Γκόρνο Βράνοβτσι
Συντεταγμένες: 41°40′50″N 21°33′15″E / 41.68056°N 21.55417°E
Το Γκόρνο Βράνοβτσι (σλαβομακεδονικά: Горно Врановци, αλβανικά: Vranoc i Epërm) είναι χωριό του Δήμου Τσάσκα της Βόρειας Μακεδονίας. Το χωριό έχει αλβανικό σχολείο και τζαμί.[2]
| Γκόρνο Βράνοβτσι | |
|---|---|
  Γκόρνο Βράνοβτσι | |
| Χώρα | Βόρεια Μακεδονία[1] |
| Διοικητική υπαγωγή | Δήμος Τσάσκα |
| Υψόμετρο | 587 μέτρα και 649 μέτρα |
| Πληθυσμός | 318 (2021) |
| Ταχ. κωδ. | 1413 |
| Τηλ. κωδ. | 043 |
| Ζώνη ώρας | ώρα Κεντρικής Ευρώπης θερινή ώρα Κεντρικής Ευρώπης |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ιστορία
ΕπεξεργασίαΤο χωριό κατοικούνταν παραδοσιακά από έναν πληθυσμό Τορμπέσων.[3][4][5] Οι πρόγονοί τους ήταν Μιγιάκοι που εξισλαμίστηκαν τον 16ο αιώνα και μετανάστευσαν από την περιοχή Μικρή Ρέκα στην περιοχή Ντέμπαρ στα τέλη του 17ου έως τον 19ο αιώνα στην κεντρική Μακεδονία, ιδρύοντας χωριά όπως το Γκόρνο Βράνοβτσι.[3][5] Το Γκόρνο Βράνοβτσι ήταν η τοποθεσία όπου εκδόθηκε αρχικά η πρώτη σλαβομακεδονική εφημερίδα Nova Makedonija (Νέα Μακεδονία) το 1944.[4] Μεταξύ 1950-1960, οι κάτοικοι του Γκόρνο Βράνοβτσι μετανάστευσαν στην Τουρκία, ιδιαίτερα στην πόλη της Σμύρνης, με μερικές άλλες οικογένειες να πηγαίνουν στην Προύσα, στην Άγκυρα και στην Αδριανούπολη.[3][4][6] Το Γκόρνο Βράνοβτσι επανκατοικήθηκε με Αλβανούς από τα γειτονικά χωριά Γκόρνο Γιαμπολτσίστε και Ντόλνο Γιαμπολτσίστε, μαζί με Αλβανούς από το Κοσσυφοπέδιο που διέφευγαν την καταπίεση και τη βία.[3][4] Αλβανοί από το Γκόρνο Βράνοβτσι έχουν επίσης μεταναστεύσει στην Τουρκία, κυρίως στην Κωνσταντινούπολη.[6]
Δημογραφία
ΕπεξεργασίαΣτα στατιστικά στοιχεία που συγκέντρωσε ο Βασίλης Καντσόφ το 1900, το χωριό Γκόρνο Βράνοβτσι κατοικούνταν από 1.900 Μουσουλμάνους Βούλγαρους.[7] Στον εθνικό χάρτη του 1927 του Λέονχαρτ Σούλτσε-Γένα, το χωριό εμφανίζεται ως βουλγαρικό μουσουλμανικό χωριό.[8] Η γιουγκοσλαβική απογραφή του 1948 κατέγραψε 3.354 άτομα από τα οποία 3.247 ήταν Σλαβομακεδόνες, 102 Τούρκοι, 1 Αλβανός και 4 άλλοι.[2] Η γιουγκοσλαβική απογραφή του 1953 κατέγραψε 3.847 άτομα, από τα οποία 3.780 ήταν Τούρκοι, 47 Σλαβομακεδόνες, 2 Αλβανοί και άλλοι 18.[2] Η γιουγκοσλαβική απογραφή του 1961 κατέγραψε 738 άτομα, από τα οποία 524 ήταν Τούρκοι, 209 Αλβανοί, 2 Σλαβομακεδόνες και άλλοι 3.[2] Στη δεκαετία του 1960, ο μουσουλμανικός σλαβομακεδονικός πληθυσμός του Γκόρνο Βράνοβτσι αποτελούνταν από 37 οικογένειες και 60 νοικοκυριά, ενώ οι Μουσουλμάνοι Αλβανοί ήταν 38 νοικοκυριά.[9][10] Η απογραφή του 1971 κατέγραψε 177 άτομα από τα οποία 146 ήταν Αλβανοί, 28 Τούρκοι, 1 Σλαβομακεδόνας και άλλοι 2.[2] Η γιουγκοσλαβική απογραφή του 1981 κατέγραψε 184 άτομα από τα οποία 138 ήταν Αλβανοί, 39 Τούρκοι, 6 Βόσνιοι και 1 Σλαβομακεδόνας.[2] Η απογραφή του 1994 κατέγραψε 221 άτομα, από τα οποία 207 ήταν Αλβανοί, 11 Τούρκοι, 1 Σλαβομακεδόνας και άλλοι 2.[2]
Σύμφωνα με την απογραφή του 2021, το χωριό είχε συνολικά 318 κατοίκους.[11] Οι εθνότητες του χωριού περιλαμβάνουν:[11]
- Αλβανοί: 304
- Τούρκοι: 5
- Σλαβομακεδόνες: 1
- Μποσνιάκοι: 5
