Γοδεφρείδος Β΄ της Βρετάνης
Ο Γοδεφρείδος Β΄ της Βρετάνης (γαλλικά: Geoffroy II de Bretagne, 23 Σεπτεμβρίου 1158 - 19 Αυγούστου 1186) από τον Οίκο του Ανζού ήταν δούκας της Βρετάνης και 3ος κόμης του Ρίτσμοντ (1181 - 1186) μέσω του γάμου του με την Κωνσταντία της Βρετάνης. Ήταν ο τέταρτος από τους πέντε γιους του βασιλιά Ερρίκου Β' της Αγγλίας και της Ελεονώρας της Ακουιτανίας[3].
Δούκας της Βρετάνης
Επεξεργασία
Στα μέσα της δεκαετίας του 1160 ο Ερρίκος Β΄ της Αγγλίας αποφάσισε να αλλάξει την πολιτική του και να αποκτήσει έντονο έλεγχο στο Δουκάτο της Βρετάνης.[4] Ο Ερρίκος Β΄ βρέθηκε σε σύγκρουση με τον Κόναν Δ΄ της Βρετάνης αλλά όταν οι τοπικοί ευγενείς στην Βρετάνη επαναστάτησαν ο Κόναν Δ΄ ζήτησε την βοήθεια του Άγγλου βασιλιά. Ο Ερρίκος Β΄ αποφάσισε να κατακτήσει εδάφη στα σύνορα της Βρετάνης και της Νορμανδίας (1164), επιτέθηκε στην Βρετάνη για να τιμωρήσει τους επαναστάτες βαρόνους (1166).[5] Ο Ερρίκος Β΄ πίεσε τον Κόναν Δ΄ να παραιτηθεί υπέρ της κόρης του και να την αρραβωνιάσει με τον τέταρτο γιο του Γοδεφρείδο Πλανταγενέτη.[5] Η συνθήκη αυτή ήταν ασυνήθιστη για τα μεσαιωνικά χρονικά καθώς ο Κόναν Δ΄ πιθανότατα να είχε γιους που μπορούσαν να τον κληρονομήσουν.[6] Ο Γοδεφρείδος Β΄ και η Κωνσταντία παντρεύτηκαν τον Ιούλιο του 1181.[7] Οι εντάσεις ανάμεσα στον Ερρίκο Β΄ και στον βασιλιά της Γαλλίας Λουδοβίκο τον Νεώτερο εξελίχτηκαν σε ανοιχτό πόλεμο (1167), η ασήμαντη αφορμή ήταν ο τρόπος με τον οποίο θα είχαν την διαχείριση των χρημάτων στα Σταυροφορικά κράτη της Ανατολής.[8] Ο Λουδοβίκος Ζ΄ της Γαλλίας συμμάχησε με τους Ουαλούς, τους Σκωτσέζους, τους Βρετόνους και επιτέθηκε στην Νορμανδία.[9]
Ο Ερρίκος Β΄ επιτέθηκε σε απάντηση στο Σαιν-Κλαιρ-συρ-Επτ όπου ο Λουδοβίκος Ζ΄ είχε το οπλοστάσιο του, το έκαψε αναγκάζοντας τον Γάλλο βασιλιά και τους συμμάχους του να κλείσουν ειρήνη.[10] Ο Ερρίκος Β΄ επιτέθηκε κατόπιν στην Βρετάνη να τιμωρήσει τους επαναστάτες βαρόνους στους οποίους τα αισθήματα για την κατάληψη του δουκάτου ήταν αρνητικά σε έντονο βαθμό.[11] Σε ηλικία 15 ετών ο Γοδεφρείδος επαναστάτησε εναντίον του πατέρα του αλλά αργότερα συμφιλιώθηκε μαζί του (1174), ήταν πρωταγωνιστής στην δεύτερη εξέγερση (1183) στο πλευρό του μεγαλύτερου αδελφού του Ερρίκου του Νεότερου εναντίον του Ριχάρδου του Λεοντόκαρδου. Ο Γοδεφρείδος Β΄ έγινε στενός φίλος με τον γιο και διάδοχο του Λουδοβίκου Ζ΄, μετέπειτα βασιλιά Φίλιππο Αύγουστο, πέρασε πολύ καιρό στην αυλή του Φιλίππου και έγινε ο Σενεσάλιος του. Σχεδίασε πολλές φορές επανάσταση εναντίον του πατέρα του με την στήριξη του Φιλίππου το καλοκαίρι του 1186, την τελευταία περίοδο που έμεινε στο Παρίσι, κατηγορήθηκε πολλές φορές για προδοσία. Ο Γεράλδος της Ουαλίας γράφει :
"Είχε περισσότερη αλόη παρά μέλι, η γλώσσα του ήταν περισσότερο λεία από το λάδι, με την γλωσσική του πειστικότητα μπορούσε να διαλύσει τις ισχυρότερες συμμαχίες και κατέστρεψε δύο βασίλεια, υποκριτής σε όλα και απατεώνας".[12]
Ο Γοδεφρείδος επιτέθηκε πολλές φορές σε εκκλησίες προκειμένου να κερδίσει έσοδα για τις εκστρατείες, η ασέβεια του για την θρησκεία δυσαρέστησε έντονα τους χρονικογράφους της εποχής του.
