Βικιπαίδεια

Ελίας Φιγκερόα

Χιλιανός ποδοσφαιριστής

Ο Ελίας Ρικάρντο Φιγκερόα Μπραντέρ (ισπανικά : Elías Ricardo Figueroa Brander, γεννήθηκε 25 Οκτωβρίου 1946) είναι Χιλιανός πρώην ποδοσφαιριστής. Ένας από τους καλύτερους αμυντικούς όλων των εποχών,[1][2][3] ψηφίστηκε 37ος καλύτερος ποδοσφαιριστής του 20ού αιώνα στις εκλογές της IFFHS.[4]

Ελίας Φιγκερόα

1973
Προσωπικές πληροφορίες
Ημερ. γέννησης25 Οκτωβρίου 1946 (1946-10-25) (77 ετών)
Τόπος γέννησηςΒαλπαραΐσο, Χιλή
Ύψος1,83 μ.
ΘέσηΑμυντικός
Ομάδες νέων
1962–1964Σαντιάγο Γουόντερερς
Επαγγελματική καριέρα*
ΠερίοδοςΟμάδαΣυμμ.†(Γκ.)†
1964–1966Σαντιάγο Γουόντερερς54(0)
1964→Ουνιόν λα Καρέλα30(0)
1967–1972Πενιαρόλ51(0)
1972–1976ΣΚ Ιντερνασιονάλ145(8)
1977–1980Κλαμπ Ντεπορτίβο Παλεστίνο118(6)
1981 Φορτ Λόντερντεϊλ Στράικερς22(0)
1981–1982Κόλο-Κόλο18(0)
Σύνολο438(14)
Εθνική ομάδα
ΠερίοδοςΟμάδαΣυμμ.†(Γκ.)†
1966–1982 Χιλή47(2)
* Οι συμμετοχές και τα γκολ στις προηγούμενες ομάδες υπολογίζονται μόνο για τα εγχώρια πρωταθλήματα.
† Συμμετοχές (Γκολ).

Βιογραφία Επεξεργασία

Από τη γέννησή του ο Φιγκερόα αντιμέτωπε προβλήματα υγείας που δεν του επέτρεψαν να περπατήσει χωρίς πατερίτσες μέχρι την ηλικία των τουλάχιστον έξι χρόνων. Η σταδιακή ανάκαμψή του του επέτρεψε να ξεκινήσει παίζοντας ποδόσφαιρο ως τερματοφύλακας και αργότερα ως αμυντικός μέσος.[5] Ξεκίνησε την επαγγελματική του πορεία το 1963, όταν σε ηλικία 16 ετών, εμφανίστηκε στην πρώτη κατηγορία του επαγγελματικού πρωταθλήματος ποδοσφαίρου της Χιλής, παίζοντας για την πρώτη ομάδα Σαντιάγο Γουόντερερς ως αμυντικός, όπως και καθιερώθηκε.[6] Σε ηλικία μόλις 17 ετών, κλήθηκε στην εθνική ομάδα νέων της Χιλής, ενώ στα 19 του ήταν στη βασική ενδεκάδα της ομάδας των ανδρών.[7]

