Το λιμάνι των δακρύων
| Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Το λιμάνι των δακρύων είναι μία από τις πρώτες ελληνικές βουβές ταινίες, περί το τέλος της δεύτερης δεκαετίας του ελληνικού κινηματογράφου, γυρισμένη στην Ελλάδα το 1928 με Έλληνες ηθοποιούς. Ήταν παραγωγής της Νταγκ Φιλμ των αδελφών Γαζιάδη, η 3η μετά τις Προμηθεύς δεσμώτης και Έρως και κύματα. Σκηνοθέτης της ταινίας ήταν ο Δημήτριος Γαζιάδης, οπερατέρ ο αδελφός του, Μιχαήλ Γαζιάδης και σεναριογράφος ο Ορέστης Λάσκος.
| Το λιμάνι των δακρύων | |
|---|---|
.jpg) Κινηματογραφική αφίσα. | |
| Σκηνοθεσία | Δημήτρης Γαζιάδης |
| Παραγωγή | Νταγκ Φιλμ |
| Σενάριο | Ορέστης Λάσκος Δημήτρης Γαζιάδης |
| Πρωταγωνιστές | Μίρβα Βιολάντη Έμμα Βιτσώρη Δημήτρης Τσακίρης Αιμίλιος Βεάκης |
| Φωτογραφία | Μιχαήλ Γαζιάδης |
| Πρώτη προβολή | 1929 (Ελλάδα) |
| Διάρκεια | 75΄ |
| Προέλευση | Ελλάδα |
| Γλώσσα | ελληνική (γλώσσα τίτλων) |
| δεδομένα () | |
Πλοκή Επεξεργασία
Σε κάποιο νησί της Ελλάδας, ζει ένας γέρος φαροφύλακας, με τα δυο του παιδιά, τη Μαρία και τον Ανδρέα. Η Μαρία είναι ερωτευμένη με έναν ζωγράφο που φιλοτεχνεί αγγεία.
Η "αρχόντισσα", μια γυναίκα αγνώστων στοιχείων που επίσης κατοικεί στο νησί, ερωτεύεται κι εκείνη τον ζωγράφο και τελικά τον κάνει να εγκαταλείψει τη Μαρία για χάρη της. Μαθαίνοντάς το αυτό, η κοπέλα λιποθυμά. Ο καπετάν Βαλέντης την παίρνει και την πηγαίνει στο πλοίο του, για να την κάνει γυναίκα του και να φύγουν μαζί. Στο νέο τους σπίτι, όμως, ένας συνεργάτης του άντρα της ερωτεύεται τη Μαρία και, για να έχει το πεδίο ελεύθερο, κατηγορεί τον συνεργάτη του για λαθρεμπόριο. Με τον σύζυγό της στη φυλακή, η Μαρία απομένει μόνη με το παιδί της και αποφασίζει να γυρίσει στο νησί της, όπου βρίσκει τον χήρο πλέον πατέρα της που όμως αρνείται να τη δεχτεί στο σπίτι του. Η Μαρία στρέφεται σε μια ανήθικη ζωή, πιάνοντας δουλειά σε μια πειραϊκή ταβέρνα.
Ο Ανδρέας, από την άλλη, που είναι σφουγγαράς, αποφασίζει να μεταναστεύσει μαζί με έναν φίλο του, ο οποίος όμως δεν καταφέρνει να ολοκληρώσει αυτό το ταξίδι, γιατί πεθαίνει. Ο Ανδρέας, όμως, καταφέρνει να αποκτήσει περιουσία ως πλοιοκτήτης. Μετά από χρόνια, επιστρέφει στο νησί του, όπου όμως δεν βρίσκει κανέναν συγγενή του ζωντανό. Φεύγει πικραμένος για τον Πειραιά, όπου συναντά συμπτωματικά την αδελφή του στην ταβέρνα όπου εργάζεται. Η χαρά των δύο αδελφών που σμίγουν μετά από χρόνια είναι μεγάλη. Ωστόσο, στην ίδια ταβέρνα πίνει και ο σύζυγος της Μαρίας, που στο μεταξύ έχει βγει από τη φυλακή. Βλέποντας τη σκηνή, αναγνωρίζει τη γυναίκα του και ορμά με μαχαίρι να σκοτώσει τον άγνωστο που την αγκαλιάζει. Τον προλαβαίνει, όμως, η Μαρία και του αποκαλύπτει την ταυτότητα του αγνώστου. [1]
Διανομή [2] Επεξεργασία
- Μίρβα Βιολάντη ως Μαρία [3]
- Νικόλαος Ροζάν ως Βαλέντης [3]
- Αιμίλιος Βεάκης ως καπετάνιος [3]
- Αθανασία Μουστάκα ως σύζυγος φαροφύλακα [3]
