Βικιπαίδεια

Ιλένια Καρίζι

Ιταλίδα ηθοποιός

Η Ιλένια Καρίζι (ιταλικά: Ylenia Maria Sole Carrisi‎‎), (Ρώμη, 29 Νοεμβρίου, 1970 – εξαφάνιση Νέα Ορλεάνη, 6 Ιανουαρίου, 1994) ήταν ηθοποιός και η μεγαλύτερη κόρη των τραγουδιστών και ηθοποιών Αλ Μπάνο και Ρομίνας Πάουερ. Η Καρίζι εξαφανίστηκε κάτω από μυστηριώδεις συνθήκες μετά από μια επίσκεψή της στην Νέα Ορλεάνη της Λουιζιάνα στις 6 Ιανουαρίου του 1994. Μετά από αίτημα του πατέρα της, ανακηρύχθηκε επισήμως νεκρή τον Δεκεβρίο του 2014.[1]

Ιλένια Καρίζι
Η Καρίζι ως συμπαρουσιάστρια στο τηλεπαιχνίδι "Ο τροχός της τύχης".
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση29 Νοεμβρίου 1970
Ρώμη
Εξαφάνιση6 Ιανουαρίου 1994, πριν 30 έτη (1994-01-06)
Θάνατος6 Ιανουαρίου 1994 (23 ετών)
Νέα Ορλεάνη
Χώρα πολιτογράφησηςΙταλία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Μητρική γλώσσαΙταλικά
Ομιλούμενες γλώσσεςΙταλικά
Αγγλικά
ΣπουδέςKing College
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταvalletta
ηθοποιός
τηλεοπτική προσωπικότητα
Οικογένεια
ΓονείςΑλ Μπάνο και Ρομίνα Πάουερ
ΑδέλφιαΚρίστελ Καρίζι
δεδομένα

Βιογραφία Επεξεργασία

Γεννημένη στη Ρώμη, σε ηλικία μόλις 13 ετών, το 1983 πήρε μέρος μαζί με τους γονείς της, στην ιταλική ταινία "Champagne in paradiso". Το 1987 έκανε το ντεμπούτο της ως τραγουδίστρια σε ένα ντουέτο με τη μητέρα της στο τραγούδι Abbi fede, βγαλμένο από το άλμπουμ Libertà! Εργάστηκε ως συμπαρουσιάστρια στην ιταλική πρώτη έκδοση του τηλεπαιχνιδιού "Ο τροχός της τύχης", με παρουσιαστή τον Μάικ Μποτζιόρνο στο Canale 5, που προβλήθηκε από τις 5 Μαρτίου έως τις 25 Ιουνίου 1989.[2]

Ενώ παρακολουθούσε ένα μάθημα λογοτεχνίας στο King's College του Λονδίνου, έδειξε την πρόθεση να ταξιδέψει στον κόσμο μόνη της, εξοπλισμένη μόνο με ένα σακίδιο και το ημερολόγιό της. Τον Ιούλιο του 1993, μόλις προσγειώθηκε στη Ρώμη μετά την επιστροφή της από το πρώτο οικογενειακό ταξίδι στη Νέα Ορλεάνη, είπε στον πατέρα της ότι θα έφευγε για το Μπελίζ τον Οκτώβριο επειδή ήθελε να γράψει ένα βιβλίο για τους καλλιτέχνες του δρόμου και τους άστεγους.[3] Έτσι αποφάσισε να κάνει ένα διάλειμμα από τις σπουδές της και πούλησε κάποια αντικείμενα για να αυτοχρηματοδοτήσει το ονειρεμένο ταξίδι. Ξεκίνησε από την Νότια Αμερική, και αφού πέρασε μερικούς μήνες στο Μπελίζ, αποφάσισε να φύγει την ημέρα μετά τα Χριστούγεννα του 1993, με λεωφορείο για την Νέα Ορλεάνη. Λίγες εβδομάδες μετά την αποχώρησή της, την περίοδο των Χριστουγέννων, ο Γιάρι, ο μικρότερος αδερφός της, αποφάσισε να της κάνει έκπληξη και να την συνοδεύσει. Φτάνοντας στο Μπελίζ ανακάλυψε ότι είχε φτάσει με «24 ώρες καθυστέρηση», καθώς η Ιλένια είχε ήδη κατευθυνθεί στη Νέα Ορλεάνη, μια πόλη όπου θα εξαφανιζόταν μυστηριωδώς λίγες μέρες αργότερα.

