Ο Γκωτιέ ΣΤ΄[5] (γαλλικά: Gautier VI de Brienne, 1302 - 19 Σεπτεμβρίου 1356) από τον Οίκο ου Μπριέν, εξελληνισμένο Γουϊτιέρος ή Γωτιέρος ή Βαλτέρος της Βρυέννης, σε μερικές πηγές αναφέρεται εναλλακτικά ως Γκωτιέ Β΄ ντε Μπριέν των Αθηνών από τη διαδοχή στο Δουκάτο των Αθηνών και αγνοώντας τη διαδοχή του οίκου της Βρυέννης, ήταν Γάλλος ιππότης, κατά όνομα δούκας των Αθηνών, κόμης του Λέτσε, Μέγας Κοντόσταυλος της Γαλλίας, Κύριος Άργους και Ναυπλίας και Βαρώνος της Θήβας.

Γκωτιέ ΣΤ΄ του Μπριέν
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Gautier VI de Brienne (Γαλλικά)
Γέννηση1302[1]
Λέτσε
Θάνατος19  Σεπτεμβρίου 1356 ή 19  Σεπτεμβρίου 1356[2][1]
Πουατιέ
Αιτία θανάτουπεσών σε μάχη
Χώρα πολιτογράφησηςΓαλλία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΓαλλικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταστρατιωτικός
Οικογένεια
ΣύζυγοςMargaret of Taranto (από 1325)[3]
Jeanne d'Eu (από 1344)[3]
ΤέκναJeanne de Brienne[4]
Margaret de Brienne[4]
Walter de Brienne[4]
ΓονείςΓκωτιέ Ε΄ του Μπριέν[4] και Ιωάννα της Σατιγιόν[4]
ΑδέλφιαΙσαβέλλα του Μπριέν
ΟικογένειαΟίκος του Μπριέν
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Πόλεμοι/μάχεςΕκατονταετής Πόλεμος
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαConstable of France
podestà of Florence
Θυρεός
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Βιογραφία Επεξεργασία

 
Η εκδίωξη του Δούκα των Αθηνών από τη Φλωρεντία, πίνακας του Στέφανο Ούσσι, 1860.

Ήταν γιος του Γκωτιέ Ε΄ του Μπριέν κόμη του Μπριέν και του Λέτσε και της Ιωάννα του Σατιγιόν· αδελφή του ήταν η Ισαβέλλα του Μπριέν σύζυγος του Γκωτιέ Γ΄ του Ανγκιάν.

Μετά τον θάνατο του πατέρα του το 1311 στη Μάχη του Αλμυρού, τον διαδέχτηκε υπό την επιτροπεία της μητέρας του στο Δουκάτο των Αθηνών, που είχε καταληφθεί από την Καταλανική Εταιρεία, και στην Αργο-Ναυπλία, φέουδο που παρέμενε στην οικογένεια, υποτελές στο Πριγκιπάτο της Αχαΐας. Το 1311, η μητέρα του κλείστηκε στην οχυρωμένη ακρόπολη της Αθήνας μαζί με τον ανήλικο Γκωτιέ και αντέταξε άμυνα κατά των Καταλανών, περιμένοντας βοήθεια από τους υπόλοιπους Φράγκους. Βλέποντας ότι δεν θα έρθει βοήθεια, εγκατέλειψαν την Αθήνα με προορισμό τη Γαλλία[6].

Το 1318 με τη βοήθεια της Βενετίας προσπάθησε χωρίς επιτυχία να ανακτήσει τα χαμένα εδάφη[7].

Συμμάχησε με το Βασίλειο της Νάπολης και το 1325 νυμφεύτηκε την ανιψιά του Ροβέρτου της Νάπολης, τη Μαργαρίτα των Καπετιδών-Ανζού (1298 - 1340), κόρη του Φίλιππου Β΄ πρίγκιπα του Τάραντα, ο οποίος παραχώρησε ως προίκα τα δικαιώματά του στο Δεσποτάτο της Ηπείρου[8]. Ηγήθηκε Ανδεγαυικού στρατού τον Αύγουστο του 1331, σε μια προσπάθεια να ανακτήσει το Δουκάτο των Αθηνών από τους Καταλανούς. Επιτέθηκε στο δεσποτάτο της Ηπείρου για λογαριασμό του Ροβέρτου, αναγκάζοντας τον Ιωάννη Ορσίνη να του παραχωρήσει τη Λευκάδα και την πόλη της Βόνιτσας και να αναγνωρίσει την επικυριαρχία των Ανδεγαυών. Ωστόσο, απέτυχε στη συνέχεια εναντίον των Καταλανών στην Αττική και τη Βοιωτία και επέστρεψε στην Ιταλία και έπειτα στη Γαλλία.

