Σάντσο Ζ΄ της Ναβάρρας
Ο Σάντσο Ζ΄ της Ναβάρρας ή Σάντσο ο Ισχυρός (Βασκ.:Antso Azkarra, 17 Απριλίου 1154 – 7 Απριλίου 1234) [3] βασιλιάς της Ναβάρρας (1194 - 1234) ήταν ο μεγαλύτερος γιος και διάδοχος του Σάντσο ΣΤ΄ της Ναβάρρας και της Σάντσας της Καστίλης κόρης του Αλφόνσου Ζ΄ της Λεόν. Στο τέλος της ζωής του είχε αποσυρθεί και πέθανε σε μεγάλη ηλικία γι'αυτό πήρε το προσωνύμιο Σάντσο ο Συνταξιούχος, ήταν ο τελευταίος μονάρχης της Ναβάρρας από τον Οίκο των Χιμένεθ. Ο ανθρωπολόγος και ιστορικός Λουίς ντελ Κάμπο εξετάζοντας τα υπολείμματα του κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ήταν πανύψηλος, το ύψος του ήταν 2.23 μέτρα. Ο Σάντσο γεννήθηκε αμέσως μετά τον γάμο των γονέων του πιθανότατα στην Τουδέλα, ήταν ο μεγαλύτερος αδελφός της Βερεγγαρίας που παντρεύτηκε τον Ριχάρδο τον Λεοντόκαρδο στην Κύπρο (1191) όταν ο Άγγλος βασιλιάς στον δρόμο για τους Αγίους Τόπους συμμετείχε στην Γ΄ Σταυροφορία. Ο Σάντσο και ο Ριχάρδος ήταν καλοί φίλοι και στενοί σύμμαχοι πριν ο γάμος πραγματοποιηθεί. Οι Γάλλοι εκμεταλλεύτηκαν το πλεονέκτημα από την απουσία του Άγγλου βασιλιά σε Σταυροφορία για να καταλάβουν πολλές περιοχές της Ανδεγαυικής αυτοκρατορίας όπως το Λος. Όταν ο βασιλιάς Ριχάρδος επέστρεψε (1194) οι ευγενείς του Σάντσο πολιόρκησαν το κάστρο για λογαριασμό του αλλά ο Σάντσο αναγκάστηκε εσπευσμένα να επιστρέψει στην Ναβάρρα όταν άκουσε ότι πέθανε ο πατέρας του, στέφτηκε βασιλιάς της Ναβάρρας στην Παμπλόνα στις 15 Αυγούστου.
| Σάντσο Ζ΄ της Ναβάρρας | |
|---|---|
.png) | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Santxo Azkarra (Βασκικά) |
| Γέννηση | 1154[1] Τουντέλα |
| Θάνατος | 7 Απριλίου 1234 Τουντέλα |
| Τόπος ταφής | Capilla de San Agustín |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βασίλειο της Ναβάρρας |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Βασκική γλώσσα Navarro-Aragonese Ισπανικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ηγεμόνας |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Κωνσταντία της Τουλούζης |
| Τέκνα | Remiro de Navarra |
| Γονείς | Σάντσο ΣΤ΄ της Ναβάρρας[2] και Σάντσα της Καστίλης, βασίλισσα της Ναβάρρας[2] |
| Αδέλφια | Βερεγγαρία της Ναβάρρας Λευκή της Ναβάρρας (1177-1229) |
| Οικογένεια | Οίκος των Χιμένεθ |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Βασιλέας της Ναβάρρας (1194–1234) |
| Θυρεός | |
 | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Στρατιωτικές επιτυχίες με τους μουσουλμάνους Επεξεργασία
Μετά την μάχη του Αλάρκος (1195) ήρθε σε σύγκρουση με τον επικυρίαρχο του Αλφόνσο Η΄ της Καστίλης, στις μάχες που ακολούθησαν ο Σάντσο κατέστρεψε την Σόρια, την Αλμαθάν και ο Αλφόνσος αναγκάστηκε να δεχτεί την ειρήνη της Ταραζόνα. Ο Σάντσο την περίοδο (1198 - 1200) πραγματοποίησε εκστρατείες στην Μούρθια και στην Ανδαλουσία στην υπηρεσία των Αλμοάδων οι οποίοι τον είχαν βοηθήσει στον πόλεμο εναντίον της Καστίλης. Ο Αλφόνσος Η΄ της Καστίλης και ο Πέτρος Β΄ της Αραγωνίας εκμεταλλεύτηκαν το κενό της απουσίας του για να επιτεθούν στην Ναβάρρα, ο βασιλιάς της Καστίλης κατέλαβε την Αλάβα, την Γκιπούθκοα και την Μπισκάγια, ο Σάντσο αναγκάστηκε να υπογράψει την Συνθήκη της Γουαδαλαχάρας (1207). Η ηγεσία του ήταν αποφασιστική στην μάχη του Λας Νάβας δε Τολόσα (1212) όπου οι χριστιανικές δυνάμεις του Σάντσο, του Αλφόνσου, του Αλφόνσου Β΄ της Πορτογαλίας και του Πέτρου Β΄ της Αραγωνίας νίκησαν τις μουσουλμανικές δυνάμεις του χαλίφη των Αλμοάδων Μωχάμεντ αν Νασίρ.[4] Τα στρατεύματα του Σάντσο τότε έκοψαν τις αλυσίδες με τις οποίες ήταν δεμένοι οι Σλάβοι φρουροί του χαλίφη και αρχηγό των δυνάμεων του Αλ-Άνταλους σχηματίζοντας κύκλο για την προστασία του. Το γεγονός αυτό στάθηκε αφορμή για τον Σάντσο να αντικαταστήσει το οικόσημο της Ναβάρρας από έναν αετό σε ένα χρυσό φόντο με μια αλυσίδα σε ένα σφαιρικό φόντο.
Οι σχέσεις του με τις κομητείες βόρεια των Πυρηναίων ήταν αισθητά καλύτερες σε σχέση με την Καστίλη. Πολλές κομητείες των Πυρηναίων δήλωσαν στον Σάντσο την υποταγή τους πραγματοποιώντας συνθήκες με τον Ιωάννη τον Ακτήμονα και διάφορους βασιλείς της Αραγωνίας όπως ο Πέτρος Β΄ και ο Ιάκωβος Α΄ της Αραγωνίας. Υπέγραψε την Συνθήκη της Τουδέλα που δεν εφαρμόστηκε ποτέ (1231) σύμφωνα με την οποία όποιος επιζήσει θα μπορούσε να κληρονομήσει χωρίς αντίσταση του βασίλειο του άλλου. Ο Σάντσο συνέχισε την ανέγερση του Καθεδρικού ναού της Παμπλόνα που είχε ξεκινήσει από τον πατέρα του και ολοκληρώθηκε από τον διάδοχο του, άλλο χαρακτηριστικό μεγάλο έργο του ήταν η γέφυρα Γοτθικού στυλ στον ποταμό Έβρο.
Διαδοχή Επεξεργασία
Η παρατεταμένη και οδυνηρή του ασθένεια που είχε με ένα κιρσώδες έλκος στο δεξί πόδι και η ντροπή που αισθανόταν για την παχυσαρκία που ακολούθησε τον ανάγκασαν να αποσυρθεί στην Τουδέλα και να παραδώσει την διοίκηση της Ναβάρρας στην μικρότερη αδελφή του Λευκή της Ναβάρρας (1177-1229) την οποία κάλεσε από την Καμπανία, η Λευκή διοίκησε μέχρι τον θάνατο της (1229). Η μεγαλύτερη αδελφή του Μπερεγκαρία βασίλισσα της Αγγλίας πέθανε (1232) αφήνοντας τον Σάντσο υπέργηρο το μοναδικό από τα παιδιά που επέζησε του Σάντσο ΣΤ΄ της Ναβάρρας. Όταν πέθανε ο Σάντσο (1234) λόγω της ασθένειας που είχε με το κιρσώδες έλκος τον διαδέχθηκε ο γιος της Λευκής Θεοβάλδος Δ΄ της Καμπανίας ως Θεοβάλδος Α΄ της Ναβάρρας στις 7 Απριλίου. Σύμφωνα με τα Χρονικά του Τρουά-Φονταίν ο Σάντσο άφησε μια βιβλιοθήκη με 1.700.000 βιβλία. Οι επαφές που είχε με τον μουσουλμανικό πολιτισμό, η φιλία του με τον γαμπρό του Ριχάρδο και οι επαφές που είχε με την αυλή του Τρουά που βρισκόταν η αδελφή του Λευκή άφησαν έντονη πολιτιστική επίδραση στον χαρακτήρα του. Άφησε ένα βασίλειο πλούσιο το οποίο είχε άριστες σχέσεις με τα γειτονικά κράτη και τα ανθρώπινα δικαιώματα αναπτυγμένα στον μεγαλύτερο βαθμό από οποιοδήποτε άλλο κράτος της εποχής του. Οι Ιουδαίοι είχαν τις μεγαλύτερες ελευθερίες και δικαιώματα από οποιοδήποτε άλλο Ευρωπαϊκό βασίλειο.