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ GEOnet Names Server. 11 Ιουνίου 2018. -81859.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 2,6 Sherafedin Kaso (2005). The settlements with Muslim population in Macedonia. Logos-A. σελ. 363. ISBN 978-9989-58-155-7.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 Crvenkovska, Ines (2016). «Жената во семејниот и јавниот живот - по примерот на селото Мелница». EthnoAnthropoZoom: 1. http://etno.pmf.ukim.mk/index.php/eaz/article/download/139/116."Od seloto Gorno Vranovci, vo periodot na 50-60-tite godini na ovoj vek, kako i poveḱeto sela so islamizirani Makedonci, islamiziranite Mijaci migriraat vo Turcija, a na nivno mesto seloto go naseluvaat Albanci od Kosovo i od selata Gorno i Dolno Jabolčišta.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 Friedman, Victor (1993). «Language Policy and Language Behavior in Macedonia: Background and Current Events». Στο: Fraenkel, Eran, επιμ. Language Contact – Language Conflict (PDF). New York: Peter Lang. σελίδες 98–99. ISBN 978-0700713790. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 4 Μαΐου 2012. Ανακτήθηκε στις 16 Ιανουαρίου 2024.
- ↑ 5,0 5,1 Vidoeski, Božidar (1998). Dijalektite na makedonskiot jazik. Vol. 1. Makedonska akademija na naukite i umetnostite. ISBN 9789989649509. p. 126. "Еден дел од торбешката група, кои на крајот на XVII век и во почетокот на XVIII-иот, во времето на големите миграциони движења во Македонија, ја напуштило старата територија (Дебарско) и се преселило во централните области на Македонија. Така се формирале шет торбешки села во Скопско (Пагаруша, Д. Количани, Држилово, Цветово, Елово, Умово) и две Велешко (Г. Врановци и Мелница)."
- ↑ 6,0 6,1 Godisěn zbornik (1962). Volumes 1-3. Univerzitet vo Skopje. Prirodno-matematički oddel. σελ. 98. "Карактеристично е дека иселениците од едно село и во Турција се групираат во исто место. Врановчани се населуваат во Измир, мелничани во Акисар, населението од албанската говорна група во Цариград. По неколку фамили има во Бурса, Анкара, Едрене и други места."
- ↑ Vasil Kanchov (1900). Macedonia: Ethnography and Statistics. Sofia. p. 157.
- ↑ Schultze Jena, Leonhard. Makedonien: Landschafts- und Kulturbilder. Jena, Verlag von Gustav Fischer, 1927
- ↑ Godisěn zbornik (1962). Volumes 1-3. Univerzitet vo Skopje. Prirodno-matematički oddel. p.89. "Торбешите денеска живеат во три села: Мелница 41 род со 104 домаќинства, Горно Врановци 37 родови со 60 домаќинства и Согле 7 родови со 11 домаќинства. Муслиманското население од албанската говорна група има во 9 села: Согле 13 со 24 домаќинства,..."
- ↑ Srpsko geografsko društvo (1967). Glasnik Srpskog geografskog društva: Bulletin de la Société serbe de geographie. Volumes 47-49. σελ. 110. "Становништво арбанашке говорие групе данас има у 11 села, во области Бабуне и Тополке. Та села су: Г Јаболчиште (105 дом.), Д. Јаболчиште (53 дом.), Г. Врановци (38 дом.), Г. Оризари (30 дом.), Сливник (19 дом.), Согле (18 дом. ), Црквино (9 дом.), Кљуковец (6 дом.), Бањица (4 дом.), Мелница (3 дом.) и Отиштино (1 дом.)."
- ↑ 11,0 11,1 Macedonian Census (2021), Βιβλίο 5 - Συνολικός πληθυσμός σύμφωνα με την εθνοτική καταγωγή, τη μητρική γλώσσα και τη θρησκεία Αρχειοθετήθηκε 2022-12-25 στο Wayback Machine., Κρατική Στατιστική Υπηρεσία, Σκόπια, 2021