Βικιπαίδεια

Ντανιέλ Πασαρέλα

Αργεντινός ποδοσφαιριστής και προπονητής

Ο Ντανιέλ Πασαρέλα (Daniel Passarella, γεννήθηκε 5 Μαΐου 1953) είναι Αργεντινός πρώην διεθνής ποδοσφαιριστής, ο οποίος αγωνιζόταν ως κεντρικός αμυντικός. Έχει επίσης διατελέσει προπονητής των εθνικών ομάδων της Αργεντινής και της Ουρουγουάης. Από τους κορυφαίους στη θέση του όλων των εποχών,[1][2][3] ήταν αρχηγός της εθνικής Αργεντινής η οποία κατέκτησε το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1978.[4]

Ντανιέλ Πασαρέλα

Με το Παγκόσμιο Κύπελλο το 1978
Προσωπικές πληροφορίες
Πλήρες όνομαΝτανιέλ Αλμπέρτο Πασαρέλα
Ημερ. γέννησης25 Μαΐου 1953 (1953-05-25) (70 ετών)
Τόπος γέννησηςΤσακαμπούκο, Αργεντινή
Ύψος1,73 μ.
ΘέσηΑμυντικός
Επαγγελματική καριέρα*
ΠερίοδοςΟμάδαΣυμμ.†(Γκ.)†
1971–1973 Σαρμιέντο36(9)
1973–1982Ρίβερ Πλέιτ226(90)
1982–1986Φιορεντίνα109(26)
1986–1988Ίντερ42(9)
1988–1989Ρίβερ Πλέιτ32(9)
Σύνολο447(140)
Εθνική ομάδα
ΠερίοδοςΟμάδαΣυμμ.†(Γκ.)†
1976–86 Αργεντινή70(22)
Προπονητική καριέρα
ΠερίοδοςΟμάδα
1989–1994Ρίβερ Πλέιτ
1994– 1998Αργεντινή
1999–2001Ουρουγουάη
2001 Πάρμα
2002– 2004ΚΦ Μοντερρέι
2005 Κορίνθιανς
2007Ρίβερ Πλέιτ
* Οι συμμετοχές και τα γκολ στις προηγούμενες ομάδες υπολογίζονται μόνο για τα εγχώρια πρωταθλήματα.
† Συμμετοχές (Γκολ).

Βιογραφία Επεξεργασία

Ο Πασαρέλα γεννήθηκε στο Τσακαμπούκο της επαρχίας του Μπουένος Άιρες. Ένα κάταγμα στο δεξί του πόδι στην εφηβική του ηλικία τον έκανε αριστεροπόδαρο.[5] Ξεκίνησε την καριέρα του στη Σαρμιέντο και από εκεί εντάχθηκε στη Ρίβερ Πλέιτ, όπου έγινε ένας από τους καλύτερους Αργεντινούς αμυντικούς και γρήγορα κλήθηκε στην εθνική ομάδα της Αργεντινής.

Το 1982 ήδη καταξιωμένος και παγκόσμιος πρωταθλητής εντάχθηκε στην Φιορεντίνα της Ιταλίας, όπου σημείωσε το ρεκόρ τερμάτων για έναν αμυντικό σε μία αγωνιστική περίοδο (11 το 1986) στο ιταλικό πρωτάθλημα που παρέμεινε μέχρι το 2001.[6] Το 1986, εντάχθηκε στην Ίντερ, όπου τελείωσε την ιταλική καριέρα του το 1988. Μετά την επιτυχή παρουσία του στην Ιταλία, επέστρεψε στην Ρίβερ Πλέιτ, όπου έπαιξε μέχρι την αποχώρησή του από την ενεργό δράση.[7]