Θάνατος
ΕπεξεργασίαΟ Γοδεφρείδος Β΄ της Βρετάνης πέθανε στο Παρίσι σε ηλικία 27 ετών (19 Αυγούστου 1186), μερικοί τοποθετούν τον θάνατο του δύο μέρες αργότερα (21 Αυγούστου 1186).[13] Υπάρχουν δύο εκδοχές για τον θάνατο του, σύμφωνα με την πιθανότερη ποδοπατήθηκε μέχρι θανάτου σε ένα τουρνουά ιππασίας στο Παρίσι. Ο Ρότζερ όφ Χάουντεν σύμφωνα με πληροφορίες που πήρε από τον Γεράλδο της Ουαλίας έγραψε ότι ο Φίλιππος ήταν τόσο πολύ θλιμμένος που ήθελε να μπει μαζί του στο φέρετρο.[14] Σύμφωνα με την λιγότερο πιθανή εκδοχή όπως την περιγράφει ο Γάλλος κληρικός Ρίγκορντ πέθανε από έναν έντονο πόνο στο στήθος αμέσως μετά την ομιλία του στον Φίλιππο με την οποία σχεδίαζε νέα επανάσταση εναντίον του πατέρα του. Οι ιστορικοί εξηγούν με διαφορετικό τρόπο τις δύο εκδοχές, για την πρώτη πιθανότατα ο Φίλιππος ήθελε να δείξει ότι ο Γοδεφρείδος βρισκόταν στο Παρίσι για αθλητικούς λόγους χωρίς να έχει στόχο να προχωρήσει σε δολοπλοκίες εναντίον του Ερρίκου Β΄. Η δεύτερη εκδοχή παρουσιάζεται σαν θεία τιμωρία επειδή σχεδίαζε επανάσταση εναντίον του πατέρα του. Η ετεροθαλής αδελφή του από μητέρα Μαρία της Γαλλίας (1145-1198) που είχε πολύ καλές σχέσεις μαζί του οικοδόμησε ένα παρεκκλήσι για την σωτηρία της ψυχής του.[15] Η ταφή του έγινε στην Παναγία των Παρισίων, στην χορωδία της εκκλησίας, ο τάφος του καταστράφηκε τον 18ο αιώνα όταν ξέσπασε η Γαλλική Επανάσταση.[16][17] Ο σκελετός του εξήχθη (1797), μετρήθηκε στα 1.69 μέτρα.[18] Μετά τον θάνατο του Γοδεφρείδου ο πατέρας του Ερρίκος Β΄ πάντρεψε την χήρα του Κωνσταντία με τον Ρανούλφο του Μπλαντεβίλ, 4ο κόμη του Τσέστερ (1188), έγινε προσωρινά δούκας της Βρετάνης μέχρι την εποχή που ακυρώθηκε ο γάμος τους.
Οικογένεια
ΕπεξεργασίαΜε την σύζυγο του Κωνσταντία της Βρετάνης απέκτησε:
- Ελεονώρα της Βρετάνης
- Ματθίλδη της Βρετάνης (1185 - 1189)
- Αρθούρος Α΄ της Βρετάνης
Πρόγονοι
ΕπεξεργασίαΠαραπομπές
Επεξεργασία- ↑ p10202.htm#i102019. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2020.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
- ↑ Geoffrey IV Encyclop?dia Britannica
- ↑ Everard (2000), σσ. 41–42
- ↑ 5,0 5,1 Everard (2000), σ. 42
- ↑ Everard (1999), σσ. 43–44
- ↑ Warren, Wilfred Lewis, King John, (University of California Press, 1973), 574
- ↑ Warren, σ. 105
- ↑ Dunbabin, σ. 59
- ↑ Dunbabin, σ. 59; Warren (2000), σ. 106
- ↑ Everard (2000), σσ. 45–46
- ↑ Dan Jones, "The Plantagenets", σ. 102
- ↑ Marie-Aline de Mascureau, Chronologie, published originally in Aliénor d’Aquitaine. Revue 303, hors-série no 81, σσ. 218-223, Nantes 2004, in Edmond-René Labande, Pour une image véridique d’Aliénor d’Aquitaine, edited with a preface by Martin Aurell of la Société des antiquaires de l'Ouest-Geste edition of 2005. σ. 142
- ↑ https://sourcebooks.fordham.edu/source/1183hovden.asp
- ↑ Kelly, Amy (1950). Eleanor of Aquitaine and the Four Kings. σ. 226
- ↑ Everard, Judith (2000). Brittany and the Angevins: Province and Empire, 1158–1203. σ. 144
- ↑ http://www.tombes-sepultures.com/crbst_816.html
- ↑ As related by Valentine Green in The Gentleman's Magazine, 67, pt 2, 1797
Πηγές
Επεξεργασία- Costain, Thomas B. The Conquering Family, 1962
- Everard, Judith. Charters of Duchess Constance of Brittany and her Family, 1171–1221, 1999
- Everard, Judith. Brittany and the Angevins: Province and Empire, 1158–1203, 2000
- Gillingham, John. The Life and Times of Richard I, 1973
- Gillingham, John. Richard the Lionheart, 1978
- Gillihgham, John. Richard I, 1999
- Reston, James. Warriors of God: Richard the Lion-Heart and Saladin in the Third Crusade, 2001
- Warren, W. L. Henry II, 2000
