,3% των ψήφων και επανεξελέγη το 1998 και το 2002. Την περίοδο 1999-2001 ήταν αντιπρόεδρος της κυβέρνησης αρμόδια για ενεργειακά θέματα, θέση από την οποία καθαιρέθηκε στις αρχές του 2002 από τον Πρόεδρο Κούτσμα. Την ίδια χρονιά συνελήφθη με την κατηγορία της λαθραίας εξαγωγής αερίου, στη συνέχεια όμως απελευθερώθηκε.

Αμέσως μετά έγινε σύμβολο του αγώνα κατά του Προέδρου Κούτσμα κατά τα γεγονότα της Πορτοκαλί Επανάστασης και το περίεργο τροχαίο ατύχημα που είχε συνέπεια τον τραυματισμό της ίδιας θεωρήθηκε απόπειρα δολοφονίας εναντίον της από την κυβέρνηση.[3]

Πρωθυπουργός

Επεξεργασία

Τον Ιανουάριο του 2005 διορίστηκε προσωρινά Πρωθυπουργός, επί προεδρίας του Βίκτορ Γιουστσένκο. Το κοινοβούλιο επικύρωσε το διορισμό της στο αξίωμα, στις 4 Φεβρουαρίου του 2005, με 373 ψήφους υπέρ. Λίγο αργότερα, εξαιτίας έλλειψης στοιχείων, έκλεισαν όλες οι εκκρεμότητες της πολιτικού και της οικογένειάς της με τη δικαιοσύνη.

Η θητεία της στην πρωθυπουργία υπήρξε βραχύβια, εξαιτίας εντάσεων στο εσωτερικό της κυβέρνησης. Καθαιρέθηκε το φθινόπωρο του 2005 από τον Πρόεδρο Γιουστσένκο και νέος Πρωθυπουργός έγινε ο Γιούρι Γεχανούροφ. Στις εκλογές του 2006 ο συνασπισμός της ήρθε δεύτερος με 129 έδρες και αναμενόταν ότι θα γίνει και πάλι πρωθυπουργός. Οι συνομιλίες με το κυβερνών κόμμα και με τους Σοσιαλιστές κατέρρευσαν και η Τιμοσένκο έλαβε μέρος στις επόμενες εκλογές, το 2007.

Στις εκλογές αυτές[4] το Σοσιαλιστικό Κόμμα, σύμμαχος της Τιμοσένκο, δεν κατάφερε να πάρει πολλές έδρες. Εν τούτοις, το "Μπλοκ Τιμοσένκο" και το "Μπλοκ για την Αυτοάμυνα του Λαού-Η δική μας Ουκρανία", το οποίο σχετίζεται με τον Πρόεδρο Γιουστσένκο κινήθηκαν προς το σχηματισμό κυβέρνησης συνασπισμού.[4] Στις 15 Οκτωβρίου του 2007, οι δύο συνασπισμοί συμφώνησαν στο σχηματισμό κυβέρνησης[5] και ο Πρόεδρος Γιουστσένκο πρότεινε επίσημα την Τιμοσένκο για το αξίωμα της Πρωθυπουργού.[6]

Ωστόσο, στις 11 Δεκεμβρίου του 2007 απέτυχε, με διαφορά μιας ψήφου, να λάβει την έγκριση της Βουλής.[7] Έλαβε 225 ψήφους ενώ απαιτούνταν 226.

Τελικά, στις 18 Δεκεμβρίου του 2007 ο διορισμός της Τιμοσένκο εγκρίθηκε από το Κοινοβούλιο[8].

Πολιτική κρίση 2008

Επεξεργασία

Ο συνασπισμός της Τιμοσένκο (BYuT) και του Γιούστσενκο (OU-PSD) κινδύνευσε με κατάρρευση εξαιτίας των διαφορετικών θέσεών τους σχετικά με τον Πόλεμο στη Νότια Οσετία το 2008. Ο κυβερνητικός εταίρος κατηγόρησε την Τιμοσένκο ότι υιοθέτησε μια πιο φιλική στάση απέναντι στη Μόσχα, με σκοπό να συγκεντρώσει υποστήριξη από τη Ρωσία για τις προεδρικές εκλογές του 2010.[9] Την κατηγόρησαν επίσης ότι δεν είναι θρήσκα και ότι συνωμοτούσε εναντίον του προέδρου.[10][11][12]