Η μυστηριώδης εξαφάνιση Επεξεργασία

 
Το ξενοδοχείο LeDale στη Νέα Ορλεάνη, όπου διέμεινε η Ιλένια. Το ξενοδοχείο έκλεισε στη συνέχεια και το κτίριο γκρεμίστηκε.

Σύμφωνα με καταθέσεις μαρτύρων, η Ιλένια έφτασε στην Νέα Ορλεάνη και κατέλυσε στο ξενοδοχείο «Le Dale», ένα κακόφημο μέρος στην κεντρική συνοικία της πόλης όπου συγκεντρώνονταν οι άστεγοι και οι πλανόδιοι μουσικοί. Σε εκείνη την πόλη, περίπου έξι μήνες νωρίτερα, η Ιλένια είχε γνωρίσει τον τρομπετίστα του δρόμου Αλεξάντερ Μασακέλα, ο οποίος ήταν και ο πρώτος που ανακρίθηκε σχετικά με την εξαφάνισή της.[4] Οι δυο τους έμειναν στο ίδιο δωμάτιο του ξενοδοχείου LeDale, αλλά ο Μασακέλα δεν ανέφερε την εξαφάνιση της Ιλένια όταν δεν επέστρεψε στο ξενοδοχείο ούτε έγινε διαθέσιμος με οποιονδήποτε τρόπο. Αργότερα, ο Μασακέλα δήλωσε ότι αυτός και η Ιλένια είχαν κοιμηθεί σε χωριστά κρεβάτια κατά τη διάρκεια της διανυκτέρευσης στο ξενοδοχείο, καθώς η Ιλένια είχε αρνηθεί να κάνει σεξ μαζί του παρά την επιμονή του. Ο Μασακέλα ήταν γνωστός ως γκουρού αλλά είχε ιστορικό παρενόχλησης και ναρκωτικών.[5]

Η Ιλένια Καρίζι εθεάθη για τελευταία φορά στο ξενοδοχείο στις 6 Ιανουαρίου 1994: η ιδιοκτήτρια του ξενοδοχείου, Σίντι Ντέιλ, δήλωσε ότι η Ιλένια είχε βγει γύρω στο μεσημέρι και δεν είχε επιστρέψει ποτέ. Είχε αφήσει σχεδόν όλα τα προσωπικά της αντικείμενα (σακίδιο, σημειώσεις, διαβατήριο, κάμερα, αποσκευές, ρούχα, μια Βίβλο) στο δωμάτιο της.[5][6][7] Ο Μασακέλα παρέμεινε στο ξενοδοχείο μέχρι τις 14 Ιανουαρίου, όταν έδειξε στο προσωπικό το διαβατήριο της Καρίζι και επίσης προσπάθησε να πληρώσει τον λογαριασμό του δωματίου χρησιμοποιώντας τις ανυπόγραφες ταξιδιωτικές επιταγές της Καρίζι.