Ονομάστηκε El Gran Capitán (ο μεγάλος αρχηγός, ψευδώνυμο του ήρωα της ανεξαρτησίας της Αργεντινής José de San Martín), El Kaiser (παραπομπή στον Φραντς Μπεκενμπάουερ) ή El Caudillo (ο αρχηγός) λόγω των ηγετικών ικανοτήτων, του πάθους του και της οργανωτικής του πρωτοβουλίας παρά το γεγονός ότι ήταν αμυντικός.[8][9] Συμμετείχε στις επιθέσεις και ήταν ιδιαίτερα ικανός στο ψηλό παιχνίδι πάρα το μέσο ύψος του. Ιδιαίτερη ευχέρεια είχε στα απευθείας φάουλ και στα πέναλτι.[10] Ως αποτέλεσμα ήταν παραγωγικός σκόρερ, έχοντας σημειώσει σύμφωνα με την IFFHS 170 γκολ σε επίσημους αγώνες, ρεκόρ που κατέρριψε αργότερα ο Ολλανδός Ρόναλντ Κούμαν.[11][12] Ο Πασαρέλα και ο Ελίας Φιγκερόα θεωρούνται οι καλύτεροι αμυντικοί στην ιστορία της Νότιας Αμερικής.[13]

Ένας από τους στυλοβάτες της εθνικής ομάδας της Αργεντινής, ήταν αρχηγός της ομάδας κατά τη διάρκεια του Παγκόσμιου Κυπέλλου του 1978 που πραγματοποιήθηκε στην Αργεντινή. Σημείωσε ένα γκολ με πέναλτι και συμπεριλήφθηκε στην καλύτερη ομάδα της διοργάνωσης.[14][15] Ήταν και παραμένει ο νεότερος αρχηγός που σήκωσε το Παγκόσμιο Κύπελλο, με την εικόνα του να παραμείνει από τις πιο εμβληματικές στην ιστορία του θεσμού.[16] Στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1982 σημείωσε ένα γκολ με απευθείας εκτέλεση φάουλ εναντίον της μετέπειτα πρωταθλήτριας Ιταλίας που δεν ήταν αρκετό για να σώσει την ομάδα στη δεύτερη φάση της διοργάνωσης.[17]

Κατά τη διάρκεια των προκριματικών γύρων του Παγκόσμιου Κυπέλλου του 1986, ο Πασαρέλα συνέβαλε στο γκολ που εξασφάλισε την πρόκριση της Αργεντινής στα τελευταία λεπτά του αγώνα με αντίπαλο το Περού, επιτρέποντας στον συμπαίκτη του Γκάρεκα να σκοράρει. Ένα πρόβλημα υγείας που παρουσιάστηκε δύο ημέρες πριν την έναρξη της διοργάνωσης του Μεξικού δεν του επέτρεψε να συμμετάσχει ενεργά στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1986 στο Μεξικό, παραμένοντας ως απλό μέλος της αποστολής. Αντικαταστάθηκε στην πρώτη ομάδα από τον αμυντικό Χοσέ Λουίς Μπράουν. Είχε κακή σχέση με τον νέο αρχηγό Ντιέγκο Μαραντόνα αλλά και τον προπονητή Κάρλος Μπιλάρδο κατά τη διάρκεια της διοργάνωσης. Αργότερα ισχυρίστηκε ότι ο προπονητής και ο Μαραντόνα τον έθεσαν στο περιθώριο.[18][19] Παρόλα αυτά, ως μέλος της ομάδας, έγινε ο μοναδικός παίκτης που συμμετείχε και στις δύο ομάδες που κέρδισαν το Παγκόσμιο Κύπελλο για την εθνική της Αργεντινής. [20][21] Με την εθνική του ομάδα είχε 70 συμμετοχές σημειώνοντας 22 τέρματα.[22]