Το BYuT μαζί με το Κομμουνιστικό Κόμμα της Ουκρανίας και το Κόμμα των Επαρχιών ενέκριναν νομοθεσία με σκοπό την ευκολότερη καθαίρεση του Προέδρου[13] και να μειωθούν οι εξουσίες του με ταυτόχρονη ενδυνάμωση των εξουσιών του Πρωθυπουργού. Ο συνασπισμός OU-PSD αποχώρησε από τον κυβερνητικό συνασπισμό.[14] Έτσι ξέσπασε πολιτική κρίση και μετά τη διάλυση του συνασπισμού η Τιμοσένκο προκήρυξε πρόωρες κοινοβουλευτικές εκλογές στις 8 Οκτωβρίου.[15] Αρχικά οι εκλογές είχε προγραμματιστεί να διενεργηθούν στις 7 Δεκεμβρίου του 2008,[16] όμως αργότερα αναβλήθηκαν για μετά[17] με άγνωστη ημερομηνία και την Τιμοσένκο να καθιστά σαφές ότι δεν έχει σκοπό να παραιτηθεί[18] μέχρι να σχηματιστεί νέα κυβέρνηση συνασπισμού.

Στις αρχές Δεκεμβρίου του 2008 το BYuT και το Κόμμα των Επαρχιών είχαν συνομιλίες για το σχηματισμό κυβέρνησης,[19] όμως μετά την εκλογή του Βολοντίμιρ Λίτβιν ως προέδρου του Κοινοβουλίου στις 9 Δεκεμβρίου 2008, ανακοινώθηκε ο σχηματισμός κυβέρνησης συνασπισμού ανάμεσα στη συμμαχία του Λίτβιν, στο συνασπισμό της Τιμοσένκο (BYuT) και στον φιλοπροεδρικό συνασπισμό OU-PSD[20]. Η συμφωνία υπογράφηκε από τα τρία κόμματα στις 16 Δεκεμβρίου του 2008.[21]

Στις 5 Φεβρουαρίου του 2009 η δεύτερη κυβέρνηση της Τιμοσένκο επέζησε από πρόταση μομφής στο κοινοβούλιο (η προηγούμενη είχε απορριφθεί στις 11 Ιουλίου 2008).[22]

Ήττα στις προεδρικές εκλογές του 2010

Επεξεργασία

Τον Ιούνιο του 2009 η Τιμοσένκο ανακοίνωσε σε τηλεοπτική της εμφάνιση την υποψηφιότητά της για τις προεδρικές εκλογές,[23] δηλώνοντας ότι αν θα έχανε τις εκλογές δεν θα αμφισβητούσε το αποτέλεσμα[24]. Στην εκστρατεία της υποστηρίχθηκε από πολλούς γνωστούς καλλιτέχνες, όπως η Ρουσλάνα.

Η πρωθυπουργός έλαβε στις 24 Οκτωβρίου του 2009 το χρίσμα του κόμματός της για τις προεδρικές εκλογές της 17ης Ιανουαρίου.[25] Στον πρώτο γύρο των εκλογών, ο οποίος διενεργήθηκε στις 17 Ιανουαρίου 2010, ο Γιανουκόβιτς από το Κόμμα των Περιφερειών προηγήθηκε με 35,32% των ψήφων έναντι 25,05% για την πρωθυπουργό Τιμοσένκο.[26] Την πέμπτη θέση κατέλαβε ο απερχόμενος πρόεδρος, Βίκτορ Γιουστσένκο, με 5,45% των ψήφων. Ο δεύτερος γύρος διεξήχθη στις 7 Φεβρουαρίου.[27] Νικητής αναδείχθηκε ο Γιανουκόβιτς λαμβάνοντας 48,95% έναντι 45,47%, για την Τιμοσένκο.[28][29] Η αντίπαλός του δεν παραδέχθηκε την ήττα της[30].

Οι ξένες δυνάμεις αναγνώρισαν τη νίκη του αντιπάλου της και έκαναν λόγο για καθαρά δημοκρατικές εκλογές. Στις 14 Φεβρουαρίου 2010 ο Γιανουκόβιτς ανακηρύχθηκε επίσημα από την κεντρική εκλογική επιτροπή της χώρας με διαφορά 3,48% από την αντίπαλό του (ή 888.000 ψήφων) νικητής των εκλογών.[31]

Στις 4 Μαρτίου 2010 ο κυβερνητικός συνασπισμός κατέρρευσε, καθώς απώλεσε την κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Νέος πρωθυπουργός διορίστηκε στις 11 Μαρτίου από το κοινοβούλιο ο Μίκολα Αζάροβ.

