Δεξιά Όχθη (Παρίσι)
Ο όρος Δεξιά όχθη (Γαλλικά: Rive droite) στο Παρίσι προσδιορίζει το τμήμα της πόλης που βρίσκεται βόρεια του Σηκουάνα, σε αντίθεση με την Αριστερή Όχθη. Τα νησιά που βρίσκονται στον ποταμό δεν εμπίπτουν σε αυτήν την ορολογία.
Η δεξιά όχθη είναι το παραδοσιακό κέντρο εμπορίου στο Παρίσι εδώ και αρκετούς αιώνες, η έδρα τραπεζικών και χρηματοοικονομικών ομίλων, στεγάζει το Χρηματιστήριο και άλλες βιομηχανικές δραστηριότητες, σε αντίθεση με την αριστερή όχθη, που ιστορικά υπήρξε ο τόπος της πνευματικής και θρησκευτικής ζωής στο Παρίσι, στεγάζοντας πολλά σημαντικά πανεπιστήμια όπως η Σορβόννη. [1]
Η άποψη ότι η δεξιά όχθη είναι πιο εξελιγμένη και συντηρητική, σε αντίθεση με την πιο καλλιτεχνική και μποέμ αριστερή όχθη, τείνει να εξαφανιστεί και έχει αντικατασταθεί από μια οικονομική αντίθεση μεταξύ της δυτικής πλευράς του Παρισιού που εμφανίζεται πλουσιότερη και της ανατολικής που θεωρείται πιο λαϊκή και φτωχότερη.[2]
Ιστορικό Επεξεργασία
Τον 10ο αιώνα, οι βασιλιάδες της Γαλλίας διοικούσαν την περιοχή του Παρισιού η οποία έγινε το Ιλ ντε Φρανς, έδρα των γαλλικών βασιλικών κτήσεων. Η επαρχία χωρίστηκε σε διάφορες χώρες. Στη συνέχεια, η δεξιά όχθη συνδέθηκε με τη Χώρα της Γαλλίας.
Μέχρι την Επανάσταση του 1789, η δεξιά όχθη του Παρισιού ονομαζόταν «Πέραν της Μεγάλης γέφυρας» (Outre-Grand-Pont). Έλαβε το όνομα από τη Μεγάλη γέφυρα (Grand-Pont),[3] η οποία αργότερα ονομάστηκε γέφυρα Νοτρ-Νταμ, που ήταν από τη ρωμαϊκή εποχή το μόνο σημείο διάβασης από το νησάκι Ιλ ντε λα Σιτέ (που ονομαζόταν επίσης Σιτέ) προς τη βόρεια όχθη του Σηκουάνα, στον κεντρικό οδικό άξονα από βορρά προς νότο (Cardo Maximus) του Παρισιού.
Στην Παναγία των Παρισίων (1830), όπου ο Βίκτωρ Ουγκώ τοποθέτησε τη δράση του το 1482, αναφέρεται στα παραδοσιακά ονόματα κάθε τομέα του Παρισιού: «Το Πανεπιστήμιο» για την αριστερή όχθη, «Η Σιτέ» για το Ιλ ντε λα Σιτέ και «Η Πόλη» για τη δεξιά όχθη.
Γύρω στο 1300, ο ποιητής Γκιγιό ντε Παρί συνέθεσε σε μορφή ποιήματος μια πρώτη λίστα με ονόματα οδών στο Παρίσι στο έργο του Le Dit des rues de Paris. [4]Σ' αυτό το έγγραφο αναφέρεται ότι το Παρίσι είχε 310 δρόμους, 80 από τους οποίους βρίσκονταν στην περιοχή της αριστερής όχθης (Πέραν της Μικρής γέφυρας), 36 στο Σιτέ και 114 στην περιοχή της δεξιάς όχθης (Πέραν της Μεγάλης γέφυρας ή Πόλη).
Σύγχρονη διοικητική διαίρεση Επεξεργασία
Η δεξιά όχθη περιλαμβάνει σχεδόν το σύνολο των 14 ακολούθων διαμερισμάτων :
- 1ο Δημοτικό Διαμέρισμα Παρισιού (εκτός του Ιλ ντε λα Σιτέ)
- 2ο Δημοτικό Διαμέρισμα Παρισιού
- 3ο Δημοτικό Διαμέρισμα Παρισιού
- 4ο Δημοτικό Διαμέρισμα Παρισιού (εκτός του Ιλ ντε λα Σιτέ και του Ιλ Σαιν-Λουί)
- 8ο Δημοτικό Διαμέρισμα Παρισιού
- 9ο Δημοτικό Διαμέρισμα Παρισιού
- 10ο Δημοτικό Διαμέρισμα Παρισιού
- 11ο Δημοτικό Διαμέρισμα Παρισιού
- 12ο Δημοτικό Διαμέρισμα Παρισιού
- 16ο Δημοτικό Διαμέρισμα Παρισιού
- 17ο Δημοτικό Διαμέρισμα Παρισιού
- 18ο Δημοτικό Διαμέρισμα Παρισιού
- 19ο Δημοτικό Διαμέρισμα Παρισιού
- 20ό Δημοτικό Διαμέρισμα Παρισιού
Μνημεία Επεξεργασία
Το Δημαρχείο του Παρισιού, η Νομαρχία του Παρισιού, το προεδρικό μέγαρο Ελιζέ, τα δύο θέατρα της πλατείας του Σατλέ, η λεωφόρος των Ηλυσίων Πεδίων, η πλατεία των Βοσγίων, το μουσείο του Λούβρου, ο κήπος του Κεραμεικού, η πλατεία Κονκόρντ, η αψίδα του Θριάμβου, η Όπερα Γκαρνιέ, το Πετί παλαί, το Γκραν παλαί, το Παλαί ντε Τοκιό, το Παλαί ντε Σαγιό, το Ραδιοφωνικό μέγαρο της Γαλλίας, η Βασιλική της Σακρέ-Κερ της Μονμάρτρης, το πάρκο Λα Βιλέτ κ.λπ.
Σιδηροδρομικοί σταθμοί Επεξεργασία
- Γκαρ ντε Λυών
- Γκαρ ντυ Νορ
- Γκαρ ντε λ'Εστ
- Γκαρ Σαιν-Λαζάρ
- Γκαρ ντε Μπερσί