Σε εκείνο το σημείο οι υπεύθυνοι του ξενοδοχείου κάλεσαν την αστυνομία. Ο Μασακέλα δήλωσε αρχικά ότι δεν ήξερε πού βρισκόταν η Ιλένια, αλλά πίστευε ότι ήταν καλά. [5] Ωστόσο, λίγες εβδομάδες αργότερα, η πρώην κοπέλα του τον κατήγγειλε για βιασμό και η αστυνομία άρχισε να ερευνά τη ζωή του. Ο Μασακέλα συνελήφθη στις 31 Ιανουαρίου, για να αφεθεί ελεύθερος μετά από λιγότερο από δύο εβδομάδες λόγω έλλειψης αποδεικτικών στοιχείων.[5] Η Ρομίνα Πάουερ έχει επανειλημμένα ισχυριστεί ότι ο Μασακέλα έκανε την κόρη της να εξαφανιστεί βάζοντάς την να μπει σε έναν βρώμικο κύκλο παρόμοιο με τη «λευκή διακίνηση», πιθανότατα πρώτα να τη ναρκώσει και να την στείλει κάπου. [8]

Η μαρτυρία που θεωρείται πιο αξιόπιστη είναι αυτή του Άλμπερτ Κόρντοβα, νυχτοφύλακα του θαλάσσιου πάρκου Audubon Aquarium, ο οποίος ανέφερε ότι είδε στις 6 Ιανουαρίου 1994 περίπου στις 23:30 μια ξανθιά κοπέλα να πηδά στον Μισισσιπή:

«Καθόταν στην ξύλινη πλατφόρμα με τα πόδια της να κρέμονται. Ξανθιά, όμορφη, ηλικίας από 18 έως 24 ετών. Φορούσε ένα σκούρο σακάκι και ένα φόρεμα με σχέδια, ίσως με λουλούδια, που έφτανε κάτω από τα γόνατά της. Είχε μια πολύ θλιμμένη, καταθλιπτική έκφραση. Κοιτούσε το ποτάμι. Σε αυτή τη λωρίδα πάρκου που διασχίζει το ποτάμι απαγορεύεται να σταματάς τη νύχτα, μπορείς μόνο να τη διασχίσεις. Μόλις λοιπόν την είδα από μακριά, πλησίασα μέχρι ένα-δύο μέτρα. Όλα κράτησαν όχι περισσότερο από 30-60 δευτερόλεπτα. Της είπα: Δεν μπορείς να μείνεις εκεί, πρέπει να φύγεις. Δεν πειράζει - μου απάντησε - έτσι κι αλλιώς ανήκω στο νερό και με ένα πήδημα βούτηξε στον Μισισσιπή. Της φώναξα να γυρίσει, αλλά ήταν σαν να μην ήθελε να με ακούσει. Συνέχισε να κολυμπάει με σιγουριά προς τη μέση του ποταμού, χωρίς φόβο. Όταν είδα ότι απομακρυνόταν όλο και πιο πολύ, έτρεξα να καλέσω έναν αστυνομικό. Μαζί συνεχίσαμε να την φωνάζουμε, χωρίς όμως αποτέλεσμα. Ύστερα ξαφνικά, ίσως λόγω μιας κράμπας που προκάλεσε το κρύο, άρχισε να παλεύει, να ζητά βοήθεια. Κατέβηκε μια φορά στο βυθό και μετά ξανά. Ένα διερχόμενο σκάφος δημιούργησε ένα είδος υδροστρόβιλου. Το κορίτσι κατέβηκε ξανά, αλλά αυτή τη φορά δεν ξαναβγήκε στην επιφάνεια. Την ψάχναμε για ώρες, με τρία ταχύπλοα της αστυνομίας και δύο ελικόπτερα. Δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτα».[6]