Φυλάκιση και αποφυλάκιση

Επεξεργασία

Μετά την ήττα της, ασκήθηκε κατά της Τιμοσένκο δίωξη για κακοδιαχείρηση την περίοδο της θητείας της (το διάστημα 2007-2010), σχετικά με την πώληση δικαιωμάτων για τις εκπομπές άνθρακα, ενώ διενεργήθηκε και νέα έρευνα για απόπειρα δωροδοκίας και διαφθοράς του ανώτατου δικαστηρίου της χώρας το 2003. Στις αρχές του 2011 οι δικαστικές αρχές της Ουκρανίας εξέδωσαν απαγόρευση εξόδου της από τη χώρα.[32] Στις 5 Αυγούστου οι Αρχές συνέλαβαν την Τιμοσένκο στο Κίεβο για ασέβεια προς το δικαστήριο στο οποίο δικαζόταν για κατάχρηση εξουσίας.[33] Η Τιμοσένκο, η οποία καταδικάστηκε τελικά σε ποινή 7ετούς φυλάκισης και 3ετούς στέρησης των πολιτικών της δικαιωμάτων στις 11 Οκτωβρίου, υπέβαλε στις 10 Αυγούστου προσφυγή στο Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, η οποία εκδικάστηκε τον Δεκέμβριο του 2011, αποδίδοντας την καταδίκη της σε πολιτικούς λόγους, ενώ υποστήριξε πως αντιμετώπιζε προβλήματα υγείας.[34]

Έπειτα από τις αντικυβερνητικές διαδηλώσεις το Κοινοβούλιο ψήφισε υπέρ της ανάκλησης των νόμων που οδήγησαν στην φυλάκιση την Τιμοσένκο, στις 21 Φεβρουαρίου 2014, με 310 ψήφους υπέρ έναντι 54 κατά.[35]

Η Τιμοσένκο αποφυλακίστηκε στις 22 Φεβρουαρίου 2014. Θα μπορέσει να διεκδικήσει ξανά την εκλογή της σε κάποιο αξίωμα, καθώς το ποινικό της μητρώο θα είναι λευκό, με βάση τις τελευταίες εξελίξεις.[36]

Ρωσική εισβολή στην Ουκρανία 2022

Επεξεργασία

Στα τέλη Φεβρουαρίου 2022, το γαλλικό κανάλι ειδήσεων France24 ανέφερε ότι η Τιμοσένκο προέτρεψε το ΝΑΤΟ και τα Ηνωμένα Έθνη να προστατεύσουν την Ουκρανία κλείνοντας τον ουκρανικό εναέριο χώρο και αναπτύσσοντας ειρηνευτικές δυνάμεις των Ηνωμένων Εθνών στη χώρα της.[37] Στις αρχές Απριλίου 2022, το Radio Free Europe δημοσίευσε περαιτέρω σχόλια της Τιμοσένκο σχετικά με τη ρωσική εισβολή. Σύμφωνα με πληροφορίες, δήλωσε ότι ο Βλαντιμίρ Πούτιν πιστεύει βαθιά ότι έχει μια ιστορική αποστολή να αναδημιουργήσει τη Σοβιετική Ένωση και ότι αυτή η φιλοδοξία αποτελεί απειλή για άλλα έθνη της Ανατολικής Ευρώπης. Επίσης η ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ είναι η πιο ισχυρή εγγύηση, δεύτερη μετά την ύπαρξη ενός ισχυρού στρατού, ο οποίος μπορεί να σταματήσει μια για πάντα κάθε προσπάθεια της Ρωσικής Ομοσπονδίας να καταλάβει την Ουκρανία.[38]

Την 1η Μαρτίου 2022, η Τιμοσένκο ανέλαβε την επιμέλεια του νοσοκομείου παίδων Okhmatdyt. Η Τιμοσένκο δώρισε φάρμακα και είδη πρώτης ανάγκης στο ίδρυμα.[39] Βοήθησε επίσης να ληφθούν άρρωστα παιδιά από το Κίεβο και την περιοχή για να συνεχίσουν τη θεραπεία και την ιατρική περίθαλψη στο εξωτερικό και στις δυτικές περιοχές της χώρας. Η Τιμοσένκο δημιούργησε το Κέντρο Ανθρωπιστικής Βοήθειας στο κεντρικό γραφείο του πολιτικού της κόμματος «Batkivshchyna» για να βοηθήσει ευάλωτες ομάδες του πληθυσμού και τον ουκρανικό στρατό.[40]

