Γουλιέλμος ΣΤ΄ του Μομφερράτου
Ο Γουλιέλμος ΣΤ΄, (Ιταλική γλώσσα ː Guglielmo VI, περί το 1173 - 17 Σεπτεμβρίου 1226) από τον Οίκο των Αλεράμιτσι, ήταν Μαρκήσιος του Μομφερράτου (1207 - 1226).
| Γουλιέλμος ΣΤ΄ του Μομφερράτου | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1173[1] |
| Θάνατος | 17 Σεπτεμβρίου 1226[1] ή 17 Σεπτεμβρίου 1225 Αλμυρός Μαγνησίας |
| Αιτία θανάτου | νόσος |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | μονάρχης |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Berta di Clavesana (από 1202)[2][3] Σοφία του Χόενσταουφεν[2] |
| Τέκνα | Βονιφάτιος Β΄ του Μομφερράτου[2] Αλίκη του Μομφερράτου Βεατρίκη του Μομφερράτου Όθων του Μομφερράτου |
| Γονείς | Βονιφάτιος ο Μομφερατικός[2][4] και Elena di Bosco[2][4] |
| Αδέλφια | Δημήτριος ο Μομφερατικός Αγνή η Μομφερρατική |
| Οικογένεια | Οίκος των Αλεράμιτσι |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Βαθμός/στρατός | ιππότης |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Μαρκήσιος του Μομφερράτου (1207–1225) |
| Θυρεός | |
 | |
Τα πρώτα έτη Επεξεργασία
Ήταν ο πρωτότοκος γιος του Βονιφάτιου Α΄ μαρκήσιου του Μομφερράτου και βασιλιά της Θεσσαλονίκης και της πρώτης συζύγου του Ελένης ντελ Μπόσκο.[5]
Συμμετείχε σε εκστρατείες του πατέρα του, όπως τη μάχη του Μοντίλιο. Εμφανίζεται σε πολλά συμβόλαια του πατέρα του το διάστημα 1193-99. Το 1199 φύλαγε την πόλη Άκουι Τέρμε με είκοσι ιππότες από τους κατοίκους της Αλεσάντρια.
Το 1203 ο πατέρας του ακολούθησε την Δ΄ Σταυροφορία και τον άφησε κυβερνήτη της μαρκιωνίας. Για να επιτεθεί στο Άστι, συμμάχησε με την Άλμπα και την Αλεσάντρια. Αν και οι σύμμαχοί του ζητούσαν πολλά, ηττήθηκαν και αναγκάστηκε να κάνει συμφωνία με την Άστι. Το 1204 οι Σταυροφόροι άλωσαν την Κωνταντινούπολη και μοίρασαν τα εδάφη της Ρωμανίας. Ο πατέρας του έλαβε το βασίλειο της Θεσσαλονίκης, αλλά το 1207 σκοτώθηκε από τους Βουλγάρους και το βασίλειο κληρονόμησε ο νεότερος, ετεροθαλής αδελφός του Γουλιέλμου ΣΤ΄, ο Δημήτριος.
Στη διαμάχη του Οίκου των Γουέλφων με τους Χοενστάουφεν για το βασίλειο της Γερμανίας, οι Αλεράμιτσι συντασσόταν με τους δεύτερους, ο Γουλιέλμος ΣΤ΄ όμως προτίμησε τον Όθωνα Δ΄ Γουέλφων, που έγινε βασιλιάς της Γερμανίας. Αν και ο μαρκήσιος περίμενε μεγάλη βοήθεια από τον Όθωνα Δ΄, αυτός τον συνέδραμε μόνο εναντίον των μικρών τοπικών αρχόντων και στη λεηλασία του Κούνεο. Έτσι τον εγκατέλειψε και υποστήριξε τον Φρειδερίκο Β΄ Χοενστάουφεν. Το 1212 ο Γουλιέλμος ΣΤ΄ τον οδήγησε από τη Γένουα στη Γερμανία. Τον επισκέφθηκε πολλές φορές στη Γερμανία, οπότε οι εχθροί του έβρισκαν ευκαιρία να μηχανορραφούν. Ήταν πάντα σε πόλεμο με την πόλη Άστι.