Αρχικά, ο Άλμπερτ Κόρντοβα αναγνώρισε την 15χρονη Μπρουκ Σούζαν Τζάβινς από το Μόργκαταουν (Δυτική Βιρτζίνια) ότι έμοιαζε με το πνιγμένο κορίτσι. Αυτή η εκδοχή παρέμεινε αξιόπιστη μέχρι τις 28 Ιανουαρίου, όταν ανακαλύφθηκε ότι ήταν ζωντανή. Τότε ο ντετέκτιβ Ρόναλντ Μπρινκ του Αστυνομικού Τμήματος της Νέας Ορλεάνης έδειξε στον Κόρντοβα μερικές πρόσφατες φωτογραφίες της Ιλένια και σε εκείνο το σημείο ο άνδρας ανέφερε ότι η νεαρή γυναίκα που είχε δει ήταν η κόρη του Αλ Μπάνο και της Ρομίνα Πάουερ. Ωστόσο δεν αποδείχθηκε ποτέ ότι ήταν στην πραγματικότητα η Ιλένια και κανένα από τα πτώματα που βρέθηκαν στο Μισισσιπή τους επόμενους μήνες δεν αναγνωρίστηκε ως δικό της. Ωστόσο, οι αρχές της Νέας Ορλεάνης πιστεύουν ότι ήταν αυτή και ο Αλ Μπάνο δήλωνε πάντα ότι πίστευε την ιστορία του νυχτοφύλακα. Συγκεκριμένα, η φράση ανήκω στο νερό, ήταν αρκετή για να πείσει τον Αλ Μπάνο ότι το κορίτσι που είδε ο Κόρντοβα ήταν η Ιλένια γιατί, όπως λέει ο ίδιος, αυτή ήταν η ίδια φράση που έλεγε πάντα ως παιδί όταν κολυμπούσε και επιπλέον κολυμπούσε σαν μια πεταλούδα, όπως ακριβώς κολυμπούσε η κόρη του.[9][10]

Ακόμη και η δυναμική του ατυχήματος που περιέγραψε ο Κόρντοβα φάνηκε αμέσως οικεία στον Αλ Μπάνο. Στην πραγματικότητα, στην αυτοβιογραφία του ο Αλ Μπάνο δήλωσε ότι λίγους μήνες νωρίτερα η Ιλένια είχε ήδη διακινδυνεύσει τη ζωή της εξαιτίας του Μασακέλα, πηδώντας στο Μισισσιπή, αλλά είχε κατάφερε να σωθεί. [7][11] Επίσης σύμφωνα με τον Αλ Μπάνο ήταν τα ναρκωτικά που την έσυραν στην άβυσσο και που θα την οδηγούσαν στην εξαφάνισή της. Κατά την πρώτη τους διαμονή στη Νέα Ορλεάνη η κόρη του ξαφνικά δραπέτευσε από το ξενοδοχείο όπου διέμενε με την οικογένειά της, σταματώντας οδηγούς ταξί και φώναζε: "Αυτός ο άνθρωπος θέλει να με πληγώσει!", υποδεικνύοντας τον ίδιο τον Αλ Μπάνο. Εκείνη τη στιγμή ο τραγουδιστής κατάλαβε ότι η κόρη του έπαιρνε ναρκωτικά, προσθέτοντας ότι εκείνο το βράδυ είχε ραντεβού με τον Μασακέλα, τον οποίο γνώρισε την προηγούμενη μέρα. Σε μια άλλη περίπτωση, σύμφωνα και πάλι με τον Αλ Μπάνο, η Ιλένια του εξομολογήθηκε ότι είχε καπνίσει μαριχουάνα, αν και πάντα μισούσε το κάπνισμα.[11]

Μετέπειτα έρευνες Επεξεργασία

Το 2011 έφτασε μια ανώνυμη μαρτυρία στο αστυνομικό τμήμα της Νέας Ορλεάνης, που έκανε λόγο ότι η Ιλένια Καρίζι ήταν ζωντανή, και ότι είχε εμφανιστεί στο Ελληνορθόδοξο μονάστηρι του Αγίου Αντώνιου, στο Φοίνιξ της Αριζόνα. Η πληροφορία αυτή ελεγχθήκε από τις αρχές, χωρίς ωστόσο να αποδειχθεί αληθής.