Η ικανότητά του να προβλέπει επιθέσεις ως αμυντικός με την εξαιρετική ανάγνωση του παιχνιδιού ήταν τα σημαντικότερα χαρακτηριστικά του παιχνιδιού του. Ο Φιγκερόα είχε επίσης τη δυνατότητα να ξεκινήσει αντεπιθέσεις από την άμυνα χάρη στην ψυχραιμία του με τη μπάλα, το όραμα και τα καλά του περάσματα.[8][9] Τα ηγετικά του προσόντα και η ικανότητά του στον αέρα παραμένουν αξέχαστα. Ο τρόπος παιχνιδιού του συγκρίθηκε συχνά με τον Φραντς Μπεκενμπάουερ, ο οποίος δήλωσε περίφημα: «Είμαι ο Ευρωπαίος Φιγκερόα».[7] Οι πετυχημένες εμφανίσεις του τράβηξαν το ενδιαφέρον πολλών ξένων ομάδων και μετά το Πρωτάθλημα της Νότιας Αμερικής (μετέπειτα Κόπα Αμέρικα) στο Μοντεβιδέο το 1967, και μεταγράφηκε στην Πενιαρόλ της Ουρουγουάης αργότερα εκείνο το έτος. Εκείνη την εποχή ήταν η καλύτερη ομάδα στον κόσμο ως νικήτρια του Διηπειρωτικού Κυπέλλου και το πρωτάθλημα της Ουρουγουάης ήταν πολύ δυνατό.[10] Ο Φιγκέροα αγωνίστηκε σε μια ομάδα γεμάτη αστέρες, αλλά αυτός εξελέγη ο καλύτερος παίκτης στο Πρωτάθλημα Ουρουγουάης το 1967, το 1968 και το 1971.[6] Η άμυνα της ομάδας ήταν απροσπέλαστη και με τερματοφύλακα τον κορυφαίο στην ιστορία της Ουρουγουάης Λαδισλάο Μαζουρκιέβιτς πέτυχε το ρεκόρ για τα περισσότερα λεπτά χωρίς να δεχτεί γκολ: 987 (11 αγώνες) το 1968.[11] Πέρασε τα πιο πετυχημένα χρόνια του με την Πενιαρόλ, κερδίζοντας το Πρωτάθλημα Ουρουγουάης το 1967, το 1968 και το 1969 και στο αποχαιρετιστήριό του στα τέλη του 1971, οι άνθρωποι έκλαιγαν στο αεροδρόμιο.

Το 1972 αποκτήθηκε από τη Βραζιλιάνικη ΣΚ Ιντερνασιονάλ, όπου είχε εξίσου επιτυχημένη πορεία, κερδίζοντας το πρωτάθλημα της Βραζιλίας το 1975 και το 1976. Το ενδιαφέρον της Ρεάλ Μαδρίτης δεν τον απασχόλησε μιας και το βραζιλιάνικο πρωτάθλημα ήταν υψηλού επιπέδου εκείνη την εποχή.[12] Το 1974, ο σύλλογος κέρδισε και τα 18 παιχνίδια τους για να διεκδικήσει τον τίτλο. Ο Φιγκερόα ήταν η κεντρική φιγούρα της ομάδας, και οι οπαδοί του συλλόγου τον θυμούνται για το διάσημο «πεφωτισμένο γκολ» του στη νίκη του συλλόγου απέναντι της Κρουζέιρο στον τελικό του πρωταθλήματος του 1975 στις 14 Δεκεμβρίου. Στο Πόρτο Αλέγκρε η ημέρα είναι εντελώς συννεφιασμένη. Έντεκα λεπτά μετά την έναρξη του δευτέρου ημιχρόνου απέναντι στην Κρουζέιρο, ο μέσος Βαλντομίρο κέρδισε φάουλ. Σε μία εντελώς συννεφιασμένη ημέρα και ενώ το σκορ ήταν στο 0–0, ο ίδιος ο Βαλντομίρο εκτέλεσε το φάουλ, στέλνοντας την μπάλα στην αντίπαλη περιοχή. Ο Φιγκερόα με μία δυνατή κεφαλιά άνοιξε το σκορ. Το παραλήρημα στην εξέδρα, απόλυτο για τον πρώτο τίτλο μετά από 66 χρόνια. Το μυστήριο είναι ότι, όπως έδειξαν τα βίντεο και οι φωτογραφίες αργότερα, τη στιγμή κατά την οποία ο Χιλιανός αμυντικός σηκώνεται στον αέρα και κάνει την κεφαλιά, φωτίζεται μόνο αυτός από μία ισχυρή ακτίνα ηλιακού φωτός, που ερχόταν από τον ουρανό.[6][13] Εκλέχθηκε ο καλύτερος κεντρικός αμυντικός του πρωταθλήματος της Βραζιλίας κατά τη διάρκεια των ετών 1973, 1974, 1975 και 1976, κερδίζοντας το Bola de Prata, και ψηφίστηκε ο Παίκτης της Χρονιάς του βραζιλιάνικου πρωταθλήματος το 1975 και 1976, κερδίζοντας το Βραβείο Bola de Ouro.[14][15] Κέρδισε περαιτέρω αναγνώριση όταν διαδέχθηκε τον Πελέ στο να ανακηρυχθεί ο καλύτερος ποδοσφαιριστής της Νότιος Αμερικής της Χρονιάς το 1974, το 1975 και το 1976.[16] Το 1977 ήταν στην τρίτη θέση.[17]