Η σχεδιαζόμενη εκστρατεία στη Θεσσαλονίκη Επεξεργασία
Το 1207 ο Δημήτριος ήταν δύο ετών και οι Λομβαρδοί βρόνοι, με τον αντιβασιλιά Ομπέρτο Β΄ κόμη του Μπιαντράτε, προτίμησαν τον Γουλιέλμο ΣΤ΄, που όμως ήταν απρόθυμος. Ο Ερρίκος της Φλάνδρας Λατίνος αυτοκράτορας της Κωνσταντινούπολης, ξεπέρασε την αντίδρασή τους και έστεψε τον Δημήτριο.
Οι ιερείς της επικράτειάς του και ο τροβαδούρος Ελίας Κάιρελ τον έπεισαν να κάνει Σταυροφορία. Ο Πάπας Ονώριος Γ΄ του πρότεινε να μεταβεί στην Αίγυπτο. Οι διαμάχη των βαρόνων διευκόλυνε τον Θεόδωρο Άγγελο δεσπότης της Ηπείρου, που πλησίαζε να καταλάβει τη Θεσσαλονίκη και ο Δημήτριος ταξίδευσε στο Μομφερράτο και ζήτησε τη βοήθεια του αδελφού του. Ο Γουλιέλμος ΣΤ΄ καθυστερούσε λόγω απειλών των εχθρών του στο Πεδεμόντιο και οικονομικών δυσχερειών. Έβαλε υποθήκη τη μαρκιωνία στον Φρειδερίκο Β΄, αλλά όταν επιτέλους ξεκίνησε, ασθένησε στο Μπρίντιζι το 1225. Ο στόλος ξεκίνησαν ένα έτος μετά, αλλά οι καθυστερήσεις ήταν κρίσιμες και η Θεσσαλονίκη είχε ήδη παραδοθεί στον Θεόδωρο. Ο ίδιος απεβίωσε στον Αλμυρό και ο στρατός του, έπειτα από μία επιδημία δυσεντερίας, μειωνόταν ώσπου εκμηδενίστηκε.[6]
Οικογένεια Επεξεργασία
Νυμφεύτηκε το 1202 τη Μπέρτα, κόρη του Μπονιφάτσο μαρκήσιου της Κλαβεζάνα και κόμη της Κορτεμίλια και είχε τέκνα:
- Βονιφάτιος Β΄ 1202-1253, μαρκήσιος του Μομφερράτου.
- Βεατρίκη π. 1210-1274, παντρεύτηκε πρώτα τον Γκιγκ ΣΤ΄ κόμη του Αλμπόν, έπειτα τον Γκυ Β΄ κύριο του Μπάουγκε και τέλος τον Πιέρ ντε Λα Ρου.
- Αλίκη π. 1212-1232, παντρεύτηκε τον Ερρίκο Α΄ των Λουζινιάν της Κύπρου.
- (;) Οντόνε, απεβ. το 1251, επίσκοπος του Πόρτο, καρδινάλιος.
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 1,2 «Kindred Britain» I2709.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 2,6 «Kindred Britain»
- ↑ p56425.htm#i564246. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2020.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 Leo van de Pas: (Αγγλικά) Genealogics. 2003.
- ↑ Murray 2006, σ. 1227
- ↑ Necrologium Evasii Casalensis, σ. 496
Αναφορές Επεξεργασία
- Caravale, Mario (ed). Dizionario Biografico degli Italiani: LX Grosso – Guglielmo da Forlì. Rome, 2003.
- Marchesi di Monferrato: Guglielmo VI.
- Murray, Alan V., ed. (2006). "William VI of Montferrat". The Crusades: An Encyclopedia. Τόμος 4.
- Avogadro, Gustavo (ed). "Necrologium ecclesiae beati Evasii Casalensis". Historiae Patriae Monumenta: Scriptores. Volume 3. Turin, 1848.
 
|
Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα William VI, Marquess of Montferrat της Αγγλικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 4.0. (ιστορικό/συντάκτες). |