Αποκαλύψεις το 2011 και το 2013 Επεξεργασία

Το φθινόπωρο του 2011 η τηλεοπτική εκπομπή "Chi l'ha visto;" στο Rai 3 αποκάλυψε για πρώτη φορά τη μαρτυρία ενός κοριτσιού από τη Νέα Ορλεάνη που για χρόνια έπεσε θύμα ψυχοσωματικής βίας από τον Μασακέλα, που την κράτησε κλεισμένη και μακριά από την οικογένειά της. Σχετικά με την εμπειρία ανέφερε ότι δεν ήταν σε θέση να καταλάβει, ότι ήταν σαν να ήταν μαγεμένη, υπό την επίδραση κάπιου ξόρκιου, ότι ήξερε ότι έκανε κακό στην οικογένειά της, αλλά παρόλα αυτά δεν μπορούσε να ξεφύγει από αυτόν. Στην ερώτηση του δημοσιογράφου: Σου έδωσε ναρκωτικά;, η γυναίκα, ονόματι Σαρόν, απάντησε: Δεν ξέρω, είναι πιθανό. Πάντα μου έδινε ποτά, σε ποτήρια, σε μπουκάλια....

Η Ρομίνα Πάουερ, μαζί με ένα μεγάλο μέρος της οικογένειας της, πίστευαν ότι η Ιλένια ήταν ακόμα ζωντανή όλο το 2011, [12] ή σε κάθε περίπτωση ότι δεν πέθανε στον Μισισσιπή. Ο Αλ Μπάνο ήδη από το 2005,[13] όπως αναφέρεται επίσης στο αυτοβιογραφικό του βιβλίο "È la mia vita", δήλωσε πεπεισμένος για την ιστορία του νυχτοφύλακα, αφού δεν υπάρχουν άλλα στοιχεία για να ακολουθήσουμε, αποδίδοντας την εξαφάνιση της κόρης του σε υποτιθέμενη χρήση των ναρκωτικών.[14] Ωστόσο η Ρομίνα Πάουερ αμφιβάλλει έντονα ότι υπήρξε ποτέ χρήση ναρκωτικών, ωστόσο δεν αποκλείει την πιθανότητα ότι η κόρη της να ήταν ναρκωμένη.

Δηλώσεις του Κιθ Χάντερ Τζέσπερσον Επεξεργασία

Σύμφωνα με αναφορές από τον εμπειρογνώμονα ερευνητή σε ανεξιχνίαστες υποθέσεις, Ντένις Χέιλι, ο Καναδός κατά συρροήν δολοφόνος Κιθ Χάντερ Τζέσπερσον, που καταδικάστηκε σε τρεις ισόβιες κάθειρξη στο Όρεγκον, είχε αναγνωρίσει τη φωτογραφία της Ιλένια, ισχυριζόμενος ότι ήταν μια από τις φωτογραφίες των θυμάτων, ως μια νεαρή γυναίκα που δεν ταυτοποιήθηκε ποτέ και που αποκαλούσε τον εαυτό της Σούζαν, [15] φέρεται να της επιτέθηκε και τη σκότωσε ενώ η Ιλένια έκανε ωτοστόπ κοντά σε ένα βενζινάδικο στην Τάμπα. Οι αρχές της Φλόριντα διέταξαν να γίνει τεστ DNA. Για το σκοπό αυτό, το DNA του πατέρα της Αλ Μπάνο ελήφθη και εστάλη στις Ηνωμένες Πολιτείες, για να εξακριβωθεί το θύμα εάν ήταν Ιταλίδα.[16][17] Ωστόσο, το τεστ DNA ήταν αρνητικό.[18]

Αίτημα για ανακήρυξη εικαζόμενου θανάτου Επεξεργασία

Τον Ιανουάριο του 2013, ο Αλ Μπάνο υπέβαλε αίτημα για να ανακηρυχθεί και επισήμως ο θανάτος της κόρης του Ιλένια στο δικαστήριο του Μπρίντιζι.[19][20][21]