Στις 31 Μαΐου 2022, η Τιμοσένκο μίλησε στο Συνέδριο του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος στο Ρότερνταμ. Η Τιμοσένκο προέτρεψε τους παρευρισκόμενους να συμβάλουν με κάθε δυνατό τρόπο στη χορήγηση της ένταξης της Ουκρανίας στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ.[41] Επίσης, κατά τη διάρκεια της επίσκεψης, η Τιμοσένκο συζήτησε με την Ευρωπαία Επίτροπο για την Υγεία και την Ασφάλεια των Τροφίμων Στέλλα Κυριακίδου την ανθρωπιστική κατάσταση στην Ουκρανία και το θέμα της παγκόσμιας επισιτιστικής ασφάλειας. Επιπλέον, η Τιμοσένκο συζήτησε την κατάσταση στην Ουκρανία με τον Ευρωπαίο Επίτροπο Προϋπολογισμού Γιοχάνες Χαν, τον Πρόεδρο του ΕΛΚ Ντόναλντ Τουσκ και την πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Ρομπέρτα Μέτσολα.

Σε μια συνέντευξη στην Daily Telegraph τον Ιούνιο του 2022, η Τιμοσένκο απέρριψε ότι οι διπλωματικές προσπάθειες θα έχουν οποιοδήποτε αντίκτυπο στον πόλεμο και ότι η Ουκρανία "έχει στρατιωτική δύναμη" για να "κερδίσει" τον πόλεμο.[42] Στις 30 Οκτωβρίου 2022, η Τιμοσένκο επισκέφτηκε τις Ένοπλες Δυνάμεις της Ουκρανίας στην Περιφέρεια της Χερσώνα.[43]

Στις 27 Ιανουαρίου 2023, εμφανίστηκε ένα βίντεο με την Τιμοσένκο να περνά την παραμονή της Πρωτοχρονιάς στην ιδιωτική παραλία ενός ξενοδοχείου πέντε αστέρων στο Ντουμπάι. Αυτό συνέβη παρά το γεγονός ότι ο πρόεδρος Ζελένσκι απαγόρευσε σε όλους τους Ουκρανούς αξιωματούχους να εγκαταλείψουν τη χώρα χωρίς άδεια κατά τη διάρκεια του πολέμου.[44] Η αποκάλυψη ήρθε στον απόηχο ενός σκανδάλου κατά της διαφθοράς που οδήγησε στην παραίτηση ορισμένων ανώτερων κυβερνητικών αξιωματούχων, συμπεριλαμβανομένου του αναπληρωτή επικεφαλής του γραφείου Κύριλο Τιμοσένκο.[45]

Δημόσια εικόνα

Επεξεργασία
 
Η Τιμοσένκο χωρίς τις χαρακτηριστικές της πλεξίδες.

Η Τιμοσένκο είναι γνωστή για τη χαρακτηριστική της κόμμωση (πλεξίδες), που έγιναν σύμβολο της πορτοκαλί επανάστασης.[46] Η ίδια ανέφερε ότι δεν επισκέπτεται κομμώτρια αλλά ότι μόνη της επιμελείται την εν λόγω κόμμωση.[46]

