Δεν παίζουν με τον έρωτα

θεατρικό έργο του Αλφρέ ντε Μυσσέ

Δεν παίζουν με τον έρωτα (γαλλικός τίτλος: On ne badine pas avec l'amour) είναι θεατρικό έργο σε τρεις πράξεις του Αλφρέ ντε Μυσσέ, που δημοσιεύτηκε το 1834 στο λογοτεχνικό περιοδικό Revue des deux Mondes και παρουσιάστηκε το 1861 στην Κομεντί Φρανσαίζ.[1]

Δεν παίζουν με τον έρωτα
ΣυγγραφέαςΑλφρέ ντε Μυσσέ
ΓλώσσαΓαλλικά
Ημερομηνία δημοσίευσης1834
Πολιτιστικό κίνημαρομαντισμός
Μορφήθεατρικό έργο

Αυτό το ρομαντικό δράμα, που περιλαμβάνει στοιχεία τόσο κωμικά όσο και δραματικά, εγγράφεται ανάμεσα στα πιο σημαντικά του ρομαντισμού που συνεχίζουν να παρουσιάζονται και στην εποχή μας.[2]

Συγγραφή Επεξεργασία

Τον Μάρτιο του 1834, ο Μυσσέ ήταν 24 ετών και έφυγε από τη Βενετία μόνος μετά τον χωρισμό του από τη Γεωργία Σάνδη, που τον εγκατέλειψε για τον γιατρό Πατζέλο. Στα γράμματα που αντάλλαξαν στη συνέχεια, ο συγγραφέας την ενημέρωσε ότι σχεδίαζε να γράψει την ιστορία τους, που ήταν το μελλοντικό μυθιστόρημα Η εξομολόγηση ενός παιδιού του αιώνα. Αλλά εν τω μεταξύ του ανέθεσαν μια κωμωδία και, χωρίς ενθουσιασμό, άρχισε να γράφει το Δεν παίζουν με τον έρωτα, σε πεζό κείμενο για ανάγνωση, τελειώνοντας δύο μήνες αργότερα, για να στραφεί τελικά στο μυθιστόρημά του. [3]

Η παθιασμένη σχέση που διατηρούσε με τη Γεωργία Σάνδη επηρέασε σε μεγάλο βαθμό το έργο, έτσι η σκηνή 5 της πράξης ΙΙ περιλαμβάνει αποσπάσματα από τα γράμματα που έγραψε η Σάνδη κατά τη διάρκεια διενέξεων (Όλοι οι άντρες είναι ψεύτες, ασταθείς...).

Το έργο είναι δύσκολα κατατάξιμο ως είδος, καθώς ως ρομαντικό δράμα παραβλέπει την ιστορικά καθορισμένη κατάσταση και την ηρωοποίηση των χαρακτήρων, δεν είναι δράμα γιατί περιλαμβάνει πολλά κωμικά στοιχεία αλλά ούτε κωμωδία λόγω του τραγικού τέλους.[1]

Υπόθεση Επεξεργασία

Πράξη Ι

Ο Περντικάν, νεαρός γιος βαρόνου που πρόσφατα τελείωσε τις σπουδές ιατρικής, επιστρέφει στον πύργο του πατέρα του παρέα με τον δάσκαλό του Μπλάζιους. Η εξαδέρφη του Καμίγ, μια 18χρονη κοπέλα που μόλις αποφοίτησε από το μοναστήρι, επιστρέφει επίσης στο κάστρο συνοδευόμενη από τη γκουβερνάντα της. Οι δύο νέοι συναντιούνται ξανά μετά από δέκα χρόνια αποχωρισμού στον αγαπημένο τους πύργο, όπου μεγάλωσαν, έπαιξαν και αγαπήθηκαν. Ο βαρόνος σχεδιάζει να παντρέψει τον γιο του με την ανεψιά του και εμπιστεύεται το σχέδιο στον δάσκαλο Μπλάζιους και στον ιερέα του χωριού.