Μετά την ολοκλήρωση της αγωνιστικής δράσης του, έγινε προπονητής στη Ρίβερ Πλέιτ, όπου κέρδισε αρκετούς εθνικούς τίτλους. Ανέλαβε ως προπονητής της εθνικής ομάδας της Αργεντινής, οδηγώντας την ομάδα της χώρας του στον τελικό των Ολυμπιακών Αγώνων του 1996, όπου γνώρισε την ήττα από τη Νιγηρία με 3–2.[23] Ήταν προπονητής κατά τη διάρκεια των προκριματικών αγώνων για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1998 και κατά τη διάρκεια των τελικών, που πραγματοποιήθηκαν στη Γαλλία. Οι ιδιαίτερα αυστηροί κανόνες που επέβαλε στους παίκτες ήταν αίτιο διαφωνίας με ορισμένους που τελικά αποκλείστηκαν από την ομάδα.[24] Οι επιδόσεις της Αργεντινής δεν έφτασαν ποτέ στα αναμενόμενα ύψη και η ομάδα αποκλείστηκε στους προημιτελικούς μετά από την ήττα με 2–1 από την Ολλανδία. Μετά τον αποκλεισμό, ο Πασαρέλα παραιτήθηκε.

Έγινε μετά προπονητής της Ουρουγουάης, αλλά έφυγε από τη θέση του κατά τη διάρκεια των προκριματικών αγώνων για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2002, ενώ ανεπιτυχής ήταν και η σύντομη παρουσία του στην Πάρμα.[25] Το 2003, κέρδισε το πρωτάθλημα του Μεξικού με την ΚΦ Μοντερρέι.

Το περιοδικό World Soccer συμπεριέλαβε τον Πασαρέλα στους 100 καλύτερους ποδοσφαιριστές του 20ού αιώνα.[26] Το 2004 ονομάστηκε από τον Πελέ ως ένας από τους καλύτερους 125 ζωντανούς ποδοσφαιριστές για τη λίστα FIFA 100.[27] Το 2007, η βρετανική εφημερίδα The Times τον χαρακτήρισαν ως ένα από τους 50 σκληρότερους ποδοσφαιριστές όλων των εποχών[28] και το 2017 το FourFourTwo τον κατέταξε 56ο ανάμεσα στους 100 καλύτερους ποδοσφαιριστές όλων των εποχών.[10] Το 2009 εξελέγη πρόεδρος της Ρίβερ Πλέιτ για τέσσερα χρόνια.[29]

Τίτλοι και διακρίσεις Επεξεργασία

Ρίβερ Πλέιτ

  • Πρωτάθλημα Αργεντινής (6): 1975 Metropolitano, 1975 Nacional , 1977 Metropolitano , 1979 Metropolitano, 1979 Nacional , 1980 Metropolitano , 1981 Nacional

Αργεντινή

  • Παγκόσμιο Κύπελλο (2) : 1978 , 1986

Ατομικές διακρίσεις

  • Ποδοσφαιριστής της Χρονιάς της Αργεντινής : 1976
  • Καλύτερη ομάδα Παγκόσμιου Κυπέλλου : 1978
  • FIFA 100 : 2004
  • Βραβείο Golden Foot Legends : 2015
  • AFA ομάδα όλων των εποχών (δημοσιεύθηκε το 2015)
  • World Soccer περιοδικό : Οι 100 μεγαλύτεροι ποδοσφαιριστές του 20ού αιώνα
  • IFFHS Νοτιοαμερικανός ποδοσφαιριστής του 20ού αιώνα : 35ος
  • IFFHS Αργεντινός ποδοσφαιριστής του 20ού αιώνα : 8ος