Παραπομπές και σημειώσεις

Επεξεργασία
  1. ↑ Westcott, Kathryn. «The queen of Ukraine's image machine» (στα αγγλικά). BBC News. http://news.bbc.co.uk/2/hi/europe/7025980.stm. Ανακτήθηκε στις 05-10-2007. 
  2. ↑ MacDonald, Elizabeth (28 Ιουλίου 2005). «The 100 Most Powerful Women» (στα αγγλικά). Forbes. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2007-09-08. https://web.archive.org/web/20070908032405/http://www.forbes.com/home/lists/2005/07/27/powerful-women-world-cz_05powom_land.html. Ανακτήθηκε στις 05-10-2007. 
  3. ↑ «Ukraine opposition leader injured» (στα αγγλικά). BBC News. 29 Ιανουαρίου 2002. http://news.bbc.co.uk/2/hi/europe/1788924.stm. Ανακτήθηκε στις 05-10-2007. 
  4. ↑ 4,0 4,1 «Orange bloc edges to poll victory» (στα αγγλικά). BBC News. 3 Οκτωβρίου 2007. http://news.bbc.co.uk/2/hi/europe/7025382.stm. Ανακτήθηκε στις 26-08-2006. 
  5. ↑ «Ukrainian Parliament Continues Shift Towards Yushchenko» (στα ρωσικά). Korrespondent. 15 Οκτωβρίου 2007. http://www.korrespondent.net/main/212097. Ανακτήθηκε στις 15-10-2007. 
  6. ↑ Ουκρανία: Τη Γιούλια Τιμόσενκο πρότεινε για πρωθυπουργό ο Γιούσενκο[νεκρός σύνδεσμος]. Ναυτεμπορική, Πέμπτη, 06 Δεκεμβρίου 2007 11:02
  7. ↑ Για μία ψήφο απερρίφθη ο διορισμός Τιμοσένκο στην πρωθυπουργία της Ουκρανίας Αρχειοθετήθηκε 2007-12-13 στο Wayback Machine., in.gr', 11 Δεκεμβρίου 2007
  8. ↑ Καθημερινή[νεκρός σύνδεσμος]
  9. ↑ «Ukraine PM accused of 'high treason' over Georgia». EurActiv. 20-08-2008. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2008-09-20. https://web.archive.org/web/20080920121724/http://www.euractiv.com/en/enlargement/ukraine-pm-accused-high-treason-georgia/article-174801?Ref=RSS. Ανακτήθηκε στις 10-09-2008. 
  10. ↑ «Newsletter for the international community providing views and analysis from the Bloc of Yulia Tymoshenko (BYuT)» (PDF). Bloc Yulia Tymoshenko. 08-09-2008. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2008-10-29. https://web.archive.org/web/20081029054137/http://www.intv-inter.net/downloads/pdf/newsletter/BYuT_Inform_Newsletter_Issue_84.pdf. Ανακτήθηκε στις 08-09-2008. 
  11. ↑ «Baloha: Tymoshenko not Orthodox, she practices another faith». UNIAN. 29-07-2008. http://www.unian.net/eng/news/news-264238.html. Ανακτήθηκε στις 29-07-2008. 
  12. ↑ «Baloha calls on to sack Ministers from government’s economic bloc». UNIAN. 15-04-2008. http://www.unian.net/eng/news/news-246599.html. Ανακτήθηκε στις 15-04-2008. 
  13. ↑ «Tymoshenko "calms down" Baloha saying his chief must not be concerned». Ukrainian Independent Information Agency. 01-09-2008. http://www.unian.net/eng/news/news-270322.html. Ανακτήθηκε στις 10-09-2008. 
  14. ↑ «Yushchenko May Dissolve Ukraine Parliament, Call Vote». Bloomberg. 3-9-2008. http://www.bloomberg.com/apps/news?pid=20601085&sid=avVAAysbcd8I&refer=europe. Ανακτήθηκε στις 10-9-2008. 
  15. ↑ «Ukraine gets third election in three years». Radio Netherlands. 8 Οκτωβρίου 2008. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Οκτωβρίου 2008. Ανακτήθηκε στις 8 Οκτωβρίου 2008. 
  16. ↑ Ukraine calls early election, Reuters, 8 Οκτωβρίου 2008.
  17. ↑ «Ukraine election date is uncertain, says president». UNIAN. 22 Οκτωβρίου 2008. http://www.unian.net/eng/news/news-280065.html. 
  18. ↑ «Tymoshenko Not Intending To Resign». Ukrainian News Agency. 10 Οκτωβρίου 2008. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Ιανουαρίου 2009. 
  19. ↑ Experts Admit Party Of Regions-Tymoshenko Bloc Coalition If Pliusch Nominated For Speaker’s Position Αρχειοθετήθηκε 2009-01-08 στο Wayback Machine., Ukrainian News Agency (3 Δεκεμβρίου 2008)
  20. ↑ Ukraine coalition set to reform, BBC News (9 Δεκεμβρίου 2008)