Οικογένεια Επεξεργασία
Ο Σάντσο παντρεύτηκε στον πρώτο του γάμο την Κωνσταντία της Τουλούζης, κόρη του Ραϋμόνδου ΣΤ΄ κόμη της Τουλούζης (1195). την οποία χώρισε (1200). Η δεύτερη σύζυγός του ήταν η Κλημεντία, ίσως κόρη του Φρειδερίκου Α΄ της Γερμανίας. Σύμφωνα με πηγές είχε έναν:
- γιο, που πέθανε πριν τον ίδιον σε ατύχημα σε ηλικία 15 ετών.
Είχε επιπλέον πολλούς νόθους γιους, όπως:
- ο Φερδινάνδος, ο Γουλιέλμος και ο Ροδερίκος, όλοι από άγνωστη μητέρα.
Πρόγονοι Επεξεργασία
| 8. Ραμίρο Σάντσεθ | ||||||||||||||||
| 4. Γκαρθία Ραμίρεθ της Ναβάρρας | ||||||||||||||||
| 9. Χριστίνα Ροδρίγεθ, ευγενής | ||||||||||||||||
| 2. Σάντσο ΣΤ΄ της Ναβάρρας | ||||||||||||||||
| 10. Ζιλμέρ ντε Λ'Αιγκλ | ||||||||||||||||
| 5. Μαργαρίτα του Λ'Αιγκλ | ||||||||||||||||
| 11. Ζυλιέτ ντυ Περς | ||||||||||||||||
| 1. Σάντσο Ζ΄ της Ναβάρρας | ||||||||||||||||
| 12. Ραϊμόνδος της Βουργουνδίας | ||||||||||||||||
| 6. Αλφόνσος Ζ΄ της Καστίλης | ||||||||||||||||
| 13. Ουρράκα του Λεόν | ||||||||||||||||
| 3. Σάντσα της Καστίλης, βασίλισσα της Ναβάρρας | ||||||||||||||||
| 14. Ραϋμόνδος Βερεγγάριος Δ΄ της Βαρκελώνης | ||||||||||||||||
| 7. Βερεγγάρια της Βαρκελώνης | ||||||||||||||||
| 15. Ντους Α΄ της Προβηγκίας | ||||||||||||||||
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά)
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
- ↑ Javier Leralta (2008). Apodos reales: historia y leyenda de los motes regios. Silex Ediciones.
- ↑ Guggenberger, Anthony, A General History of the Christian Era: The Papacy and the Empire, Vol.1, (B. Herder, 1913), 372.
Πηγές Επεξεργασία
- Javier Leralta (2008). Apodos reales: historia y leyenda de los motes regios. Silex Ediciones.
- Guggenberger, Anthony, A General History of the Christian Era: The Papacy and the Empire, Vol.1
- Javier Martínez de Aguirre y Aldaz, "El Signo del Águila en los Documentos de Sancho VII el Fuerte, Rey de Navarra (1194-1234)", Anales De La Real Academia Matritense De Heráldica y Genealogía, vol. 8
| Προκάτοχος: Σάντσο ΣΤ΄ ο Σοφός |
Βασιλιάς της Ναβάρρας.svg) 1194 – 1234 |
Διάδοχος: Θεοβάλδος Α΄ ο μεταθανάτιος |