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. ↑ «XI's». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Μαρτίου 2024. Ανακτήθηκε στις 15 Μαρτίου 2024. 
  2. ↑ «World Soccer : Greatest XI». Ανακτήθηκε στις 17 Ιουλίου 2020. 
  3. ↑ «The best centre backs of all time in football history ranked». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Μαρτίου 2024. Ανακτήθηκε στις 15 Μαρτίου 2024. 
  4. ↑ «50 Greatest Defenders in World Football History». Ανακτήθηκε στις 6 Ιουνίου 2020. 
  5. ↑ «TALENTO A CONTRAMANO». Ανακτήθηκε στις 1 Νοεμβρίου 2022. 
  6. ↑ «I difensori e il vizio del gol Facchetti il top, poi Matrix». Ανακτήθηκε στις 22 Μαΐου 2020. 
  7. ↑ «Daniel Passarella». Ανακτήθηκε στις 22 Μαΐου 2020. 
  8. ↑ «Ecco El Caudillo l' uomo delle sfide». Ανακτήθηκε στις 22 Μαΐου 2020. 
  9. ↑ «Ο «Gran Capitan» της Αργεντινής, Ντανιέλ Πασαρέλα». Ανακτήθηκε στις 26 Μαρτίου 2021. 
  10. ↑ 10,0 10,1 «FourFourTwo's 100 Greatest Footballers EVER: 60 to 51». Ανακτήθηκε στις 29 Απριλίου 2020. 
  11. ↑ «IFFHS ALL TIME RANKING FOR THE WORLD'S HIGHEST SCORING DEFENDERS». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Ιουνίου 2022. Ανακτήθηκε στις 18 Ιουνίου 2022. 
  12. ↑ «The most remarkable world soccer records». Ανακτήθηκε στις 22 Φεβρουαρίου 2021. 
  13. ↑ «Passarella, el segundo mejor defensor de la historia». Ανακτήθηκε στις 22 Μαΐου 2020. 
  14. ↑ «World Football: The 100 Greatest World Cup Players of All Time». Ανακτήθηκε στις 15 Αυγούστου 2021. 
  15. ↑ «World Cup All-Star Team». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Ιουνίου 2016. Ανακτήθηκε στις 23 Μαΐου 2020. 
  16. ↑ «FIFA : Menotti's marvels of '78 in numbers». Ανακτήθηκε στις 24 Μαΐου 2020. 
  17. ↑ «Daniel Passarella (Argentina)». Ανακτήθηκε στις 23 Μαΐου 2020. 
  18. ↑ «Daniel Passarella : renowned player and manager». Ανακτήθηκε στις 22 Μαΐου 2020. 
  19. ↑ «Diego Maradona: Cunning cheat or unplayable genius? Inside the Argentine's World Cup glory». Ανακτήθηκε στις 8 Δεκεμβρίου 2022. 
  20. ↑ «The World Cup's top 100 footballers of all time – interactive». Ανακτήθηκε στις 30 Ιουνίου 2020. 
  21. ↑ «WORLD CUP RECORDS (Part 12) - PLAYER WITH MOST TITLES». Ανακτήθηκε στις 31 Οκτωβρίου 2022. 
  22. ↑ «Daniel Alberto Passarella - International Appearances». Ανακτήθηκε στις 24 Μαΐου 2020. 
  23. ↑ «Daniel Passarella factfile». Ανακτήθηκε στις 23 Μαΐου 2020. 
  24. ↑ «Daniel Passarella - Argentinian manager». Ανακτήθηκε στις 22 Μαΐου 2020. 
  25. ↑ «Il Parma cambia ancora esonerato Passarella». Ανακτήθηκε στις 22 Μαΐου 2020. 
  26. ↑ «World Soccer player of the Century». Ανακτήθηκε στις 11 Απριλίου 2020. 
  27. ↑ «Pele's list of the greatest». 2004-03-04. http://news.bbc.co.uk/sport2/hi/football/3533891.stm. Ανακτήθηκε στις 2020-04-29. 
  28. ↑ «Top 50 Hardest Footballers». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Οκτωβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 26 Μαρτίου 2021. 
  29. ↑ «Passarella becomes new River Plate President after controversial election». 7 Δεκεμβρίου 2009. Ανακτήθηκε στις 29 Απριλίου 2020. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία

Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Ντανιέλ_Πασαρέλα&oldid=10532263"