Το δικαστήριο συνεδρίασε στις 6 Ιανουαρίου 1994 όπου ανακηρύχθηκε τελικά και επίσημα νεκρή την 1η Δεκεμβρίου 2014 με απόφαση του δικαστηρίου.[22]

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. ↑ «Η εξαφάνιση της Ιλένια Καρίζι από την Νέα Ορλεανη το 1994» (στα Αγγλικά). crimewatchers.net. Ανακτήθηκε στις 19 Δεκεμβρίου 2020. 
  2. ↑ Aldo Grasso (2000). Storia della televisione italiana. Milano: Garzanti. σελ. 497. ISBN 88-11-73883-0. 
  3. ↑ Carrisi, Albano (5 Μαΐου 2015). È la mia vita. MONDADORI. ISBN 978-88-520-6487-6. Ανακτήθηκε στις 29 Νοεμβρίου 2016. 
  4. ↑ Ylenia 12 mesi dopo: la verità è un giallo (Corriere.it) (Ιταλικά)
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 Meaghan Elizabeth Good. «The Charley Project: Ylenia Maria Sole Carrisi». charleyproject.org. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Νοεμβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 23 Νοεμβρίου 2016. 
  6. ↑ 6,0 6,1 «Chi l'ha Visto - Scomparsi - Ylenia Carrisi - La scheda». chilhavisto.rai.it. Ανακτήθηκε στις 23 Νοεμβρίου 2016. 
  7. ↑ 7,0 7,1 «The Doe Network: Ylenia Maria Carrisi 1107DFLA». doenetwork.org (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 23 Νοεμβρίου 2016. 
  8. ↑ «IL SOSPETTO DI ROMINA ' FORSE L'HANNO VENDUTA' - la Repubblica.it». Archivio - la Repubblica.it (στα Ιταλικά). Ανακτήθηκε στις 12 Φεβρουαρίου 2022. 
  9. ↑ «Al Bano: Ylenia suicida per droga nel Mississippi». la Repubblica. http://ricerca.repubblica.it/repubblica/archivio/repubblica/2006/11/01/al-bano-ylenia-suicida-per-droga-nel.html. Ανακτήθηκε στις 1 Νοεμβρίου 2006. 
  10. ↑ Carrisi, Al Bano (20 Μαρτίου 2012). Io ci credo (στα Ιταλικά). Edizioni Piemme. σελ. 87. ISBN 978-88-585-0633-2. Ανακτήθηκε στις 19 Ιανουαρίου 2017. 
  11. ↑ 11,0 11,1 «La verità di Al Bano: Ylenia si drogava è morta nel Mississippi» (στα Ιταλικά). il Giornale. http://www.ilgiornale.it/news/verit-bano-ylenia-si-drogava-morta-nel-mississippi.html. Ανακτήθηκε στις 24 Νοεμβρίου 2016. 
  12. ↑ «TG1 del 28 ottobre 2011 ore 20». 
  13. ↑ Andrea Laffranchi. «Al Bano: «Ora l'ho capito, Ylenia si è uccisa»» (στα Ιταλικά). Corriere della Sera. https://www.corriere.it/Primo_Piano/Cronache/2005/06_Giugno/08/ylenia.html. 
  14. ↑ «Ylenia, Al Bano rompe il silenzio: "La droga l'ha portata nell'abisso"» (στα Ιταλικά). la Repubblica. https://www.repubblica.it/2006/08/sezioni/persone/al-bano-cassazione/al-bano-ylenia/al-bano-ylenia.html. 
  15. ↑ Ylenia Carrisi fu uccisa da Happy Face Killer? (Ιταλικά)
  16. ↑ "Ylenia Carrisi forse uccisa da camionista-serial killer". Ecco l'identikit della sua vittima. Prelevato Dna ad Al Bano (Ιταλικά)
  17. ↑ ESCLUSIVO/ Ecco il volto della sesta vittima di Happy Face Killer: è lei Ylenia Carrisi? (Ιταλικά)
  18. ↑ Luisiana Gaita. «Ylenia Carrisi, non è suo il cadavere trovato a Palm Beach nel 1994. Lo sceriffo: “Il dna non corrisponde”» (στα Ιταλικά). Il Fatto Quotidiano. https://www.ilfattoquotidiano.it/2015/12/09/ylenia-carrisi-non-e-suo-il-cadavere-trovato-a-palm-beach-nel-1994-lo-sceriffo-il-dna-non-corrisponde/2289145/. 
  19. ↑ «Al Bano, il leone firma la resa "Ylenia è morta 20 anni fa"» (στα Ιταλικά). Quotidiano Nazionale. https://www.quotidiano.net/primo_piano/2013/01/22/833867-bano_leone_firma_resa.shtml. 
  20. ↑ «Ylenia, Romina non s'arrende e ad Al Bano manda a dire: "Io continuerò a cercarla"» (στα Ιταλικά). Quotidiano Nazionale. https://www.quotidiano.net/primo_piano/2013/01/24/835057-ylenia-romina-power-cerco-ancora-al-bano-morte-presunta.shtml. 
  21. ↑ [νεκρός σύνδεσμος] Romina Power al Los Angeles Italia film Festival - Romina Power: 'Ylenia è viva, Al Bano sta sbagliando' - -gossip - MSN Italia[νεκρός σύνδεσμος]
  22. ↑ «Dichiarazione di morte presunta» (στα Ιταλικά). 16 Δεκεμβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 4 Φεβρουαρίου 2022. 