  21. ↑ Tymoshenko Bloc, OU-PSD, And Lytvyn Bloc Sign Rada Coalition Agreement Αρχειοθετήθηκε 2009-01-22 στο Wayback Machine., Ukrainian News Agency (16 Δεκεμβρίου 2008)
  22. ↑ Ukrainian parliament rejects no-confidence vote in government Αρχειοθετήθηκε 2011-08-10 στο Wayback Machine., Interfax-Ukraine (5 Φεβρουαρίου 2009)
  23. ↑ Ukraine PM to stand for president,BBC News (7 Ιουνίου 2009)
  24. ↑ Tymoshenko not to challenge election results if defeated Αρχειοθετήθηκε 2011-08-10 στο Wayback Machine., Interfax-Ukraine (24 Σεπτεμβρίου 2009)
  25. ↑ Η Γιουλία Τιμόσενκο υποψήφια στις προεδρικές εκλογές της Ουκρανίας Αρχειοθετήθηκε 2009-10-27 στο Wayback Machine., in.gr, 24 Οκτωβρίου 2009.
  26. ↑ Καθημερινή[νεκρός σύνδεσμος], Νίκη Γιανούκοβιτς στον πρώτο γύρο των εκλογών στην Ουκρανία, 19 Ιανουαρίου 2010.
  27. ↑ NewsTime Αρχειοθετήθηκε 2011-07-21 στο Wayback Machine. Γιανούκοβιτς και Τιμοσένκο στο δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών, 18 Ιανουαρίου 2010.
  28. ↑ Ukraine Opposition Leader Appears to Win Election - NY Times
  29. ↑ Ελευθεροτυπία Ουκρανία: Επίσημα νικητής ο Βίκτωρ Γιανουκόβιτς, 10 Φεβρουαρίου 2010
  30. ↑ in.gr Αρχειοθετήθηκε 2010-02-12 στο Wayback Machine., Δεν αναγνωρίζει το αποτέλεσμα των εκλογών στην Ουκρανία η ηττημένη Τιμοσένκο, 9 Φεβρουαρίου 2010.
  31. ↑ Τα Νέα Αρχειοθετήθηκε 2010-02-16 στο Wayback Machine., Επίσημα πρόεδρος ο Γιανουκόβιτς, 14 Φεβρουαρίου 2010.
  32. ↑ Απαγόρευση εξόδου από τη χώρα για τη Γιούλια Τιμοσένκο εξέδωσε η Ουκρανία, in.gr, 31 Ιανουαρίου 2011
  33. ↑ Σύλληψη Τιμοσένκο για ασέβεια Αρχειοθετήθηκε 2012-02-01 στο Wayback Machine., Καθημερινή, 7/5/11
  34. ↑ Με ταχείες διαδικασίες η προσφυγή της Τιμοσένκο Αρχειοθετήθηκε 2012-01-17 στο Wayback Machine., News247.gr, 20/12/2011
  35. ↑ Tensions high at Kyiv protest camp despite ground-breaking deal, CTV News (21-2-2014)
  36. ↑ President Yanukovych and Ukraine opposition sign early poll deal Αρχειοθετήθηκε 2014-02-28 στο Wayback Machine., The Sun (21-2-2014)
  37. ↑ «'Putin is ready for anything,' says Ukraine's ex-PM Yulia Tymoshenko». France24. 28 Φεβρουαρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 7 Απριλίου 2022. 
  38. ↑ Maximof, Yeger. «Former Ukrainian PM Yulia Tymoshenko: Putin On 'Historic Mission' To Recreate The Soviet Union». Radiofreeeurope/Radioliberty. https://www.rferl.org/a/31782709.html. Ανακτήθηκε στις 7 April 2022. 
  39. ↑ Batkivshchyna team takes custody of Okhmatdet, - Tymoshenko, rbc.ua (1 March 2022)
  40. ↑ Batkivshchyna provides diplomatic and humanitarian assistance, support for the military - Tymoshenko, interfax.com.ua (18 March 2022)
  41. ↑ [1], obozrevatel.com (1 June 2022)
  42. ↑ Freeman, Colin (3 July 2022). «Yulia Tymoshenko: Peace only comes when we 'finish' Vladimir Putin by military might». The Telegraph. https://www.telegraph.co.uk/world-news/2022/07/03/yulia-tymoshenko-says-military-defeat-russia-way-end-conflict/. Ανακτήθηκε στις 4 July 2022. 
  43. ↑ Tymoshenko showed cats in Kherson Region (photo), Glavcom.ua (30 October 2022)
  44. ↑ Yulia Tymoshenko spent New Year’s Eve in Dubai Αρχειοθετήθηκε 2023-03-26 στο Wayback Machine., switzerlandtimes.ch (28 January 2022)
  45. ↑ Top Ukrainian officials quit in anti-corruption drive, BBC News (25 January 2023)
  46. ↑ 46,0 46,1 Billen, Andrew (20 Μαΐου 2006). «Crowning glory awaits the Orange heir apparent» (στα ΓΓΛΙΚ). Kyiv Post. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2008-08-13. https://web.archive.org/web/20080813023654/http://www.timesonline.co.uk/tol/news/world/europe/article722076.ece. Ανακτήθηκε στις 05-10-2007. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Επεξεργασία
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Γιούλια_Τιμοσένκο&oldid=10837319"