Ο Περντικάν και η Καμίγ πάντα αγαπούσαν ο ένας τον άλλον, αλλά η κοπέλα, έχοντας λάβει πολύ αυστηρή εκπαίδευση από τις μοναχές, θύματα οι ίδιες δυστυχισμένων ερωτικών σχέσεων, έχει μάθει να μην εμπιστεύεται τους άντρες και μένει ασυγκίνητη όταν ο εξάδελφός της ξυπνά τις παιδικές τους αναμνήσεις. Πληγωμένος, ο νεαρός καλεί τη νεαρή αγρότισσα Ροζέτ, ομογάλακτη αδερφή της Καμίγ, για δείπνο στον πύργο. Ο βαρόνος απογοητεύεται όταν μαθαίνει ότι ο γιος του ερωτοτροπεί με μια αγρότισσα.[4]

Πράξη II

Η Καμίγ στέλνει στον εξάδερφό της ένα σημείωμα καλώντας τον σε συνάντηση. Ο Περντικάν συνεχίζει να κάνει την Καμίλ να ζηλεύει με τη Ροζέτ αλλά πηγαίνει στην πρόσκληση της ξαδέρφης του. Η Καμίγ του αποκαλύπτει ότι διδάχτηκε στο μοναστήρι της να φοβάται τον έρωτα και ότι οι καλόγριες την προειδοποίησαν για τους κινδύνους του πάθους και τον εγωισμό των ανδρών. Ο Περντικάν αμφισβητεί τη θρησκευτική εκπαίδευση και εξυμνεί το πάθος που μεταμορφώνει τους ανθρώπους. Υπερασπίζεται τον έρωτα, ακόμη κι αν κάποιος εξαπατηθεί και πληγωθεί, αλλά μάταια: Η κοπέλα του ανακοινώνει την απόφασή της: θα επιστρέψει στο μοναστήρι και θα αφιερώσει τη ζωή της στον Θεό.

Πράξη III

Ο Περντικάν καταφέρνει να διαβάσει ένα γράμμα που έστειλε η Καμίγ στη Λουίζ, μια μοναχή από το μοναστήρι που την έχει επηρεάσει έντονα με το παράδειγμα των δικών της ατυχιών, όπου γράφει ότι έκανε τα πάντα για να την αντιπαθήσει ο Περντικάν και η άρνησή της τον έχει ρίξει στην απόγνωση. Οργισμένος, ο νεαρός για να την κάνει να ζηλέψει περισσότερο, αρραβωνιάζεται τη Ροζέτ, η οποία γοητευμένη από τον γιο του βαρόνου πιστεύει στην ευτυχία της. Όμως η Καμίγ μαθαίνει από τη γκουβερνάντα της ότι ο εξάδελφός της διάβασε το γράμμα, καταλαβαίνει τη συμπεριφορά του και, παγιδευμένη στην αναταραχή των συναισθημάτων της, φανερώνει στη Ροζέτ ότι ο Περντικάν την κοροϊδεύει. Καλεί τον ξάδερφό της, αφού έκρυψε τη Ροζέτ πίσω από μια κουρτίνα. Μετά από μια αρχική ανταλλαγή κατηγοριών, οι δύο νεαροί εξομολογούνται τελικά τον έρωτά τους στην τελευταία σκηνή, αλλά η Ροζέτ, που τους παρακολουθεί κρυφά, δεν αντέχει την απογοήτευση και πεθαίνει από συγκίνηση. Η επίγνωση του λάθους τους, τους χωρίζει για πάντα.[5]

Θέματα Επεξεργασία

Τα κύρια θέματα του έργου είναι τα κλασικά θέματα του ρομαντικού δράματος: ο έρωτας και ο θάνατος. Ένα ακόμη σημείο που θίγεται είναι ο αντικληρικαλισμός. Ο Μυσσέ διακωμωδεί τον τρόπο ζωής των κληρικών αλλά κυρίως καταγγέλλει την αυστηρή θρησκευτική εκπαίδευση των νεαρών κοριτσιών που τους στερεί την επίγεια ευτυχία του έρωτα.

Διασκευές Επεξεργασία

  • Άλφρεντ ντε Μυσσέ - Δεν παίζουν με τον έρωτα (ραδιοφωνικό θέατρο)[6]

Ελληνική μετάφραση Επεξεργασία

  • Δεν παίζουν με τον έρωτα. Μετάφραση: Χριστίνα Παρίση, εκδόσεις Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών, 1995
  • Δεν παίζουνε με την αγάπη. Μετάφραση: Αλέξανδρος Αδαμόπουλος, εκδόσεις Εστία, 2003

Παραπομπές Επεξεργασία