Βικιπαίδεια

Έλφι φον Ντασανόφσκι

Η Έλφριντ (Έλφι) φον Ντασανόφσκι (2 Φεβρουαρίου 1924 – 2 Οκτωβρίου 2007) ήταν αυστριακής καταγωγής τραγουδίστρια, πιανίστα και παραγωγός ταινιών.

Έλφι φον Ντασανόφσκι
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Elfi von Dassanowsky (Γερμανικά)
Γέννηση2  Φεβρουαρίου 1924[1][2][3]
Βιέννη[4][5]
Θάνατος2  Οκτωβρίου 2007[6][1][2]
Λος Άντζελες[7][5]
Τόπος ταφήςΚεντρικό Νεκροταφείο της Βιέννης
Χώρα πολιτογράφησηςΑυστρία
ΘρησκείαΡωμαιοκαθολική Εκκλησία
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταπιανίστα
παραγωγός ταινιών
τραγουδίστρια όπερας
ηθοποιός θεάτρου
Περίοδος ακμής1942
Οικογένεια
ΤέκναRobert von Dassanowsky
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΒραβεύσειςΙππότης του Τάγματος των Τεχνών και των Γραμμάτων
Member, Special Class of the Order of Honour
Χρυσό Τάγμα της Τιμής της Δημοκρατίας της Αυστρίας
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Τα πρώτα χρόνια Επεξεργασία

Η Έλφι φον Ντασανόφσκι (επίσης γνωστή ως Έλφι Ντασανόφσκι ή ως Έλφριντ Ντασανόφσκι) γεννήθηκε στη Βιέννη. Ήταν κόρη του Φραντς Λέοπολντ φον Ντασανόφσκι, δημοσίου υπαλλήλου στο αυστριακό Υπουργείο Εμπορίου, και της Άννα Ντασανόφσκι (το γένος Γκρου). Ο πατέρας της γνώριζε τον συγγραφέα Χέρμαν Μπροχ από τη δεκαετία του 1920 και ήταν ένα από τα πρόσωπα που ενέπνευσαν τον χαρακτήρα του χερ φον Πάσενοου στο μυθιστόρημα του Μπροχ Οι υπνοβάτες. Ως παιδί-θαύμα στο πιάνο σε ηλικία 5 ετών, η Έλφι παρακολούθησε μαθήματα πιάνου στη Βιέννη και έγινε, στην ηλικία των 15 ετών, η νεότερη γυναίκα που έγινε δεκτή στην Ακαδημία Μουσικής και Παραστατικών Τεχνών της Βιέννης ως εκείνη τη χρονιά ως προστατευομένη του βιρτουόζου πιανίστα Εμίλ φον Ζάουερ. Ενώ σπούδαζε, ο σκηνοθέτης Καρλ Χαρτλ την επέλεξε για να διδάξει τον Κουρτ Γιούργκενς στο πιάνο, ώστε να μπορεί να παίξει το όργανο στην οθόνη στη βιογραφική ταινία του Χαρτλ για τον Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ και σε ένα μιούζικαλ του Βίλι Φορστ. Αλλά οι σπουδές και η πρώιμη σταδιοδρομία της Ντασανόφσκι σταμάτησαν λόγω καταναγκαστικών έργων, όταν αρνήθηκε να ενταχθεί σε ναζιστικές οργανώσεις. Το πανίσχυρο στούντιο UFA στο Βερολίνο της πρόσφερε ένα κινηματογραφική συμβόλαιο στα τέλη του 1944, το οποίο επίσης αρνήθηκε.

Καριέρα Επεξεργασία

Το 1946, η φον Ντασανόφσκι έκανε το ντεμπούτο της στην όπερα ως Σουζάνα στους Γάμους του Φίγκαρο του Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ στο Stadttheater St. Pölten.

Η Ντασανόφσκι παραμένει μια από τις λίγες γυναίκες στην ιστορία του κινηματογράφου, και σε ηλικία 22 ετών μια από τις νεότερες, που συνίδρυσαν ένα κινηματογραφικό στούντιο —την Belvedere Film— το πρώτο νέο στούντιο στη μεταπολεμική Βιέννη. Το στούντιο δημιούργησε κλασικές γερμανόφωνες ταινίες όπως οι Die Glücksmühle (1946), Dr. Rosin (1949) και Märchen vom Glück (1949) και έδωσε στους Γκύντερ Φίλιπ και Νάντια Τίλλερ τους πρώτους τους ρόλους στην οθόνη.

Ο Ντασανόφσκι πρωταγωνίστησε σε όπερες, οπερέτες, θεατρικά δράματα και κωμωδίες, βοήθησε στη δημιουργία πολλών θεατρικών θιάσων, διετέλεσε εκφωνήτρια στο Allied Forces Broadcasting και το BBC, περιόδευσε στη Δυτική Γερμανία σε παραστάσεις όπου έπαιζε μόνη της και έδωσε διαλέξεις φωνητικής ερμηνείας και πιάνου.

Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, η Ντασανόφσκι έκανε επίσης το μοντέλο αποκλειστικά για τον διάσημο Αυστριακό ζωγράφο Φραντς Βολφ (1896–1990), του οποίου τα έργα που απεικονίζουν την Ντασανόφσκι βρίσκονται σήμερα σε μουσεία και ιδιωτικές συλλογές.

Κατά τη δεκαετία του 1950, παντρεύτηκε στη Νέα Υόρκη, όπου απέκτησε και δύο παιδιά, έναν γιο και μία κόρη.

Αργότερα, η Ντασανόφσκι στράφηκε στο σχέδιο μόδας και δημιούργησε ένα γυναικείο δερμάτινο καθημερινό παλτό, το οποίο βρίσκεται τώρα στη συλλογή του Μουσείου Εφαρμοσμένων Τεχνών της Βιέννης. Χώρισε στα τέλη της δεκαετίας του 1970 και, παρόλο που δεν ξαναπαντρεύτηκε ποτέ, συνδέθηκε για λίγο με τον συγγραφέα και ηθοποιό πρίγκιπα Χάινριχ Στάρεμπεργκ (γνωστό και ως Χένρι Γκρέγκορ, 1934–1997) από τα μέσα της δεκαετίας του 1990 μέχρι τον θάνατό του.

Στο Χόλιγουντ τη δεκαετία του 1960, αντιστάθηκε στην ιδέα να γίνει μια μοντέρνα ευρωστάρλετ και προτίμησε να παραμείνει πίσω από την κάμερα ως δασκάλα ορθοφωνίας του σκηνοθέτη και παραγωγού Ότο Πρέμινγκερ. Το 1962, έγινε πολιτογραφημένη πολίτης των Ηνωμένων Πολιτειών. Ως επιτυχημένη επιχειρηματίας στο Λος Άντζελες, το 1999, επανίδρυσε την Belvedere Film ως εταιρεία παραγωγής με έδρα το Λος Άντζελες και τη Βιέννη μαζί με τον γιο της, Ρόμπερτ. Ήταν παραγωγός της βραβευμένης δραματικής ταινίας μικρού μήκους Semmelweis (2001), της κατασκοπευτικής κωμωδίας Wilson Chance (2005) και πολλών έργων που βρίσκονταν ακόμη σε εξέλιξη τη στιγμή του θανάτου της, συμπεριλαμβανομένου του ντοκιμαντέρ Felix Austria!

Αναγνωρισμένη διεθνώς για τη μοναδική της δουλειά ως πρωτοπόρος γυναίκα στην παραγωγή ταινιών, η φον Ντασανόφσκι είναι η μόνη Αυστριακή που έλαβε το γνωστό Βραβείο Ζωντανού Θρύλου του Women's International Center και τιμήθηκε με το Μετάλλιο Μότσαρτ της UNESCO, το Τιμητικό Παράσημο για τις υπηρεσίες στην Δημοκρατία της Αυστρίας, [8] το γαλλικό Ordre des Arts et des Lettres, και άλλα. Επιπλέον, αναφέρεται ότι ήταν υποψήφια για το τιμητικό Βραβείο Ορθής Διαβίωσης στα τέλη της δεκαετίας του 1990.

 
Πλακέτα του κινηματογραφικού στούντιο Belvedere στη Βιέννη

Θάνατος Επεξεργασία

Ενώ βρισκόταν στην Κόνα της Χαβάης τον Ιούλιο του 2007, η Ντασανόφσκι υπέστη εμβολή. Μεταφέρθηκε στο Queens Hospital στη Χονολουλού και εκεί χρειάστηκε να ακρωτηριαστεί τμήμα του αριστερού της ποδιού. Η Ντασανόφσκι πέθανε στις 2 Οκτωβρίου 2007 στο Λος Άντζελες από καρδιακή ανεπάρκεια. Τάφηκε στη Βιέννη στις 25 Ιουλίου 2008.

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. 136416241. Ανακτήθηκε στις 14  Οκτωβρίου 2015.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 (Αγγλικά) SNAC. w6h53snc. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  3. ↑ 3,0 3,1 (Αγγλικά) Find A Grave. 31097777. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 11  Δεκεμβρίου 2014.
  5. ↑ 5,0 5,1 Anna Gadzinski: «KALLIOPE Austria». (Γερμανικά) KALLIOPE Austria. Ομοσπονδιακό Υπουργείο Ευρωπαϊκών και Διεθνών Υποθέσεων. Βιέννη. 2  Σεπτεμβρίου 2015. σελ. 109. ISBN-13 978-3-9503655-5-9.
  6. ↑ www.earthtimes.org/articles/show/117911.html.
  7. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 30  Δεκεμβρίου 2014.
  8. ↑ «Reply to a parliamentary question about the Decoration of Honour» (PDF) (στα German). σελ. 905. Ανακτήθηκε στις 30 Νοεμβρίου 2012. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία


Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Έλφι_φον_Ντασανόφσκι&oldid=9633710"