- Αρίφ Ντίνο-Μπέης ως λαθρέμπορος [3]
- Ε. Μενεξής
- Έμμα Βιτσώρη ως Δώρα Φιορέλλη [3]
- Δημήτρης Τσακίρης ως Ανδρέας [3]
- Αθανάσιος Μαρίκος ως φαροφύλακας / παπάς [3]
- Σ. Δούκας
- Μίμης Κοκκίνης ως ναύτης [3]
- Άλκης Ίων ως Παύλος [3]
- Βασίλης Αυλωνίτης
- Κίμων Σπαθόπουλος
- Ορέστης Λάσκος ως ναύτης [3]
- Μοσχονάς ως διευθυντής καμπαρέ [3]
Πληροφορίες Επεξεργασία
Στην ταινία αυτή, τα εξωτερικά πλάνα γυρίστηκαν στη Κηφισιά, την Παλιά Αθήνα (Πλάκα) και τον Πειραιά. Κατά τον Δημήτρη Γαζιάδη, η παραγωγή της ταινίας κόστισε περίπου 1.500.000 δραχμές. [1] Οι αληθινές σφαίρες που χρησιμοποιήθηκαν κατά τα γυρίσματα της ταινίας λίγο έλειψε να κοστίσουν τη ζωή του Νίκου Ροζάν. [3]
Η ταινία πρωτοπαίχτηκε στους κινηματογράφους της Αθήνας Αττικόν και Σπλέντιτ τον Ιανουάριο του 1929, ενώ προβλήθηκε και στο εξωτερικό. [4] Δυστυχώς, σήμερα αγνοείται η τύχη της. [5]
Κριτικές Επεξεργασία
Κατά τους κριτικούς της εποχής, το σενάριο του έργου αποτελεί απλή μεταφορά ιταλικών προτύπων χωρίς τίποτα το ιδιαίτερο και περιστρεφόταν γύρω από την ξενιτιά και το ναυτικό επάγγελμα. Περιελάμβανε πολλά επεισόδια, ασύνδετα μεταξύ τους, με απότομες διακοπές, πλην όμως, οι τίτλοι των επεισοδίων είναι ορθογραφημένοι, κάτι που στερούνταν οι προηγούμενες ταινίες. Από τεχνικής άποψης ήταν καταφανής η πρόοδος των εσωτερικών γυρισμάτων σε φωτισμό, ντεκόρ και φωτογραφία.
Και σ' αυτή την ταινία οι ηθοποιοί απέδιδαν τους ρόλους τους ψυχρά (θεατρικά), χωρίς την απαιτούμενη συγκίνηση, εκφραστικότητα και φυσικότητα που απαιτούνται σε γκρο πλαν σκηνές. Ξεχωρίζουν όμως ο Αμίλιος Βεάκης, ο Ροζάν και ο Ορέστης Λάσκος, καθώς και η Μίρβα Βιολάντη και, λιγότερο, η Έμμα Βιτσώρη.
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 «Το λιμάνι των δακρύων: Η ελληνικότητα του σεναρίου επί τάπητος». ΟΙ ΠΡΩΤΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ. Ανακτήθηκε στις 24 Αυγούστου 2021.
- ↑ «Το λιμάνι των δακρύων - retroDB». www.retrodb.gr. Ανακτήθηκε στις 24 Αυγούστου 2021.
- ↑ 3,00 3,01 3,02 3,03 3,04 3,05 3,06 3,07 3,08 3,09 3,10 3,11 3,12 Αργύρης, Τσιάπος. Οι πρώτες ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου. Σέρρες: Α. Τσιάπος. σελ. 329–344. ISBN 978-960-93-7608-2.
- ↑ «Οι πρώτες ελληνικές παραγωγές και εταιρείες παραγωγής». gym-n-kallist.rod.sch.gr. Ανακτήθηκε στις 24 Αυγούστου 2021.
- ↑ «Ελληνικές ταινίες που αγνοείται η τύχη τους και μάλλον δε θα δούμε ποτέ!». KoitaMagazine. 6 Ιανουαρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 24 Αυγούστου 2021.
Βιβλιογραφία Επεξεργασία
- Γιάννης Σολδάτος, Ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου, τομ. 4ος, σελ. 17, 48-49.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία
- Το λιμάνι των δακρύων στην IMDb (Αγγλικά)
- Το λιμάνι των δακρύων στο Cine.gr (αρχειοθετημένος)
 |
Αυτό το λήμμα σχετικά με τον κινηματογράφο χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το. |