Μετά την καριέρα του στη Βραζιλία, επέστρεψε στην πατρίδα του το 1977, αγωνιζόμενος την Παλεστίνο, με την οποίο κέρδισε το Πρωτάθλημα της Χιλής το 1977 και το 1978, ανακηρύχθηκε δε ο καλύτερος παίκτης στη Χιλή και στις δύο αυτές αγωνιστικές περιόδους.[15] Όπως πολλοί σημαντικοί ποδοσφαιριστές εκείνη την εποχή προς το τέλος της ποδοσφαιρικής σταδιοδρομίας τους, το 1981 πήγε στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου έπαιξε στο NASL για μικρό χρονικό διάστημα στους Φορτ Λόντερντεϊλ Στράικερς και μετά επέστρεψε στην πατρίδα του κλείνοντας την καριέρα του. Συνολικά συγκέντρωσε 22 τίτλους σε επίσημες διοργανώσεις.[18]

Με τη Χιλιανή εθνική ομάδα αγωνίστηκε 47 φορές μεταξύ του 1966 και του 1982.[19] Ήταν για χρόνια ο αρχηγός της εθνικής ομάδας, και μάλιστα ήταν αρχηγός και στα τρία Παγκόσμια Κύπελλα που συμμετείχε (1966, 1974, 1982).[7] Στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1974 στη Δυτική Γερμανία, ψηφίστηκε στην καλύτερη ομάδα της διοργάνωσης, παρά την κακή απόδοση της Χιλής.[20] Ήταν επίσης αρχηγός της εθνικής Χιλής όταν κατετάγη δεύτερη το 1979 στο Κόπα Αμέρικα. Έκλεισε την καριέρα του (και εξακολουθεί να θεωρείται) ως ο κορυφαίος Χιλιανός ποδοσφαιριστής όλων των εποχών.[12][21][22]

Μετά το τέλος της ποδοσφαιρικής σταδιοδρομίας ακολούθησε καριέρα σχολιαστή αγώνων στην πατρίδα του και τη Βραζιλία.[12] Το 2004 επελέγη στη λίστα FIFA 100.[23]

Τίτλοι Επεξεργασία

Πενιαρόλ

  • Πρωτάθλημα Ουρουγουάης (2) : 1967 , 1968
  • Διηπειρωτικό Σούπερ Κύπελλο : 1969

Ιντερνασιονάλ

  • Καμπεονάτο Γκαούτσο (5): 1972, 1973, 1974, 1975, 1976
  • Καμπεονάτο Μπραζιλέιρο (2) : 1975 , 1976

Παλαιστίνο

  • Κύπελλο Χιλής : 1977
  • Πρωτάθλημα Χιλής : 1978

Ατομικές διακρίσεις Επεξεργασία

  • Καλύτερη ομάδα του Παγκόσμιου Κυπέλλου FIFA : 1974
  • Ποδοσφαιριστής της Νότιας Αμερικής της Χρονιάς (3) : 1974, 1975, 1976
    • Τρίτη θέση : 1977
  • Καλύτερη άμυνα της Νότιας Αμερικής της χρονιάς (6) : 1972, 1973, 1974, 1975, 1976, 1977
  • Καλύτερη παγκόσμια άμυνα της χρονιάς (4) : 1974, 1975, 1976, 1977
  • Καλύτερος παίκτης στην Ουρουγουάη (3) : 1967, 1968, 1971
  • Ο καλύτερος ξένος παίκτης του αιώνα στη Βραζιλία : 2001
  • Ο καλύτερος ξένος παίκτης του αιώνα στην Ουρουγουάη : 2000
  • Καλύτερος ποδοσφαιριστής της χρονιάς στη Χιλή (2) : 1966, 1981
  • Καλύτερος αθλητής της Χιλής : 1981
  • Χιλιανός ποδοσφαιριστής της ιστορίας του κύκλου αθλητικών δημοσιογράφων της Χιλής : 1999
  • IFFHS : 37ος καλύτερος ποδοσφαιριστής του 20ού αιώνα, 8ος της Νότιας Αμερικής και καλύτερος Χιλιανός
  • IFFHS : Καλύτερος αμυντικός της Νότιας Αμερικής του 20ού αιώνα
  • FIFA 100
  • Μέλος της καλύτερης ομάδας της Νότιας Αμερικής του 20ού αιώνα : 1999
  • Placar περιοδικό : 19ος καλύτερος ποδοσφαιριστής όλων των εποχών (1999)
  • World Soccer περιοδικό : Οι καλύτεροι 50 ποδοσφαιριστές όλων των εποχών