Βιβλιογραφία Επεξεργασία

  • Al Bano, Fra cielo e terra: le mie radici, le stagioni della vita, la forza della fede, Milano, Piemme, 2013, ISBN 978-88-566-2860-9.
  • Al Bano, Io ci credo: perché con la fede non mi sono arreso mai, Milano, Piemme incontri, 2012, ISBN 978-88-566-2426-7.
  • Jesse Russell, Ronald Cohn, Ylenia Carrisi, Book on Demand, 2012, ISBN 978-5-511-62547-8
  • Mike Bongiorno, Nicolò Bongiorno, La versione di Mike, Mondadori, 2007, ISBN 978-88-04-57247-3
  • Andrei Codrescu, New Orleans, Mon Amour: Twenty Years of Writings from the City, Algonquin Books, 2006, ISBN 1-56512-505-3.
  • Giovanna Del Negro, The Passeggiata and Popular Culture in an Italian Town, Montreal, McGill-Queens University Press, 2004, ISBN 0-7735-2739-7.
  • Louisiana blues, Autore Gabriele Romagnoli, Feltrinelli Editore, 2001, ISBN 88-7108-165-X.
  • Vittorio Franchini, Il paese della musica felice: Louisiana: jazz, voodoo, alligatori, Reportage 2000, Editore Touring Editore, 2004, ISBN 88-365-3067-2.
  • Enzo Catania, Mario Celi, Il mistero di Ylenia, prefazione di Guglielmo Zucconi, Pavia, Liber Internazionale, 1994, ISBN 88-8004-018-9.
  • Al Bano & Romina Power, Autoritratto dalla A alla R, a cura di Laura Ballio, Milano, Rizzoli, 1991.
  • Ylenia e le altre, «L'Espresso», Roma, n.6 dell'11 febbraio 1994.
  • Ylenia practica el «jet-ski» con un profesor de excepción: Al Bano, su padre, «Semana», Madrid, 1988.
  • Aldo D'Orazio, Romina: in Russia ho trovato chi può prendere il posto di Al Bano, «Novella 2000», n.36 del 1986.
  • Romina il mio mondo in una foto, «GIOIA», n. 3 del 1985.
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Ιλένια_Καρίζι&oldid=10295397"