Γκιουγκιόρ Ντίλμεν

Ο Γκιουγκιόρ Ντίλμεν [Güngör Dilmen Kalyoncu γενν. 27 Μαΐου 1930, Ραιδεστός (Tekirdağ), Τουρκία; πέθ. 8 Ιούλιος 2012, Σμύρνη (İzmir)] είναι σημαντικός συγγραφέας και δραματούργος στην τουρκική δραματουργία.

Γκιουγκιόρ Ντίλμεν
Γέννηση	27  Μαΐου 1930 Ραιδεστός
Θάνατος	8  Ιουλίου 2012 Σμύρνη
Τόπος ταφής	Doğançay Cemetery
Σπουδές	Σχολή Φιλολογίας του Πανεπιστημίου της Κωνσταντινούπολης
Ιδιότητα	συγγραφέας

Έγινε πρώτος στο διαγωνισμό που ανακοινώθηκε το 1959 από το Περιοδικό Θεάτρου με Τα αυτιά του Μίδα (Μίδας) το οποίο είναι μονόπρακτο έργο του. Αποφοίτησε το 1960 από το πανεπιστήμιο Κωνσταντινούπολης, τμήμα κλασσικής φιλολογίας. Προτού, ο καλλιτέχνης πήγε στο Τελ Αβίβ και στην Αθήνα για να βρεθεί στις δραματουργικές έρευνες και δραστηριότητες, και έπειτα πήγε ως υπότροφος φοιτητής στo Πανεπιστήμιο Γέιλ και στο Πανεπιστήμιο Ουάσινγκτον της Η.Π.Α. για να πάρει θεατρική εκπαίδευση και έμεινε εκεί από το 1961 μέχρι το 1964. Με το που γύρισε στην Τουρκία, άρχισε να δουλεύει ως δραματούργος και σκηνοθέτης στο θεάτρο πόλης της Κωνσταντινούπολης. Δούλεψε επίσης στο ραδιοφωνικό σταθμό του TRT της Κωνσταντινούπολης ως θεατρικός διευθυντής. Και ακόμα δουλεύει ως λέκτορας στο πανεπιστήμιο Κωνσταντινούπολης, τμήμα θεατρικού κρατικό ωδείο. Πήρε σύνταξη το 1995. Πριν πέθανε, έκανε μαθήματα δραματουργίας στο θεάτρο Χαν της Σμύρνης. Έξαλλου, ο Ντίλμεν είχε γράψει ένα κινηματογραφικό σενάριο με το τίτλο Η ένωση και η πρόοδος (1969) και ένα σενάριο για το σήριαλ Η δέσποινα της Βαγδάτης (1981).

Τα θέματα των έργων του προέρχονται από την λαϊκή τουρκική ιστορία και από το αρχαίο ελληνικό δράμα, όπως Το θύμα που ο ίδιος ο συγγραφέας εφάρμοσε το μοτίβο της αρχαίας Μήδειας και το θέμα του οποίου προέρχεται από τη παράδοση πολυγαμίας στην κεντρική και ανατολική Τουρκία και κέρδισε το βραβείο Ισκεντέρ Αρμαγάν το 1967. Εν τω μεταξύ, δημιούργησε μια τριλογία προσθέτοντας Τα αυτιά του Μίδα, Τα χρυσάφια του Μίδα και Ο γόρδιος δεσμός του Μίδα που έχουν οικουμενικές διάστασης, την ποιητική γλώσσα και την τέχνη του στέρεου θεάτρου. Τα αυτιά του Μίδα έγιναν παράσταση οπέρας μελοποιημένα από τον Φερίτ Τιουζούν.

Εργογραφία

1. Τα δάχτυλα των ποδιών (1960)
2. Ο κυνηγός Καρκάπ (1960)
3. Το εστιατόριο της ζωντανής μαϊμούς (1964)
4. Τα αυτιά του Μίδα (1965)
5. Το θύμα (1967)
6. Η δέσποινα της Βαγδάτης (1982)
7. Ο τρελός Ντουμρούλ (1982, με «Το τόξο του Άκαντ»)
8. Οι άσπροι θεοί (1983)
9. Ο Χασάν-ι Σαμπάχ (1983)
10. Ο θίασος του οθωμανικού δράματος (2002)
11. Το αμάρτημα του Γαλιλαίου (Γαλιλαίος) (2009)

Ανέκδοτα έργα

1. Ο Χαμίτ το κιούπι (1967)
2. Ένωση και πρόοδος (1969)
3. Τα χρυσάφια του Μίδα (1969)
4. Ο γόρδιος δεσμός του Μίδα (1975)
5. Το κράτος και ο άνθρωπος (1975)
6. Εγώ η Ανατολία: Από το μύθο στην πραγματικότητα (1975)
7. Ο έρωτάς μας είναι η μεγαλύτερη πυρκαγιά του Ακσαράι (1975)
8. Με πυροβόλησαν μες στην Τροία (1975)

Μεταφράσεις του έργου του σε άλλες γλώσσες

1. I, Anatolia (στα αγγλικά, 1991).
2. The ears of Midas (στα αγγλικά, 1993).
3. Io, Anatolia (στα ιταλικά, 2007).
4. Die Ohren des Midas (στα γερμανικά, 2008).
5. Das Gasthaus zum Lebendigen Affen [Live monkey restaurant (στα γερμανικά, 2008)].
6. Tanamedrovi turkuli dramaturgia [Modern Turkish dramaturgy (στα γεωργιανά, 2011)].

Βραβεύσεις

1. Το περιοδικό σινέμα-θεάτρου, 1959, πρώτος, Τα αυτιά του Μίδα.
2. Το γενικό κέντρο του οίκου των λαών, 1963, Θεατρικό βραβείο Σινασί Εφεντί, Το εστιατόριο της ζωντανής μαϊμούς.
3. Το βραβείο του Ιχσάν Ισκεντέρ, 1967, Το θύμα.
4. Το βραβείο του Γιουνούς Ναντί, 1970, Ανζαβούρ.
5. Το βραβείο της τουρκικής γλωσσικής εταιρίας, 1975, Οι άσπροι θέοι.
6. Το θεατρικό βραβείο του Μουχσίν Ερτουγρούλ, 1979, Ο τρελός Ντουμρούλ.
7. Το καλλιτεχνικό βραβείο του Ενκα, 1984, Το κράτος και ο άνθρωπος.
8. Το θεατρικό διαγωνισμό της διεθνούς τράπεζας βιομηχανίας και εμπορικής, 1984, πρωτός, Εγώ η Ανατολία: Από το μύθο στην πραγματικότητα.
9. Το θεατρικό βραβείο του Ουλβί Ουράζ, 1986, Εγώ η Ανατολία: Από το μύθο στην πραγματικότητα.
10. Το θεατρικό βραβείο της τράπεζας Ις, 1988, Ο έρωτάς μας είναι η μεγαλύτερη πυρκαγιά του Ακσαράι.
11. Το βραβείο του Ισμέτ Κιούναϊ, 1990, Ο έρωτάς μας είναι η μεγαλύτερη πυρκαγιά του Ακσαράι.
12. Το βραβείο του υπουργείο πολιτισμού, 1009, Με πυροβόλησαν μες στην Τροία.