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. ↑ «IFFHS ALL TIME SOUTH AMERICA MEN'S DREAM TEAM». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Απριλίου 2022. Ανακτήθηκε στις 7 Απριλίου 2022. 
  2. ↑ «50 Greatest Defenders in World Football History». Ανακτήθηκε στις 6 Ιουνίου 2020. 
  3. ↑ «Passarella, el segundo mejor defensor de la historia». Ανακτήθηκε στις 22 Μαΐου 2020. 
  4. ↑ «IFFHS' Century Elections». Ανακτήθηκε στις 29 Αυγούστου 2020. 
  5. ↑ «A fondo con Elías Figueroa: "En 22 años de carrera nunca fui reserva; fui capitán y nunca perdí con Pelé"». Ανακτήθηκε στις 11 Αυγούστου 2023. 
  6. ↑ 6,0 6,1 6,2 «Elías FIGUEROA, el más grande de Chile». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Νοεμβρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 29 Αυγούστου 2020. 
  7. ↑ 7,0 7,1 7,2 «Ο κορυφαίος Χιλιανός, Ελίας Φιγκερόα». Ανακτήθηκε στις 25 Μαρτίου 2021. 
  8. ↑ «50 Greatest South American Footballers of All Time». Ανακτήθηκε στις 7 Νοεμβρίου 2020. 
  9. ↑ «FIFA World Cup countdown: Top 10 Chilean players of all time». Ανακτήθηκε στις 30 Αυγούστου 2020. 
  10. ↑ «Elias Figueroa : The best central South American in history». Ανακτήθηκε στις 29 Αυγούστου 2020. 
  11. ↑ «Le gardien uruguayen Mazurkiewicz est décédé». Ανακτήθηκε στις 18 Ιουνίου 2022. 
  12. ↑ 12,0 12,1 12,2 «TIM VICKERY Forget Alexis Sanchez, Elias Figueroa was arguably Chile's greatest ever player, and he snubbed Real Madrid in his prime». Ανακτήθηκε στις 29 Αυγούστου 2020. 
  13. ↑ ««Θαύμα, θαύμα, κάνε καλά το παιδί μου»: Το πεφωτισμένο γκολ που γέννησε τον «Θεό του Μπέιρα-Ρίο»». Ανακτήθηκε στις 14 Μαρτίου 2022. 
  14. ↑ «PORTO ALEGRE: LA CIUDAD QUE VIBRA CON ELÍAS FIGUEROA». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Δεκεμβρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 30 Αυγούστου 2020. 
  15. ↑ 15,0 15,1 «Elías Figueroa y las razones para ser uno de los 100 mejores de la historia». Ανακτήθηκε στις 30 Αυγούστου 2020. 
  16. ↑ «South American Coach and Player of the Year». Ανακτήθηκε στις 30 Ιουνίου 2020. 
  17. ↑ «South American Player of the Year 1977». Ανακτήθηκε στις 22 Ιουλίου 2023. 
  18. ↑ «Elias Figueroa : player profile». Ανακτήθηκε στις 29 Αυγούστου 2020. 
  19. ↑ «Chile - Record International Players». Ανακτήθηκε στις 29 Αυγούστου 2020. 
  20. ↑ «FIFA World Cup All Star teams». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Ιουνίου 2016. Ανακτήθηκε στις 27 Μαΐου 2020. 
  21. ↑ «IFFHS' Players and Keepers of the Century for many countries». Ανακτήθηκε στις 25 Απριλίου 2021. 
  22. ↑ «20 MARCADORES CENTRALES QUE HICIERON HISTORIA». Ανακτήθηκε στις 26 Ιουνίου 2022. 
  23. ↑ «The FIFA 100». Ανακτήθηκε στις 26 Ιουλίου 2020. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία

Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Ελίας_Φιγκερόα&oldid=10174004"