Το 1342 στην Ιταλία τον κάλεσε η άρχουσα τάξη των πλούσιων εμπόρων της Φλωρεντίας, για να κυβερνήσει την πόλη τους. Η μεγάλη οικονομική κρίση στη Φλωρεντία ανάγκασε τους ευγενείς να ζητήσουν βοήθεια από τον Γκωτιέ, ο οποίος παρόλο που είχε κληθεί από τους ευγενείς για να αναλάβει τη διακυβέρνηση ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, οι κατώτερες τάξεις, αγανακτισμένες από την ανικανότητα των προκατόχων του Γκωτιέ, τον ανακήρυξαν άρχοντα (signore) ισοβίως. Εκείνος όμως κυβέρνησε δεσποτικά, αγνοώντας τα συμφέροντα της ίδιας της τάξης των εμπόρων που τον έφεραν στην εξουσία. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα ο "Δούκας των Αθηνών" να εξαγριώσει τους φλωρεντινούς και έπειτα από μόλις δέκα μήνες στην εξουσία τον ανάγκασαν να παραιτηθεί. Ο Γκωτιέ εκδιώχθηκε από τη Φλωρεντία και κατάφερε να διαφύγει ακόμα και με κίνδυνο της ζωής του.

Το 1344, παντρεύτηκε σε δεύτερο γάμο την Ιωάννα της Βρυέννης κόρη του Ραούλ Α΄ κόμη του Ε & μεγάλου Σταυλάρχη της Γαλλίας και της Ιωάννας του Μελλό.

Στις 9 Μαΐου 1356 διορίσθηκε από τον Ιωάννη Β΄ της Γαλλίας μέγας Σταυλάρχης του Βασιλείου, από τους μεγαλύτερους τιμητικούς στρατιωτικούς τίτλους της Γαλλίας. Σκοτώθηκε κατά τη διάρκεια της μάχης του Πουατιέ στις 19 του Σεπτεμβρίου 1356.

Δεν είχε παιδιά που να επιβίωσαν μετά τον θάνατό του και τους τίτλους του κληρονόμησε η αδελφή του Ισαβέλλα του Μπριέν και μέσω αυτής ο σύζυγός της Γκωτιέ Γ΄ του Ανγκιάν (Gautier III d'Enghien) (1302-1356).

Οικογένεια Επεξεργασία

Νυμφεύτηκε τη Μαργαρίτα των Καπετιδών-Ανζού, κόρη του Φιλίππου A΄ πρίγκιπα του Τάραντα.

Το 1340 απεβίωσε η Μαργαρίτα και ο Γκωτιέ ΣΤ΄ έκανε δεύτερο γάμο με την Ιωάννα, κόρη του 4ου εξαδέλφου του Ραούλ Α΄ των Μπριέν κόμη του Ε. Οι δύο κόρες τους Ιωάννα και Μαργαρίτα απεβίωσαν νωρίς.

Παραπομπές Επεξεργασία

Πηγές Επεξεργασία

  • Dictionnaire universel d’histoire et de géographie Bouillet Chassang
  • The History of Florence from the Founding of the City through the Renaissance, New York: Harcourt Brace, 1936.
  • Luttrell, Anthony (1966). "The Latins of Argos and Nauplia: 1311-1394". Papers of the British School at Rome. British School at Rome.
  • Nicol, Donald MacGillivray (2010). The Despotate of Epiros 1267–1479: A Contribution to the History of Greece in the Middle Ages. Cambridge: Cambridge University Press.
  • Sestan, Ernesto (1972). "BRIENNE, Gualtieri di". Dizionario Biografico degli Italiani, Volume 14: Branchi–Buffetti (in Italian). Rome: Istituto dell'Enciclopedia Italiana.
  • Setton, Kenneth M. (1976). The Papacy and the Levant (1204–1571), Volume I: The Thirteenth and Fourteenth Centuries. Philadelphia, Pennsylvania: The American Philosophical Society.


Γκωτιέ ΣΤ΄ του Μπριέν
Γέννηση: 1270 Θάνατος: 15 Μαρτίου 1311
Βασιλικοί τίτλοι
Προκάτοχος
Γκωτιέ Ε΄
Τιτλούχος Δούκας των Αθηνών
 

1311 - 1356
Διάδοχος
Ισαβέλλα του Μπριέν και ο γιος της Σιγκέρ Β΄ του Ανγκιάν
Κόμης του Μπριέν
 

1311 - 1356
Προκάτοχος
Ιωάννα του Σατιγιόν
Λόρδος του Άργους και του Ναυπλίου
 

1320 - 1356
Διάδοχος
Γκι του Ανγκιάν